Κατά τήν τελευταία καί σπουδαιότερη ἡμέρα τῆς ἰουδαϊκῆς ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς ὁ Κύριος εὑρισκόμενος στό Ἱερό καλεῖ τούς Ἰουδαίους νά ἔλθουν κοντά του καί νά ξεδιψάσουν ἀπό τό ὕδωρ πού ἐκεῖνος προσφέρει. Καί τό ὕδωρ πού προσφέρει ὁ Χριστός δέν εἶναι τό φυσικό νερό, τό ὁποῖο πρόσκαιρα σβήνει τή σωματική δίψα τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά εἶναι τό ὕδωρ τό ζῶν, ἀπό τό ὁποῖο ὅποιος δέν διψᾶ «εἰς τόν αἰῶνα», ὅπως χαρακτηριστικά ὁ Κύριος εἶχε πεῖ καί στή Σαμαρείτιδα πίνει ἀπό «τό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ».
Τό ὕδωρ λοιπόν πού ὁ Χριστός προσφέρει δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό ζωηφόρο ὕδωρ τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο ἀπέστειλε «ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν» ἐπί τούς ἁγίους αὐτοῦ μαθητές καί ἀποστόλους κατά τή μεγάλη ἡμέρα τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, τήν ἡμέρα πού ἱδρύει καί «ἐν χρόνῳ» τήν ἁγία του Ἐκκλησία.
Θέλοντας νά μιλήσει ὁ Κύριος γιά τήν εὐεργετική πνοή τοῦ Παναγίου Πνεύματος στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου, παρομοιάζει τή χάρη του μέ τίς φυσικές ἰδιότητες τοῦ νεροῦ. Ὑπενθυμίζει στούς Ἰουδαίους ὅτι, ὅπως στήν ἔρημο οἱ πρόγονοί τους γεύθηκαν τή σωστική του ἐπέμβαση διά τῆς ἀναβλύσεως τοῦ νεροῦ ἀπό τήν πέτρα καί τῆς σωτηρίας τους ἀπό τή δίψα, ἔτσι ἀκριβῶς ἐκεῖνος εἶναι πού προσφέρει τό ὕδωρ τό ζῶν, τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο ξεδιψᾶ τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν πνευματική φλόγωση, πού προκαλοῦν τά πάθη καί οἱ δοκιμασίες τῆς ζωῆς.
Ἡ κοινή μας πορεία
Ἀλήθεια, ποιός μπορεῖ νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι δέν εἶναι ἕνας διαβάτης, ὁ ὁποῖος πορεύεται στήν οὐράνια γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, ἀγωνιζόμενος γιά τήν πνευματική του τελείωση καί δέν διψᾶ πνευματικά, δέν ἀποκάμνει ἀπό τίς προσβολές καί ἐπιθέσεις τοῦ διαβόλου; Ὅλοι μας ἔχουμε λοιπόν τήν ἀνάγκη τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στή ζωή μας, τό ὁποῖο ὡς ὕδωρ θεόρρυτο καί ζωηφόρο θά ἀρδεύσει τίς ψυχές μας καί θά τίς καλλιεργήσει. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ὁ χρυσορρήμων πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, μιλώντας γιά τήν κατάπεμψη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στούς Ἀποστόλους, τονίζει: «Σήμερα δέν κατέβηκε μάννα καί φωτιά καί βροχή, ἀλλά καταιγίδα πνευματικῶν ἀγαθῶν. Ἔπεσε ἀπό τόν οὐρανό βροχή, ὄχι γιά νά προκαλέσει καρποφορία τῆς γῆς, ἀλλά γιά νά πείσει τό ἀνθρώπινο γένος νά προσφέρει τόν καρπό τῆς ἀρετῆς στόν γεωργό τῶν ἀνθρώπων. Καί ἐκεῖνοι πού δέχθηκαν μιά σταγόνα βροχῆς ἀπό τόν οὐρανό ξέχασαν ἀμέσως τόν ἑαυτό τους καί ξαφνικά ὅλη ἡ γῆ γέμισε ἀπό ἀγγέλους· ἀγγέλους ὄχι ἐπουράνιους, ἀλλά πού φανερώνουν μέ τό ἀνθρώπινο σῶμα τους τήν ἀρετή τῶν ἀσώματων δυνάμεων».
Ἡ καλή ἀλλοίωση
Μέ τή συμβολή του αὐτή στήν πνευματική μας καλλιέργεια τό Πανάγιο Πνεῦμα θά ἐνεργήσει στήν ἀλλοίωση τῆς ψυχῆς μας, οὕτως ὥστε νά μεταμορφωθοῦμε ἀπό δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου σέ φίλους τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τέκνα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Αὐτό μᾶς δίνει ζωή καί δύναμη νά πορευόμαστε πρός τή σωτηρία. «Ὅσοι ὁδηγοῦνται ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ», τονίζει ὁ ἀπόστολος Παύλος, «αὐτοί εἶναι παιδιά τοῦ Θεοῦ. Διότι δέν λάβατε πνεῦμα δουλείας πού νά σᾶς προκαλεῖ φόβο, ἀλλά πνεῦμα τό ὁποῖο σᾶς καθιστᾶ παιδιά τοῦ Θεοῦ, μέσα ἀπό τό ὁποῖο ἀποκαλοῦμε τόν Θεό πατέρα. Αὐτό τό πνεῦμα ἐνισχύει τόν νοῦ μας γιά νά κατανοήσουμε ὅτι εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ. 8, 14-17).
Ὁ Κύριος λοιπόν εὑρισκόμενος στό Ἱερό μᾶς καλεῖ ὅλους, ὅσοι πιστεύουμε σέ αὐτόν, νά προστρέξουμε καί ἐμεῖς κοντά του, νά προσέλθουμε στήν ἁγία του Ἐκκλησία, διότι μόνο ὡς μέλη αὐτῆς μποροῦμε νά ἀντλήσουμε τό ὕδωρ τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο εἶναι τό ἐχέγγυο τῆς σωτηρίας μας. Γι’ αὐτόν τόν λόγο, ἀδελφοί μου, διάπυρη καί ἀκατάπαυστη ἄς εἶναι ἡ προσευχή μας: «Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας… ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν».
Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ.
http://apostoliki-diakonia.gr/gr_main/fk/2022/24_2022(3602).pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου