Ἡ χριστιανική ἐλπίδα ἀρχίζει ἀπό τήν σάρκωση τοῦ Λόγου, τήν πρόσληψη τῆς ἀνθρώπινης φύσεως ἀπό τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ καί κορυφώνεται στήν Ἀνάστασή Του. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἕνα γεγονός, τό ὁποῖο παρά τήν ἱστορικότητά του παραμένει μυστήριο πού ἀποτελεῖ καί τόν θεμέλιο λίθο τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἀνάσταση εἶναι τό μοναδικό γεγονός ἐπάνω στό ὁποῖο εἶναι θεμελιωμένη ὁλόκληρη ἡ δημιουργία. «Κόσμου κτίσις ἐστίν ἡ τῆς Ἐκκλησίας κατασκευή», ἐπισημαίνει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης. Ἡ Ἐκκλησία, ὡς τό Σῶμα τοῦ Ἐσταυρωμένου καί Ἀναστάντος Χριστοῦ, θέλει νά συμπεριλάβει ὁλόκληρο τόν κόσμο, τούς ζῶντες, τούς κεκοιμημένους καί ὅσους πρόκειται νά γεννηθοῦν ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων, γιά τόν ἐξαγιασμό καί τήν θέωσή τους˙ τήν πραγμάτωση τοῦ σκοποῡ τῆς δημιουργίας τους.
Γι’ αὐτό τό βράδυ τῆς Ἀναστάσεως ψάλλουμε˙ «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια˙ ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις τήν ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐστερέωται». Ὁ ἱερός ὑμνογράφος καλεῖ ὅλη τήν δημιουργία νά ἑορτάζει τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ στήν ὁποία ἔχει στερεωθεῖ, ἔχει κτισθεῖ, καί ἐξαιτίας τῆς ὁποίας ὑπάρχει, ἔχει ἔλθει ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τό εἶναι, σύμφωνα μέ τό προαιώνιο σχέδιο τοῦ Θεοῦ.
Τό βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων
Στίς ἱερές Μονές τῆς Ἐκκλησίας μας, πρίν ἀπό τήν ἀκολουθία τοῦ Μεσονυκτικοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ἀναγινώσκεται στόν κεντρικό Ναό τους ὁλόκληρο τό βιβλίο τῶν Πράξεων. Τό ἴδιο βιβλίο χρησιμοποιεῖται ὡς ἀνάγνωσμα καί στίς λειτουργικές μας συνάξεις ἀπό τήν νύκτα τῆς Ἀναστάσεως ἕως καί τήν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς, δηλαδή καθ’ ὅλη τήν περίοδο τοῦ Πεντηκοσταρίου. Καί τοῦτο, γιατί ἡ Ἐκκλησία μέ τό βιβλίο τῶν Πράξεων, τό ὁποῖο συνέγραψε ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς, θέλει νά δείξει ὅτι ἡ ἐξάπλωση τοῦ χριστιανικοῦ Εὐαγγελίου ἐπιτελεῖται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἡ δράση τοῦ ὁποίου τονίζεται ἰδιαιτέρως. Τό φῶς τῆς πίστεως μεταλαμπαδεύθηκε ἀπό τήν ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων στόν ἐθνικό κόσμο, διέτρεξε ὅλη τήν Αὐτοκρατορία καί ἔφθασε τελικά ἕως καί σέ αὐτή τήν Ρώμη. Καί μέχρι τῶν ἐσχάτων θά κηρύσσεται εἰς πᾶσαν τήν γῆν, μέ τήν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τήν μέριμνα τῆς Ἐκκλησίας Γι’ αὐτό τό βιβλίο τῶν Πράξεων θά μποροῦσε νά χαρακτηρισθεῖ ὡς τό εὐαγγέλιο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Μάρτυρες καί μαρτυρία
Στήν περικοπή μας ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς ἀναφέρεται στά τεκμήρια τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Στίς ἐμφανίσεις δηλαδή τοῦ Ἀναστάντος στούς Μαθητές καί Ἀποστόλους του˙ «δι’ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καί λέγων τά περί τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ» (Πράξ. 1,3). Ἔχουμε τίς ἐμφανίσεις στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τήν Μαρία Μαγδαληνή καί τίς Μυροφόρες, στόν ἀπόστολο Πέτρο, στούς δύο Μαθητές πρός Ἐμμαούς, στούς Μαθητές στό ὑπερῷο χωρίς καί μέ τόν Θωμᾶ, στήν λίμνη τῆς Τιβεριάδος κ.ἄ.
Αὐτές οἱ ἐμφανίσεις τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου ἔχουν ὡς κέντρο τήν κοινωνία τῆς ἀγάπης Του καί τήν προσφορά τῆς ἀναστημένης ζωῆς Του στούς ἀνθρώπους. Ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ γίνεται ζωή καί ἐκκλησιοποίηση, ἀναδημιουργία τοῦ ἀνθρώπου καί ἔτσι ὁ κόσμος μεταβαίνει ἀπό τό ἐπίπεδο τῆς ἐγκόσμιας καί φθαρμένης ἀπό τήν ἁμαρτία ζωῆς του στό ἐπίπεδο τῆς ζωῆς τοῦ Θεοῦ, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, διά Πνεύματος Ἁγίου. Ὁ πιστός πού ἀναγεννᾶται μέ τήν μετοχή του στήν ζωή τοῦ Ἀναστάντος καί τρέφεται μέ τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ καί τήν κοινωνία τῆς Θείας Εὐχαριστίας, γίνεται μάρτυρας τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ˙ οἰκειοποιεῖται τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως καί βιώνει τήν «καινήν,» τήν νέα ζωή, τήν ἐν Θεῷ μεταμόρφωση. Κύρια χαρακτηριστικά αὐτῆς τῆς ζωῆς εἶναι ἡ χαρά, ἡ ἀγαλλίαση, ἡ εὐφροσύνη, ἡ εἰρήνη, ἡ ἀγάπη.
Σέ κάθε ἐποχή θά ὑπάρχουν μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Μάρτυρες πού ἀξιώθηκαν μέ τήν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά ἀποκτήσουν ἐμπειρία τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στήν ζωή τους καί νά κοινωνήσουν μέ τό φῶς, τήν δόξα, τόν Σταυρό, τήν Ἀνάσταση, τήν ταπείνωση καί τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ˙ καί ἔτσι νά γίνουν συνεργοί Θεοῦ στήν ἐξάπλωση τοῦ Εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ἀγάπης, τό ὁποῖο συνίσταται σέ δύο φράσεις˙
Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Ἀρχιμ. Ν. Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου