Κυριακή Δ΄ τῶν Νηστειῶν σήμερα καί ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει πρός ἐνίσχυση τήν ἱερή μορφή τοῦ ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, τοῦ καί συγγραφέως τῆς Κλίμακος. Ὁ Ἅγιος σέ ἡλικία περίπου δεκαέξι ἐτῶν ἔγινε μοναχός στή μονή τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης στό θεοβάδιστο ὄρος Σινᾶ, ἀφοῦ ἔλαβε πλούσια γιά τήν ἐποχή καί τήν ἡλικία του μόρφωση. Γιά δεκαεννέα χρόνια παρέμεινε ὑποτακτικός ἑνός σπουδαίου γέροντος, τοῦ ἀββᾶ Μαρτυρίου, στόν ὁποῖο ἔκανε ἀπόλυτη ὑπακοή. Μετά τόν θάνατο ἐκείνου ὁ Ἰωάννης ἀποσύρθηκε σέ ἐρημική τοποθεσία, σέ μικρή ἀπόσταση ἀπό τή Μονή, ὅπου καί ἔζησε γιά σαράντα χρόνια. Προχώρησε πολύ στά πνευματικά, ὑπερβαίνοντας μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ τά ψεκτά πάθη του καί καλλιεργώντας τήν ταπείνωση καί τήν ἀγάπη. Ἀφοῦ πέρασε αὐτό τό μεγάλο διάστημα, οἱ Πατέρες τόν παρεκάλεσαν νά γίνει ἡγούμενος τῆς Μονῆς, παράκληση πού ἀποδέχθηκε, παραμένοντας γιά κάποια χρόνια στό διακόνημα αὐτό, ἕως ὅτου θέλησε καί πάλι νά ἀποσυρθεῖ στήν ἀγαπημένη του ἡσυχία, καί μετά ἀπό λίγο καιρό κοιμήθηκε ὁσιακά. Ἔχουν διασωθεῖ διάφορα θαυμαστά γεγονότα ἀπό τή ζωή του, τά ὁποῖα φανερώνουν τήν ἰδιαίτερη χάρη πού εἶχε ἀπό τόν Θεό, ὅμως τά μεγαλύτερα θαύματα εἶναι ὅσα σχετίζονται μέ τή μεταστροφή τῶν καρδιῶν πού προξενοῦν τά θεόπνευστα κείμενά του. Αὐτό, ἄλλωστε, εἶναι κάτι πού ὁ καθένας μας μπορεῖ νά διαπιστώσει, ὅταν ἀρχίσει μέ γνήσια διάθεση νά τά μελετᾶ. Εἶναι γνωστό ὅτι οἱ ἅγιοι πού μέ τά κείμενά τους βοηθοῦν τούς συνανθρώπους τους διαχρονικά, ἐκεῖνοι εἶναι οἱ κατεξοχήν θαυματουργοί. Ἡ θαυματουργία τους βασίζεται στή δύναμη τῶν λόγων τους, ἀκόμη καί ἄν δέν τούς ἀποδίδονται γνωστά θαύματα σωματικῶν ἰάσεων. Χρειάζεται ἐδῶ νά σημειώσουμε ὅτι τά κείμενα τοῦ ὁσίου Ἰωάννου δέν εἶναι γραμμένα ἀποκλειστικά γιά τούς μοναχούς, ἀλλά προσφέρουν τεράστια ὠφέλεια καί στούς κοσμικούς. Γιά τοῦτο, τό βασικό του ἔργο, ἡ «Κλίμακα», ἀγαπήθηκε σέ Ἀνατολή καί Δύση, θεωρεῖται ὡς τό σπουδαιότερο σέ κυκλοφορία βιβλίο μετά τήν Ἁγία Γραφή.
Ἕνας ἱερός σκοπός
Σκοπός τῆς διδασκαλίας τοῦ Ὁσίου εἶναι νά γλυκάνει τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων καί μέ τόν πλοῦτο τῶν παραδειγμάτων του, πού ἐκπηγάζει ἀπό τήν ἐν Χριστῷ ζωή καί ἐμπειρία του, νά τίς ὁδηγήσει καί πάλι στόν σύνδεσμο μέ τόν Χριστό· τόν σύνδεσμο πού εἶχε καί ὁ ἴδιος καί τόν ὁποῖο ἐμεῖς προσπαθοῦμε μέ ταπείνωση νά ἐπανεύρουμε κατά τήν περίοδο τῆς νηστείας καί ἀσκήσεως πού τώρα διανύουμε. Αὐτήν ἀκριβῶς τήν προσπάθειά μας ὁ μισόκαλος καί μισάνθρωπος διάβολος τήν μισεῖ. Σέ ἀντίθεση μέ τόν πανάγαθο Δημιουργό μας, πού θέλει «πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν», ὁ διάβολος δέν ἀρκεῖται στήν προσωπική του ἀπώλεια, ἀλλά «ὡς λέων ὠρυόμενος» ζητεῖ νά μᾶς καταφάγει μέ τό ἀδηφάγο καί ἀπύλωτο στόμα του.
Ἡ σωτήρια ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ
Στή σημερινή θεία Λειτουργία παρακολουθοῦμε εὐαγγελικῶς τό ἔργο τοῦ Θεοῦ καί τή μανία τοῦ διαβόλου. Ὁ Χριστός, παρά τήν ἀπιστία καί τήν ἁμαρτωλότητα τῶν ἀνθρώπων, ἐπεμβαίνει σωστικά καί χορηγεῖ τήν ἴαση ἀπό τή φοβερή δαιμονοπληξία τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς διήγησης. Μέσα σέ μιά του πρόταση, τήν ὁποία δίνει ὡς ἀπάντηση στούς μαθητές του, ὀνοματοδοτεῖ σήμερα ὡς ἀσφαλέστατη ὁδό σωτηρίας τήν ὁδό τῆς ἄσκησης καί τῆς νηστείας, τήν ὁδό δηλαδή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. «Τοῦτο τό γένος» μᾶς λέει, τό γένος τῶν δαιμονίων δηλαδή, «ἐν οὐδενί δύναται ἐξελθεῖν εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ»· τά πονηρά πνεύματα μέ κανένα τρόπο δέν πολεμοῦνται, παρά μόνο μέ προσευχή καί νηστεία. Νά ἀναλάβουμε λοιπόν, ἀδελφοί, τά ὅπλα τοῦ ἀγώνα χωρίς ἀναβολή, τώρα πού μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ πορευόμαστε τήν ὁδό τῆς νίκης κατά τοῦ διαβόλου ἀλλά καί τῆς συνάντησης μέ τόν Χριστό. Ἄς προστρέξουμε «πίστει καί πόθῳ» στά ἱερά μυστήρια, ἄς μελετήσουμε «πάλιν καί πολλάκις» τήν Ἁγία Γραφή καί ἄς μήν ἀφήσουμε πνευματικά ἀνεκμετάλλευτα τά δῶρα τοῦ ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, πού εἶναι τόσο τό βιβλίο τῆς Κλίμακος, ὅσο καί τό παράδειγμα τῆς ἁγίας ζωῆς του.
Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ.
http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/fk/2022/14_2022(3592).pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου