Και σε λίγο, όπως πάμε, το σκατό για παξιμάδι
Έλεγαν οι παλιοί, χωρίς χαρτιά, χωρίς πτυχία, χωρίς μεταπτυχιακά, χωρίς διδακτορικά, αλλά με μυαλό και λογική κρίση, ότι αν θές να ζείς, να είσαι αυτάρκης, να έχεις ένα περιβόλι, μια γίδα και τρείς κοτούλες.
Βασικός θεμελιώδης νόμος της επιβίωσης είναι η αυτάρκεια. Και η αυτάρκεια στηρίζεται στην αγροτική και στην κτηνοτροφική παραγωγή. Όλα τα άλλα, βιοτεχνία, βιομηχανία, τεχνολογίες, τουρισμός, εξαρτώνται από αυτές τις δύο πηγές: γεωργία και κτηνοτροφία.
Τί γίνεται τώρα που οι Έλληνες εκτελούν κατά γράμμα σαν πιθήκια τις εντολές ευρωπαϊκών χωρών;
Για να μην λερώνονται τα νυχάκια και να μην κουράζονται τα ποδαράκια, αφήσαμε την γεωργία και την κτηνοτροφία και το ρίξαμε στην ...βαριά βιομηχανία, τον τουρισμό. Αποφασίσαμε, δηλαδή, να ζούμε με το φιλοδώρημα, το «μπαξίσι».
Έτσι, ναι μεν δεν λερώνουμε τα νυχάκια μας, αλλά τα ποδαράκια κουράζονται. Και κουράζονται όλο και περισσότερο γιατί χρειαζόμαστε και ρούχα, και παπούτσια και τρόφιμα και φάρμακα, και όλα αυτά εισαγόμενα. Και πρέπει να δουλέψεις περισσότερο για να τα αποκτήσεις αφού χωρίς πρωτογενή τομέα παραγωγής αναγκάζεσαι να τα πληρώνεις στις τιμές που θέλουν οι πωλητές. Και έτσι, το νόμισμά σου αναγκαστικά καταντά πληθωριστικό. Και όλο τρέχεις να μαζέψεις αυτά που σου λείπουν και τελειωμό δεν έχει.
Τώρα με την διεθνιστική αυτή ίωση - ότι μία ίωση θα επέβαλε τον ιό του διεθνισμού δεν τον φανταζόταν κανείς -, φάνηκε η αδυναμία της ιδεολογίας περί «βαριάς βιομηχανίας».
Όπως όλες οι ιδεολογίες, κι αυτή ήρθε από την φωτισμένη –ξεφωνημένη- Ευρώπη. Βλέπεις, είναι πιό εύκολο να υπακούς σε αυτούς που σου υπόσχονται εξουσία και χρήμα, παρά να βλέπεις μπροστά σου τα θέματα που αφορούν τον λαό τον οποίο είσαι υποχρεωμένος να υπηρετείς.
Και αφήσαμε την γή και τα ζά σε άλλους, κι εμείς, σε λίγο θα φτάσουμε να κάνουμε πράξη αυτό που έλεγαν οι παλιοί: «θα κάνουμε το σκατό μας παξιμάδι». Και καλά να έχουμε σκατό. Αλλά για να έχεις σκατό πρέπει να έχεις φάει κάτι. Όπως πάμε ούτε σκατό δεν θα έχουμε. Περαστικά μας και καλά μυαλά – από τούδε.
Έλεγαν οι παλιοί, χωρίς χαρτιά, χωρίς πτυχία, χωρίς μεταπτυχιακά, χωρίς διδακτορικά, αλλά με μυαλό και λογική κρίση, ότι αν θές να ζείς, να είσαι αυτάρκης, να έχεις ένα περιβόλι, μια γίδα και τρείς κοτούλες.
Βασικός θεμελιώδης νόμος της επιβίωσης είναι η αυτάρκεια. Και η αυτάρκεια στηρίζεται στην αγροτική και στην κτηνοτροφική παραγωγή. Όλα τα άλλα, βιοτεχνία, βιομηχανία, τεχνολογίες, τουρισμός, εξαρτώνται από αυτές τις δύο πηγές: γεωργία και κτηνοτροφία.
Τί γίνεται τώρα που οι Έλληνες εκτελούν κατά γράμμα σαν πιθήκια τις εντολές ευρωπαϊκών χωρών;
Για να μην λερώνονται τα νυχάκια και να μην κουράζονται τα ποδαράκια, αφήσαμε την γεωργία και την κτηνοτροφία και το ρίξαμε στην ...βαριά βιομηχανία, τον τουρισμό. Αποφασίσαμε, δηλαδή, να ζούμε με το φιλοδώρημα, το «μπαξίσι».
Έτσι, ναι μεν δεν λερώνουμε τα νυχάκια μας, αλλά τα ποδαράκια κουράζονται. Και κουράζονται όλο και περισσότερο γιατί χρειαζόμαστε και ρούχα, και παπούτσια και τρόφιμα και φάρμακα, και όλα αυτά εισαγόμενα. Και πρέπει να δουλέψεις περισσότερο για να τα αποκτήσεις αφού χωρίς πρωτογενή τομέα παραγωγής αναγκάζεσαι να τα πληρώνεις στις τιμές που θέλουν οι πωλητές. Και έτσι, το νόμισμά σου αναγκαστικά καταντά πληθωριστικό. Και όλο τρέχεις να μαζέψεις αυτά που σου λείπουν και τελειωμό δεν έχει.
Τώρα με την διεθνιστική αυτή ίωση - ότι μία ίωση θα επέβαλε τον ιό του διεθνισμού δεν τον φανταζόταν κανείς -, φάνηκε η αδυναμία της ιδεολογίας περί «βαριάς βιομηχανίας».
Όπως όλες οι ιδεολογίες, κι αυτή ήρθε από την φωτισμένη –ξεφωνημένη- Ευρώπη. Βλέπεις, είναι πιό εύκολο να υπακούς σε αυτούς που σου υπόσχονται εξουσία και χρήμα, παρά να βλέπεις μπροστά σου τα θέματα που αφορούν τον λαό τον οποίο είσαι υποχρεωμένος να υπηρετείς.
Και αφήσαμε την γή και τα ζά σε άλλους, κι εμείς, σε λίγο θα φτάσουμε να κάνουμε πράξη αυτό που έλεγαν οι παλιοί: «θα κάνουμε το σκατό μας παξιμάδι». Και καλά να έχουμε σκατό. Αλλά για να έχεις σκατό πρέπει να έχεις φάει κάτι. Όπως πάμε ούτε σκατό δεν θα έχουμε. Περαστικά μας και καλά μυαλά – από τούδε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου