Η Ορθόδοξη άσκηση απέχει από τα αγαθά όχι επειδή τα απεχθάνεται αλλά επειδή αγωνίζεται πνευματικά.

...Η Ορθοδοξία έχει διαφορετικούς κανόνες για τα διαφορετικά πνευματικά επίπεδα των ανθρώπων, δηλαδή για τους μοναχούς, τους ιερείς και τον λαό των πιστών. Ο κανών 51 των Αγίων Αποστόλων κηρύττει: «Ει τις επίσκοπος, ή πρεσβύτερος, ή διάκονος, ή όλως του καταλόγου του ιερατικού, γάμου και κρεών, και οίνου, ου δι’ άσκησιν, αλλά δια βδελυρίαν απέχηται…». δηλαδή «αν κάποιος επίσκοπος ή πρεσβύτερος ή διάκονος απέχει από την σύναψη γάμου, από την κατα­νάλωση κρέατος και οίνου, όχι για λόγους πνευματικής ασκήσεως, αλλά επειδή τα απεχθάνεται – ξεχνώντας ότι ο Θεός εποίησε τα πάντα ωραία και καλά, ότι εδημιούργησε τον άνθρωπο όχι μόνον υπό μορφήν ανδρός αλλά και γυναικός, και βλασφημώντας διαβάλλει την θεϊκή δημιουργία, είτε πρέπει να επανορθώση την στάση του ή να καθαιρεθή και να εκδιωχθή από την Εκκλησία»! Το ίδιο ισχύει και για τους λαϊκούς.
Αυτός ο κανών είναι βασικός για να εννοήση κανείς την Ορθοδοξία και να κάνη κάθε Ορθόδοξο υπερήφανο για την θρησκεία του: διότι α) κηρρύττει την σημασία της γυναικός όπως και του ανδρός, β) τα πάντα που εδημιούργησε ο Θεός είναι καλά και αγνά, συνεπώς και το κρέας. Εάν συγχαίνεσαι την σεξουαλική πράξη ή το κρέας, υβρίζεις την θεϊκή δημιουρ­γία. Αποφασίζεις να απέχης από αυτά τα αγαθά όχι επειδή τα θεωρείς βρώμικα, αλλά επειδή θέλεις να επιδοθής στην πνευματική άσκηση.

Να υπενθυμίσωμε ότι ο δυτικός χριστιανός εβάσιζε την πίστη του στην ηθικολογία, θεωρούσε βρώμικη την σεξουαλική πράξη και υπεβίβαζε την γυναίκα και όταν ήλλαξε γνώμη… έπαψε να πιστεύη!

Η ερμηνεία του άνω κανόνος από τον Άγιο Νικόδημο, επί λέξει, είναι: «ούτε ο γάμος, και η νόμιμος μετά γυναικός συνάφεια είναι βλαβερά, ούτε τα κρέατα, ούτε ο οίνος αλλ’ η κακή τούτων μεταχείρησις. Διότι αν ήτο κακά και βλαβερά, δεν ήθελαν να δημιουργηθούν από τον Θεόν, όστις είναι φύσει αγαθός».
Ο 14ος κανών της εν Άγκυρα Συνόδου που συνήλθε το 315 μ.Χ. λέγει ότι για να σιγουρευθή κανείς ότι ο ιερεύς – που δεν υπόκειται σε τόση σκλη­ρή άσκηση όσο ο μοναχός και που επιμένει να μην τρώγη ποτέ κρέας, σαν τον μοναχό, όχι διότι η γεύση του είναι δυσάρεστη, αλλά διότι θέλει πράγ­ματι να υποστή και αυτός την πνευματική άσκηση – πρέπει προηγουμένως να υποχρεωθή να δοκιμάση το κρέας, και μόνον μετά να απέχη απ’ αυτό!
Ο περίεργος αυτός κανών εξηγείται στην ερμηνεία του Αγίου Νικοδήμου ως εξής: «Όσοι δε τόσον πολλά απέχουσιν από το κρέας, ώστε όπου ουδέ χόρτα τρώγουσι τα εψημένα με κρέας, ούτοι να παύουσιν από την ιερωσύνην. Δίδουσι γαρ υποψίαν με τούτο οπού κάμνουσιν, ότι συγχαίνονται το κρέας, όπερ εστί των Μανιχαίων και άλλων αιρετικών φρό­νημα»!

Πράγματι στον αγώνα κατά των αιρετικών των πρώτων αιώνων του χριστιανισμού, η απόλυτη χορτοφαγία και η πίστη στην μετεμψύχωση ήσαν δύο χαρακτηριστικά των χριστιανικών αιρέσεων, ειδικά των Μανιχαίων και αργότερα των Βογομίλων που ποτέ δεν έτρωγαν κρέας.
Δ. Κιτσίκης.