Του Σεβ. Μητροπολίτη Μπίχατς και Πέτροβατς Σεργίου
Η ερώτηση του εκκλησιαστικού ημερολογίου και μαζί με αυτήν η ημερομηνία της εορτής της Αναστάσεως είναι πολύ πολύπλοκο ερώτημα και είναι πολύ λίγος αριθμός των εξαιρετικών γνώστων οι οποίοι βρίσκονται σε θέση για να μπορέσουν υπεύθυνα να γράφουν και μιλούν πάνω σε αυτό το θέμα, το οποίο προσπαθεί γεωπολιτικά να επικαιροποιηθεί στις μέρες μας.
Ωστόσο, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, χάρη στη βιασύνη του οποίου είναι σοβαρά διαταραγμένες οι σχέσεις ανάμεσα στις Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, τώρα προσπαθεί, χωρίς την εξουσιοδότηση κανενός να συμφωνήσει κοινή ημερομηνία εορτασμού της Αναστάσεως με την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία.
Τίθεται η φανερή ερώτηση: Ποιο είναι το όνομα στο οποίο σκέφτεται, σχεδιάζει και πραγματεύεται ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος;
Στο δικό του προσωπικό όνομα ή στο όνομα του πατριαρχείου στο κεφάλι του οποίου βρίσκεται; Ή μήπως, Θεός φυλάξοι, τόλμησε τόσο για να μιλά στο όνομα ολόκληρης ορθόδοξης οικουμένης;
Έαν πρόκειται για αυτό το τελευταίο, τότε πάλι θα έχουμε χωρίς να μας προκάλεσε κάτι, περιττές διαιρέσεις, οι οποίες δεν θα ήταν η πρώτη φορά να συμβαίνουν όταν κάνουμε λόγο για τον τωρινό πατριάρχη Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.
Διότι, όταν πρόκειται να συζητηθεί οποιοδήποτε ερώτημα με τους εκπροσώπους Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, πρέπει προηγουμένως να έχουμε απόλυτη ενότητα εντός της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία δεν υπάρχει ούτε πάνω σε αυτό το ερώτημα ούτε στα πολλά άλλα για πολύ καιρό.
Αυτός ο οποίος είναι υπεύθυνος που οι τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες είναι μαλωμένες μεταξύ τους, τώρα θα δημιουργούσε την ενότητα ανάμεσα στην Ορθόδοξη και την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, αλλά δεν ζήτησε την συναίνεση ούτε την πήρε από όλους τους αρχηγούς των Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Για αυτό και το ερώτημα του κοινού ημερολογίου το οποίο όλο και συχνότερα αναφέρεται στο δημόσιο χώρο είναι καταδικασμένο στην ανεπιτυχία.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία βασίζεται στην Αλήθεια του Ευαγγελίου του Χριστού, στα δόγματα τα οποία στην ουσία προσδιορίζουν την δική μας ομολογία πίστεως αλλά και στην παράδοση η οποία μας διακοσμεί στους αιώνες.
Η παράδοση δεν είναι η ουσία της δικής μας πίστεως, αλλά χωρίς την παράδοση η πίστη μας χάνει την μορφή για την οποία διακρίνεται.
Για αυτό είναι σημαντικό να διαφυλάξουμε αυτό που μας έμεινε από τους Πατέρες, διότη αν συναινέσουμε να αλλάζουμε το ημερολόγιο, αύριο τα χειροτονούμε τις γυναίκες, μεθαύριο θα ακυρώσουμε την νηστεία..
Σημερινή από το πόλεμο συντετριμμένη Ουκρανία είναι το καλύτερο παράδειγμα της πνευματικής πτώσεως μίας μερίδας μη κανονικής ιεραρχίας, η οποία τόλμησε, επί παραδείγματι, να μεταφέρει το εορτασμό των Χριστουγέννων 13 ημέρες νωρίτερα, έτσι ώστε ένα μέρος των Ορθοδόξων Ουκρανών τα Χριστούγεννα γιορτάζουν στην ημερομηνία που δεν γιόρταζαν ποτέ. Και τι κέρδισαν από αυτό; Ένα μεγάλο τίποτα.
Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, σοφοί και πιστοί σε αυτό που έχουμε λάβει στην πνευματική κληρονομιά. Άμα συμφωνήσουμε να μας κοπεί το δάχτυλο, αύριο θα χάσουμε την γροθιά.
Πρέπει να παραμένουμε όπως είμαστε, πιστοί στον Θεό και το Ευαγγέλιο του Χριστού, ακόμα και να πληρώναμε με το κεφάλι για αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου