ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Α΄ Κορ. δ΄ 9-16

Ας έχει δόξα ο Θεός αδελφοί μου, διότι μέσα από τα θεόπνευστα κείμενα της Αγίας Γραφής, μας δίνεται η δυνατότητα, να δούμε, μεταξύ των άλλων, τον ιερό αγώνα των Αγίων Αποστόλων και συνάμα να δούμε και να ρυθμίσουμε τη δική μας συμπεριφορά στον χώρο της Εκκλησίας αλλά και της κοινωνίας στην οποία ζούμε, γενικότερα.

Το Αποστολικό ανάγνωσμα που θα αναγνωστεί την δεκάτη Κυριακή, πραγματικά συγκλονίζει. Και συγκλονίζει διότι συνειδητοποιεί ο Χριστιανός, τι θα πει να μένει κανείς εδραίος και αμετακίνητος στο ύψος της Ορθοδόξου πνευματικότητος. Τι θα πει Αποστολική διδαχή και συνέπεια στη ζωή που άφησαν ως παρακαταθήκη στην Εκκλησία μας οι προσωπικότητες που μας καλούν να τους μιμηθούμε «Παρακαλώ ουν υμάς, μιμηταί μου γίνεσθε» (Α΄ Κορ. δ΄ 16).......

Πράγματι, από την ευλογημένη στιγμή που οι Άγιοι Απόστολοι ακολούθησαν τον Χριστό, όλη τους η ζωή ήταν ένα «θέατρο». «...θέατρον εγενήθημεν τω κόσμω και αγγέλοις και ανθρώποις» (Α΄ Κορ. 4-9). Ήταν ζωή χλευασμών και διωγμών. Ζωή γεμάτη απερίγραπτες θλίψεις και φοβερές δοκιμασίες. Το βιβλίο των «Πράξεων των Αποστόλων» είναι μάρτυρας της συγκλονιστικής αυτής αλήθειας. Και για το λόγο αυτό, οπωσδήποτε θα πρέπει να το μελετήσουμε, ώστε να θαυμάσουμε μα προπαντός να εμπνευστούμε.

Αλλά η σημερινή μας περικοπή, έχει να μας διδάξει πολλά, για το ψυχικό μεγαλείο των Αγίων Αποστόλων, όπως το εκφράζει κατά μοναδικό τρόπο ο κήρυκας της οικουμένης, ο Παύλος.

Ναι, θα πρέπει να μάθουμε κι εμείς να δείχνουμε αγάπη και ανεξικακία στα πρόσωπα με τα οποία καθημερινώς ερχόμαστε σε συναναστροφή και ως εκ τούτου είναι δυνατόν, τουλάχιστον κάποιες φορές να έρθουμε σε στιγμές πίκρας και αδυναμίας.

Βεβαίως, το να δείχνει κανείς ανεξικακία και κυρίως αγάπη , τούτο είναι η Χριστιανική οδός, πλην όμως, δεν είναι πάντοτε και τόσο εύκολο, ακριβώς λόγω της ηθικής αδυναμίας που μας διακρίνει. Όταν μάλιστα το κεφάλαιο αυτό το δούμε και το συγκρίνουμε στα ύψη της Αποστολικής αγάπης, τότε ομολογουμένως η συνείδησίς μας ιλιγγιά μπροστά στα δυσθεώρητα Ευαγγελικά ύψη! Και εν προκειμένω έχει μεγάλη δόση αληθείας ο λόγος που είπε κάποιος ότι «ευκολότερα πεθαίνεις για τον άλλον, παρά συμβιώνεις ή συνεργάζεσαι μαζί του...». Όμως, αυτό θα πει Χριστιανισμός, και μάλιστα Ορθοδοξία και Oρθοπραξία!

Καλούμαστε, σύμφωνα βέβαια με την κλήση που μας έκανε ο Χριστός, να λησμονούμε τον πόνο που μας έδωσε η άσχημη συμπεριφορά του αδερφού μας (ενδεχομένως το ίδιο και εμείς, ασυνείδητα, να τον πληγώνουμε), και σε κάθε ευκαιρία να προσπαθούμε ώστε να νικούμε την πίκρα και την εσωτερική θλίψη που προσπαθεί να φωλιάσει και να δημιουργήσει «γάγγραινα» μέσα στην καρδιά μας.

Με πόσο, πράγματι, όμορφο και συγκινητικό τρόπο εκφράζει την αλήθεια αυτή, που αποδεικνύει αν βρισκόμαστε στην οδό της αληθείας ή στην ατραπό της πλάνης, ένας εκ των νεοτέρων Αγίων της Εκκλησίας μας, ο Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (+ 1938). «Το Άγιον Πνεύμα είναι αγάπη και δίνει στην ψυχή τη δύναμη να αγαπά τους εχθρούς- κι όποιος δεν αγαπά τους εχθρούς, δεν ξέρει ακόμα τον Θεό»!

Λόγια όντως συγκλονιστικά που οι Άγιοί μας τα βιώνουν σε αφάνταστο βαθμό. Γι’ αυτό και στο κεφάλαιο «Για τους μοναχούς», ο ίδιος ο Όσιος Σιλουανός, τονίζει ξεκάθαρα, αλλά και με πόνο «Ο Κύριος δίνει στο μοναχό την αγάπη του Αγίου Πνεύματος κι η αγάπη αυτή γεμίζει με λύπη την καρδιά του μοναχού για το λαό, επειδή δεν σώζονται όλοι. Ο ίδιος ο Κύριος ήταν τόσο περίλυπος για το λαό, ώστε παρέδωσε τον εαυτό του στο Σταυρικό θάνατο. Και η Παναγία είχε την ίδια λύπη στην καρδιά της για τους ανθρώπους και όπως και ο αγαπημένος υιός της, ποθούσε «εις τέλος» τη σωτηρία όλου του κόσμου. Ο Κύριος έδωσε το ίδιο Άγιο Πνεύμα στους Αποστόλους και στους Αγίους Πατέρες μας και στους ποιμένες της Εκκλησίας»

Άνευ αντιλογίας, τα τόσα και τόσα περιστατικά που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στην καθημερινότητα, μας βοηθούν ώστε, αν μη τι άλλο, ν’ αποδείξουμε στον εαυτό μας, σε ποιο πνευματικό σημείο βρισκόμαστε. Και σίγουρα στο βάθος της καρδίας μας, οι «πικρίες» θα πρέπει να μας χαροποιούν, ακριβώς διότι αποτελούν τα «πνευματικά τεστ» για περισσότερη πρόοδο.

Και επιτέλους, αυτός είναι, θα πρέπει να είναι ο σκοπός μας. Η πνευματική δηλ. προκοπή και ο προσωπικός εξαγιασμός μέσα από τα ποικίλα περιστατικά που μας έρχονται. Που έρχονται και φυσικά δεν θα παύσουν να υφίστανται , για να μην πούμε ότι όσο θα διέρχεται ο καιρός της παρουσίας μας στην πρόσκαιρη αυτή ζωή, τόσο και περισσότερο οι πειρασμοί θα μας πολιορκούν... (Άρα, και περισσότερες δυνατότητες για Χριστιανική πρόοδο).

Δεν αρκεί λοιπόν, όπως κατανοούμε, μόνο να θαυμάζουμε το μεγαλείο της ανεξικακίας των αναμορφωτών της οικουμένης (των Αγίων Αποστόλων), καθίσταται επιτακτική ανάγκη να μάθουμε να το ερμηνεύουμε σε πράξη, στην δική μας, προσωπική ζωή.

Το λοιπόν αδελφοί, με την Χάρη του Θεού, ας συνεχίσουμε τον πλέον όμορφο και περισσότερο ευλογημένο αγώνα που θα μπορούσε να αναλάβει ο άνθρωπος, η έμψυχη αυτή εικόνα του Θεού.Αμήν.

Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος,

Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης

Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr