Ἡ Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων, πού ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει κατά τήν περίοδο τῆς Πεντηκοστῆς, εἶναι ἀφιερωμένη στήν Μνήμη τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων τῆς Α΄ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, στήν ὁποία παρέστησαν καί ἔδωσαν τήν μαρτυρία τους ὑπέρ τῆς πίστεως ὁ Mέγας Ἀθανάσιος καί ὁ ἅγιος Σπυρίδων, ὁ θαυματουργός.
Ἡ Σύνοδος, «ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι», ἐξέφρασε τήν παραδοθεῖσα πίστη τῆς Ἐκκλησίας καί διατύπωσε τήν δογματική διδασκαλία αὐτῆς περί τοῦ δευτέρου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδας, τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀξία τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου βρίσκεται στό γεγονός ὅτι περιφρούρησε τήν ζωή ἀπό τήν αἱρετική διδασκαλία τοῦ Ἀρείου καί τῶν ὀπαδῶν του, πού δίδασκαν ὅτι ὁ Χριστός δέν εἶναι Θεός, ἀλλά ἄνθρωπος. Αὐτό εἶναι ἡ μεγαλύτερη αἵρεση ὅλων τῶν αἰώνων. Γιατί, ὅπως τόνισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ἄν ὁ Χριστός εἶναι κτίσμα, δηλαδή ἄνθρωπος, τότε πῶς μπορεῖ νά σώσει τόν ἄνθρωπο;
Σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ φανερώνει ὁλόκληρη τήν Ἁγία Τριάδα. «Ἡ τοῦ Χριστοῦ προσηγορία τοῦ παντός ἐστιν ὁμολογία. Δηλοῖ γάρ τόν τε χρίσαντα Θεόν καί τόν χρισθέντα Υἱόν καί τό χρῖσμα, τό Πνεῦμα» (Μ. Βασίλειος). Ὁ Θεός τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰσαάκ καί τοῦ Ἰακώβ ἀποκαλύφθηκε σ᾿ ἐμᾶς στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μέ τήν σάρκωσή Του. Ὁ Σαρκωμένος, λοιπόν, Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ ἱστορικός Θεάνθρωπος Ἰησοῦς, εἶναι ἀκριβῶς ἡ οὐσία τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ, ἡ οὐσία τῆς πίστεως.
Χριστός καί Ἐκκλησία
Ὁ Χριστός ὅμως στήν Ὀρθόδοξη πίστη μας καί στό βίωμα τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἀχώριστος ἀπό τήν Ἐκκλησία, πού εἶναι τό Σῶμα Του, καί ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀχώριστη ἀπό τόν Χριστό, πού εἶναι ἡ κεφαλή καί ἡ ἀπαρχή της, ἡ ζωή καί τό ἦθος της. Ὅσοι ἀποχωρίζουν τόν Χριστό ἀπό τήν Ἐκκλησία ἤ τήν Ἐκκλησία ἀπό τόν Χριστό κάνουν τό μεγαλύτερο σφάλμα καί πέφτουν στήν μεγαλύτερη πλάνη καί αἵρεση: Ἀποσαρκώνουν καί ἀπογυμνώνουν τόν Χριστό, τόν «Σαρκωθέντα» Θεό Λόγο καί Τόν ἀποδιώκουν ἀπό τό σῶμα Του. Αὐτό ὅμως σημαίνει πώς Τόν ἀποδιώκουν ἀπό τόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο.
Στό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ δόθηκε ἡ μεγάλη μάχη καί νικήθηκε κατά κράτος ἡ δύναμη τῆς ἁμαρτίας, ἡ κατάρα τοῦ νόμου, ἡ ἀδυσώπητη μοίρα τῶν θνητῶν, τό κράτος τοῦ θανάτου. Ὅσοι βαπτίζονται στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδας καί ἐνδύονται τόν Κύριο καί εἰσέρχονται στό Σῶμα Του, τήν Ἐκκλησία, μέ τήν Χάρη τοῦ Πνεύματος οἰκειοποιοῦνται τούτη τήν νίκη.
Ἡ ὀρθόδοξη ταυτότητά μας
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς δίνουν τό μήνυμα μιᾶς νέας προσπάθειας γιά ἐσωτερική καί ἐξωτερική ἐλευθερία, γιά τήν βίωση τῆς ταυτότητάς μας. Ἐκεῖνο πού χρειαζόμαστε εἶναι νά ἀφήσουμε τόν ἑαυτό μας νά πυρακτωθεῖ στήν φλόγα τῆς δικῆς τους φλογερῆς ἐμπνεύσεως. Διότι, ἐκεῖνοι γνωρίζουν ὅτι ὁ μέγιστος ἐχθρός ἑνός λαοῦ εἶναι ἡ ἀπώλεια τῆς αὐτοσυνειδησίας του, ἡ φθορά τῆς πολιτισμικῆς του ἰδιοπροσωπίας καί ἡ ἀλλοίωση τοῦ ἤθους του.
Ἡ οὐσιαστικότερη ὑπεκφυγή τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν ἑαυτό του καί τά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζει εἶναι νά νομίζει ὅτι ἡ οὐσία βρίσκεται στό περιεχόμενο τῶν αἰτημάτων του καί ὄχι στό ἦθος του. Μόνο μέ τήν διατήρηση καί φύλαξη τῆς ταυτότητας καί τῆς αὐτοσυνειδησίας μας, μποροῦμε νά εἴμαστε μάρτυρες τῆς πίστεως καί τοῦ πολιτισμοῦ μας, μάρτυρες τοῦ ἑαυτοῦ μας καί ἄξιοι νά ἔχουμε στά χέρια μας τά κειμήλια καί τήν παράδοσή μας, χρόνους χιλιάδες φυλαγμένα στήν καρδιά ἀπό γενιά σέ γενιά.
Μέ ἄλλα λόγια, πρέπει νά ἐγκεντρισθοῦμε στήν Ἐκκλησία, γιά νά μεγαλώσουμε μέσα της καί νά ζήσουμε μέσα σ᾿ ἐκείνη τήν μυστηριακή παράδοση, πού περιλαμβάνει τό σύνολο τῶν ἀποκαλύψεων καί τῶν ὁραμάτων, τήν πρόγευση τῆς μέλλουσας ζωῆς καί μακαριότητας.
† Ὁ Φ. Ἀ.
https://apostoliki-diakonia.gr/gr_main/fk/2024/24_2024(3707).pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου