ΤΟ ΕΝΔΥΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

                Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ως Υιός τού Θεού, δεν έχει ασφαλώς καμία απολύτως ανάγκη από ενδύματα ούτε για κάλυψη, ούτε για ευπρεπισμό. Η λαμπρότητα τής θείας Του δόξας αποτελεί το φωτεινό ένδυμα και το μεγαλοπρεπή στολισμό Του, όπως μας υπενθυμίζει ο Ψαλμωδός: «Εξομολόγησιν και μεγαλοπρέπειαν ενεδύσω αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον».

                Εμάς θέλει να μας ενδύσει χιτώνα φωτεινό που θα λάμπει από το δικό Του αιώνιο φώς, ώστε να μετέχουμε στήν ζωοποιό Του χάρη, γιατί «εν Αυτώ ζωή ήν και η ζωή ήν το φώς τών ανθρώπων».

Για να γίνει αυτό όμως πρέπει να κάνουμε μια μεγάλη αλλαγή, όπως μας λέει ο απ. Παύλος: «Να πετάξουμε από πάνω μας τα έργα τού σκότους και να φορέσουμε τα όπλα τού φωτός». Τι σημαίνει αυτό;

                 Πρίν μας ντύσει ο Κύριος με τήν δόξα και το φώς του χρειάζεται να απαλλαγούμε (αποθώμεθα) από το ένδυμα του σκότους που είναι η αμαρτία, και μάλιστα τώρα, που είναι καιρός για καθέναν από μας. Διότι η ζωή μας εδώ, όπου συντελούνται όσα σκοτίζουν τον νού και αμαυρώνουν τήν ψυχή, τελειώνει, φεύγει γρήγορα, φτάνει νωρίς στο τέλος της ( η νύξ προέκοψεν). Όσο διαρκεί αυτή η ζωή είναι καιρός εύκαιρος για μας να βγάλουμε από μέσα μας όλες τις ενοχές που κρίνουν τήν ψυχή μας και τούς εφάμαρτους μολυσμούς τού σώματός μας, και να βγάλουμε από το μυαλό μας το σκοτεινό ένδυμα τής αμαρτίας.

                Αφού απαλλαγούμε από την επιρροή τής αμαρτίας οφείλουμε να εργασθούμε πνευματικά, να καλλιεργήσουμε τις ευαγγελικές αρετές στήν ζωή μας, ώστε να ενδυθούμε το φώς τού Χριστού, να περιβληθούμε τήν χάρη τής μεγάλης Του δόξας.

                Ο Κύριος λέει ότι «εγώ πρέπει να εκτελώ τα έργα που μού ανέθεσε να κάνω Εκείνος που με έστειλε, όσο διαρκεί η επί γής παρουσία μου, όσο είναι καιρός». Ο δε Μέγας Βασίλειος μας προτρέπει να εργασθούμε εδώ, όσο ζούμε, τα έργα τής πίστεως επειδή «τού καθενός από μας τό τέλος είναι κοντά». Και σιγά σιγά να ντυθούμε όλο τόν Κύριο, όπως μας παραγγέλλει ο Απόστολος: «Ενδύσασθε τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν». Γιατί πρώτα οφείλουμε να ενδυθούμε τις φωτοειδείς αρετές τού Κυρίου και μετά «τόν αίτιον όλων τών φώτων Χριστόν», δηλ. το πλήρωμα τών αρετών που είναι ο Κύριος Ιησούς. Να βαπτισθούμε μυστηριακά στήν χάρη Του για να ντυθούμε τον Χριστό, όπως μας υπενθυμίζει πάλι ο Απόστολος: «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε».

               

                Δεν αρκεί να αξιωθούμε τού ενδύματος τήν χάριτος τού Χριστού, αλλά πρέπει να το διατηρούμε καθαρό, άσπιλο από τήν προσβολή τής αμαρτίας. Και τούτο θα το επιτύχουμε, όπως μας λέει πάλι ο απ. Παύλος, εάν δεν μετατρέπουμε τήν φροντίδα τού σώματός μας σε ικανοποίηση τών σαρκικών επιθυμιών, «και τής σαρκός πρόνοιαν μη ποιείσθε εις επιθυμίας». Διότι δεν ενδυόμεθα μέρος τού Χριστού, αλλά όλον τον Χριστό. Δεν υπάρχει δηλ. χώρος για αμαρτία. Ο Μ. Αθανάσιος λέγει ότι ο Θεός «τούς πάντας υμάς φορεί, ίνα οι πάντες φορέσωμεν τόν Θεόν». Μας φοράει ο Χριστός όλους μέσα στήν αγάπη Του για να φορέσουμε κι εμείς όλο μέσα μας τόν Θεό. Δεν υπάρχει περιθώριο για πονηρές πράξεις που προσβάλλουν το Πανάγιο Πνεύμα σε  κανένα από τα μέλη τής Εκκλησίας τού Χριστού. Διότι η υφή τού φωτεινού ενδύματος που μας δίνει ο Χριστός είναι πνευματική. Ένδυμα Χριστού είναι η χάρη τού Παρακλήτου και αμαρτία δεν νοείται, ούτε χωράει.

                Επειδή όμως είμαστε άνθρωποι και εύκολα παρασυρόμαστε στήν αμαρτία καλόν είναι να έχουμε κατά νούν το ωραίο εξαποστειλάριο τής Ακολουθίας τού Νυμφίου: «Τόν νυμφώνα Σου βλέπω Σωτήρ μου κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω ίνα εισέλθω εν αυτώ· λάμπρυνόν μου τήν στολήν τής ψυχής, φωτοδότα και σώσόν με». Λαμπρύνει τόν ψυχικό μας κόσμο ο πνευματιός αγώνας που καταβάλλουμε, διορθώνει τήν πορεία μας προς τόν Χριστό. Γι αυτό και ο απ. Παύλος μάς συμβουλεύει «ως εν ημέρα ευσχημόνως περιπατήσωμεν», δηλ. η ζωή μας να είναι φωτεινή σαν τήν ημέρα, χωρίς σκοτεινά σημεία αμαρτωλής συμπεριφοράς.

                Στήν εποχή μας άλλοι ντύνονται απλά και άλλοι επιστρατεύουν τήν μόδα και τούς ενδυματολόγους για να εντυπωσιάσουν με τα ακριβά ενδύματά τους. Και προσαρμόζουν ανάλογα τήν φυσική συμπεριφορά τους. Τόσο τα ενδύματά τους όσο και η συμπεριφορά τους, από τήν στιγμή που δεν εμπνέονται από το πνεύμα τού Χριστού, είναι ενδυμασίες και στολισμοί που δεν αντέχουν στόν χρόνο, φέρουν μέσα τους τήν φθορά και τήν ματαιότητα.

                Η Εκκλησία, πάντα διαχρονική προβάλλει το ένδυμα τών αρετών τού Χριστού. Όσοι επιλέγουν να ενδυθούν τον Χριστό έχουν πνευματική αντίληψη τού κάλλους Του. Βλέπουν με τά μάτια τής πίστεως, όπως οι πρόκριτοι μαθητές τού Κυρίου τήν ημέρα τής Μεταμορφώσεώς Του, ότι λάμπουν «τα ιμάτια Αυτού ως τό φώς». Δεν συγκρίνονται σε χρώμα και λάμψη με τά ενδύματα τού σύγχρονου ανθρώπου. Η ποιότητά τους είναι ανεξίτηλη και η ομορφιά τους αιώνια. Για τόν λόγο αυτό επέλεξε πρώτη η Θεοτόκος να ενδυθεί τόν επουράνιο χιτώνα τής δόξης τού Υιού και Θεού Της. Λέει χαρακτηριστικά ο Δαβίδ: «Παρέστην η βασίλισσά σου εκ δεξιών σου εν ιματισμώ διαχρύσω». Λάμπει περισσότερο και από τό χρυσό τό ένδυμα τής χάριτος τού Χριστού. Και όσοι απολαμβάνουν αυτής τής τιμής αγάλλονται πνευματικά διότι ο Θεός τούς αξίωσε να ντυθούν «ιμάτιον ευφροσύνης».

                Οι χριστιανοί βαπτίζονται «εις Χριστόν» και ενδύονται τόν Χριστό. Ενδύονται τήν σωτήρια χάρη Του και πορεύονται στό φώς τών εντολών Του. Αγωνίζονται να διατηρήσουν το πνευματικό του ένδυμα φωτεινό για να εισέλθουν στόν αιώνιο νυμφώνα τού Νυμφίου τής Εκκλησίας Χριστού.

Αρχιμ. Χ.Ν.