Πού και πώς κατηχούνται τα παιδιά μας;
Βασιλική Οικονόμου
«ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία, ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός» Ησ. η’ 18
Πριν από μερικά χρόνια, επειδή στην ενορία της Αλεπουδόπολης όπου εκκλησιαζόμασταν και διακονούσαμε υπήρχε έλλειψη Κατηχητών, “επιστρατευθήκαμε” από τον τότε Πνευματικό μας προκειμένου να συνδράμουμε στις ανάγκες των παιδιών της ενορίας εκείνης. Δεν είχαμε ούτε τις γνώσεις, ούτε την πείρα, ούτε τη θεολογική κατάρτιση ούτε την καθαρότητα ψυχής και τη θεία Χάρη που χρειάζονται για αυτό το έργο, το τόσο σημαντικό και καθοριστικό για την πορεία των Χριστιανόπουλων. Αλλά καθ’ υπακοήν αναγκαστήκαμε να αναλάβουμε τη θέση που μας δόθηκε και να προσπαθήσουμε κατά τις δυνάμεις μας να ανταπεξέλθουμε.
Αν μας ρωτήσει κανείς, θα του πούμε ότι αποτύχαμε. Όχι μόνο λόγω των ελλείψεων και της ακαταλληλότητάς μας, αλλά και λόγω διαφόρων προβλημάτων που προέκυψαν, όπως, λόγου χάρη, το ότι ενίοτε είχαμε στο ίδιο τμήμα παιδιά ποικίλων ηλικιών, πράγμα που καθιστούσε και μόνο τον έλεγχο της κατάστασης δυσκολότατο. Τα μεν μεγαλύτερα παιδιά συχνά φερόντουσαν βίαια μεταξύ τους -λεκτικά ή και σωματικά-, τα δε μικρότερα είχαν τάσεις φυγής από την αίθουσα ή αδυνατούσαν να παρακολουθήσουν το μάθημα. Τα ελάχιστα παιδιά που είχαν κάποιο ζήλο να ακούσουν αυτά τα λίγα που είχαμε να πούμε ήταν αναγκασμένα να υποστούν τη φασαρία και τον ατίθασο χαρακτήρα των υπόλοιπων.
Η λύπη μας ήταν διπλή. Αφ’ ενός βλέπαμε την αδυναμία μας να σταθούμε στο ύψος του ανεκτίμητου λειτουργήματος που μας είχε ανατεθεί, εφ’ ετέρου αφουγκραζόμασταν το κατά πόσο η σημερινή ορθόδοξη οικογένεια ανατρέφει και παραδίδει στην κοινωνία παιδιά που η συμπεριφορά τους δεν θυμίζει Χριστιανούς, παιδιά που ουσιαστικά είναι οι καθρέφτες της. Βιαιότητα, αγένεια, εγωπάθεια, αντιζηλία, υλισμός, ασέβεια, αδιαφορία, θυμός ήταν οι συμπεριφορές που παρατηρούσαμε αρκετά συχνά στα πλάσματα του Θεού που είχαμε μπροστά μας, παράλληλα, βέβαια, με αυθόρμητες εκδηλώσεις αγάπης που ερχόντουσαν σαν μικρά και απρόσμενα δώρα. Και φυσικά υπήρχαν και περιπτώσεις παιδιών με πολύ καλή συμπεριφορά και συγκινητική ευγένεια ψυχής, αλλά ήταν μάλλον οι εξαιρέσεις.
Ωστόσο, ο θυμός συγκεκριμένα των παιδιών ίσως να είχε πολύ βαθύτερα αίτια. Δεν είμαστε ούτε παιδαγωγοί ούτε θεολόγοι, αλλά έχουμε την αίσθηση ότι η ψυχή του παιδιού – ή ακόμα και του έφηβου – όσο και αν έχει ήδη προλάβει να διαβρωθεί ως ένα βαθμό από τους ρυπαρούς ανέμους και τα μολυσμένα ρεύματα των καιρών μας, βαθιά μέσα της ίσως να αντιλαμβάνεται και να αντιδρά όταν αυτό που της προσφέρεται δεν είναι αυτό που προορίζεται να λάβει. Θαρρούμε πως το παιδί ίσως ενίοτε να θυμώνει, όταν αντί για το μέλι του Χριστού τού προσφέρουν την ασπαρτάμη της νέας τάξης, της εκκοσμίκευσης και των αιρέσεων. Ίσως να θυμώνει, επειδή ως παιδί είναι ασυμβίβαστο και δεν υποκρίνεται ούτε έχει μάθει ακόμα να λέει ψέμματα στον εαυτό του. Αλλά ίσως και να σφάλλουμε.
Θυμόμαστε ότι κάποια παιδιά ενοχλούνταν, λόγου χάρη, όταν τους διαβάζαμε κείμενα από τα κατηχητικά βιβλία της Ιεράς Μητρόπολης Δημητριάδος, όπου τόσο οι εικόνες όσο και το ύφος και το περιεχόμενο δεν ενέπνεαν καμία, μα καμία απολύτως κατάνυξη στις παιδικές καρδιές τους. Τουναντίον, περνούσε ένας αέρας χλιαρότητας και εκκοσμίκευσης στο μάθημα και αυτό ενοχλούσε και εμάς τους ίδιους. Και έτσι μετά από καιρό, βλέποντας ότι αυτό που κάναμε δεν ανάπαυε πραγματικά ούτε εμάς ούτε τα παιδιά, παρά μόνο τους γονείς, οι οποίοι έβρισκαν μια βολική ευκαιρία να απαλλαγούν από τη φροντίδα – ή τη φασαρία – των τέκνων τους για μία ή δύο ώρες κάθε Κυριακή πρωί, υποβάλαμε την παραίτησή μας. Δόξα τω Θεώ, έγινε αμέσως δεκτή.
Το όνομά μας για κάποιο λόγο παρέμεινε στη λίστα Κατηχητών και έτσι κατά καιρούς λαμβάναμε ηλεκτρονικά μηνύματα με υλικό Κατήχησης, τα οποία απλώς αποθηκεύαμε στον οικείο φάκελο της αλληλογραφίας. Αλλά κάποια στιγμή είχαμε το λογισμό να ανοίξουμε ένα συγκεκριμένο υλικό που έφτασε. Ήταν λίγους μήνες μετά τη διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας μας με τον “Πένθιμο Αλεπουδοπόλεως” και τους ακολούθους του. Πλέον δεν ήμασταν τόσο ανίδεοι όσο κάποτε.
Πέρασαν χρόνια και η συγκεκριμένη αλληλογραφία είχε μείνει ξεχασμένη στα αρχεία μας μέχρι πρόσφατα που την ανασύραμε. Παρακάτω θα παραθέσουμε αυτούσιο ένα μέρος από την απαντητική επιστολή που απευθύναμε στο πρόσωπο που μας κοινοποίησε το υλικό αυτό. Με πλάγια στοιχεία δίνουμε κάποια σημερινά σχόλια και συμπληρώσεις μας πάνω στο κείμενο που παρατίθεται. Οι σχετικές εικόνες και τα αποσπάσματα βρίσκονται στο έντυπο του υλικού κατήχησης [1].
«…ίσως θα μου επιτρέπατε, επί τη ευκαιρία, να διατυπώσω ταπεινά κάποιους προβληματισμούς που μου δημιουργήθηκαν και τους οποίους θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ως μέλος της Εκκλησίας, παρόλο που πλέον δεν κατηχώ.
Διαβάζουμε λοιπόν:
– «Σε κάθε παραθυράκι κολλάω την εικόνα του θεού Πατέρα, του Υιού (Χριστός) και του Αγίου Πνεύματος (λευκό περιστέρι)» [το μικρό θ στη λέξη “θεού” είναι ακριβής αντιγραφή]. Η Ορθόδοξη απεικόνιση της Αγίας Τριάδας δεν είναι εκείνη της Φιλοξενίας του Αβραάμ; Μήπως θα υπήρχε κίνδυνος να αρχίσουν να συνηθίζουν τα παιδιά σε δυτικές απεικονίσεις;
– «Έβδομη μέρα ο Κύριος ξεκουράζεται. ΖΖΖΖΖΖΖΖ…» [Αναφορά στο βιβλίο της Γένεσης] Μήπως θα υπήρχε κίνδυνος να θεωρήσει κάποιος που βλέπει την εικόνα ότι υπονοείται πως ο Θεός κοιμήθηκε ή ότι ενέχεται αστεϊσμός με το πρόσωπο του Θεού;
– Η εικόνα του όφεως στο δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού … το χαμογελαστό, σχεδόν άκακο φιδάκι… [Αναφορά σε σκίτσο με τους Πρωτόπλαστους στον Παράδεισο] Είναι λέτε σωστό να έχουν αυτήν την “συμπαθητική” εικόνα τα παιδιά για το διάβολο;
– “Σελιδοδείκτης – μολυβοδιακοσμητικός όφις” … [Αναφορά σε προτεινόμενη κατασκευή] Είναι λέτε καλό να έχουν εκεί τον νου τους τα παιδιά, ειδικά όταν μελετούν ή και γενικότερα; Στο διάβολο; Και από εκεί να εμπνέονται;
– “Παζλ με την εικόνα της Θυσίας του Αβραάμ”… [Προτεινόμενη κατασκευή] Είναι λέτε σωστό να τεμαχιστεί σε κομμάτια η εικόνα μιας από τις πιο ιερές στιγμές της Παλαιάς Διαθήκης χάριν ενός παιχνιδιού; Και έτσι θα εμπνεύσει, άραγε, στα παιδιά σεβασμό απέναντι σε μια από τις αγιότερες μορφές της Πίστης μας, τον Δίκαιο Αβραάμ, αλλά και στις άγιες Εικόνες γενικότερα, οι οποίες σήμερα ούτως ή άλλως βάλλονται από την Πνευματομαχική και νεο-Εικονομαχική αίρεση περί “μολυσματικότητας των Ιερών Ναών” που προβάλλει η αντίθεη Κυβέρνηση Μητσοτάκη και, δυστυχώς, ανέχεται η Ιεραρχία της Εκκλησίας μας στην πλειοψηφία της;
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΑΠΟ ΛΟΙΜΩΞΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ
(Ποιοί εἶναι Νεοβαρλααμίτες, οἱ μασκοφόροι ἤ οἱ μασκομάχοι;) του πρ. Θεοδώρου Ζήση
-Στην Κλίμακα του Ιακώβ είναι άραγε ιδέα μας ότι διακρίνεται και ένας θηλυκός Άγγελος; Δεν είναι δυτικής προέλευσης αυτή η απεικόνιση; Ξέρουμε, βέβαια, ότι οι Άγιοι Άγγελοι ως ασώματοι δεν έχουν φύλο, ξέρουμε όμως επίσης ότι στην Ορθόδοξη Παράδοση απεικονίζονται ή περιγράφονται ως άρρενες ή “νεανίες” και όχι ως “νεάνιδες”.
– BibleWorkSheets, My creative life, BibleWise , HomeSchool, Shower of Roses … κάποιες από τις πηγές του υλικού… Τι δόγματος είναι οι δημιουργοί άραγε; Πιστεύετε ότι εμπνέουν ορθόδοξη κατάνυξη αυτές οι ιστοσελίδες; Η τελευταία μάλιστα δηλώνει ευθύς εξ αρχής ότι είναι παπικού προσανατολισμού : «Hi! I’m Jessica, a Roman Catholic wife and home educating mother» [2]και «Shower of Roses is an affiliate for All About Learning, CurrClick, Holy Heroes, Ignatius Press, The Catholic Company, Cloister Shoppe…» [Οι ιστότοποι με έντονα γράμματα είναι εμφανώς παπικών φρονημάτων].
Και μια ερώτηση παρεμπιπτόντως: Υπάρχουν άραγε ακόμα στα Κατηχητικά της πόλης μας εκδόσεις της Καινής Διαθήκης από την Ελληνική Βιβλική Εταιρία, όπως είχαμε διαπιστώσει παλαιότερα εν καιρώ αγνοίας μας; Αν ναι, είναι άραγε γνωστό ότι η Ελληνική Βιβλική Εταιρία «δεν ανήκει σε κάποια Εκκλησία. Είναι ένας αυτόνομος και αυτοχρηματοδοτούμενος μη κερδοσκοπικός οργανισμός. Σταθερή πολιτική της Εταιρίας, ήταν και είναι η συνεργασία με όλες τις χριστιανικές Ομολογίες (Ορθόδοξη, Καθολική, Διαμαρτυρόμενη) και η εξυπηρέτηση όλων των Εκκλησιών. Η Ελληνική Βιβλική Εταιρία ως Αστική Εταιρία αποτελείται από μία Γενική Συνέλευση 35 Μελών, στην οποία συμμετέχουν μέλη της Ορθόδοξης, της Καθολικής και της Ευαγγελικής Εκκλησίας και εκλέγει ανά τριετία Διοικητικό Συμβούλιο» όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της;
Εδώ κριτική προβληματικής μετάφρασης της Ε.Β. Εταιρίας από τον πρωτοπρ. Θεόδωρο Ζήση:
Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Προβληματική μετάφραση Ευαγγελικού κειμένου από τους τέσσερις καθηγητές»…
Η απάντηση που λάβαμε στην επιστολή μας ήταν μάλλον “πιλάτειος”. Ένιπταν τας χείρας τους, αφού άλλοι ετοίμαζαν το διανεμόμενο υλικό.
Αναρωτιόμαστε:
Αν δώσουν σε ένα γονέα ένα καλάθι με χαλασμένα τρόφιμα ή με καρκινογόνα παιχνίδια για να τα μοιράσει στα παιδιά τα δικά του και των γειτόνων του, θα τα μοιράσει; Αν του δώσουν ένα κιβώτιο με φίδια και σκορπιούς, θα τα διανείμει; Προφανώς όχι – αν και τίποτα δεν είναι πλέον αυτονόητο στη διεστραμμένη εποχή μας. Πώς δικαιολογείται, λοιπόν, αυτή η στερούμενη νήψης νίψη χειρών σε πνευματικά θέματα, η οποία είτε άγνοια δηλώνει είτε αδιαφορία είτε ακόμα και συναίνεση στο διανεμόμενο ασεβές και κακόδοξο υλικό που θα μολύνει τις παιδικές ψυχές;
Περί του ποιος ετοιμάζει το υλικό αυτό δεν θα αναρωτηθούμε, δεδομένης της πνευματικής κατάπτωσης της εν λόγω Μητρόπολης. Είναι βέβαιο ότι υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι και κατάλληλοι γι’ αυτή τη δουλειά. Αλλά οι “διανομείς” πώς μπορούν να αδρανούν; Ομοίως, οι γονείς δεν αναρωτιούνται τι διδάσκονται τα παιδιά τους στο Κατηχητικό; Αλλά και να ρωτήσουν, πώς θα αντιληφθούν τον κίνδυνο, αφού συχνά είναι και οι ίδιοι ακατήχητοι; Αν αντιδρούμε για τα εθνικά και τα οικονομικά θέματα ή για τα θέματα υγείας και ξεσηκωνόμαστε και απεργούμε και διαδηλώνουμε, γιατί δεν κάνουμε κάτι αντίστοιχο για τα θέματα που αφορούν τη σωτηρία της ψυχής μας και των παιδιών μας; Γιατί δεν διεκδικούμε λόγο Θεού ακραιφνώς ορθόδοξο; Μήπως επειδή έχουμε μάλλον τυπική σχέση με την αγία Πίστη μας; Μήπως επειδή οι ψυχές μας έπιασαν ρίζες εδώ χάμω, στη λάσπη του κόσμου τούτου;
Όπως έχουμε δείξει σε σχετικό αφιέρωμά μας αλλά και όπως έχουμε όλοι αντιληφθεί, τα παιδιά σήμερα είναι στο στόχαστρο των σκοτεινών δυνάμεων. Και πλανάται πλάνην οικτράν όποιος νομίζει ότι μπορεί να φυλάξει το παιδί του χωρίς την ασπίδα του Χριστού. Αλλά για να παράσχει κανείς την ασπίδα αυτή στο παιδί, είτε πνευματικό τέκνο του είναι είτε βιολογικό, θα πρέπει ο ίδιος να έχει τον Χριστό μέσα του. Θα πρέπει να στέκεται γερά στην πίστη, ακλόνητος και ασάλευτος. Κι όμως, βλέπουμε παντού τριγύρω να “πριονίζονται” τα πόδια του λαού. Ο Ορθόδοξος, για να σταθεί όρθιος στο φρόνημα και στο βίο του, χρειάζεται να είναι ορθά κατηχημένος, η Αγία Γραφή και η αγιοπατερική Παράδοση να ρέουν στο αίμα του, η καρδιά του να χτυπά για τον Άγιο Τριαδικό Θεό του και μόνο γι’ Αυτόν, για την πανίερη αλήθεια της Ορθοδοξίας. Στερώντας το λαό από την ορθόδοξη Κατήχηση ήδη από τη νηπιακή και παιδική ηλικία, αυτό που με βεβαιότητα καταφέρνουν οι εχθροί του Θεού, της Εκκλησίας και ολόκληρου του ανθρώπινου γένους είναι να εκκολάπτουν ανενόχλητοι τους προσκυνητές του Αντιχρίστου και των προδρόμων του.
____________________________________________________________
1. Το εν λόγω φυλλάδιο παρατίθεται στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://drive.google.com/file/d/1Q7DkH3itfUPVW1-KG-DjopA7fdimX7SN/view?usp=sharing
2. Πληροφορίες για τη συγγραφέα του ιστολογίου Jessica.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου