Στον πνευματικό μαρασμό που έχει περιέλθει η Εκκλησία και πλέον θυμίζει ΚΑΠΙ έχει συντελέσει και το γεγονός της λειτουργικής πράξης.. Πολλοί οι παπάδες σπάνιοι οι λειτουργοί. Ιερέας είναι πρωτίστως ή δεν είναι λειτουργός του Υψίστου και δευτερευόντως Καλός Σαμαρείτης στα πρότυπα του εθελοντισμού των ΜΚΟ δεν είναι απλός διεκπεραιωτής των τελουμένων, υπάλληλος, ακτιβιστής των social media, κατηχητής ….
Για να την φχαριστιέσαι τη θεία λειτουργία μ΄επίκεντρο τη Θεία Ευχαριστία στην οποία και κορυφώνεται θα πρέπει όλη η λειτουργική πράξη να είναι ευχαριστιακή και η Σύναξη ομοίως Ευχαριστιακή. Αντ΄αυτού μπαίνεις μέσα και αισθάνεσαι ότι μπήκες στην κοιλάδα των ωδίνων κάτι μεταξύ Δαντικής Κόλασης και μαυσωλείου….. 70 άνω η κοινότητα της Εκκλησίας … Αποπνέει ζέχνει από συντηρητισμό και φορμόλη.. μουμιοποίηση…Καρπός του Αγίου Πνεύματος η χαρά αλλά όπου και να κοιτάξεις βλέπεις μορφές σαν να βγήκαν από πίνακες του Otto Dix και του Francis Bacon παραμόρφωση παρά μεταμόρφωση.
Αν εξαιρέσεις τις μεγάλες γιορτές εκκλησιαστική ερήμωση. Μου έλεγε τελευταία ένας Αγιορείτης που συνάντησα τυχαία ”ωραία η πόλη σας (Θεσσαλονίκη) και έχει και τόσες ευλογίες, προσκυνήματα, εικόνες άγιες αλλά οι εκκλησίες είναι άδειες”. Κοινό μυστικό λοιπόν.
Το να είσαι λειτουργός είναι χάρισμα το λειτουργικό αγγελικό χάρισμα σχεδόν εφάμιλλος των Αγγέλων συλλειτουργός που είναι λειτουργικά πνεύματα όπως ήταν ο Άη Γιώργης ο Καρσλίδης, ο Άγιος Ιάκωβος ο Τσαλίκης..αλλά και σε αυτά τα μέτρα να μην φτάσεις τουλάχιστον ας πατήσεις βρε αδερφέ το πρώτο σκαλί της εκκλησιαστικής ποίησης άλλωστε η κλίμακα που οδηγεί στο ιερό βήμα έχει κι αυτή την λογική .. μια πρόοδος πνευματική προς τα άνω..
Η ιεροσύνη είναι μυστήριο και αφού πάντα χορηγεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον,…, ἱερέας τελειοῖ δηλ, αναπληρώνει τα ελλείποντα κατ΄οικονομίαν για την εκκλησιολογική ολοκλήρωση ωστόσο άλλο πράγμα είναι η Ευχαριστία η Ευχαριστιακή Λειτουργική πράξη.
Κατά αρχήν πρέπει ο ίδιος ο λειτουργός να την ευχαριστιέται να τη βρίσκει να γουστάρει να το ζει για να είναι σε θέση και ο λειτουργούμενος να ευχαριστηθεί…Η Δοξολογία είναι απότοκος της Ευχαριστίας… πως θα Δοξάσεις αν δεν ευχαριστηθείς; Και χωρίς Δοξολογία και Ευχαριστιακό φρόνημα η λειτουργία δεν μπορεί να είναι αυτό που πραγματικά είναι πνευματικό γλέντι, πανήγυρις..
Αυτή η αλλοτρίωση του εκκλησιαστικού γίγνεσθαι ευθύνεται κι αυτή εν μέρει και για την παρατεταμένη αποχή του κόσμου έτσι η λειτουργία δεν μπορεί να καταστεί έργο λαού λειτ-ουργία.
Όταν η Εκκλησία λειτουργεί ως μηχανισμός με τυποπoιημένες διαδικασίες κι αγκυλώσεις, προσήλωση στο δικονομικό γράμμα που σκοτώνει το Πνεύμα, πως θα χαριτωθεί η πρακτική; Καταλήγει να γίνει μια λευιτική κάστα που αυτοαναπαράγεται αποκομμένη…
Με τα δικά μας τα παιδιά και τους ημέτερους-αυλή φτιάχνεις κομματοκρατία όχι εκκλησία…
Aλλά παρ΄όλες τις προαναφερθείσες δυστοκίες, τα προσκόμματα και τις τεχνητές αντιξοότητες το Άγιον Πνεύμα βρίσκει τρόπο να φωλιάσει στην καρδιά αρκεί το ἑτοίμη ἡ καρδία μου..
ΥΓ. η φωτογραφία είναι από εξώφυλλο τεύχους του περιοδικού ”Σύναξη”
dimpenews.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου