June 2, 2024 Ιστορικά θέματα
Από τον Αγησίλαο Χρ. Κανελλόπουλο*.
Το μορφικό συνονθύλευμα που ταλαιπωρεί όχι μόνον την χερσόνησο του Αίμου αλλά και ολόκληρη την ενήλιο, τύποις και ουσία δεν έπρεπε να υφίσταται. Ο πληθυσμός του εθνοτικώς τυγχάνει ομογενής με τους διαβιούντες στις όμορες χώρες.
Εξηγούμεθα.
Η Ελλάς, η Βουλγαρία, η Σερβία και η Αλβανία είναι οι κρατικές οντότητες των οποίων οι πληθυσμοί εθνοτικώς τυγχάνουν του αυτού γένους με το 90% των κατοίκων του μορφικού συνονθυλεύματος των Σκοπίων. Και θα αύξανα το ποσοστό τούτο επί τοις εκατόν, αφού και ο όμιλος των Αθιγγανοφώνων που διαβιοί στο μορφικό συνονθύλευμα, έχει διαμορφώσει συνείδηση (αυτονοήτως μη σκοπιανή), ενώ οι εκεί διαιτώμενοι Τουρκόφωνοι Μουσουλμάνοι ομαδόν συνάπτουν συγγενικές σχέσεις με τον ομόθρησκό τους αλβανόφωνο πληθυσμό.
Υποχρεούται η ισχυρότερη, πλέον πεπολιτισμένη και ευδαιμονέστερη χώρα της χερσονήσου του Αίμου, η Ελλάς, να ηγηθεί κινήσεων. Να πεισθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, αλλά και πάσα η Οικουμένη, ότι η υπόσταση του μορφικού συνονθυλεύματος διηνεκώς και αδιαλείπτως θα συνιστά πηγή ανωμαλίας. Η απελευθέρωση των εδαφών του από τους όμορους ομογενείς και η επανένωση των ομογενών είναι η εφικτή, ιδανική και νομιμότατη λύση. Ομογενειακώς τα 3/4 του μορφώματος (και σε πραγματικούς αριθμούς αναφορικά με το έδαφος και τον πληθυσμό περίπου τα 9/10) εντάσσονται αυτομάτως στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο και (ομογενειακώς πάλιν) τα 2/4 (και σε πραγματικούς αριθμούς αναφορικά με το έδαφος και τον πληθυσμό περίπου τα 6/10) εντάσσονται αυτομάτως στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και τούτο, εφόσον η Ελλάς και η Βουλγαρία ήδη είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, ενώ η Ελλάς, η Βουλγαρία και η Αλβανία είναι μέλη του Βορειοατλαντικού Συμφώνου. Η Αλβανία δικαιούται τμήμα του μορφικού συνονθυλεύματος ισομέγεθες με αυτό Ελλάδος και Βουλγαρίας, ενώ η Σερβία ένα κάπως (αρκετά) μικρότερο εδαφικά τμήμα. Ένας μέρος Σερβοφώνων κινείται και ενυπάρχει στον βορρά του μορφικού συνονθυλεύματος.
Ο “φόβος” Ελλήνων και Σέρβων για το ανέκδοτο της μεγάλης Αλβανίας εξαλείφεται διά παντός. Αν όμως το μορφικό συνονθύλευμα συνεχίσει να υφίσταται ως οντότητα, οι διαβιούντες Αλβανόφωνοι Μουσουλμάνοι θα πλειοψηφήσουν συντόμως -οι τοκετοί αλβανοπαίδων το δείχνουν εναργώς, θα καταλάβουν δημοκρατικῴ τῳ τρόπῳ την εξουσία και θα ενωθούν (ήτοι, άπαν το εδαφικό καθεστώς του μορφικού συνονθυλεύματος) με την Αλβανία μέσῳ ενός απλού δημοψηφίσματος. Αλβανικές πηγές αναβιβάζουν σήμερα τον αλβανόφωνο πληθυσμό στο 30% του όλου πληθυσμού του μορφικού συνονθυλεύματος.
Για μεγάλη Βουλγαρία είναι φαιδρόν να ομιλούμε, και μειδιούμε, αφού, πέραν του καθ’ όλα ισχυροτάτου της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής οντότητας, και η εδαφική αύξηση της Ελλάδος θα είναι ομοία με αυτήν της Βουλγαρίας, ενώ η πληθυσμιακή της κατά πολύ μεγαλύτερη της Βουλγαρίας. Είναι απολύτως βέβαιον ότι εκτός από τον ενέχοντα στερράν και βαθείαν την ελληνική εθνική συνείδηση Αρωμουνόφωνο Ορθόδοξο χριστιανικό πληθυσμό και τους Ελληνόφωνους (Σαρακατσαναίους και λοιπούς) Ορθόδοξους Χριστιανούς, χιλιάδες ελληνόφρονες (λ.χ. Αλβανόφωνοι ή Σλαβόφωνοι) Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα αιτηθούν την ένταξή τους στο ελληνικό τμήμα.
Η Δοϊράνη καθίσταται πλέον αποκλειστικώς ελληνική λίμνη, ενώ το 82% της Μεγάλης Πρέσπας θα ανήκει στην Ελλάδα. Το ιστορικώς ελληνικότατο Μοναστήριον (η ιδιαίτερη πατρίδα της πολυσχιδούς προσωπικότητας του Θεοφύλακτου Παπακωνσταντίνου και πλήθους άλλων προσωπικοτήτων) εναγκαλίζεται το Νυμφαίο και το Μέτσοβο, την Σαμαρίνα και τους Καλαρρύτες, το Συρράκο και την Αλμωπία. Σημειωτέον ότι οι Αρωμουνόφωνοι κατακλύζουν το νότιο τμήμα του μορφικού συνονθυλεύματος, ενώ πλειοψηφούν σε πολλές περιοχές, και δη στις περιοχές της ενδοχώρας που κείνται καταντικρύ της βουλγαροσκοπιανής μεθορίου.
Οι ένοπλες δυνάμεις ή/και μονάδες σωμάτων ασφαλείας των τεσσάρων όμορων κρατών αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας το εγχείρημα. Προηγουμένως η Ελλάς έχει διαβουλευθεί με τα ως άνω κράτη και έχουν συνομολογήσει περί των νέων ορίων των τεσσάρων κρατών επί των εδαφών της σκοπιανής αστειότητας.
Προϋπόθεση βεβαίως του εγχειρήματος για την Ελλάδα είναι η θωράκιση της Μεγαλονήσου μας. Οι εξ ανατολών γείτονες ίσως εκμεταλλευτούν την ειρηνική λύση της εκκρεμότητας που ταλανίζει την χερσόνησο του Αίμου, και επιχειρήσουν να προβούν σε ανομίες εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Ελλάς θωρακίζει από ξηράς, αέρος και θαλάσσης την Μεγαλόνησο, και απερίσπαστη ηγείται του ειρηνευτικού εγχειρήματος στα βόρειά της.
Occasione data…
Υ.Γ. (1)
Καλούνται υφ΄ ημών (ήτοι, των εν Ελλάδι ιθυνόντων) τα ταγίδια του μορφικού συνονθυλεύματος να τηρήσουν τα συμπεφωνημένα τε και υπεσχημένα; Οποία η διαφορά της απλής ψευδωνυμίας από την σύνθετον τοιαύτην; Φευ ! Να χαρεί ο Έλλην λαός που επιζητείται η σύνθετη ψευδωνυμία; Και είναι να απορεί κανείς με τα ταγίδια του μορφικού συνονθυλεύματος (τους εθνικιστές, λαλείται παρά τινων· αλλά ποίου έθνους;). Μα, η σύνθετη ψευδωνυμία σαφώς εξυπηρετεί καλύτερα τα αναθεωρητικά των ενύπνια. Το θέρος του 2019 που ευρέθημεν στο Μοναστήριον (την ιστορικώς ελληνικότατη πόλη) του μορφικού συνονθυλεύματος, υπέργηροι άρρενες (αυτοπροσδιοριζόμενοι ως πρόσφυγες εξ Ελλάδος), με τους οποίους συνομιλήσαμε σε μία πλατεία, μας είπαν ευθέως ότι η σύνθετη ψευδωνυμία για το μορφικό συνονθύλευμα είναι η ορθή, αφού «το νότιο τμήμα είναι ακόμη σκλαβωμένο» !
Υ.Γ. (2)
Προς αποκατατάσταση ιστορικής τινος πιστότητος: Μεταγενέστεροι νομοπαρασκευαστές και νομοκατασκευαστές, αφού δι΄ ιδίους αυτών λόγους εκόντες ή άκοντες παρέβλεψαν co-text και context (περικείμενο και συγκείμενο αντιστοίχως) κικερώνειου κειμένου (De Officiis ΙΙΙ, ΧΧΙV: «Pacta et promissa semperne servanda sint, quae nec vi nec dolo malo, ut praetores solent, facta sint.»), ανήγαγον εις νομικόν αξίωμα και δογματικόν θέσφατον το γνωστόν και μη κικερωνείως ενδεδυμένον ‘’Pacta sunt servanda’’. Ουδείς εχέφρων, ο οποίος διαιτάται, πορεύεται και ενυπάρχει εις τον πεπολιτισμένον τούτον κόσμον -και αυτόν των Αρχαιοελλήνων, θα είχε αντίθετη άποψη. Διαρρήδην τα συμπεφωνημένα οφείλουν τα τηρούνται (πβ. εμβρυωδώς και Πλάτων, Νόμοι, 920, b-c, όπου ζητείται να θεσπισθεί από τα όργανα της πολιτείας το νόμιμο κέρδος υπαιθρίων πολυεπαγγελματιών μη Αθηναίων πολιτών, και ό,τι αποφασισθεί να καταγραφεί και να τηρηθεί από αμφότερα τα μέρη). Ο Κικέρων όμως στο χωρίον άλλως θέτει το ζήτημα. Διερωτάται αν τα συμπεφωνημένα και υπεσχημένα πρέπει να τηρούνται ες αεί. Οι συμφωνίες και υποσχέσεις που είναι προϊόντα βίας ή νοθείας, που προέκυψαν μέσῳ εγκληματικής απάτης ή όταν διακυβεύεται η ζωή, η υγεία κ.τ.ό. των ανθρώπων αγαθά, πώς συμβαίνει να δεσμεύουν τους συνομολογήσαντες; Αν πάντα ταύτα δεν διασφαλίζονται εκ των διατάξεων μιάς συμφωνίας, πώς είναι δυνατόν να υποχρεώνουν τους συμβεβλημένους εις τήρησιν συμπεφωνημένων τε και υπεσχημένων; Αυτοί ετύγχαναν οι προβληματισμοί του Κικέρωνος κατά τον 1οπροχριστιανικό αιώνα.
Εν τέλει, το Διεθνές Δίκαιο, αφού ανήγαγε την ρήση (‘’Pacta sunt servanda’’) εις αξίωμα, την ενσωμάτωσε στο νομικό του οπλοστάσιο , ενώ το 1969 (Σύνοδος Βιέννης περί των Διεθνών Συνθηκών) απεδέχθη ως συμπλήρωμα την ρήτρα «rebus sic stantibus» (= ‘’δοθέντος ότι τα πράγματα παραμένουν ως έχουν’’), της οποίας την πατρότητα η παράδοση αποδίδει σε Ιταλόγλωσσο νομικό (ονόματι Scipione Gentili) του 16ου/17ου μεταχριστιανικού αιώνα (ήτοι, «Pacta sunt servanda rebus sic stantibus» [= ‘’Τα συμπεφωνημένα πρέπει να τηρούνται, δοθέντος ότι τα πράγματα παραμένουν ως έχουν’’]).
*Ο Αγησίλαος Χρ. Κανελλόπουλος είναι Ιστορικός (αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ) και κάτοχος Master (αριστούχος) στην Δημόσια Ιστορία (ΕΑΠ).
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του ΙΗΑ εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς – μέλη του ΙΗΑ. Η ιστοσελίδα του ΙΗΑ δεν λογοκρίνει, ούτε επεμβαίνει σε άρθρα – κείμενα των μελών του ΙΗΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου