Μπορεί, πολλοί, να αμφισβητούν την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία, αλλά και τα επιτεύγματα  των Αρχαίων μας προγόνων. Δικαίωμά τους. Όμως, δεν μπορεί, να μην αναφέρθηκαν έστω μια φορά στη ζωή τους σε κάποιον από αυτούς και δεν μπορεί, να μην θαύμασαν, αυτό που ολόκληρος ο κόσμος αποκαλεί Ελληνικό Πολιτισμό.

Όχι μόνο τους 6ο,5ο, 4ο, αιώνες αλλά από την αρχή σχεδόν της ύπαρξης του λαού αυτού, ακόμα και των προελληνικών χρόνων.

Ας πάρουμε έναν μύθο ή ένα συμβάν ή μια μυθοπλασία ή όπως θέλει να τη χαρακτηρίσει ο καθένας από εμάς.

Μιλούμε για τα Ομηρικά Έπη και συγκεκριμένα για την Οδύσσεια. Ειδικότερα για την άφιξη του Οδυσσέα στην Ιθάκη του και την προσπάθεια του να καθυποτάξει τους μνηστήρες, που ως γνωστόν, κατάτρωγαν την βασιλική περιουσία, περιμένοντας να αποφασίσει η αναποφάσιστη Πηνελόπη. Το όνομά της σημαίνει  : (πήνη=υφάδι + λέπω=εκτυλίσσω), η καλλιτέχνης υφάντρια.

Ο Οδυσσέας ως γνωστόν με θεϊκή βοήθεια εμφανίσθηκε στο παλάτι ως ζητιάνος και περίμενε την κατάλληλη στιγμή να εξοντώσει τους μνηστήρες.

Κυριότεροι από αυτούς ήταν οι Αντίνοος, Ευρύμαχος, Αμφίνομος και ο Αγέλαος.

Βάζει πρώτον στο στόχαστρό του τον Αντίνοο. Το όνομά του σημαίνει την Αντινόηση. Την ικανότητα του να θολώνει και να διαστρεβλώνει την αλήθεια. Τον τρυπάει με το βέλος τον λαιμό. Τον καθιστά ανίκανο, αφού δεν μπορεί να μιλήσει.

Ύστερα σκοτώνει τον Ευρύμαχο. Αυτόν που μάχεται με κάθε αθέμιτο μέσο, με κάθε τρόπο επιδιώκει να επικρατήσει. 

Επόμενος είναι ο Αμφίνομος. Αυτός που ζει απέναντι από τον νόμο. Ο παραβάτης και ο εγκληματίας.

Ύστερα σειρά έχει ο Αγέλαος. Αυτός που παρασύρει τα πλήθη. Ο λαοπλάνος. Αυτός που κάνει τα πλήθη αγέλη.

Ύστερα από την περιγραφή αυτή συνοψίζοντας, Ο Οδυσσέας που το όνομά του σημαίνει αυτός που προκαλεί αλλά και δέχεται πόνο, βρίσκει να αντιμετωπίζει μαχητικά και αποτελεσματικά, την αναλήθεια και την διαστρέβλωση της, τον αθέμιτο ανταγωνισμό, την παρανομία και τους λαοπλάνους και ψεύτες.

Μπορεί και να μην υπήρξαν οι μνηστήρες, αλλά ο Οδυσσέας να βρήκε στο παλάτι του την κατάπτωση, την ρεμούλα, την κατασπατάληση, την παρανομία και την εξολόθρευσε, με την βοήθεια του ανήμπορου πατέρα του και του Τηλέμαχου, που σημαίνει ότι μάχεται από μακριά, του ανήμπορου δηλαδή λόγω της απειρίας του να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

Το τεράστιο ηθικό δίδαγμα είναι ότι ο κάθε Άρχοντας που έρχεται στην εξουσία θα πρέπει να αντιμετωπίσει, αρχικά, αυτές τις τέσσερις κύριες αδυναμίες του συστήματος εξουσίας. Συμβιβασμοί και αναβολές δεν επιδέχονται. Μόλις βρει την κατάλληλη ευκαιρία θα πρέπει να δράσει, όπως ο Οδυσσέας στην Ιθάκη του. Διαφορετικά θα συγχρωτιστεί με τις αδυναμίες και θα γίνει και αυτός συνένοχος και συμμέτοχος της διαφθοράς και της παρανομίας.

ΥΓ. Ευχαριστώ την Ευστρατία Σουραβλή για την έμπνευση της να δημοσιεύσει ένα άρθρο σε συντεχνιακή εφημερίδα, για το προκείμενο θέμα.
https://www.bloko.gr/2020/01/t.html