Παρακολουθοῦμε σήμερα εὐαγγελικῶς τήν ἀγωνία ἑνός ἄρχοντα τῆς ἰουδαϊκῆς κοινωνίας γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς ὑγείας τοῦ πολυαγαπημένου ὑπηρέτη του πού βασανιζόταν ἀπό πολυώδυνη ἀσθένεια. Ὁ ἑκατόνταρχος, ἀξιωματοῦχος κοινωνικά, ὑλικά καί οἰκονομικά, εἶχε ἐξουσία σέ πλῆθος ἀνθρώπων, μποροῦσε νά ἐπιβάλλει τίς ἐπιθυμίες του μέ ποικίλους τρόπους. Τώρα ὅμως βλέπει τό πεπερασμένο τῶν δυνάμεων καί τῶν δυνατοτήτων του. Τώρα συνειδητοποιεῖ ὅτι εἶναι μικρός, ἐλάχιστος μπροστά στήν ἀσθένεια καί τά ἐπιγενόμενά της.
Μεγάλος μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ
Ἀπό τή στιχομυθία μέ τόν Ἰησοῦ συμπεραίνουμε ὅτι ὁ ἑκατόνταρχος, βυθισμένος στό καμίνι τῆς δοκιμασίας, εὐεργετεῖται ψυχικά, ταπεινώνεται, καί μπροστά στόν ἰατρό τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων παραδέχεται τήν ἀδυναμία του. Ποθεῖ σφοδρά τήν ἴαση τοῦ «παιδιοῦ» του καί ἀναγνωρίζει ὅτι μόνο ὁ Ἰησοῦς μπορεῖ νά τοῦ χορηγήσει αὐτό τό δῶρο. Ὁμολογεῖ τήν ἀναξιότητά του καί δηλώνει μηδαμινός γιά νά τόν ἐπισκεφθεῖ ὁ μεγάλος ἐπισκέπτης ἱκετεύοντάς τον μέ ἕνα λόγο νά δώσει γιατρειά στόν φίλτατο ὑπηρέτη του.
«Ὁ δέ Ἰησοῦς ἐθαύμασε», καθώς ἀκούσαμε σήμερα· θαύμασε τήν πίστη του, καί ἐμεῖς συνάμα θαυμάζουμε ὅλες αὐτές τίς δωρεές τοῦ Θεοῦ. Δωρεές πού στολίζουν τόν ἄνθρωπο πού ταπεινώνεται καί ὑπομένει, καί τόν καθιστοῦν αὐτοστιγμεί –μέ τή δύναμη τοῦ δωρεοδότη Χριστοῦ–, διαπρύσιο κήρυκα τῆς θεότητάς του, μάρτυρα τῶν θαυμασίων του, ἀληθή θεολόγο πού διδάσκει ὅλους μας μέσα ἀπό τή σημερινή εὐαγγελικῶς παραδιδόμενη στάση του.
Μιά σωτήρια ἀλλαγή
Εἶναι πολύ πιθανό λίγο χρόνο πρίν ὁ ἑκατόνταρχος, λόγω τῆς ἔπαρσης πού γεννοῦν τά ἀξιώματα ὅπως αὐτό πού κατεῖχε, νά θεωροῦσε ὄχι τόν ἑαυτό του, ἀλλά τούς περισσότερους τῶν συνανθρώπων του –καί μάλιστα τούς ὑποδεέστερους κοσμικά– ἀνάξιους ὄχι ἁπλῶς νά εἰσέλθουν στό σπίτι του, ἀλλά καί νά πλησιάσουν σέ αὐτό καί νά τοῦ ἀπευθύνουν κἄν τόν λόγο. Ὁ πόνος ὅμως δρᾶ, ὅπως βλέπουμε, θεραπευτικά μέσα στήν καρδιά του, ἀποδιώκει τό σαράκι τοῦ ἐγωισμοῦ καί λειαίνει ψυχικά τόν ἄνθρωπο. Ἀρχίζει τότε νά προετοιμάζεται γιά τή συνάντηση μέ τόν Ἰησοῦ, ὁ ὁποῖος γνωρίζει τήν κατάλληλη περίσταση γιά νά χτυπήσει τήν πόρτα τῆς ζωῆς καθενός προσωπικά, χορηγώντας τή θεραπεία ὄχι μόνο στόν ταλαίπωρο ἄρρωστο ὑπηρέτη, ἀλλά καί στόν κύριό του, ἐγκαινίζοντας ἀπό ἐδῶ καί στό ἑξῆς μιά ξεχωριστή θέαση ζωῆς καί προσφέροντας φάρμακα θεραπευτικά γιά ὅλη τήν ἀνθρώπινη ὑπόσταση.
Τό θεολογικό ὅμως κήρυγμα τοῦ ἑκατόνταρχου συνεχίζει νά οἰκοδομεῖ καί μέσα ἀπό τή φράση του: «Πές ἕνα λόγο καί θά θεραπευθεῖ τό “παιδί” μου». Ἕνα κήρυγμα πού εἶναι βάλσαμο καί ἀντίδοτο στήν ἀποστασία τῆς ἐποχῆς μας. Ζοῦμε σέ ἕνα καιρό πού πολλοί κατά φαντασίαν πιστοί καί εὐσεβεῖς ἀναζητοῦμε θαύματα καί σημεῖα, προγνώσεις καί προφητεῖες, μεγάλα δῆθεν λόγια καί θεάματα γιά νά πιστέψουμε, γιά νά διαδώσουμε τάχα τό μεγαλεῖο τῆς πίστης μας. Δυστυχῶς, ξεχνοῦμε ὅτι αὐτό ἀκριβῶς ἀποτελεῖ σημεῖο τῶν καιρῶν, ὅτι δηλαδή ξεχάσαμε καί ἐξοβελίσαμε ἀπό τή ζωή μας τήν ἁπλότητα στήν ὁποία κρύβεται τό μεγαλεῖο τῆς πραγματικῆς πίστης στόν ἀληθινό Θεό. «Ὅπου μυστήριον κραυγῆς, ἐκεῖ ἡσυχία Θεοῦ», διακηρύσσει ὁ θεοφόρος Ἰγνάτιος. «Πές ἕνα λόγο, Χριστέ μου», καί αὐτός θά γεννήσει τό θαῦμα, θαῦμα καί γιά τόν λατρεμένο ὑπηρέτη καί γιά τόν ἀγαπῶντα κύριο, ἀλλά καί γιά ὅσους μέ διάθεση ἀγαθή πληροφοροῦνται καί συμμετέχουν στή χαρά τους.
Σέ ὅλους ἐμᾶς, ἀδελφοί μου, ὄχι ἕνα λόγο, ἀλλά ὠκεανό λόγων, ἔργων καί διδαγμάτων μᾶς ἔχει χορηγήσει ὁ καλός μας Θεός μέ τή δωρεά τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης, μέ τό κήρυγμα καί τή διδασκαλία τῶν θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, μέ τό βίωμα καί τό παράδειγμα τῶν ἁγίων Μαρτύρων καί Ὁσίων τῆς πίστης μας. Ἄς στρέψουμε λοιπόν τά ὦτα τῆς καρδιᾶς καί τοῦ σώματός μας, ἀκούγοντας αὐτῶν τῶν λόγων τήν αὐθεντική καί σωτήρια ἀλήθεια καί ἄς πάψουμε νά δίνουμε ἔδαφος δράσης θεοποιώντας θαυματοποιούς «ψευδόχριστους καί ψευδοπροφῆτες», οἱ ὁποῖοι, ἄς προσέξουμε, μποροῦν νά πλανήσουν καί τούς ἐκλεκτούς.
Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ.
https://apostoliki-diakonia.gr/gr_main/fk/2022/28_2022(3606).pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου