Η Ζ΄ Κυριακή από του Πάσχα είναι αφιερωμένη στους 318 Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου που συγκλήθηκε το 325 μ.Χ. στη Νίκαια της Βιθυνίας. Η σημερινή αποστολική περικοπή είναι ένα τμήμα της ομιλίας του Αποστόλου Παύλου που απευθύνεται προς τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας της Εφέσου και το θέμα της σχετίζεται με τη σημερινή εορτή.
Ο απόστολος των Εθνών θέλοντας να βρίσκεται στα Ιεροσόλυμα την ημέρα της Πεντηκοστής, παράκαμψε την Έφεσο και πήγε στην Μίλητο. Από εκεί έστειλε ανθρώπους στην Έφεσο να προσκαλέσουν τους πρεσβυτέρους της πόλεως να έρθουν στη Μίλητο όπου βρισκόταν ο ίδιος. Το γεγονός αυτό διαδραματίστηκε κατά το τέλος της τρίτης περιοδείας του Αποστόλου. Η ομιλία του Απ. Παύλου, μπορούμε να πούμε ότι είχε αποχαιρετιστήριο καθώς και παραινετικό χαρακτήρα. Νιώθει την ανάγκη να υπενθυμίσει στους πρεσβύτερους του Χριστού, κάτω από ποιες συνθήκες κήρυξε ο ίδιος το λόγο του Κυρίου στην Ασία. Υπενθυμίζοντας τους ότι αυτοί που πράττουν και διαδίδουν το λόγο του Κυρίου θα υποστούν μύριες δοκιμασίες για την αγάπη Του, όπως ο ίδιος έζησε από την αρχή του αποστολικού του έργου. Τους προτρέπει αλλά και τους προειδοποιεί ότι θα πρέπει να βρίσκονται συνεχώς σε πνευματική εγρήγορση.
Ο λόγος του θείου Παύλου, διέπεται από μεγάλη αγάπη προς την Εκκλησία του Χριστού, δείχνοντας ταυτόχρονα την αγωνία του για την διαφύλαξη της ορθής πίστεως και την προστασία του ποιμνίου από τα επιβλαβή κηρύγματα των αιρετικών.
Όπως αναφέραμε, η Εκκλησία θεσμοποίησε να διαβάζεται σήμερα αυτή η περικοπή των Πράξεων, διότι σχετίζεται με την εορτή των πατέρων της Εκκλησίας καθώς οι Πατέρες είναι οι συνεχιστές των αποστόλων και των πρεσβυτέρων και επισκόπων της πρώτης Εκκλησίας.
Παραγγέλλει λοιπόν ο Απόστολος: «Προσέχετε ουν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω εν ω υμάς το Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους, ποιμαίνειν την εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, ην περιεποιήσατο διά του ιδίου αίματος». (Πραξ. 20,28). Ο απ. Παύλος προτρέπει τους πρεσβύτερους (ως πρεσβύτεροι εδώ εννοούνται οι επίσκοποι) να προσέχουν πρώτα το εαυτό τους, ώστε να είναι αυτοί πρώτα καθαροί απέναντι στο Θεό, για να μπορούν να ποιμάνουν το λαό. Δηλαδή οι επίσκοποι πρέπει να έχουν ορθό ήθος και να μένουν σταθεροί στην ορθή πίστη, ώστε να ποιμαίνουν θεοφιλώς το ποίμνιο που τους εμπιστεύθηκε ο Κύριος. Ο Απ. Παύλος διευκρινίζει ότι το ποιμαντικό έργο του επισκόπου συμπεριλαμβάνει τη διδαχή του ποιμνίου. Καλείται ο ποιμένας με το λόγο, αλλά και κυρίως με το ζωντανό παράδειγμά του να εμπνεύσει στους χριστιανούς την αληθινή πίστη και ζωή.
«Εγώ γαρ οίδα τούτο, ότι εισελεύσονται μετά την άφιξίν μου λύκοι βαρείς εις υμάς μη φειδόμενοι του ποιμνίου» (Πραξ. 20,29). Μέσα από την ομιλία του ο απ. Παύλος επισημαίνει πως ανάμεσα τους υπάρχουν αιρετικοί. Ακόμη προφητεύει στο ακροατήριό του, ότι αυτοί ωσάν λύκοι θα ορμήσουν κατασπαράζοντας τα λογικά πρόβατα του Κυρίου. Τους προετοιμάζει λοιπόν πως θα έρθει ο καιρός που οι πιστοί στον Κύριο θα πέσουν σε μεγάλους πειρασμούς, από ανθρώπους που βρίσκονται στο χώρο της Εκκλησίας. Αυτοί κάνοντας χρήση του ονόματος του Χριστού, θα προβάλλουν τις δικές τους διαστρεβλωμένες απόψεις. Ακόμη τους προετοιμάζει ότι θα έρθει καιρός που δε θα είναι μαζί τους και πως πρέπει οι ίδιοι να βρίσκονται σε συνεχή εγρήγορση. Αυτή η τελευταία προτροπή απευθύνεται στους ποιμένες κάθε εποχής. Ο «ποιμήν ο καλός» οφείλει να είναι πάντα άγρυπνος για τη διαφύλαξη της πνευματικής ακεραιότητας του ποιμνίου του και γι’ αυτό το λόγο οι μορφές των Πατέρων τιμώνται και προβάλλονται τόσο έντονα, όχι μόνο κατά τη σημερινή εορτή, αλλά και γενικότερα μέσα στη ζωή της Εκκλησίας.
http://www.imconstantias.org.cy/738.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου