Η Εκκλησία εορτάζει
με πνευματική ευφροσύνη και λατρευτική λαμπρότητα τήν Κοίμηση και τήν Μετάσταση
τής Υπεραγίας Θεοτόκου. Καμία γυναίκα δεν αξιώθηκε στόν κόσμο τήν μεγίστη τιμή
τής αγίας Παρθένου τής Ναζαρέτ, που έγινε μητέρα τού Θεού στήν γή. Οι γενεές
τών ανθρώπων μακαρίζουν τήν Θεοτόκο, πού είναι «τό αμόλυντον τής παρθενίας
κειμήλιον», καθώς τήν εγκωμιάζει ο άγιος Πρόκλος. Η Εκκλησία εφύλαξε τούς
ωραιότερους ύμνους για τήν Παναγία και κάθε ψυχή χριστιανού στρέφεται πάντα με
εμπιστοσύνη προς τήν μητέρα τού Κυρίου. Είναι ακριβώς η μητέρα, και στό πανάγιο
πρόσωπό της βλέπει ο κάθε πιστός τήν δική του μητέρα, τήν γυναίκα που τόν
έθρεψε στά σπλάχνα της, που τόν θήλασε τό γάλα της, που τόν κράτησε στά χέρια
τής, που τόν προστάτεψε στη αγκαλιά της. «…μητρώαν έχουσα προς τόν Θεόν τήν
ισχύν, και τοίς καθ’ υπεροχήν αμαρτάνουσι καθ’ υπερβολήν τήν συγχώρησιν εξανύει».
Από το βιβλίο τού Επισκόπου Διονυσίου Λ. Ψαριανού (Μητρ.
Κοζάνης), Μικρός Συναξαριστής, εκδ. Αποστολικής Διακονίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου