ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

 Δεύτερη Κυριακή σήμερα τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου καί ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία βαδίζει πρός τή μεγάλη ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας. Στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή ὁ Χριστός συνομιλεῖ μέ τόν Νικόδημο, ὁ ὁποῖος ἦταν ἀπό τήν τάξη τῶν Φαρισαίων. Ὁ Χριστός τοῦ ἐξηγεῖ ὅτι μόνο αὐτός πού κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό μπορεῖ νά κάνει γνωστό τόν λόγο καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὄντας στά σπλάγχνα τοῦ Πατρός, εἶναι ἐκεῖνος πού μόνος εἶχε τή δυνατότητα νά μιλήσει στούς ἀνθρώπους γιά τά ἐπουράνια μυστήρια, τά ὁποῖα κανείς στόν κόσμο δέν γνωρίζει «εἰ μή ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς».

 Γνωρίζουμε ἀπό τήν ἐμπειρία μας ὅτι ὁ Χριστός μέ κάθε τρόπο προσφέρει τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό μέ σκοπό τήν πνευματική μας καλλιέργεια καί φυσικά τή σωτηρία μας. Στό σημεῖο αὐτό ὁμιλεῖ περί τῆς σταυρικῆς του θυσίας πού πρόκειται νά ἀκολουθήσει γιά νά ἐξαλείψει τά ἁμαρτήματα τῶν ἀνθρώπων καί φυσικά γιά νά ἐκπληρώσει τό «πρό αἰώνων» σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Πολλές εἶναι οἱ περιπτώσεις πού ὁ Χριστός ἀναγγέλλει ὅσα πρόκειται νά συμβοῦν, ὅσα σχετίζονται μέ τή Σταύρωση καί τήν Ἀνάστασή του. Γιά νά ἐξηγήσει μάλιστα στόν Νικόδημο καί στούς ὑπόλοιπους Ἰουδαίους τί μέλλει γενέσθαι, χρησιμοποιεῖ ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη. Ἀναφέρεται στόν Μωυσῆ, ὁ ὁποῖος κρέμασε σέ ἕνα πολύ ὑψηλό σημεῖο τῆς ἐρήμου ἕνα φίδι χάλκινο, μέ σκοπό νά προφυλάσσεται ὁ λαός τοῦ Ἰσραήλ ἀπό τά δηλητηριώδη φίδια. Ἔτσι καί αὐτός πρόκειται νά κρεμαστεῖ ἐπί τοῦ Σταυροῦ γιά τή σωτηρία τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων. Μέ τή Σταύρωσή του ὁ Χριστός ἔδειξε τήν ἀπέραντη ἀγάπη του γιά τό πλάσμα του καί προσέλαβε «τό ὁμοίωμα» τῆς ἁμαρτίας, μή ἔχοντας ὅμως ὁ ἴδιος οὔτε ἴχνος αὐτῆς.

Ὁ πόθος τῆς Βασιλείας Του 

Στή συνέχεια τῆς περικοπῆς ὁ Εὐαγγελιστής μᾶς δίνει νά καταλάβουμε ὅτι αὐτός πού θά πιστέψει στόν μονογενῆ Υἱό τοῦ Θεοῦ θά κερδίσει τόν Παράδεισο καί τήν αἰώνια ζωή. Ἐκεῖνος πού πιστεύει στόν Χριστό, αὐτός πού τηρεῖ ὅσα ὁ Χριστός εἶπε, αὐτός πού βαδίζει τά βήματα πού ὁ Χριστός βάδισε, ἑνώνεται μαζί του καί ζεῖ καθημερινά τό μέγα μυστήριο τῆς ἀγάπης καί τῆς κοινωνίας μέ τόν Θεό. Ὁ Θεός θέλει ἀπό ἐμᾶς νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τό κακό καί τήν ἁμαρτία, νά ἐνδυθοῦμε τόν «νέο ἄνθρωπο» καί νά ἐπιστρέψουμε στήν προπτωτική μας κατάσταση ἀπολαμβάνοντας τά κάλλη τοῦ Παραδείσου. Ἀποζητεῖ ἀπό ἐμᾶς τή μετάνοιά μας, τόν προσωπικό μας ἀγώνα πού θά ἐνισχύσει τήν πίστη μας, γιά τήν ὁποία ὅλοι οἱ ἄνθρωποι προοριζόμαστε, ἔτσι ὥστε, ὅπως λέει καί ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος, «ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν». Ὁ Εὐαγγελιστής μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ὅλοι εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ καί ὅλοι – ἀνεξαρτήτως ἐθνικότητος, τάξεως ἤ φύλου– μποροῦμε νά σωθοῦμε, ἀρκεῖ νά ὁμολογήσουμε τόν Ἰησοῦ Χριστό. Στή νέα κατάσταση τῆς Καινῆς Διαθήκης δέν χρειάζεται πιά νά ἀκολουθοῦμε συγκεκριμένες ἐντολές, ἀλλά ἔχουμε ἀπαλλαγεῖ ἀπό κάθε τυπολατρία καί ἡ πίστη μας εἶναι πλέον ζωντανή καί ἱκανή νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τά δεινά πού προῆλθαν ἀπό τό προπατορικό ἁμάρτημα.

Ἡ ἕνωση μέ τόν Θεό 

Ἡ Ἐκκλησία σήμερα, λίγες ἡμέρες μετά τή θεομητορική ἑορτή τοῦ Γενεθλίου τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, πορευόμενη πρός τήν ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας, θέλει ἀκριβῶς νά μᾶς διδάξει ὅτι διά τοῦ Σταυροῦ, τῆς ὑπερμέγιστης αὐτῆς θυσίας, μπορέσαμε νά ἐκφύγουμε τῆς ἁμαρτίας καί νά ἑνωθοῦμε μέ τόν Θεό. Μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ ζωή ἐντός αὐτῆς εἶναι συνεχής χαρά, μία διαρκής κοινωνία ἀγάπης, ἡ ὁποία ἐπιτυγχάνεται μέ τή συμμετοχή μας στό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου καί χαρίζει τή δυνατότητα στούς «ἐν πίστει τετελειωμένους» νά ἀποκτήσουν μία θέση στό γιορτινό τραπέζι τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. 

Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ.

https://apostoliki-diakonia.gr/gr_main/fk/2022/37_2022(3615).pdf