Ὁ Χριστός, στήν ἐπί τοῦ Ὄρους ὁμιλία, θέτει τίς πνευματικές συντεταγμένες στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου πού πιστεύει, στό πῶς καλεῖται νά ζήσει στόν κόσμο τῆς μέριμνας, τοῦ ἄγχους, τῆς ἀγωνίας, τοῦ φόβου.
«Μή μεριμνᾶτε γιά τή ζωή σας, τί θά φᾶτε καί τί θά πιεῖτε οὔτε γιά τό
σῶμα σας, τί θά ντυθεῖτε. ῾Η ψυχή δέν εἶναι σπουδαιότερη ἀπό τήν τροφή; Καί τό σῶμα δέν εἶναι σπουδαιότερο ἀπό τό ντύσιμο;» (Ματθ. 6,25).
Οἱ λόγοι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι ἴσως στίς μέρες μας εἶναι πιό ἐπίκαιροι ἀπό ποτέ, δείχνουν ὅτι ἡ ἐπιβίωση καί ἡ εὐτυχία στή ζωή μποροῦν νά ἔρθουν
μόνο μέσα ἀπό τήν ἐμπιστοσύνη στόν Θεό, στό θέλημα καί τήν ἀγάπη
του. Αὐτές οἱ συντεταγμένες μπορεῖ νά φαντάζουν ἀδιανόητες γιά τόν
ὀρθολογιστή ἄνθρωπο, αὐτόν πού ἐμπιστεύεται τόν δικό του τρόπο θέασης τοῦ κόσμου, τίς δυνάμεις του, αὐτόν πού θεοποιεῖ τό θέλημά του,
ἀλλά εἶναι ἡ μόνη ἀλήθεια.
Ἡ ψυχή καί ἡ τροφή
«Ἡ ψυχή εἶναι σπουδαιότερη ἀπό τήν τροφή». Ὁ Χριστός μετατοπίζει τήν προτεραιότητα τῆς ὕπαρξης ἀπό τήν τροφή καί ὅ,τι αὐτή καλύπτει –τήν ἐπιβίωση, τήν ἀπόλαυση, τήν αὐτάρκεια–, στήν ψυχή, στό
πνευματικό σημεῖο τῆς ὕπαρξης. Ἡ ψυχή εἶναι δωρεά τοῦ Θεοῦ. Ἡ προτεραιότητα τῆς ψυχῆς κάνει τόν ἄνθρωπο νά μήν ἀγωνιᾶ γιά τήν ὑλική
τροφή, διότι γνωρίζει ὅτι αὐτή ὑπάρχει γιά τήν παράταση τῆς ζωῆς καί
τήν ἀναστολή τοῦ θανάτου, χωρίς αὐτό νά σημαίνει ὅτι δέν θά ἐργαστεῖ, δέν θά παλέψει νά τήν ἔχει, δέν θά βοηθήσει ὅσους δέν μποροῦν
νά τήν ἐξασφαλίσουν.
Ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος δέν προσκολλᾶται στήν τροφή καί τά ὑλικά
ἀγαθά, διαλέγει τήν ὁδό τῆς ἀγάπης. Καί ἐμπιστεύεται τόν Θεό, πού
ἀγαπᾶ τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ καί τά συντηρεῖ, γνωρίζοντας ὅτι δέν θά ἐγκαταλείψει οὔτε ἐκεῖνον. Αὐτός πού θεωρεῖ ὅτι ἡ ψυχή εἶναι σπουδαιότερη ἀπό τήν τροφή καί ἐμπιστεύεται τόν Θεό, ζεῖ τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ πίσω ἀπό κάθε περιστατικό, ἀλλά καί κάθε περίσταση τῆς ζωῆς του,
ἐκεῖ ὅπου ὁ ἴδιος δέν ἔχει κάνει λάθος ἐπιλογές ἤ δέν ἔχει νικηθεῖ μέ τή
θέλησή του ἀπό τά πάθη του. Καί ὅταν ἀκόμη διαπράττει λάθη, καί πάλι
ἔρχεται εἰς ἑαυτόν καί ἀφήνει τόν Θεό νά χαράξει νέες προοπτικές.
Τό σῶμα καί ἡ ἐνδυμασία
«Τό σῶμα εἶναι σπουδαιότερο ἀπό τό ντύσιμο». Τό ντύσιμο ἐξασφαλίζει τήν προστασία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τίς κλιματικές συνθῆκες, ἀλλά
καί τήν ἀποδοχή τοῦ ἀνθρώπου σέ κοινωνικό ἐπίπεδο. Ὁ ντυμένος
ἄνθρωπος μπορεῖ νά συνάψει σχέσεις, διότι οἱ ἄλλοι δέν τόν ἀποστρέφονται, οὔτε τόν περιφρονοῦν, οὔτε τόν φοβοῦνται. Ὁ ἄνθρωπος, βεβαίως,
μετατρέπει τά ἐνδύματα σέ στολίδια τῆς ὕπαρξής του, μέ ἀποτέλεσμα νά
θεοποιεῖ τήν ἐμφάνισή του. Νά χαρακτηρίζει τούς ἄλλους ἀναλόγως μέ
τό τί φοροῦν καί ἔτσι ἔχει ἄγχος γιά τήν ἔνδυσή του. Ἡ ἐνδυμασία γίνεται ἐπίδειξη τοῦ ἐσωτερικοῦ κόσμου μας καί στόχος τῆς ἐργασίας μας.
Ὅμως καί ἐδῶ ὁ Χριστός ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς νά ἐμπιστευθοῦμε τόν Θεό. Κανείς ἀπό ἐμᾶς δέν μπορεῖ νά ἀλλάξει οὐσιαστικά τήν ὄψη του, νά προσθέσει ὕψος στό ἀνάστημά του. Ἡ ὄψη μας, τό σῶμα μας, ὑπάρχουν γιά νά
δίδονται στόν Θεό, νά φανερώνουν τίς προτεραιότητες τῆς καρδιᾶς μας
καί νά μή γίνονται ἀφορμή περηφάνιας καί πρόκλησης.
Αὐτός πού θεωρεῖ ὅτι τό σῶμα εἶναι σπουδαιότερο ἀπό τό ντύσιμο
ζεῖ τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὅπως τά κρίνα τοῦ ἀγροῦ. Δοξολογεῖ τόν Θεό
γιά τή ζωή πού τοῦ ἔδωσε καί βλέπει τήν ἀξία τοῦ κάλλους ὄχι στήν ἐπίδειξη τῆς ἐνδυμασίας ἤ σέ κάθε μορφή τοῦ φαίνεσθαι, ἀλλά στή δυνατότητα τῆς ἀγάπης καί τῆς κοινωνίας, ὅπως αὐτές ἐκφράζονται καί σωματικά. Μέ τό χαμόγελο. Μέ τήν τρυφερότητα. Μέ τό κοίταγμα τοῦ ἄλλου. Μέ τήν προσφορά ἐλεημοσύνης διά τῶν χειρῶν. Μέ τό ἀγκάλιασμα ὅλων, ἀκόμη καί τῶν ἐχθρῶν.
Ἡ Βασιλεία καί ἡ δικαιοσύνη
Ἔτσι ὁ τελικός λόγος τοῦ Χριστοῦ ἀποκτᾶ μιάν ἄλλη διάσταση. «Γι’
αὐτό πρῶτα ἀπ’ ὅλα νά ἐπιζητεῖτε τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐπικράτηση τοῦ θελήματός Του καί ὅλα αὐτά θά ἀκολουθήσουν» (Ματθ. 6,33).
Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη καί ἡ ἐλευθερία. Καί ἡ δικαιοσύνη,
τό θέλημά Του, ἔχει νά κάνει μέ τό μοίρασμα κάθε ἀγαθοῦ, μέ τή νίκη
τῆς ἀγάπης καί ὄχι τοῦ φαίνεσθαι, μέ τήν ὑπέρβαση τοῦ θανάτου καί ὄχι
ἁπλῶς μέ τήν ἀναστολή του. Καί ὁ θάνατος νικιέται διά τῆς πίστεως καί
τῆς κοινωνίας μέ τόν Θεό τῆς ἀγάπης καί μέ τήν κοινωνία πρός ὅλους.
Ζοῦμε σέ μιά ἐποχή μέριμνας. Ἀγωνίας. Φόβου. Προσανατολίσαμε τή
ζωή μας στήν τροφή, τά ἀγαθά, τό φαίνεσθαι. Ἀγνοήσαμε τίς προτεραιότητες τῆς ψυχῆς, ὅπως οἱ πνευματικές συντεταγμένες τῆς πίστης μᾶς
ὑποδεικνύουν. Ὑποκαταστήσαμε τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ μέ τά ὑλικά ἀγαθά, μέ ἀποτέλεσμα οἱ ἐξουσίες τοῦ κόσμου τούτου νά μᾶς ἔχουν νικήσει. Καί ἡ ἀγωνία μας ἔγκειται στήν ἐπιβίωση καί τήν αὐτάρκειά μας, ὄχι
στήν κοινωνία μέ τόν Θεό καί τόν πλησίον. Ἡ ἀλλαγή μπορεῖ νά ἔρθει
στήν καρδιά τοῦ καθενός, ἀκόμη κι ἄν ὁ κόσμος θά παραμείνει στή θεο -
ποίηση τῶν δικῶν του δυνάμεων. Καί ὅποιος ἀλλάζει ἐντός του, ἀφήνον -
τας τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀγάπη Του νά ἀνοίξουν δρόμους, σέ
τίποτε δέν θά ὑστερήσει. Σ’ αὐτόν τόν κόσμο ζητᾶ ἡ πίστη νά ζοῦμε! '
π. Θ.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου