Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Ιερεύς του εικοστού αιώνος.





Τον είδα αιφνίδια μέσα στον τεράστιο θάλαμο με τα 65-70 κρεβάτια, μέσα στο πανδαιμόνιο που κάνουν 70 άνθρωποι όταν μαζεύονται και στριμώχνονται σε ένα μικρό χώρο. το φως πολύ. Έμπαινε από τα μεγάλα παράθυρα με τα σιδερένια κάγκελα.


Ήταν πρωί, περίπου 9η ώρα, όταν άνοιξε η βαριά πόρτα, εξωτερική, και ανεβήκαμε η νέα ομάδα των 10 φοιτητών στο τμήμα αποτοξίνωσης στο Δαφνί.


Πρόσωπα, πρόσωπα εκινούντο αέναα μέσα στο φαρδύ διάδρομο που άφηναν τα κρεβάτια τους. Άνθρωποι από όλα τα μέρη της πατρίδας και από πιο μακριά ακόμη. Με τις χαρακτηριστικές προφορές, Λαρισινών ή Κρητικών και των νησιωτών, κοντοί, ψηλοί, μελαχρινοί, άσπροι, αδύνατοι, παχείς, πάσχοντες, όλος ο κόσμος αναγκασμένος να συμβιώνει.


Και μέσα σε αυτήν την άμπωτη και την πλημμυρίδα των ανθρώπων, ένας ψηλός ξανθωπός με μαύρα ρούχα και περιλαίμιο λευκό με λίγο υποτυπώδες γένι ξανθό, άρχοντας ατάραχος, γαλήνιος μέσα σε αυτή την ταραχή. Κατάλαβα ότι επρόκειτο για ιερέα. Ευτυχώς είπα μέσα μου, ένας καθολικός ιερέας στο τμήμα αποτοξίνωσης. Ευτυχώς που δεν είναι ορθόδοξος. Να ξεφτιλιζόμαστε στους γιατρούς και στους συμφοιτητές μας!!! Ευτυχώς.


Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες. Βάλαμε τις ιατρικές μας μπλούζες και με τον υπεύθυνο γιατρό προχωρήσαμε στο κρεβάτι του πρώτου ασθενούς. Τον φώναξε ο υπεύθυνος από την παρέα του, ήρθε ένας μικρός μαγκάκος από την Λάρισα, ομιλητικός αλλά μαγκάκος. Δεν θυμάμαι τίποτα από το πρώτο αυτό μάθημα, ούτε γιατί ήταν μέσα ο ασθενής ούτε τι φάρμακα έπαιρνε, απλώς στη ρύμη των λόγων του είπε: Έχουμε τον παπά να μας βοηθά και περνάμε καλά! Και ενώ έπρεπε να φύγουμε σε τρεις μήνες, χάρις σε αυτόν, θα φύγω σε 1,5 μήνα. Τότε με τάραξε ο λογισμός μου. Ένας καθολικός παπάς με κουστουμάκι τον βοήθησε αυτόν εδώ; Αδύνατον ένας καθολικός παπάς!!!!


Στην πρώτη μας συνάντηση ουδέν έπραξα παρόλο τον κοινωνικό μου χαρακτήρα. Έφυγα όταν τελείωσε ο υποχρεωτικός μου χρόνος της παρουσίας. Στη δεύτερη επίσκεψη, την επόμενη εβδομάδα, πάλι τα ίδια, άλλος ασθενής και νέα αποκάλυψη: ευτυχώς που έχουμε τον παπά και μας βοηθά ειδικά τα βράδια που μένουμε με τους εαυτούς μας, μας παρηγορεί, μας εμψυχώνει. Είναι δικός μας παπάς ορθόδοξος!!!


Ένα κρύο ρεύμα με διαπέρασε, γκρεμίστηκαν όλα, ο ευσεβισμός μου δεν μπορούσε να δεχθεί ότι ένας παπάς ορθόδοξος ήταν μέθυσος, είχε ανάγκη αποτοξίνωσης και βρισκόταν πίσω από τα σίδερα με άλλους παράνομους, μέθυσους και ναρκομανείς.


Ούτε καν σε κάποιο ιδιωτικό κέντρο αποτοξίνωσης. Η ιδέα που είχα για άσπιλη εκκλησία και οφειλόταν στην νεότητά μου, ξεθώριασε απότομα.


Τον πλησίασα, στεκόταν όρθιος και συνομιλούσε με έναν άλλο ασθενή, που έτρεμαν τα χέρια του. Συνομιλούσε απλά για το τίποτα. Ο άλλος τον άκουγε, του έλεγε τα προβλήματα του, του μιλούσε γρήγορα. Ο παπάς άκουγε με μια απέραντη στοργή κοιτάζοντάς τον. Είχε πρόσωπο καθαρό, μάτια γαλάζια, θάλασσα, ηλικία 55 χρόνων περίπου, χέρια άσπρα, δάχτυλα μακριά, τέλος πάντων, όλα πάνω του είχαν κάτι αρχοντικό. Του απάντησε σιγά σε μια προφορά με αγγλική ηχώ! Ήταν ξένος. Παπάς ορθόδοξος ξένος! Μόλις τελείωσε με τον άρρωστο, στράφηκε σε μένα και με ρώτησε: «χάου αρ γιού;» Έμαθα ότι ήταν Έλληνας που γεννήθηκε στο εξωτερικό, οι γονείς του είχαν φύγει για την πέρα από τον ατλαντικό Αμερική. Τον έστειλαν όμως οι γονείς του στους παππούδες του στην Κατερίνη. Έτσι είχε μάθει καλά Ελληνικά και είχε ένα σύνδεσμο με την παράδοση της χώρας μας. Ένιωθα ήδη άνετα, σαν να γνωριζόμαστε από χρόνια, είχαν φύγει όλοι οι ενδοιασμοί μου. Τι θέλετε από μένα με ρώτησε. Θέλω να μάθω γιατί βρίσκεστε σε αυτό εδώ το χώρο και θεραπεύεστε, τέλος πάντων να σας γνωρίσω. Ελάτε στο δωμάτιο μου.


Ναι, μέσα σε αυτό το χάλι υπήρχε ένα μικρό δωματιάκι, στενό δωματιάκι, με ένα κρεβάτι, παράθυρο βορινό, τοίχοι πανύψηλοι, 4 μέτρα ύψος, ένα γραφείο, είκοσι εικόνες ρώσικες, καντήλι , κομποσκοίνι, θυμιατήρι, πετραχήλι, φάρμακα πάνω στο γραφείο και βιβλία. Ήταν ένα μικρό καλογερικό κελί μέσα στην ταραχή 70 τροφίμων του ψυχιατρείου. Εκεί άρχισε η αποκάλυψη της χάρης του Θεού. Το όνομα Νικόλαος, ορθόδοξος ιερέας της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, καθηγητής του Χάρβαρντ, στην έδρα των Παλαμικών σπουδών και ποιμαντικής ψυχολογίας! Χάρβαρντ, στο μεγαλύτερο πανεπιστημιακό ίδρυμα της Αμερικής και τώρα τρόφιμος της ψυχιατρικής πτέρυγας του Δαφνιού στο τμήμα αποτοξινώσεως? Η διαφορά είναι ιλιγγιώδης. Πάτερ; Πως φτάσατε εδώ;


Ήμασταν μια παρέα φίλοι που τελειώσαμε τη σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστόνη. Παντρευτήκαμε, κάναμε παιδιά και γίναμε ιερείς. Ο καλύτερος όλων μας πριν περίπου δέκα χρόνια πέθανε αιφνίδια. Τον κηδεύσαμε και γυρίσαμε στα σπίτια μας. Τότε με κατέλαβε ένα πνεύμα λύπης και από τότε άρχισα να πίνω. Τέλος πάντων σε λίγο καιρό ήμουν εξαρτημένος από το ποτό, εάν δεν έπινα έτρεμα. Δεν μπορούσα να διευθετήσω τα θέματά μου. Στην αρχή το έκρυβα από την γυναίκα μου και τα παιδιά μου, δεν μεθούσα αλλά έπινα, ήμουν με ένα ποτήρι στο χέρι. Πειράχτηκε το ήπαρ μου.


Κι όμως, όλο το θέμα ήταν μια πρόκληση για την ιατρική μου γνώση. Τίποτα από τα παραπάνω δεν συμβάδιζε με την νηφαλιότητα του ανδρός, με την αρχοντιά του και την έλλειψη νευρικότητας. Είχε έρθει η ώρα να φύγουμε. Του ζήτησα να του φέρω κάτι για παρηγοριά του μέσα σε αυτούς τους τοίχους. Ένα βιβλίο του Ρωμανίδη μου λέει. Τον είχα δάσκαλο τον Ρωμανίδη. Στην νέα συνάντησή μας την επόμενη εβδομάδα, κρατούσα στο χέρι μου το βιβλίο του Ρωμανίδη «Ρωμαίοι ή Ρωμιοί Πατέρες της Εκκλησίας». Ανέβηκα τρέχοντας τα σκαλιά να συναντήσω τον Νικόλαό μου, τον άρρωστο μου. Τον βρήκα στο δωμάτιο του καθισμένο σε μια μικρή πολυθρόνα και στο χέρι του ένα μικρό κομποσκοίνι. Του έδωσα το βιβλίο στα χέρια του. Είχε κόκκινο σκληρό εξώφυλλο, το γύρισε με αγάπη, διάβασε τα κεφάλαια. Χάρηκε σαν μικρό παιδί. Είμαι εδώ πάνω από τρεις μήνες, βγαίνω σπάνια. Δεν έχω που να πάω, δεν μου έχουν φέρει ένα δώρο, πόσο χαίρομαι για αυτό που μου έφερες. Αυτός ο άνθρωπος έφερε αέρα ορθοδοξίας, γκρέμισε τον σχολαστικισμό της γερμανικής ιδεολογίας, έδειξε τον πλούτο μας!!! Ό,τι μας έλεγε ο γέρο Ιωσήφ αυτός το έβαλε στα πανεπιστήμια.


Ποιος γέρο Ιωσήφ;


Ο ησυχαστής, ο παππούς ο σπηλαιώτης. Τον γνώρισα το 1960, όταν πήγαινα στο Άγιο Όρος, στη Νέα Σκήτη. Με δεχόταν στο κελί του. Μου έμαθε να προσεύχομαι με το κομποσκοίνι ώρες και ώρες, φωτοβόλος, γλυκύς και αυστηρός. Προσοχή έλεγε στο νου, πρώτα προσβολή, μετά συζήτηση με τον λογισμό, και μετά συγκατάθεση!!! Συγκατάθεση, θάνατος, αρχή αμαρτίας, η αμαρτία δόντι ιοβόλο του θανάτου. Προσοχή όχι συζήτηση με τον λογισμό, νίψη.


Αυτά που ο γέροντας τα παρέδωσε εμπειρικά, ο Ρωμανίδης τα κατέγραψε, τα στήριξε αγιοπατερικά και τα εξαπέστειλε στα πέρατα της γης, ώστε να έχουμε και εμείς χαρά εκεί στην Αμερική. Όταν έγινα ιερέας, με τον πρώτο μου μισθό έστειλα ένα δώρο στον γέροντα Ιωσήφ. Του έστειλα ράσα καλογερικά, όχι κάτι ακριβό. Τα είχα τυλίξει και σε ένα γκρι χαρτί, έγραψα την διεύθυνση και τα έστειλα. Μετά από πέντε χρόνια τον επισκέφθηκα στο κελί του. Όπως καθόταν είδα πίσω του στο πρεβάζι το δώρο μου ανέγγιχτο. Αμέσως σκούρυνε το πρόσωπο μου και του λέω: «Γέροντα σου έστειλα ένα δώρο με τα πρώτα μου χρήματα και εσύ ούτε που το άγγιξες!!!!». Μου λέγει, π. Νικόλαε, παιδί μου, δεν μου λείπει τίποτα, έχω τον Χριστό.


Δεν μου λείπει τίποτα. Το δώρο σου το είδα. Έσκισα μια άκρη και το είδα. Το άφησα εδώ χρόνια, να μου λέει ο λογισμός, άνοιξε το και εγώ να τον ξεχνώ αλλά να σε θυμάμαι. Θα μπορούσα να το είχα δωρίσει σε τόσους που έρχονται εδώ αλλά το άφησα για τον παπά Νικόλα. Έλα να βάλουμε τον πλάγιο του δευτέρου ήχο να παρηγορηθείς. Μου έμαθε να προσεύχομαι με το κομποσκοίνι για τον κόσμο. Όλες τις ακολουθίες τις έκανε με το κομποσκοίνι, εκτός της Θείας Λειτουργίας.


Πάτερ, απορώ πώς εσείς που γνωρίσατε έναν τόσο άγιο άνθρωπο πέσατε σε αυτό το πάθος της οινοποσίας. Η προσευχή δεν σας προστάτεψε, δεν σας βοήθησε να γλιτώσετε από τον πειρασμό αυτόν;


Ευάγγελε, μη ξεχνάς το αρκεί σοι η χάρις μου του Παύλου.


Ξέρετε, με σκανδάλισε στην αρχή τουλάχιστον το θέμα σας.


Σε σκανδάλισε ή σε φόβισε για το ευόλισθον της φύσης μας;


Είσαι αυτάρκης στην νομιζομένη σου καθαρότητα και φοβάσαι μήπως την χαλάσεις, μήπως κάνεις κάποιο λάθος και χάσεις την καλή γνώμη για τον εαυτό σου και για τους άλλους.


Σε νοιάζει τι θα πει ο κόσμος. Αδελφέ μου και φίλε μου, η νεότητα είναι κακός σύμβουλος, όπως και σε μένα κάποτε. Η πείρα του βίου και η συναντίληψη της χάριτος με έπεισε ότι όποιος και αν είμαι, ό,τι και αν κάνω, είμαι δεμένος με τον Χριστό και φωνάζω ελέησον με ο Θεός, ελέησον με Κύριε, ως οίδας και ως θέλεις ελέησον με. Και λέω μέσα μου όλοι σώζονται, εγώ κολάζομαι. Ελπίζω στον Χριστό και στην Παναγία. Ελπίζω στο έλεος του Θεού που χαρίζει τον παράδεισο σ’ αυτούς που πιστεύουν ότι είναι ανάξιοι του παραδείσου.


Και πάλι ο αδυσώπητος χρόνος τελείωνε. Πάτερ, θέλετε να σας φέρω κάτι στην επόμενη συνάντηση μας;


Ναι, θέλω. Επειδή έχω τέσσερα παιδάκια στην πατρίδα και τα έχω επιθυμήσει, φέρε μου σε παρακαλώ ένα μικρό παιδάκι και φώναξε με να βγω στο παράθυρο από τα κάγκελα να το δω, να δω τα ματάκια του να παρηγορηθώ.Βρήκα το μικρό μου βαπτισμένο Σωτήριο, τον πήρα αγκαλιά, πέρασα την πόρτα και σταθήκαμε κάτω από τα σίδερα. Π. Νικόλαε, π. Νικόλαε, ήρθαμε. Πρόβαλε η φιγούρα του πίσω από τα σίδερα, άπλωσε τα χέρια του από ψηλά, μας κοίταξε, μας χαμογελούσε, μιλάγαμε από εκεί, χάρηκε, θυμήθηκε τα δικά του, απλώθηκε η νοσταλγία. Δεν ήταν πίκρα, ήταν νοσταλγία για τον παράδεισό μας. Μας ευλόγησε και αποχωρήσαμε. Ποιος είναι πλούσιος Λωξάνδρα μου? Ο εν τω ολίγω αναπαυόμενος τζόγια μου ….


Πάτερ, η Αμερική φημίζεται για τα αποτοξινωτικά της κέντρα. Πώς ήρθατε σε αυτές τις άθλιες συνθήκες. Ευάγγελε, πριν πολλούς μήνες προκηρύχθηκε μια θέση στο πανεπιστήμιο της Αθήνας, Παλαμικών σπουδών. Ήρθα λοιπόν και εγώ αφού πήρα άδεια από το πανεπιστήμιό μου στο Χάρβαρντ να βάλω τα χαρτιά μου για αυτήν την έδρα. Οι μήνες περνούσαν, δεν γινόταν τίποτα, καθηγητικές ίντριγκες, συνεδριάσεις επί συνεδριάσεων, τίποτα. Την έδρα μου στο Χάρβαρντ την είχε πριν από μένα ο π. Γεώργιος Φλορόφσκι. Αυτός είναι μεγάλος θεολόγος και πραγματικός φιλέλληνας και είναι ο γέροντας μου. Από έκπληξη σε έκπληξη. Γέροντάς σας αυτός ο μέγας; Ναι. Και είναι πραγματικά μεγάλος, πνευματικός θεολόγος και σημειοφόρος άνθρωπος θυσίας. Σπουδαγμένος και στην ποιμαντική ψυχιατρική και στην ψυχολογική αντιμετώπιση των εθισμένων χρηστών σε ουσίες και ποτό. Αλλά όλα αυτά τα ασκούσε με απέραντη αγάπη και υπομονή. Για να κατανοήσεις το μέγεθος του ανδρός, θα σου πω μια ιστορία στην οποία ήμουν μάρτυρας, της θαυμαστής θεραπείας ενός εφήβου. Μια οικογένεια έφερε το παιδί της, 18 ετών, που έπασχε από ηβηφρενία. Η κατάσταση ήταν δύσκολη, αθεράπευτη σχεδόν. Τον παρακάλεσαν να τον δεχθεί να τον αναλάβει. Πράγματι, τον πήρε σε ένα σπίτι στην εξοχή, όπου είχε πολλά στρέμματα με σημύδες, ένα μεγάλο αγρόκτημα. Μπήκαν μέσα οι δυο τους, το αγρίμι και ο πατήρ Γεώργιος και έκλεισαν την βαριά πόρτα. Μετά από τρεις μέρες παρέδωσε το παιδί υγιές και σώφρον στους γονείς. Το παιδί αυτό σπούδασε και είναι υγιής έκτοτε και μάλιστα τώρα είναι Επίσκοπος της Εκκλησίας μας. Όταν ρώτησα, πατέρα Γεώργιε, πώς έγινε αυτό, μου είπε ότι πήρε το παιδί και του είπε: «παιδί μου, εγώ θα καθίσω σε αυτή την σημύδα, όλος ο χώρος είναι δικός σου, κάνε ό,τι θέλεις και όταν θέλεις έλα να μιλάμε». Τρεις μέρες και τρεις νύχτες έκανε ό,τι ήθελε. Κατέστρεψε το ψυγείο, τη βιβλιοθήκη μου, τα λουλούδια, και όποτε ήθελε με πλησίαζε και μιλάγαμε. Εγώ καθόμουν στης σημύδας τον κορμό και περίμενα χωρίς να ταράζομαι για ό,τι γινόταν. Τρεις μέρες εκεί δεν σηκώθηκα, δεν έφαγα, δεν ήπια νερό. Την τρίτη μέρα ήρθε το παιδί γαλήνιο, μου φίλησε το χέρι, με σήκωσε, με βοήθησε να περπατήσω γιατί ήμουν σαν πεθαμένος, ανοίξαμε την πόρτα και τον παρέδωσα στους γονείς του. Ιματισμένο και σωφρονούντα.


Πάτερ Γεώργιε, τρεις μέρες πώς κάνατε τις στοιχειώδεις ανάγκες σας; Τα έκανα πάνω μου, δεν μετακινήθηκα καθόλου. Ήθελα να δώσω μια θυσία για αυτόν στον Θεό, την υπομονή μου, την κατάργηση των συμβατικών καθημερινών πρακτικών. Δεν είναι τίποτα. Ο Θεός μου χάρισε υγιή τον άνθρωπο και δι’ αυτού μου χάρισε τη γεύση της Βασιλείας του. Τέτοιος άνθρωπος ήταν αυτός, αληθής θεολόγος, άνθρωπος της λειτουργίας αλλά και πέρα από αυτήν. Πάντα έλεγε : δίδου ημίν εκτυπώτερον, σου μετασχείν, εν τη ανεσπέρω ημέρα της Βασιλείας σου.


ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΙΕΡΕΩΣ


Από τις συζητήσεις που είχαμε καταθέτω εδώ μερικά.


«Πρόσεχε ιερεύ τον εαυτό σου. Μην ξεχάσεις να βλέπεις τον Θεό. Ορκίστηκες να έχεις το νου σου στη Σωτηρία τόσο τη δική σου όσο και των άλλων. Κάθε καιρός είναι κατάλληλος για να δώσεις το βάπτισμα και τη Θεία Κοινωνία, γιατί κάθε καιρός είναι κατάλληλος για τον θάνατο. Να θυμάσαι ότι ο άνθρωπος μπορεί να πει όχι στον Θεό, ο Θεός όμως δεν μπορεί να πει όχι στον άνθρωπο. Αυτού του Θεού είμαστε ιερείς, που επιτρέπει στο πλάσμα του να πει όχι, να μην γίνει το θέλημά σου, δηλαδή να γεννήσει την κόλαση. Στους ανθρώπους μπορείς να πεις ότι ο Χριστός κατέβηκε στον Άδη, εκεί μας αναμένει. Όσο πιο βαθύς είναι ο Άδης σου, τόσο πιο βαθιά είναι ο Χριστός. Η οδύνη είναι το ψωμί που ο Θεός μοιράζεται με τον άνθρωπο και που έχει υποχρέωση ο δούλος του ο παπάς να μοιραστεί και αυτός με τον σύνδουλό του. Στον Σταυρό ο Θεός, ενάντια σε ότι είχαμε ποτέ φανταστεί για τον Θεό, τάχθηκε με το μέρος του ανθρώπου.


Ο Θεός έγινε άνθρωπος, δηλώνει την αγάπη του, ζητά την αγάπη μας και μας απαλλάσσει από κάθε οφειλή. Ο αγώνας μας είναι η προσοχή στην πνευματική πηγή του κακού, το οποίο δεν προέρχεται από την φύση αλλά συντελείται μέσα στο πνεύμα. Αυτός που είδε την αμαρτία του είναι πιο μεγάλος από αυτούς που γνώρισαν αγγέλους. Τότε από την άβυσσο των αμαρτιών μου επικαλούμαι την άβυσσο της Χάριτός Του. Πρόοδος στον αγιασμό σου, παπά μου, φαίνεται όταν η καρδιά σου ήσυχη διαστέλλεται και ανθίζει σε κοσμική ευσπλαχνία. Έτσι, δεν μπορεί να κρίνει κανέναν, σηκώνει το κακό όλου του κόσμου, περνά τη Γεσθημανή και καλύπτει τα πάντα με τον μανδύα της αγάπης. Η αγάπη είναι ο Θεός που ρίχνει το βέλος τον Μονογενή του Υιό, αφού έβρεξε την ακίδα του βέλους με το ζωοποιό πνεύμα. Η ακίδα είναι η πίστη που όχι μόνο εισάγει το βέλος αλλά και τον τοξότη μαζί της.


Ευάγγελέ μου, αν ποτέ γίνεις ιερέας, να θυμάσαι ότι αυτό που σκανδαλίζει τους απίστους δεν είναι οι Άγιοι αλλά το αναμφισβήτητο γεγονός ότι δεν είναι όλοι Άγιοι. Η κατάσταση του κόσμου μοιάζει με αυτήν την προ του Μεγάλου Κωνσταντίνου και χειρότερη. Και τούτο γιατί τότε οι άνθρωποι ήσαν ειδωλολάτρες, ενώ τώρα είναι άθεοι. Έτσι, αντί η Εκκλησία να κρίνει τον κόσμο, η Εκκλησία κρίνεται από τον κόσμο, γιατί ο κόσμος μπορεί να την κατηγορήσει ότι μέσα σε τόσους αιώνες έχασε την ικανότητα της μαγιάς και ΑΝΤΑΝΑΚΛΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ και μάλιστα πιστά. Η Εκκλησία από αρραβωνιαστικιά έγινε ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ κοινωνία. Το Ευαγγέλιο εξεγείρει, ανατρέπει όχι τη δομή του κόσμου αλλά τη δομή του ανθρώπινου πνεύματος. Ο Χριστός εντός.


Απόχτησε την εσωτερική ειρήνη και πλήθος ανθρώπων θα βρει την ειρήνη δίπλα σου. Παπά μου, το να πλησιάσεις τον σύγχρονο άνθρωπο είναι τέχνη. Το ουσιώδες είναι να μεταφερθείς στη θέση του, να σβήσεις τον εαυτό σου και να αφήσεις τον Χριστό να μιλήσει. Όλη σου η Θεολογία που σε έμαθε σωριάζεται σαν θρύψαλα μπροστά σε έναν εγκληματία, ένα νεκρό, μια μοναξιά. Όμως η ζωντανή ζεστασιά της παλάμης σου μπορεί να κάνει ανθρώπους σβησμένους, λερωμένους και άσχημους να ακτινοβολούν ξαφνικά ακτίνες Φωτός και να ανασύρεις στην επιφάνεια αυτό που κοιμάται. Την κοινωνία.


Ο Μυστικός Δείπνος, η Θεία Κοινωνία, είναι μυστήριο εν πορεία. Για αυτό στεκόμαστε όρθιοι. Και αν ακόμη γίνουμε απόβλητοι από την κοινωνική ζωή, πρέπει να ωριμάσουμε σαν μια γενιά ομολογητών…»


Πάτερ Νικόλαε, είδα ότι είσαι άνθρωπος του Θεού. Σε παρακαλώ, πες μου ποια είναι η μυστική σου εργασία, τί μου κρύβεις;


«Ευάγγελέ μου, ήρθε η ώρα νομίζω να μάθεις όλα τα κατ’ εμέ, σαν μια παρακαταθήκη Διδασκάλου προς μαθητή. Δεν είμαι άρρωστος, τουλάχιστον δεν πάσχω από αλκοολισμό!!! Μεταξύ των σπουδών μου είναι και η ψυχολογία του χρήστη. Αφού ήρθα στην Αθήνα και κατέθεσα τα χαρτιά μου και ο καιρός περνούσε με το σήμερα αύριο, μίλησα με τον διευθυντή της κλινικής, που είναι φίλος μου από την Αμερική. Του είπα για προγράμματα στην Αμερική όπου ο γιατρός ζει μαζί με τους αρρώστους για όλο τον χρόνο του προγράμματος της αποθεραπείας τους με εξαιρετικά αποτελέσματα. Έτσι κι εγώ παρακολουθώ αυτό το πρόγραμμα. Σημασία έχει ότι κυρίως αυτοί που έφυγαν αυτό το διάστημα, δεν υποτροπίασαν».


Μα τι μου λέτε, πουλήσατε τον εαυτό σας σαν δούλο εδώ μέσα, δεν βλέπετε ούτε καν τα παιδιά σας, υποφέρετε την τρέλα του καθενός?


Ναι, αλλά έχω το δωματιάκι μου, την προσευχή μου, την πίστη μου, έχω τον καθρέφτη μου, όλους τους αδελφούς τους έγκλειστους. Εκείνο που μου ξέσκιζε τα σπλάχνα ήταν ότι δεν μπορούσα να λειτουργώ. Τώρα τελευταία παίρνω κι εγώ, όπως όλοι, μια άδεια και πηγαίνω εδώ σε ένα μοναστηράκι να λειτουργώ και επανέρχομαι.Μα δεν τρελαθήκατε εδώ μέσα, φυλακισμένος αναίτια τόσους μήνες;


Πιέστηκα, ήταν εμπειρία τάφου, αλλά όμως γνώρισα όλους τους φίλους του Χριστού τους ελάχιστους. Αυτούς που πιστεύουν ότι είναι ανάξιοι του παραδείσου, τους συμπαραστάθηκα, τους άκουσα, τους έδωσα λίγο νερό, λίγη πίστη και κυρίως επλατύνθηκα κι εγώ. Μα και πάλι δούλος αχρείος είμαι. Αναλογίζομαι την ώρα της εξόδου μου και ελπίζω στο έλεος της εκκλησίας Του και στο δικό Του. Πάτερ Νικόλαε, είστε τόσο νέος, ούτε 53.


Ήταν Τετάρτη της πρώτης των νηστειών που κάναμε αυτή την κουβέντα της καρδιάς, που μου χάρισε την καρδιά του.


«Την Παρασκευή θα πάρω άδεια, θα πάω στο μοναστηράκι που σας είπα για τους Χαιρετισμούς, και για Λειτουργία την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Ελάτε κι εσείς να σας δούμε. Πάρτε με ένα τηλέφωνο το Σάββατο να σας δούμε την ώρα της Λειτουργίας την Κυριακή.» Πράγματι, το Σάββατο των Αγίων Θεοδώρων τηλεφώνησα.


«Ευλογείτε Πάτερ.» «Ο Κύριος.» «Σας παρακαλώ θέλω να μιλήσω στον πατέρα Νικόλαο.» «Δεν γίνεται,» μου είπε. «Πότε να ξαναπάρω για τον π. Νικόλαο, πότε;» «Μόλις προ ολίγου τελείωσε τη Θεία Λειτουργία, κατέλυσε και πέθανε μπροστά στην Αγία Τράπεζα την ώρα που ασπαζόταν για να βγει. Μπήκε ο εκκλησάρης και τον βρήκε γονατιστό αλλά χωρίς πνοή. Έχει έρθει η αστυνομία, θα τον πάνε για νεκροτομή, θα τον στείλουν Αμερική.»


«Δεν ξέρω τι λέτε πάτερ, εγώ προχθές μίλησα, τέλος πάντων ήμαστε μαζί! Ήταν μια χαρά. Δεν μπορεί, δεν μπορεί να είναι αυτός!» «Όχι αυτός είναι. Έτσι το ήθελε ο Θεός.»


Έτσι τελείωσε ο Νικόλαος ο άρχων, ο εργάτης των εντολών του Χριστού ο κρυφός, ο φίλος μου ο ολιγοήμερος, ο γνήσιος ποιμένας που άφησε τα 99 για το ένα, που πουλήθηκε δούλος σαν αυτό τον Επίσκοπο του γεροντικού, ο Ιερέας του εικοστού αιώνος του απατεώνος, που τα μάτια του δεν απατήθηκαν αλλά είδε καθαρά την εικόνα του κόσμου, χωρίς φαντασία.

Ας έχουμε την ευχή του!!!

Η/Υ επιμέλεια, Δημήτρης Δημουλάς.

«Ορθόδοξη Πορεία»


αντιγραφή από kantonopou’s blog

Μπόρα είναι.

Αγαπητοί. Μην σας σκοτίζουν τον νού με την οικονομική τρομοκρατία.


Τα μέτρα που λαμβάνουν δεν σκοπεύουν στην βελτίωση της οικονομίας της χώρας αλλά στην εξαθλίωση και στην υποταγή του λαού μας.


Βλέπετε ότι μειώνουν τις απολαβές από τους συνταξιούχους και τους δημοσίους υπαλλήλους, που είναι από τους χαμηλότερα αμειβομένους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.


Αν ήθελαν να διορθώσουν τα πράγματα, θα καταργούσαν τους χωρίς έργο και απόδοση Οργανισμούς, θα μείωναν δραστικά της αποδοχές των βουλευτών και πολιτικών, θα μείωναν τις αποδοχές των υπαλλήλων της Βουλής, θα έκοβαν την χρηματοδότηση στις παρασιτικές ΜΚΟ και, φυσικά, θα έδιναν έμφαση στην εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της χώρας και στην ανάπτυξη της τεχνολογίας, βιοτεχνίας, βιομηχανίας σε συνεργασία με εκτός ΕΕ κράτη.


Αντιδράστε με μείωση της σπατάλης. Σταματήστε να αγοράζετε ό,τι είναι εισαγόμενο. Στηρίξτε τα χωριά αγοράζοντας προϊόντα άμεσα από τον παραγωγό. Στην ανάγκη κάντε ό,τι είπε ο κυβερνήτης Μεταξάς. Φυτέψτε στις γλάστρες σας πατάτες. Δεν είναι δύσκολο πράγμα η αυτάρκεια. Δύσκολο είναι η απόφαση να πάψουμε να είμαστε υπερκαταναλωτές. Αυτό μας κάνει εξαρτώμενους από τους άλλους.


Μάθετε στην αλληλοβοήθεια. Στηρίξτε, έστω και με το υστέρημά σας όποιον έχει ανάγκη. Μάθετε στην πράξη να είστε ενωμένοι για να αντιμετωπίσουμε μαζί και ακλόνητοι και αυτήν την λαίλαπα.


Μπόρα είναι. Θα περάσει. Αρκεί μετά να έχουμε βάλει μυαλό και να μην κάνουμε τα ίδια λάθη. Να μην υποστηρίζουμε ανθρώπους που ούτε Θεό πιστεύουν ούτε άνθρωπο σέβονται.


Ποτέ ο Θεός δεν εγκατέλειψε αυτούς που αγωνίζονται έχοντας πίστη κι ελπίδα σ’ Αυτόν.


Να συσπειρωθούμε μέσα στην Εκκλησία και να απαιτήσουμε από τους κληρικούς να σταθούν στο ύψος τους. Η Εκκλησία δεν είναι «γραφείο τελετών». Η Εκκλησία είναι χώρος σωτηρίας, θεραπείας και αγώνα.


Να μείνουμε σταθεροί στην πίστη, στις παραδόσεις μας. Να μην συμβιβαστούμε με κανέναν και για τίποτα. Να δείξουμε ότι θα κακοπεράσει αυτός που θίγει την πίστη και την πατρίδα μας.


Το πνεύμα μας δεν είναι πνεύμα δειλίας, αλλά δύναμης.


Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και η αγάπη του Θεού και Πατρός και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος να είναι πάντοτε μαζί μας.

Καθαρή καρδιά ισούται με την ομοίωση Θεού

«Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεό όψονται» (Ματθ. 5,8). Φτιαγμένος κατ' εικόνα Θεού, ο άνθρωπος είναι ο καθρέφτης του Θείου. Γνωρίζει το Θεό γνωρίζοντας τον εαυτό του, βλέπει το Θεό ν' αντανακλάται στην καθαρότητα της δικής του καρδιάς. Η διδασκαλία της δημιουργίας του ανθρώπου σύμφωνα με την εικόνα σημαίνει ότι μέσα σε κάθε άνθρωπο -μέσα στον πιο αληθινό κι εσωτερικόν εαυτό του, που συχνά ορίζεται ως «βάθος καρδίας» ή «έδαφος της ψυχής» -υπάρχει ένα σημείο άμεσης συνάντησης και ένωσης με τον Άκτιστο. «Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν» (Λουκ. 17, 21).


 Κάλλιστος Γουέαρ

Πηγή: "Ο Ορθόδοξος Δρόμος"

Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

ΟΧΙ ΚΑ ΜΕΡΚΕΛ

Κα πρόεδρε της Γερμανίας. Δάνειο από εσάς, δεν χρειαζόμαστε.
Αντίθετα, αν θέλετε να σας δανείσουμε, πολύ ευχαρίστως. Θα πρέπει όμως πρώτα να ρυθμίσετε τα χρέη σας προς την Ελλάδα, που είναι χρέη σε χρήμα και αίμα.

Οι ξένοι τιμούν τα 2500 χρόνια από την μάχη του Μαραθώνα

Σχολείο της Βοστόνης τίμησε τους Μαραθωνομάχους με γιορτή, μπλούζες και ελληνικές σημαίες.


http://taxalia.blogspot.com/2010/04/2500.html

Αρνούνται βοήθεια για να ξεπεράσει τα προβλήματά της η Ελλάδα αυτοί που την θέλουν σκλάβα στα ξένα συμφέροντα

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΜΑΣ ΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ Ο ΜΕΧΡ Ι ΧΘΕΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΤΟΧΙΚΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΕΙΠΕ "ΟΧΙ"


ΟΧΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ

Του Γιάννη Λιγνού

http://resaltomag.blogspot.com/2010/04/blog-post_6387.html#more

Πληροφορίες αναφέρουν ότι μέσα στο μαύρο της οικονομικό χάλι η Ελλάδα και στα πρόθυρα πτωχεύσεως, δέχτηκε προ καιρού προτάσεις


1. Από την Κίνα η οποία λέγοντας ότι θέλει να βοηθήσει την Ελλάδα, μας προτείνει

α. Να μας ξεπληρώσει όλο το δημόσιο χρέος, χωρίς αντάλλαγμα (τι είναι το χρέος της Ελλάδας για τις οικονομικές δυνατότητες της Κίνας

β. Να μας δανείσει ότι ποσό αναγκαιεί για την λειτουργία της χώρας μέχρι το καλοκαίρι, με 1% (έναντι 6,7% των Γερμανών)

γ. Να μας στείλει όσους τουρίστες θέλουμε ή έστω όσους έχουμε την υποδομή να φιλοξενήσουμε.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ: Ο Χ Ι, ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΒΟΗΘΕΙΑ

2. Από την Ρωσία για οιαδήποτε βοήθεια

οικονομική και μη με προυπόθεση να ενεργοποιηθεί η συμφωνία του περίφημου αγωγού και να της δοθεί η δυνατότης επισκευής πολεμικών της πλοίων στην Σύρο (όπως ήταν και παλαιότερα με τα «εμπορικά» της πλοία).

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ: Ο Χ Ι, ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ

3. Από τα Εμιράτα

α. Να τους δοθεί το ανενεργό αεροδρόμιο του Ελληνικού, το οποίο αφού το εκσυγχρονίσουν πλήρως, να το χρησιμοποιούν για τα lear jet των Εμίρηδων (εννοείται με ενοίκιο)

β. Να τους δοθεί μέρος της παραλίας κάτω από το αεροδρόμιο, για να κατασκευάσουν μαρίνα, όπου να ελιμενίζονται θαλαμηγοί των Εμίρηδων (δηλαδή να μπορούν να προσγειώνονται στο αεροδρόμιο και περνώντας απέναντι, να φεύγουν με την θαλαμηγό τους για κρουαζιέρες στο Αιγαίο)

γ. Να τους παραχωρηθεί η Ν/Ε περιοχή του Περάματος (η οποία είναι ανενεργή και όσοι εργάζονταν εκεί είναι σήμερα άνεργοι), προκειμένου να κατασκευάσουν σύγχρονο ναυπηγείο, όπου θα κατασκευάζουν δικές τους θαλαμηγούς

δ. Να τους παραχωρηθεί μέρος στο Φάληρο, όπου να προσδέσει μεγάλη υπερπολυτελής θαλαμηγός - Casino (πλωτό casino). Εννοείται ότι εκτός των άλλων καταβάλουν στο Ελληνικό κράτος ποσοστά από τα κέρδη.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ: Κ Α Μ Ι Α.

Εδώ και καιρό, βρίσκεται

κλειδωμένο στα συρτάρια της Κατσέλη (σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφων απάντησε με μισόλογα του τύπου ότι δεν πρόκειται για κάτιενδιαφέρον!!)

Μην ξεχνάμε τις προτάσεις που έχουν γίνει από ειδικούς και έχουν αναφερθεί σε προηγούμενο mail (κατάργηση για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα του «πόθεν έσχες» και Τειρεσία, κρατικοποίηση casino, κλπ) που σε ελάχιστο χρόνο θα πλημμύριζαν την Ελλάδα με χρήμα

Και σαν επίλογος όλων αυτών, προφανώς συνεχίζει να υφίσταται το γνωστό προ 10ετιών θέμα του τεράστιου ορυκτού πλούτου της χώρας μας, για τον οποίο όποιος τολμούσε να μιλήσει, χαρακτηριζόταν από γραφικός έως ψυχοπαθής (τώρα τελευταία άρχισαν επιτέλους τα ΜΜΕ να ασχολούνται με το θέμα).

Η ΕΛΛΑΔΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΠΝΙΓΜΕΝΗ ΣΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ, ΑΛΛΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟ, ΟΥΡΑΝΙΟ, ΟΣΜΙΟ, ΒΩΞΙΤΗ..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ: ΣΕ ΟΛΑ ΟΧΙ

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ...... κατά την κρίση σας
 
Σχόλιο
αντί σχολίου, για να καταλάβετε τί συμβαίνει, ξαναδιαβάστε αυτό.
http://elekklesia.blogspot.com/2010/04/blog-post_27.html

Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Αφου είστε ανίκανοι να διοικήσετε την Ελλάδα, άντε στο καλό.

Κες και κοι πολιτικοί. Σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους μας ζητήσατε να μας κυβερνήσετε διότι είχατε λύση για όλα τα θέματα. Υποσχεθήκατε ανάπτυξη και ευημερία. Ασφάλεια και ειρήνη. Αντί γι αυτά βλέπουμε φτώχια, έγκλημα και ανασφάλεια.

Τώρα τελευταία ανακαλύψατε ότι είστε ανίκανοι να διοικήσετε την χώρα, αφού φέρατε ξένους να κάνουν αυτά που εσείς έπρεπε να κάνετε.

Αποδεικνύεστε λοιπόν άσχετοι και ανίκανοι να διοικήσετε την χώρα.

Το καλύτερο που έχετε να κάνετε για τον τόπο είναι να παραιτηθείτε και να κηρύξετε εκλογές ή να δώσετε στρατιωτική κυβέρνηση. Αυτοί ξέρουν και να διοικούν και να επιβάλλουν τάξη και πειθαρχία.

Ούτως ή άλλως, εσείς δεν τραβάτε. Άντε στο καλό, για το καλό μας.

"Πορεία διαμαρτυρίας νεων στην οδό Λιοσίων"

"ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΜΑΘΗΤΗΣ 17 ΕΤΩΝ. ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΠΕΡΙΠΟΥ ΜΙΣΗ ΩΡΑ ΕΓΙΝΕ ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΑ ΚΑΤΩ ΠΑΤΗΣΙΑ ΟΔΟΣ ΛΙΟΣΙΩΝ.Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΕΓΙΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΝΕΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΠΟΥ ΔΙΑΚΙΝΟΥΝΤΑΙ, ΓΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ, ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΙΠΑ.Ο ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΞΩΡΑΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΡΕΙΣ ΓΕΦΥΡΕΣ ΚΑΝΕΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΑΥΤΟΝ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ.ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΘΕΡΜΑ ΝΑ ΔΕΙΞΕΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΤΟ BLOG ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΔΟΥΝΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΕ ΣΤΑ ΚΑΤΩ ΠΑΤΗΣΙΑ."



ANAΓΝΩΣΤΗΣ

ευγε στους αθλητές μας

Β. Μάρας: "Σε δύσκολες στιγμές για τη χώρα χαρίσαμε ένα χαμόγελο στους Έλληνες"


Ο Βλάσης Μάρας, με το μοναδικό ρεκόρ της κατάκτησης για πέμπτη φορά του χρυσού μεταλλιού στο μονόζυγο, δήλωσε για τους Έλληνες αθλητές πως σε δύσκολες στιγμές για τη χώρα χαρίσαμε κι εμείς ένα χαμόγελο στους Έλληνες. Το πρόγραμμα μου, είπε ο Β. Μάρας, βγήκε την κατάλληλη στιγμή. Με τη βαθμολογία που μου έδωσαν δεν ήμουν σίγουρος ότι μπορούσα να ανέβω στο πρώτο σκαλί του βάθρου. Αυτό το πέμπτο χρυσό μετάλλιο αυξάνει τις απαιτήσεις μου για τη συνέχεια.

Ο Βασίλης Τσολακίδης, που κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο δίζυγο, ανέφερε ότι είναι ικανοποιημένος και πλέον βάζει καινούργιους στόχους. Πήραμε το ρίσκο, είπε ο ασημένιος Έλληνας αθλητής και πήγαμε στους αγώνες, ευτυχώς δικαιωθήκαμε, ενώ έδωσε υπόσχεση ότι στην συνέχεια θα ανεβάσει κι άλλο την αρχική αξία του προγράμματός του.

Ο επίσης ασημένιος στις ασκήσεις εδάφους, Λευτέρης Κοσμίδης, τόνισε πως κουράστηκε πολύ μέχρι να φτάσει η ομάδα στο Μπέρμιγχαμ (λόγω της στάχτης της Ισλανδίας), όμως παρά την ταλαιπωρία, πραγματοποίησε καλή εμφάνιση. Ίσως να πήγαινα και καλύτερα, αν δεν με αδικούσαν οι κριτές δήλωσε με παράπονο ο Λ. Κοσμίδης. Επόμενος στόχος μου είναι το Παγκόσμιο. Θα κρατήσω το ίδιο πρόγραμμα αλλά θα το κάνω πιο "καθαρό", είπε κλείνοντας ο χαρισματικός αθλητής.

Ο 17χρονος Νίκος Ηλιόπουλος, που εξασφάλισε την πρόκρισή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων της Σιγκαπούρης, είπε στους αγώνες δεν πήγε όπως θα ήθελε αφού οι έφηβοι αγωνίστηκαν χωρίς προπόνηση.

Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Η ΕΛΛΑΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΔΝΤ

Η ΕΛΛΑΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΔΝΤ



Η Ελλάδα δεν χρειάζεται ούτε δάνεια ούτε το ΔΝΤ. Έντιμους πολιτικούς και υπεύθυνους πολίτες χρειάζεται.

Αν πάρουμε σαν μέτρο σύγκρισης τις χειρότερες πολιτικές στιγμές της χώρας, τις δικτατορίες του 20ου αιώνα, θα παρατηρήσουμε ότι με … «δημοκρατία» η Ελλάς του μεσοπολέμου ήταν μια υπανάπτυκτη χώρα που καθημερινά είχε να αντιμετωπίσει στρατιωτικά ή ξενοκίνητα κινήματα. Με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του Μεταξά, η Ελλάς απέκτησε αλματώδη ανάπτυξη και πανίσχυρο στρατό μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια. Πού βρέθηκαν τα χρήματα; Πώς εκπαιδεύτηκε ο στρατός; Πως αυτός ο λαός κατέστρεψε την Ιταλική αυτοκρατορία, ξευτέλισε την Γερμανική, και έδωσε το θανατηφόρο κτύπημα στον άξονα; Αυτό έγινε διότι η χώρα μας είναι προικισμένη. Έχει φυσικά πλούτη, έχει και δυναμικό λαό. Έτυχε και απέκτησε ισχυρή και συγκεντρωτική ελληνική κυβέρνηση που ναι μεν κυβέρνησε σκληρά αλλά αποτελεσματικά και σύμφωνα με την θέληση του λαού: ΕΝΟΤΗΤΑ, ΕΡΓΑΣΙΑ , ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΙΡΗΝ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ.


Η δικτατορία του 1967, που τόσο συκοφαντήθηκε, απέτρεψε τον εμφύλιο που είχε ήδη προετοιμαστεί από το 1965, έδωσε έμφαση στην ανάπτυξη της χώρας – δεύτερη σε ανάπτυξη μετά την Ιαπωνία – δεν είχε δημόσιο χρέος, και, παρά το εμπάργκο, είχε την δυνατότητα να … δώσει δάνειο ακόμη και στην κυβέρνηση των ΗΠΑ. Και ενώ εφάρμοσε την απόφαση του ΟΗΕ και απέσυρε την μεραρχία από την Κύπρος, η οποία παρέμεινε εκεί δηλώνοντας τους στρατιώτες ως … τουρίστες, η Τουρκία δεν τόλμησε να επέμβει διότι η Χούντα είχε προειδοποιήσει: οποιαδήποτε στρατιωτική κίνηση κατά της Ελλάδος ή της Κύπρου θα αντιμετωπισθεί με συντριπτικά πλήγματα. Γιατί η Χούντα πέτυχε; Διότι την αποτελούσαν έλληνες που αγαπούσαν την πατρίδα τους. Γιατί ο λαός δεν αντέδρασε παρά μόνο ορισμένα στελέχη παλαιών κομμάτων; Διότι ο λαός ήθελε ΕΝΟΤΗΤΑ, ΕΡΓΑΣΙΑ , ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΙΡΗΝH ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ.


Γιατί οι πολιτικοί πρίν Τις δικτατορίες αυτές και μετά δεν εφάρμοσαν ανάλογη πολιτική; Διότι τα κόμματα και οι πολιτικοί στην Ελλάδα είναι εκπρόσωποι ξένων κυβερνήσεων και ενδιαφέρονται για την διατήρηση της θέσης τους και όχι για το συμφέρον του λαού.


Η σημερινή κατάσταση της Ελλάδος επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά αυτά που γράφουμε, και που χρόνια γνωρίζει ο λαός αλλά δεν κάνει τίποτε για να το διορθώσει. Μετά την δικτατορία του ’67 άρχισε η καταστροφή της ελληνικής βιομηχανίας, βιοτεχνίας, γεωργίας και κτηνοτροφίας. Οι εξαγωγές μειώθηκαν δραματικά. Αυξήθηκα παράλληλα το δημόσιο χρέος εξαιτίας των προσλήψεων στο δημόσιο εκατοντάδων χιλιάδων ελλήνων με στόχο να μην μπορεί το κράτος να τους πληρώσει και να καταφύγει σε… δάνεια. Ακριβώς, η αύξηση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων δεν έγινε για το συμφέρον της χώρας αλλά για την οικονομική της καταστροφή. Το αμερικάνικο (λένε και εβραϊκό) αυτό σχέδιο, λίγο έλλειψε να καταρρεύσει με το άνοιγμα της προηγούμενης κυβέρνησης προς την Ρωσία και τις συνομιλίες με τους Κινέζους. Όμως η έξαρση της τρομοκρατίας, που προκλήθηκε από τους ίδιους αυτούς … συμμάχους μας, και παράλληλα η απαξίωση των σωμάτων ασφαλείας, άφησε έκθετη την αδύναμη και αναποφάσιστη κυβέρνηση Καραμανλή, έτσι ώστε να την διαδεχτεί η σημερινή με πρωθυπουργό τον (αμερικάνο) Παπανδρέου που δεν συνδέεται με τίποτε με τον ελληνικό λαό.


Από τότε που ανέλαβε η νέα κυβέρνηση, και χωρίς να υπάρχει λόγος, αφού ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε πεί πριν τις εκλογές ότι υπάρχουν χρήματα, (και έλεγε την αλήθεια, αφού υπάρχει πολύ χρήμα στην Ελλάδα), παρέδωσε την κυβέρνηση της χώρας στα χέρια των ΗΠΑ μέσω του ΔΝΤ , μένοντας ο ίδιος σαν απλώς διεκπεραιωτής των αποφάσεων των γερμανών και των αμερικανών, κάτι που σημαίνει ότι η Ελλάδα έχει πλέον υποταγεί χωρίς πόλεμο σε ξένους κατακτητές. Σύντομα θα αρχίσει η παραίτηση από την εθνική κυριαρχία προς όφελος Τούρκων, Σκοπιανών και Αλβανών, δηλαδή των ΗΠΑ.


Λύσεις πάντοτε υπάρχουν. Παραδείγματα, ο εθνικός διχασμός με τον Βενιζέλο, που ωφέλησε το έθνος. Το κίνημα στο Γουδί. Και παλαιότερα, η 3η Σεπτεμβρίου που χάρισε Σύνταγμα στην χώρα. Και άλλες πολλές. Απλώς, διαλέγουμε και παίρνουμε.

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Το νοσοκομείο του Θεού-Δεν είμαστε μόνοι

Δίπλα στην προβατική πύλη του τείχους της Ιερουσαλήμ βρισκόταν η Βηθεσδά, η κολυμβήθρα του ελέους. Είχε γύρω της πέντε στοές πλημμυρισμένες από λογής – λογής αρρώστους, ένα νοσοκομείο του Θεού ήταν. Διότι όλοι αυτοί, τυφλοί, ανάπηροι, παράλυτοι, περίμεναν με αγωνία κι ελπίδα να κατέβει κάθε τόσο ο άγγελος, ο απεσταλμένος του Θεού, να ταράξει τα νερά της δεξαμενής. Και τότε! Ω τότε! Όποιος προλάβαινε να πέσει μέσα στα νερά την ώρα εκείνη γινόταν αμέσως καλά, από οποιαδήποτε αρρώστια κι αν έπασχε. Απ’ όλους αυτούς τους βασανισμένους αρρώστους όμως ένας άνθρωπος ξεχώριζε. Τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια παράλυτος. Κι ήταν μόνος, κατάμονος. Δεν είχε κανένα να τον βοηθήσει. Μα σήμερα κάτι άλλαξε στη ζωή του. Δεν είναι μόνος. Τον πλησίασε ο Χριστός, ο Θεός που έγινε άνθρωπος για να θεραπεύσει τον πληγωμένο άνθρωπο. Ο Κύριος λοιπόν μόλις αντίκρισε τον παράλυτο, του είπε: «Θέλεις να γίνεις καλά»; Κι εκείνος με πόνο του απάντησε: «Κύριε, δεν έχω άνθρωπο να με βοηθήσει να πέσω πρώτος μέσα στα νερά όταν τα κινήσει ο άγγελος. Πάντοτε κάποιος άλλος προλαβαίνει να πέσει πρώτος».

Πόσο δραματική ήταν αλήθεια η ζωή αυτού του ανθρώπου! Πώς ζούσε τόσα χρόνια; Πού έβρισκε φαγητό; Ποιος τον διακονούσε στις καθημερινές του ανάγκες; Μπορούμε να τον φαντασθούμε στα τριανταοκτώ αυτά χρόνια της δοκιμασίας του; Μπορούμε να κατανοήσουμε το δράμα του εκεί στην κολυμβήθρα; Μόνος, έρημος κι αβοήθητος ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους. Κι από τον τρόπο που αποκρίνεται στον Κύριο φαίνεται ότι ο παράλυτος αυτός υποφέρει, μα δεν γογγύζει. Βλέπει την περιφρόνηση και δεν βλασφημεί ούτε τον Θεό ούτε την ώρα που γεννήθηκε. Δεν κατηγορεί κανένα. Δεν μιλάει με οργή. Αντίθετα περιμένει. Περιμένει την κάθοδο του αγγέλου, την επίσκεψη της θείας χάριτος.

Πόσοι άνθρωποι αλήθεια και σήμερα, σε διαφορετικές βέβαια συνθήκες υποφέρουν όπως ο παράλυτος του Ευαγγελίου. Μόνοι κι εγκαταλελειμμένοι, σ’ ένα απόμακρο χωριό, σ’ ένα Γηροκομείο ξεχασμένων ψυχών, σ’ ένα παρατημένο διαμέρισμα, σ’ ένα σπίτι χωρίς αγάπη. Όλοι αυτοί ακούγοντας σήμερα το ιερό αυτό Ευαγγέλιο, θα πρέπει να διδαχθούν από δυο μεγάλες αλήθειες. Πρώτον ότι μέσα στη μοναξιά μας, αντί να κλαίμε για την κατάστασή μας, έχουμε χρέος να καλλιεργούμαστε στην αρετή, να συνειδητοποιούμε τη μηδαμινότητά μας, να εξαγιαζόμαστε. Και δεύτερον να κατανοήσουμε ότι δεν είμαστε μόνοι. Δίπλα μας είναι αοράτως ο Χριστός. Μπορεί βέβαια να μην επεμβαίνει ακόμη στο δράμα μας. Αλλά ξέρει τον πόνο μας και τη μοναξιά μας. Ας Τον παρακαλούμε λοιπόν να σταθεί σύντροφος στο πρόβλημά μας και στη δυστυχία μας και να μας στείλει ανθρώπους του να μας συμπαρασταθούν και να γλυκάνουν τη μοναξιά μας και τη δυστυχία μας. Δεν είμαστε μόνοι. Δίπλα μας είναι ο Θεάνθρωπος έτοιμος να μας βοηθήσει.

Ο Κύριος εκεί στη δεξαμενή της Βηθεσδά, αφού άκουσε τα πονεμένα λόγια του παραλύτου, του είπε: «Σήκω επάνω. Πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα». Πώς έγιναν όλα τόσο ξαφνικά! Πώς αυτός που δεν μπορούσε να περπατήσει τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια σηκώθηκε υγιέστατος; Πώς σήκωσε το κρεβάτι του και περπάτησε και διάβαινε ολόρθος τους δρόμους της Ιερουσαλήμ;

Κάποιοι που τον είδαν, αυτόν τον πασίγνωστο παράλυτο, να περπατά, αντί να χαρούν για το πρωτοφανές θαύμα που έβλεπαν, παραλογίσθηκαν. Κι άρχισαν να τον κατηγορούν, διότι δεν ήταν επιτρεπτό σύμφωνα με το νόμο ημέρα Σάββατο να σηκώνει το κρεβάτι του. Αυτός όμως με θάρρος τους απαντά: «Εκείνος που με θεράπευσε, εκείνος μού ‘πε να σηκώσω και το κρεβάτι μου». «Και ποιος είναι αυτός;», τον ρωτούν. Ο πρώην παράλυτος όμως δεν ήξερε ποιο ήταν το όνομα του Κυρίου, ο Οποίος μετά το θαύμα είχε απομακρυνθεί διακριτικά. Κάποια ημέρα όμως ο Κύριος Ιησούς τον συναντά στο ιερό και του λέει: «Κοίταξε, έγινες καλά. Πρόσεξε όμως να μην αμαρτάνεις στο εξής, για να μην πάθεις χειρότερο κακό». Κι εκείνος γεμάτος ευγνωμοσύνη και χαρά, ψάχνει και βρίσκει ξανά τους Ιουδαίους που τον είχαν ρωτήσει, για να τους αποκαλύψει με ενθουσιασμό τον ευεργέτη του: Ο Ιησούς είναι αυτός που με έκανε υγιή, τους είπε χαρούμενος.

Αυτή η πηγαία ομολογία του ανθρώπου εκείνου που εκδήλωνε τη βαθιά του ευγνωμοσύνη προς τον ευεργέτη του πρέπει να μας διδάξει πολύ. Διότι κι εμείς δεχόμαστε καθημερινά τις μεγάλες και θαυμαστές ευεργεσίες του Θεού που μυστικά ή φανερά ενεργεί στη ζωή μας από τα παιδικά μας χρόνια μέχρι σήμερα. Μπροστά στις αναρίθμητες ευεργεσίες λοιπόν που δεχόμαστε τόσα χρόνια, να μάθουμε να λέμε καθημερινά μέσα από την καρδιά μας το «δόξα σοι ο Θεός». Χωρίς να γκρινιάζουμε γι’ αυτά που μας λείπουν και χωρίς να ερμηνεύουμε τα γεγονότα της ζωής μας ως αποτέλεσμα συγκυριών ή ως συνέπειες των προσωπικών μας προσπαθειών. Αλλά να έχουμε μέσα μας κυρίαρχο το αίσθημα της ευγνωμοσύνης προς τον Κύριο για όλες τις δωρεές που δεχόμαστε. Να Τον ευχαριστούμε με όλη μας τη δύναμη για όλα όσα γνωρίζουμε και όσα δεν γνωρίζουμε, για τις αφανείς και φανερές ευεργεσίες που έχει κάνει σε μας. Και να ομολογούμε στους γύρω μας ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο ευεργέτης της ζωής μας, ο «ιατρός των ψυχών και των σωμάτων» μας, ο Πατέρας μας και ο κυβερνήτης της ζωής μας.

Κυριακή του Παραλύτου κήρυγμα επί του Ευαγγελίου Ιω. ε’, 1–15

Είναι σε όλους γνωστό ότι ο άνθρωπος αποτελείται από δύο στοιχεία, δηλαδή από το ορατό σώμα και την αόρατη ψυχή ή πνεύμα. Τα δύο αυτά στοιχεία είναι αλληλένδετα και αλληλοεξαρτώνται ώστε, όταν πάσχει το ένα να συμπάσχει και το άλλο και, όταν χαίρεται το ένα να συγχαίρει και το άλλο.

Με το ανθρώπινο σώμα χωρίς αμαρτία βέβαια, βάδισε ο Ίδιος ο Θεάνθρωπος στη γη και το σώμα αυτό το ανέστησε εκ νεκρών και τελικά το δόξασε στους ουρανούς. Αφού δε τόσο μεγάλη είναι η αποστολή του ανθρωπίνου σώματος, είναι φανερό ότι χρειάζεται μεγάλη προσοχή εκ μέρους του ανθρώπου, διότι πολλοί κίνδυνοι απειλούν το ανθρώπινο σώμα κατά την επίγεια πορεία του. Ο μεγαλύτερος δε και ο πλέον ύπουλος κίνδυνος προέρχεται από την αμαρτία, η οποία, από την πτώση των πρωτοπλάστων και μετά, εμφανίζεται στο σώμα ως κλίση και ροπή προς το κακό, με στόχο να υποτάξει τον άνθρωπο στις επιθυμίες της και από ναό του Αγίου Πνεύματος να τον μεταβάλει σε κατοικία του πονηρού.

Ένας υποτακτικός της αμαρτίας ήταν και ο παραλυτικός της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, ο οποίος κατέκειτο πλησίον της κολυμβήθρας της Βηθεσδά. Ο άνθρωπος αυτός είχε γεννηθεί υγιής και αρτιμελής, όπως όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι, αλλά δεν άργησε να πέσει σε πολλές αμαρτίες. Η ζωή του ήταν σκοτεινή και ξένη προς το θέλημα του Θεού. Ο μισθός όμως που προσφέρει η αμαρτία είναι ασθένεια, θλίψη, στενοχώρια και πνευματικός θάνατος, πολλές δε φορές, γιατί όχι, και σωματικός. Έτσι συνέβη και στον παραλυτικό, ο οποίος ενώ πρώτα κινείτο και έτρεχε υγιέστατος, κατόπιν άρχισε να χάνει την υγεία του και να παραλύει. Η παραλυσία δε αυτή τον καταδίκασε σε ακινησία και τον έριξε στο άκρο της δεξαμενής της Βηθεσδά. Τριάντα οχτώ ολόκληρα χρόνια έμεινε αλυσοδεμένος με τα δεσμά της αμαρτίας και της παραλυσίας. Πολλές φορές θα θρήνησε για το κατάντημα του αυτό και συχνά θα ζητούσε από το Θεό να τον αποκαταστήσει.

Τι ακριβώς συνέβη όμως με τον παραλυτικό της σημερινής ευαγγελικής περικοπής; Πλησίον της πηγής εκείνης του ελέους περνούσε το πέλαγος της ευσπλαχνίας, ο Ιησούς Χριστός ο Οποίος σπλαχνίζεται τον άνθρωπο και τον αναζητεί ως απολωλός πρόβατο. Βλέπει τον παραλυτικό και τον ελευθερώνει από την αμαρτία και τον θεραπεύει από την παραλυσία. Συγχρόνως όμως τον προειδοποιεί να μη αμαρτάνει ξανά για να μη του συμβεί κάτι χειρότερο στη ζωή του.

Και βέβαια κάθε εποχή έχει να παρουσιάσει ανθρώπους στην κατάσταση του παραλυτικού ή και σε παρόμοια οι οποίοι περιμένουν την ευσπλαχνία του Θεού να τους θεραπεύσει από τα ψυχικά και σωματικά τραύματα. Έτσι η θλιβερή εικόνα της Βηθεσδά υπάρχει και σήμερα ως καρπός της αμαρτίας και αποστασίας από το Θεό. Γι’ αυτό και η σύσταση του Κυρίου « μηκέτι αμάρτανε » ισχύει και για την σύγχρονη κοινωνία, η οποία οφείλει να μη αμαρτάνει, εάν θέλει να αποφύγει τη συμφορά. Ο Χριστός για τη σωτηρία των λογικών προβάτων έχει ιδρύσει την Εκκλησία Του και όσοι είναι γνήσια μέλη της οφείλουν να μη απομακρυνθούν απ' αυτή, διότι έξω από την Εκκλησία παραμονεύει ο θάνατος. Στην Εκκλησία υπάρχει ο Χριστός και έτσι τα λογικά πρόβατα με τα μυστήριά Της καθαρίζονται από κάθε μολυσμό σαρκός και πνεύματος ώστε να γίνουν κληρονόμοι της Βασιλείας των ουρανών, την οποία είθε να κληρονομήσουμε όλοι μας. Αμήν.

του Ιωάννη Δήμου

Θεολόγου - Φιλολόγου

από την ιστοσελίδα του: www.sostikalogia.com

Ιωάννη ε΄1-15 Κυριακή Του Παραλύτου

1 Μετὰ ταῦτα ἦν ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα. 2 ἔστι δὲ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγομένη Ἑβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. 3 ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. 4 ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσετο τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. 5 ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ. 6 τοῦτον ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; 7 ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγὼ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει. 8 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. 9 καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. 10 ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· Σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράβαττον. 11 ἀπεκρίθη αὐτοῖς· Ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. 12 ἠρώτησαν οὖν αὐτόν· Τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; 13 ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ Ἰησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ. 14 μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται. 15 ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ.



Νεοελληνική απόδοσις

Ύστερα απ΄ αυτά, οι Ιουδαίοι είχαν μια γιορτή, κι ο Ιησούς ανέβηκε στα Ιεροσόλυμα. Κοντά στην προβατική πύλη, στα Ιεροσόλυμα, υπάρχει μια δεξαμενή με πέντε στοές, που εβραϊκά ονομάζεται Βηθεσδά. Σ΄ αυτές τις στοές κείτονταν πολλοί άρρωστοι, τυφλοί, κουτσοί, παράλυτοι, που περίμεναν να αναταραχθεί το νερό· γιατί, από καιρό σε καιρό, ένας άγγελος Κυρίου κατέβαινε στη δεξαμενή κι ανατάραζε τα νερά· όποιος, λοιπόν, έμπαινε πρώτος μετά την αναταραχή του νερού, αυτός γινόταν καλά, όποια κι αν ήταν η αρρώστια που τον ταλαιπωρούσε. Εκεί ήταν κι ένας άνθρωπος, άρρωστος τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια. Όταν τον είδε ο Ιησούς κατάκοιτο, τον ρώτησε: «Θέλεις να γίνεις καλά;» Ήξερε πως ήταν έτσι για πολύν καιρό. «Κύριε», του αποκρίθηκε ο άρρωστος, «δεν έχω κανέναν να με βάλει στη δεξαμενή μόλις αναταραχτούν τα νερά· έτσι, ενώ εγώ προσπαθώ να πλησιάσω μόνος μου, πάντοτε κάποιος άλλος κατεβαίνει στο νερό πριν από μένα.» Ο Ιησούς του λέει: «Σήκω πάνω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα». Κι αμέσως ο άνθρωπος έγινε καλά, σήκωσε το κρεβάτι του και περπατούσε. Η μέρα που έγινε αυτό ήταν Σάββατο. Έλεγαν, λοιπόν, οι Ιουδαίοι άρχοντες στο θεραπευμένο: «Είναι Σάββατο, και δεν επιτρέπεται να σηκώνεις το κρεβάτι σου». Αυτός όμως τους απάντησε: «Εκείνος που μ΄ έκανε καλά, εκείνος μου είπε πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα». Τον ρώτησαν: «Ποιος είναι ο άνθρωπος που σου είπε πάρε το και περπάτα;» Ο θεραπευμένος όμως δεν ήξερε να πει ποιος ήταν, επειδή ο Ιησούς είχε φύγει απαρατήρητος εξαιτίας του πλήθους που ήταν μαζεμένο εκεί. Αργότερα ο Ιησούς τον βρήκε στο ναό και του είπε: «Βλέπεις, έχεις γίνει καλά· από ‘δω και πέρα μην αμαρτάνεις, για να μην πάθεις τίποτα χειρότερο». Ο άνθρωπος έφυγε αμέσως κι ανάγγειλε στους Ιουδαίους άρχοντες ότι ο Ιησούς ήταν αυτός που τον γιάτρεψε.



Σύντομο σχόλιο

Η αμαρτία είναι η ασθένεια που μας κρατά ανήμπορους και καθηλωμένους. Ο Χριστός μας ελευθέρωσε και θα είμαστε ελεύθεροι αν δεν αμαρτάνουμε πλέον.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ, ΚΥΡΙΑΚΗ TOY ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ, Α΄ Πετρ. ε΄ 6-14

Το Αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής, ευλογημένοι αδελφοί, είναι από την καθολική επιστολή του Απ. Πέτρου.

Τούτο δε γίνεται διότι, ο μεγάλος αυτός Απόστολος, είναι ο πνευματικός πατέρας του Ευαγγελιστού Μάρκου, του οποίου την εορτή επιτελούμε στις 25 Απριλίου.

Το ιερό κείμενο περιέχει συμβουλές, προτροπές και νουθεσίες για την άσκηση της Ευαγγελικής βιωτής και την καλλιέργεια της πνευματικής πολιτείας.....

Την όλη επιστολή την χαρακτηρίζει δυναμισμός και σαφήνεια και από το όλο τμήμα, εμείς θα σταθούμε σε μία μόνο φράση του Θεoπνεύστου Αποστόλου Πέτρου.

«Νήψατε, γρηγορήσατε, ο αντίδικος υμών διάβολος, ως λέων ωρυόμενος, περιπατεί ζητών τινα καταπίη. Ω αντίστητε στερεοί τη πίστει, ειδότες τα αυτά των παθημάτων τη εν κόσμω υμών αδελφότητι επιτελείσθαι» (Α΄Πετρ. ε΄8-9). Δηλ. Να είστε νηφάλιοι και άγρυπνοι. Ο αντίπαλός σας ο διάβολος, περιφέρεται σαν λιοντάρι που βρυχάται, ζητώντας κάποιον να καταβροχθίσει. Αντισταθείτε του, λοιπόν, μένοντας ακλόνητοι στη πίστη σας. Να ξέρετε δε πως τις ίδιες δοκιμασίες υπομένουν κι οι αδελφοί σας Χριστιανοί σ’ όλο τον κόσμο.

Το βασικό το οποίο δεν θα πρέπει ποτέ να λησμονούμε, φίλοι μου, είναι ότι ο «αντίδικος διάβολος», όχι απλώς είναι μια φρικτή πραγματικότητα, αλλά μισεί, πολεμεί και καταδιώκει όλους τους Χριστιανούς και μάλιστα αυτές τις ψυχές που προσπαθούν και αγωνίζονται τον πνευματικό αγώνα. Δεν ησυχάζει και δεν αδιαφορεί ποτέ. Πάντοτε αγρυπνεί και ενεδρεύει, χρησιμοποιώντας τα πλέον απίθανα σχέδια και ταυτοχρόνως, όλους αυτούς που ήδη τους έχει παγιδεύσει και εν πολλοίς τους έχει κάνει δικούς του.

Στην ερώτηση τώρα, μα γιατί αυτό το φοβερό μίσος εναντίον του ανθρώπου; Η απάντησις είναι, διότι ο άνθρωπος είναι εικόνα Θεού και αποτελεί την κορωνίδα της δημιουργίας. Είναι αυτό το δημιούργημα το οποίο μετέχει τόσο του υλικού κόσμου, διά του σώματός του, όσο και του πνευματικού διά της αθανάτου ψυχής του.

Κυρίως δε, μισεί ο διάβολος τον άνθρωπο, διότι ο Υιός και Λόγος του Θεού, έλαβε την ανθρωπίνη μορφή και σάρκα και γεννήθηκε Άνθρωπος-Θεάνθρωπος. Έτσι πλέον ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός, αποτελεί το Θείον πρότυπον της κάθε προσωπικότητας που συνειδητοποιεί διά της Χάριτος ότι μόνο εν Χριστώ μπορεί να ζήσει σωστά αυτή την πρόσκαιρη ζωή, και κατόπιν να περάσει στην ουράνια του Θεού Βασιλεία, προσδοκώντας «Ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος».

Γι’ αυτούς λοιπόν κυρίως τους λόγους, ο διεστραμμένος διάβολος, μισεί θανάσιμα την εικόνα του Θεού.

Όμως, θα πρέπει να τονίσουμε και την μεγάλη αλήθεια ότι, ο παγκάκιστος αντίδικος, φοβάται και τρέμει. Φοβάται την ορθή πίστη στο Σωτήρα Χριστό, με ό,τι βέβαια αυτό συνεπάγεται , και τρέμει ο άθλιος την Χάρη που δέχεται ο συνειδητοποιημένος πιστός Χριστιανός, διά των Ιερών μυστηρίων. Κυρίως δε τρέμει την Χάρη που λαμβάνει η εικόνα του Θεού διά του φρικτού μυστηρίου της κοινωνίας του Σώματος και Αίματος του Θεανθρώπου.

Λοιπόν, μας τονίζει ο ζηλωτής Απόστολος Πέτρος. Μη τον φοβάστε και μη τον τρέμετε. Αντισταθείτε και πολεμήστε τον «λυσσασμένο» εχθρό μας με τα όπλα τα φοβερά που μας χαρίζει ο ίδιος ο Νικητής του διαβόλου και του θανάτου.

Ναι αδελφοί μου. Ας αντιμετωπίσουμε τον αντίδικο που έρχεται ως «λέων ωρυόμενος», ( λεοντάρι που του συνέθλιψε βέβαια τα δόντια, διά της Αναστάσεώς του ο Ιησούς), ας τον αντιμετωπίσουμε λοιπόν με προσοχή και προσευχή. Με νήψι και εγκράτεια και νηστεία. Ας τον πολεμούμε τέλος, ενωμένοι με τον Χριστό, εφαρμόζοντας όλα αυτά τα οποία επιβάλλεται να εφαρμόζουμε ως γνήσια μέλη της Αγίας μας Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αμήν.

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,

Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης



Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr

Α΄ Πέτρου. 5, 6 - 14

6 Ταπεινώθητε οὖν ὑπὸ τὴν κραταιὰν χεῖρα τοῦ Θεοῦ, ἵνα ὑμᾶς ὑψώσῃ ἐν καιρῷ. 7 πᾶσαν τὴν μέριμναν ὑμῶν ἐπιρρίψαντες ἐπ' αὐτόν, ὅτι αὐτῷ μέλει περὶ ὑμῶν, 8 νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ. 9 ᾧ ἀντίστητε στερεοὶ τῇ πίστει, εἰδότες τὰ αὐτὰ τῶν παθημάτων τῇ ἐν κόσμῳ ὑμῶν ἀδελφότητι ἐπιτελεῖσθαι.

10 ῾Ο δὲ Θεὸς πάσης χάριτος, ὁ καλέσας ὑμᾶς εἰς τὴν αἰώνιον αὐτοῦ δόξαν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ὀλίγον παθόντας, αὐτὸς καταρτίσει ὑμᾶς, στηρίξει, σθενώσει, θεμελιώσει·

11 αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

12 Διὰ Σιλουανοῦ ὑμῖν τοῦ πιστοῦ ἀδελφοῦ, ὡς λογίζομαι, δι' ὀλίγων ἔγραψα, παρακαλῶν καὶ ἐπιμαρτυρῶν ταύτην εἶναι ἀληθῆ χάριν τοῦ Θεοῦ, εἰς ἣν ἑστήκατε. 13 ᾿Ασπάζεται ὑμᾶς ἡ ἐν Βαβυλῶνι συνεκλεκτὴ καὶ Μᾶρκος ὁ υἱός μου. 14 ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἀγάπης.

Εἰρήνη ὑμῖν πᾶσι τοῖς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ· ἀμήν


Νεοελληνική απόδοσις

Ε΄\ 6 Ταπεινώστε, λοιπόν, τους εαυτούς σας κάτω από τη δύναμη του Θεού, για να σας εξυψώσει την ώρα της κρίσεως. 7 Αφήστε όλες σας τις φροντίδες σ' αυτόν, γιατί αυτός φροντίζει για σας.

8 Να είστε νηφάλιοι κι άγρυπνοι. Ο αντίπαλος σας ο διάβολος περιφέρεται σαν το λιοντάρι που βρυχάται, ζητώντας κάποιον να καταβροχθίσει. 9 Αντισταθείτε σ' αυτόν, μένοντας ακλόνητοι στην πίστη σας. Να ξέρετε πως τις ίδιες δοκιμασίες υπομένουν κι οι αδερφοί σας χριστιανοί σ' ολόκληρο τον κόσμο. 10 Ο Θεός όμως, ο οποίος σας μοιράζει τα κάθε λογής χαρίσματα και σας καλεί να πάρετε μέρος στην παντοτινή δόξα του δια του Ιησού Χριστού, μετά την παροδική σας δοκιμασία θα σας αποκαταστήσει και θα σας δυναμώσει πνευματικά, θα σας στηρίξει και θα σας στεριώσει πάνω σε σωστή βάση. 11 Σ' αυτόν ανήκει η δόξα και η δύναμη παντοτινά. Αμήν.

12 Σας έγραψα τούτη τη σύντομη επιστολή με τη βοήθεια του Σιλουανού, που τον θεωρώ πιστό αδερφό, για να σας διαβεβαιώσω πως αυτά που σας έγραψα είναι η αληθινή χάρη του Θεού, στην οποία έχετε μείνει σταθεροί.

13 Σας στέλνει χαιρετίσματα η εκκλησία από τη Βαβυλώνα, που τη διάλεξε, όπως κι εσάς, ο Θεός. Σας στέλνει χαιρετίσματα ο Μάρκος, ο πνευματικός μου νιος. 14 Χαιρετήστε ο ένας τον άλλο με το αδερφικό φίλημα της αγάπης.

Εύχομαι, όσοι ανήκετε στον Ιησού Χριστό να ειρηνεύετε. Αμήν.


Σύντομο σχόλιο

Η ταπείνωση μπροστά στο μεγαλείο του Θεού έχει αποτέλεσμα την εξύψωση του ανθρώπου στην θέωση. Ο Θεός, ο Ουράνιος Πατέρας μας, φροντίζει τον κάθε άνθρωπο. Αυτό προκαλεί την αντίδραση του κακού που μας θέλει υποταγμένους στις ορέξεις του. Να μείνουμε ακλόνητοι στην πίστη και να μην φοβούμαστε. Αυτές οι δοκιμασίες οδηγούν στην παντοτινή δόξα μαζί με τον Χριστού.

ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΞΙΑ

Ο Χριστός ανεβαίνει στα Ιεροσόλυμα και βρίσκεται σε ένα ιερό και θαυματουργό τόπο, την κολυμβήθρα Βηθεσδά. Εκεί συναντά για άλλη μια φορά την αρρώστια και την ανθρώπινη ανάγκη για βοήθεια, παρηγοριά και θεραπεία. Στον διάλογό Του με τον παράλυτο μαθαίνουμε ότι η αρρώστια του ήταν αποτέλεσμα της αμαρτίας. Ο άνθρωπος αυτός για τριάντα οχτώ ολόκληρα χρόνια ήταν κατάκοιτος. Ο Χριστός «γνούς ότι πολύν χρόνον ήδη έχει, λέγει αυτώ: θέλεις υγιής γενέσθαι;».

Η θαυματουργική θεραπεία του παραλυτικού στην Βηθεσδά είναι μία από τις πολλές θεραπείες που περιγράφουν τα Ευαγγέλια. Κάθε φορά, όμως, που την διαβάζουμε καλούμαστε μεταξύ άλλων να εμβαθύνουμε στο πρόβλημα της ανθρώπινης αρρώστιας, οδύνης και μοναξιάς, αλλά και της ανάγκης για κατανόηση και συμπαράσταση. «Άνθρωπον ουκ έσω», δεν έχω άνθρωπο να με καταλαβαίνει, να μου συμπαρασταθεί, να με βοηθήσει. Την ίδια κραυγή επαναλαμβάνουν αναρίθμητοι άνθρωποι ανάμεσά μας. Κάποτε, μάλιστα, και εμείς οι ίδιοι με πικρό παράπονο για το πρόβλημά μας. Το παράπονο απέναντι στην αδιαφορία των άλλων κρύβει μέσα του θλίψη, πόνο, αδικία, πικρία, δυσαρέσκεια, ίσως, ακόμη, και θυμό για την σκληρότητα των άλλων γύρω μας. Ανορθώνει ένα τείχος που μας απομονώνει από τους άλλους, αφού δεν μας καταλαβαίνουν και δεν συμπάσχουν μαζί μας. Βέβαια, στην πραγματικότητα, κάθε φορά που παραπονιόμαστε εμείς ορθώνουμε ένα αδιαπέραστο τείχος από την αδυναμία μας να επικοινωνήσουμε με τους άλλους και να τους αποδεχθούμε όπως ακριβώς είναι.

Στην περίπτωση του παραλυτικού υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά. Ο άνθρωπος αυτός φαίνεται ότι είχε μεγάλη υπομονή για την μακροχρόνια αρρώστια που τον ταλαιπωρούσε. Δοκιμάζει, όμως, αμέτρητες απογοητεύσεις. Ενώ «άγγελος κατά καιρόν κατέβαινεν εν τη κολυμβήθρα, και ετάρασσε το ύδωρ», και κάθε φορά «ο πρώτος εμβάς μετά την ταραχήν του ύδατος υγιής εγίνετο», αυτός έμενε με το παράπονο ότι «άλλος προ αυτού καταβαίνει» και θεραπεύεται. Τα χρόνια περνάνε και αυτός εξακολουθεί να προσδοκά και να περιμένει. Να ανανεώνει την ελπίδα του για άλλη μια ευκαιρία.

Όμως ο παραλυτικός ήταν ανεκτικός και μακρόθυμος και με την ανάλγητη απάθεια και εγωιστική αδιαφορία των άλλων. Τριάντα οχτώ χρόνια καθηλωμένος στο κρεβάτι του πόνου είχε κατανοήσει και είχε αποδεχθεί τους ανθρώπους όπως ακριβώς ήταν, σκληρούς, αδιάφορους και ανάλγητους. Είχε συμφιλιωθεί με την δοκιμασία της αρρώστιας του. Ζούσε τις συνέπειες της αμαρτίας, που κάνει τον άνθρωπο να νιώθει μέσα στην μοναξιά του «απερριμένος», άχρηστος, ξεχασμένος και περιφρονημένος. Και αυτό είναι το πιο τρομακτικό αίσθημα που μπορεί να νιώσει κάποιος. Και όμως, ο παραλυτικός δεν φωνάζει. Δεν διαμαρτύρεται εναντίον των άλλων. Δεν κρίνει και δεν καταδικάζει τους γύρω του. μέσα στην αδυναμία και την δυστυχία του δεν στρέφεται κατά του Θεού και δεν παραλογίζεται. Με την καρτερική αντιμετώπιση της ασθένειάς του και την επιείκεια του προς τους άλλους άνοιξε την καρδιά του να δεχθεί την αγάπη του Χριστού. Περίμενε την επίσκεψη της χάριτος του Θεού.

Οι συνθήκες της ζωής μας και η οργάνωση της κοινωνίας μας επιβεβαιώνουν την φράση του λογοτέχνη: «ποτέ άλλοτε οι στέγες των σπιτιών δεν ήταν τόσο κοντά όσο σήμερα, αλλά και ποτέ άλλοτε οι καρδιές των ανθρώπων δεν ήταν τόσο μακριά όσο σήμερα». Αυτή η αίσθηση της τρομερής μοναξιάς του σημερινού ανθρώπου επιτείνεται στις δύσκολες ώρες του πόνου, της αρρώστιας και των ποικίλων δυσχερειών της ζωής. Τότε ο άνθρωπος πνίγεται μέσα στην απομόνωσή του και επαναλαμβάνει τον λόγο του αρχαίου φιλοσόφου «άνθρωπον ζητώ», αφού, σαν τον παραλυτικό, « άνθρωπον ουκ έχω». Ο υμνογράφος της Εκκλησίας ζωντανεύει τον διάλογο του παραλυτικού με τον Χριστό, ανανεώνει την πίστη μας και μας γεμίζει παρηγοριά και ελπίδα. Στο άκουσμα της φράσης του παραλύτου «άνθρωπον ουκ έχω», παρουσιάζει τον Χριστό να του απαντά «δια σε άνθρωπος γέγονα, και λέγεις άνθρωπον ουκ έχω;».

Αγαπητοί αδελφοί, στην κάθε μοναξιά μας ας καλλιεργούμε τον εαυτό μας. Ας συναισθανόμαστε τότε περισσότερο την παρουσία του Θεού, που μας κατανοεί πιο πολύ από τον κάθε άνθρωπο, που μας συμπαραστέκεται και συμπάσχει μαζί μας. Ας στρέφουμε τον βλέμμα μας σε Εκείνον, για να υπερνικούμε την μοναξιά λέγοντάς του «ελθέ ο Μόνος προς μόνον, ότι μόνος ειμί καθάπερ οράς». Έλα εσύ που είσαι Μοναδικός σε εμένα που είμαι μοναχικός, γιατί βλέπεις πως είμαι μόνος. Αμήν.

Αρχιμ. Ν.Κ.

Η αλήθεια για τα νέα μέτρα και όσα δεν σας λένε τα Μ.Μ.Ε.

Γέροντας Νεκτάριος Μουλατσιώτης

Τρίκορφο 11/4/2010


Η οικονομική κρίση είναι ψεύτικη, είναι σαν την γρίπη των χοίρων με τα εμβόλια… που μας επέβαλαν να κάνουμε, αφού πιο πριν μας τρομοκράτησαν μέσα από τα Μ.Μ.Ε. με κατευθυνόμενες όπως πάντα ειδήσεις. Το ίδιο ισχύει και τώρα, θέλουν να περάσουν όλα τα μέτρα εξευρωπαϊσμού και προσαρμογής της χώρας μας στα ευρωπαϊκά δεδομένα, που έχουν υπογράψει στις συνθήκες ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ, ΣΕΝΓΚΕΝ, ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ, ΛΙΣΑΒΩΝΑΣ κτλ., με τελικό όριο εφαρμογής τους εκ μέρους μας το 2010. Γι’ αυτό το λόγο μας τρομοκρατούν τώρα τα Μ.Μ.Ε. λέγοντας ότι είναι άδικα μεν τα μέτρα, αλλά αναγκαία, θέλοντας να μας καθηλώσουν. Γι’ αυτό μη μιλάτε. Μην αντιδράτε! Έτσι πιστεύουν ότι θα εφαρμοστούν ανώδυνα και στην Ελλάδα όσα η Ε.Ε. έχει ζητήσει για την πλήρη συμμετοχή μας σ’ αυτήν.

Αν διαβάσετε το περιοδικό της Μονής μας, «Ορθόδοξη Μαρτυρία», τεύχος 143 του 2008, θα δείτε ότι από τότε το είχαμε γράψει, ότι το 2010 θα γίνουν πράγματα στην Ελλάδα που ούτε τα φανταζόμασταν τότε… Και ήλθαν, διότι προβλέπονταν από τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες που τόσα χρόνια υπογράφανε όλοι οι πολιτικοί μας, ότι πρέπει να εφαρμοσθούν έως το 2010… Φρόντισαν δε, να φύγει η Ν.Δ. από Κυβέρνηση, διότι εάν ήταν Κυβέρνηση τώρα, το ΠΑΣΟΚ θα σήκωνε και τα πεζοδρόμια… Έτσι παρέδωσε η Ν.Δ. στο ΠΑΣΟΚ την βόμβα που έσκασε στα χέρια τους. Γνωρίζοντας ότι είναι υποχρεωμένοι να τα εφαρμόσουν, τώρα η Ν.Δ. λέει συνεχώς προς το ΠΑΣΟΚ… πάρτε και άλλα μέτρα, γι’ αυτό άλλωστε συμφωνεί με τα μέτρα αυτά και δεν ξεσηκώνει τον λαό. Είναι ελληνικέ λαέ όλα προσχεδιασμένα από ετών… Ας ξυπνήσουμε… Μας ξεπουλούν όλους εμάς, αφού αυτοί θησαύρισαν πιο πριν εις βάρος μας.

Ερωτούμε και ας μας απαντήσουν:

Πώς έρχονται από την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. να ελέγξουν το Υπουργείο Οικονομικών και άλλα ελληνικά Υπουργεία μας, αν αυτό δεν προκύπτει από κάποια συμφωνία;

Πώς μας βάζουν υπό επιτήρηση, εάν αυτό δεν προβλέπεται στις ανωτέρω συμφωνίες καθώς και ότι αν τις παραβιάσουμε, τότε τον έλεγχο θα τον έχει η Ε.Ε.;

Πολιτικοί γάμοι, αποποινικοποίηση μοιχείας, γάμος ομοφυλοφίλων, χωρισμός Κράτους – Εκκλησίας, αποχριστιανοποίηση της Ελλάδας, ηλεκτρονική παρακολούθηση, ηλεκτρονικές ταυτότητες, διαβατήρια, κατάργηση μονιμότητας Δημοσίων Υπαλλήλων, ελεύθερες απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις όλων των δημοσίων φορέων, διακοπή δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, διακοπή επιδόματος αδείας και όλα όσα ακόμη έρχονται… τα έχουμε αποδεχθεί από ετών με τις συνθήκες (εν αγνοία του λαού) και είχαμε συμφωνήσει ότι θα τα εφαρμόζαμε έως το 2010, τελευταία ημερομηνία εξευρωπαϊσμού της χώρας μας…

Όλα αυτά που εφαρμόζονται σήμερα στην Ελλάδα, στην Ευρώπη ισχύουν από ετών. Αφού θέλουμε να είμαστε μέλος της Ε.Ε. είναι αναγκαία η προσαρμογή μας.

Αν δεν τα κάνει η Ελληνική Κυβέρνηση, θα αναλάβει μόνη της η Ευρώπη μέσω του Δ.Ν.Τ. να τα εφαρμόσει. Διαφορετικά, δεν έχει δάνεια. Εκβιασμός ωμός! Ή κάνετε ό,τι έχουμε συμφωνήσει ή θα πεινάσετε!!

Έτσι τρομοκρατούν μέσω των Μ.Μ.Ε. τον κόσμο, ώστε ανώδυνα και χωρίς φασαρίες και αντιδράσεις να περάσουν όλα τα ευρωπαϊκά νομοσχέδια και τις ευρωπαϊκές εντολές που έχει στείλει η Ευρώπη από ετών στην χώρα μας…

Αυτά προς στιγμή. Περισσότερα θα πούμε αργότερα.
http://gerontasnektarios.blogspot.com/2010/04/blog-post_11.html

Το δίκιο ή η αγάπη;

Το δίκιο ή η αγάπη;

του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου


"Δεν έχει σημασία ποιος έχει δίκιο, αλλά ποιος αγαπάει"

Κάποιος εγκαταλείφθηκε απ΄ τη γυναίκα του και τα παιδιά του γιατί έκανε πολλά λάθη, και γιατί είχε κακό χαρακτήρα, έπινε πολύ, δε δούλευε και μερικές φορές την έδειρε. Ο άνθρωπος παραδέχτηκε ότι έχει άδικο, «αλλά εσύ» είπε στη γυναίκα του «δεν έχεις αγάπη».

Ποιο είναι αυτό που προέχει, το δίκιο ή η αγάπη; Οι Φαρισαίοι τηρούν τις υποχρεώσεις τους, είναι εντάξει απέναντι στο νόμο και στο δίκιο. Οι κλέφτες, οι πόρνες και οι μοιχοί δεν είναι εντάξει απέναντι στο νόμο και στο δίκιο, αλλά είναι πονεμένοι άνθρωποι. Η αγάπη τους έκανε να πονέσουν. Έγιναν ταπεινοί και καταφρονεμένοι. Αυτό που έχει σημασία είναι να έχεις δίκιο ή να αγαπάς; Ο Κύριος Ιησούς είπε στους Φαρισαίους ότι κλέφτες, πόρνες και μοιχοί τους έχουν περάσει στο δρόμο προς τη Βασιλεία του Θεού. Η αδυναμία να αγαπάμε, λέει ο Ντοστογιέφσκι, είναι η ίδια η Κόλαση.

Ο ήρωας κάποιου διηγήματος του Τσέχωφ, ένας ευυπόληπτος πολίτης μιας μικρής επαρχιακής πόλης της τσαρικής Ρωσίας, είναι καλεσμένος σε δείπνο. Το μεγάλο σαλόνι του σπιτιού επικοινωνούσε με την κουζίνα κι ο καλεσμένος έκρινε καλό να περάσει πρώτα απ΄ την κουζίνα και μετά να πάει στο σαλόνι.

Στην κουζίνα, άχνιζαν τα φαγητά κι ο καλεσμένος σκύβοντας πάνω από τον ώμο μιας νεαρής και όμορφης μαγείρισσας ρούφηξε τα χείλη του πάνω απ΄ την κατσαρόλα με την αχνιστή σούπα. Ακούστηκε ένας ήχος σαν τον ήχο ενός φιλιού. Κάποιος από τους καλεσμένους που βρισκόταν στην κουζίνα είπε γυρίζοντας προς το μέρος του: "Φίλησες την ωραία μαγείρισσα". Ο άνθρωπος αρνήθηκε και εξήγησε τί έγινε ακριβώς και ακούστηκε ο ήχος του φιλιού.

Αργότερα, όταν μπήκε στη σάλα είδε κάποιους να γελούν. Τους πλησίασε και τους διηγήθηκε με όλες τις λεπτομέρειες τί ακριβώς συνέβη και πως έγινε η παρεξήγηση πώς δήθεν φίλησε τη μαγείρισσα. "Αλίμονο, αν ένας σοβαρός άνθρωπος ρίχνεται στη μαγείρισσα κάθε φορά που τον καλούνε σε τραπέζι", είπε.

Το κέφι είχε ανάψει στο σαλόνι κι από παντού ακουγόταν γέλια και φωνές, πράγμα που έκανε τον ήρωα να φέρνει γύρω τις παρέες και να εξηγεί το τί ακριβώς συνέβη και πως δημιουργήθηκε η παρεξήγηση.

Την άλλη μέρα στη μικρή επαρχιακή πόλη διαδόθηκε ότι γνωστός , ευυπόληπτος πολίτης, επιτέθηκε με ανήθικους σκοπούς στη μαγείρισσα του σπιτιού όπου ήταν καλεσμένος σε δείπνο. Ο άνθρωπος έσπαγε το μυαλό του να βρει ποιος κακοήθης έκανε αυτές τις διαδόσεις.

Η κωμική αυτή ιστορία του Τσέχωφ θυμίζει πολλές άλλες παρόμοιες ιστορίες. Μήπως εμείς οι ίδιοι δε δώσαμε λαβή στους κερδοσκόπους να μετατρέψουν μόνο σε μας τα δάνεια που μας δίνουν σε θαλασσοδάνεια με υπέρογκους τόκους; Ποιοί εκτός από εμάς τους ίδιους διαδώσαμε ότι είμαστε ψεύτες, κλέφτες, αναξιόπιστοι, τεμπέληδες κ.α.; Κι ο μεγαλύτερος ατζαμής δεν θα το έκανε αυτό όταν επρόκειτο να διαπραγματευθεί στην αγορά με τους δανειστές του.

Και εν πάση περιπτώσει έγινε το λάθος και η παρεξήγηση, τώρα δεν πρέπει να είμαστε ενωμένοι, εννοώ οι πολιτικοί, σαν μια οικογένεια, που δε βγάζει τα μυστικά της στη φόρα, γιατί πονάει τα παιδιά της;

Οι πολιτικοί πονάνε το λαό; Η παροιμία λέει, πώς όταν οι άρχοντες αγαπούν τους λαούς οι λαοί ευτυχούν. Είναι ευτυχισμένος ο Ελληνικός λαός ή βασανίζεται με απανωτούς πανικούς πότε για τις αγελάδες τις τρελές, πότε για τη γρίππη των χοίρων και πότε για την οικονομική κρίση, που δεν ξέρει κανείς αν θα μας λείψει ακόμα και το ψωμί;

Έτσι που ξέκοψαν τους λαούς από τις ρίζες τους, δεν έχει πια κανείς την παραμικρή αυτάρκεια. Αν κλείσουν τα πολυκαταστήματα για μια βδομάδα πολύς κόσμος θα πεθάνει.

Έχει κανείς σε υπόληψη την οικογένεια που τα μέλη της βγαίνουν έξω και κατηγορούν το ένα το άλλο; Σε τί ωφελείται η τρελή αυτή οικογένεια; Το λιγότερο που δείχνει είναι η αναλγησία για τα παιδιά της. ΟΙ πολιτικοί νομίζουν ότι όταν εκτίθεται ο λαός με αυτόν τον τρόπο, θα δικαιωθούν αν αποδείξουν ότι έχουν δίκηο και δεν είναι δικό τους φταίξιμο.

Σε μια μονοιασμένη οικογένεια δεν έχει σημασία ποιος έχει δίκιο, αλλά ποιος αγαπάει.

Τη υπερμάχω στρατηγώ κατατίθεται η έργω αγάπη μας

Τη υπερμάχω στρατηγώ κατατίθεται η έργω αγάπη μας
της Λιάνας Κανέλλη

Το Άγιον Όρος, την τύχη την αγαθή είχα να το πρωτοαντικρίσω εγώ πετώντας μ' ένα «Μιράζ 2000» πάνω απ' τον Άθω. πέρυσι τέτοιες μέρες. Ήταν το δώρο των φρουρών του Αιγαίου, όπως έκτοτε αποκαλώ τους πιλότους της πολεμικής μας αεροπορίας, για τη γιορτή των αρχαγγέλων, τη δική τους, προς μία δημοσιογράφο που επιμένει να μετράει τις αναχαιτίσεις των απέναντι κι όχι τις παραβιάσεις τους...


Λέγω «τύχη αγαθή» κι ας με πουν μελοδραματική, όσοι δεν ένιωσαν το προνόμιο να αεροζυγιάζονται με τα σύννεφα. Να περιδιάβαιναν τις κατοικίες των αγγέλων. Να βλέπουν μ' όλα τα κύτταρα του φθαρτού σώματος τους, την προσευχή ως αύρα χαρμολύπης να εγκολπώνεται σκήτες και μοναστήρια, τις κατοικίες των εραστών μιας ταπεινότητας, που αντέχει χίλια χρόνια τώρα να υπερασπίζεται με πίστη κι αγάπη τους πολλούς και άπιστους.




Όταν διάβασα στις εφημερίδες πως δύο κοινοτικές κυρίες αξιωματούχοι βγήκαν να μας επιτιμήσουν που επιμένουμε στο Άβατον του «Περιβολιού της Παναγιάς» μας, ανάμεσα σε κάτι φληναφήματα περί ισότητας των δύο φύλων, διακρίσεις κι άλλα τέτοια εκ του πονηρού, όταν τα έργα απάδουν των μεγαλοστομιών, στην αρχή γέλασα. Ύστερα δημοσιογραφικών πονηρεύτηκα, ανησύχησα, για να οργιστώ εντέλει από το ενδεχόμενο να πρέπει να είμαι συνεχώς σε ...αγιορείτικη επιφυλακή.


Ήθελα να τις έχω μπροστά μου με ελληνικό κρασί και ψωμοτύρι, σε ά­γιες νύχτες ανοιξιάτικες, να μυρίζει αγιόκλημα και θυμάρι, να σκάνε μέσα στα ρούχα του ορθολογισμού τους και να τους μιλάω ώρες για τον έρωτα της ελευθερίας. Να προσπαθώ να τους πω πως για μας εδώ. τους εναπομείναντες και τις εναπομείνασες, ρωμιούς και ρωμιές, ο έρωτας είναι που έφερε το Άβατον του Ορούς. Και πως στην κλίμακα των δικών μας αξιών, όπου θα βρεις κομουνιστή να κάνει το σταυρό του και παπά με το ντουφέκι να υπερασπίζεται τα ντουβάρια του και ελεύθερους πολιορκημένους και γυναίκες να χορεύουν κατά γκρεμού και μιαν Ανάσταση ακατανόητη, αφού πεθαίνεις με την πίστη πως ο θάνατος με θάνατο νικιέται.


Πώς να τους πω όμως, πως εμείς μαθημένοι να πληρώνουμε περατατζίδικα στο Χάρο, με τραγούδια σαν το «έβαλε ο θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά κι ο πατέρας του στον Άδη άκουσε μια ντουφέκια», έχουμε μια Παναγιά που δεν είναι σαν τη Μαντόνα τους και κηδεύει το παιδί της με «Ω γλυκύ μου έαρ γλυκύτατον μου τέκνον πού έδυ σου το κάλλος...». Τι να τους πω; Πως το Αβατον το σεβάστηκαν επί τετρακόσια χρόνια οι μουσουλμάνοι κατακτητές μας; Πως, όποτε κατατρεγμένος, διωγμένος λαός, γυναικόπαιδα, έτρεξαν να κρυφτούν στο Αγιον Όρος. το Άβατον ήρθη, όπως με την Αγάπη και για την Αγάπη αίρεται ως και η ελευθέρια;


Θα με κοίταζαν ωσάν κάτοικο άλλου πλανήτη αν τους έλεγα πως, όποιος προσπαθήσει να παραβιάσει το Άβατον θα βρει σ' αυτό το τρίτο πόδι της Χαλκιδικής ως άπαρτο ανάχωμα, πρώτες και καλύτερες τις γυναίκες αυτού του τόπου που δεν μετράνε την «ελευθερία» και τα «δικαιώματα τους» με το μέτρο που κονταίνει την πίστη των ανδρών τους. Πως δεν συλλογίζονται με το μέτρο των δήθεν δημοκρατών που καμώνονται τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αποδέχονται την αποικιοκρατική πολιτική, τα στρατηγικά συμφέροντα με χώρες βαφτισμένες «χώρες του τρίτου κόσμου» και το εμπάργκο στα παιδάκια του Ιράκ, ως το απαραίτητο μέτρο συνετισμού της ηγεσίας τους.


Ποιος θα τολμήσει και κυρίως ποια γυναίκα πολιτικός να αντιπαρατεθεί σε μια στάση ζωής ελληνίδας γυναίκας που ακόμη κι όταν πονάει και δεν καταλαβαίνει γιατί ο γιος της αφιερώνεται στο Χριστό και χάνεται στο «Περιβόλι της Παναγιάς» το μόνο που δε σκέφτεται είναι να αντιπαρατεθεί στη βούληση του Άλλου, πατώντας εκεί όπου η ίδια δοξάζεται ως γυναίκα όσο πουθενά αλλού. Είναι παράλογο, λοιπόν, το Άβατον; Πόσο; Ίσως. όχι τόσο για μας όσο το... πολιτισμένο γεγονός να υπάρχουν κέντρα διασκέδασης στη Δύση όπου οι πορτιέρηδες αποφασίζουν ποιος μπαίνει μέσα και ποιος όχι, με μόνο κριτήριο την όψη, τα ρούχα και τον...αέρα κοσμικότητας που αποπνέουν. Πώς να το καταλάβει το Αβατον αυτή η Δύση; Που ότι δεν κατανοεί, όπου αδυνατεί να αισθανθεί τον όποιο Άλλο με συγκατάβαση, όταν δεν μπορεί να ηθικολογήσει κατά τα καλά και συμφέροντα της, επεμβαίνει, κατακτά, καταπιέζει, βιαίως «εκπολιτίζει», πλούσια σε προσχήματα και λογικοφανή τεχνάσματα, χρήματα και όπλα, βέτο σε διεθνείς οργανισμούς κι άλλα πολλά παρόμοια.




Όσο η Κύπρος θα χωρίζεται από μια γραμμή αίματος βαφτισμένη πράσινη για τις δυτικές συμμαχικές ανάγκες. Όσο οι πλούσιοι δυτικοευρωπαίοι θα αναζητούν σεξουαλικό τουρισμό ανήλικων στη Άπω Ανατολή ως ...διάλειμμα στις μπίζνες. Όσο ένα κεφάλι κυανοκράνου θα βαραίνει όσο μια χιλιάδα ανώνυμοι νεκροί σε μαύρη, άσπρη, κίτρινη, χώρα επιρροής τους. αυτοί οι υπερασπιστές δήθεν, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ισότητας δήθεν των φύλων, ούτε να μιλούν επιτρέπεται για το Αβατον του Άθω. Νισάφι πια! Εκτός κι αν αληθεύουν οι πληροφορίες πως τάχαμου η Ουνέσκο για να πατήσει πόδι εκεί όπου της λένε πως υπάρχουν θησαυροί, με σταυροψυχάρεια τερτίπια και κατάλληλη διπλωματική εκμετάλλευση της βαλκανικής πολυεθνικότητας των μονών, μηχανεύεται να θέσει υπό την προστασία της το Άγιον Όρος. Στον τόπο μας κάποιος πρέπει να τους πει όλων αυτών των προστατών πως την προστασία αυτήν εμείς, άνδρες και γυναίκες, τη λέμε νταβατζηλίκι, την απεχθανόμαστε και την πατρίδα ακόμη και με Εφιάλτες δικούς μας, δεν την βγάζουμε στο κλαρί. Τη δε πίστη μας που δεν ξέπεσε ποτέ στην κοσμικότητα των συχωροχαρτιών. την υπερασπιζόμαστε με αίμα.



Άλλωστε, πως να κατανοήσουν όλοι αυτοί οι προστάτες και οι προστάτιδες δυνάμεις πως εμείς την Παναγία την έχουμε Αρχιστράτηγο, Υπέρμαχο και τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια και την έργω αγάπη μας καταθέτουμε πανηγυρικώς, ψάλλοντας Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε.



Σ' αυτήν την Ορθόδοξη «πόρτα» του Ουρανού, οι δικοί μας άντρες μάς αφήνουν εμάς τις αγαπημένες τους κέρβερους. Και βρυχώμεθα κάθε που κάποιος ή κάποια βαφτίζει «πολιτική», το ανίερο δικαίωμα να παρεμβαίνει στην ιερότητα της προσευχής που δεν καταλαβαίνει. Αν δε, προσπαθήσει να την ...εφαρμόσει κιόλας, δαγκώνουμε.




Λιάνα Κανέλλη, Από το περιοδικό Άρδην τεύχος 11, 1997


αναδημοσίευση από http://ahdoni.blogspot.com/


και από http://stratisandriotis.blogspot.com/



ΕΚΛΗΘΗ ΤΟ Δ.Ν.Τ.- άρα Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΚΑΤΟΧΗΣ!

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ


ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΕΡΕΠΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΠΑΤΑΛΗ ΖΩΗ


ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΕΡΗΣΕΩΝ


ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΗΘΙΚΟ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ!


_______Ανακοινώθηκε σήμερα, ότι η Χώρα μας εκάλεσε σε βοήθεια το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο! Αυτό σημαίνει, ότι η Ελλάδα μας εισέρχεται πλέον σε μια περίοδο φτώχειας και δυστυχίας! Θα κληθούμε να σφίξουμε το ζωνάρι μας! Πολλοί θα χάσουν κιλά όχι από την συνδρομή των Ινστιτούτων Υγείας, των Γυμναστηρίων ή των διατροφολόγων, αλλά από τη στέρηση τών αγαθών! Η Χώρα εισέρχεται σε μια δύσκολη περίοδο. Ας στοχασθούμε λίγο γύρω από τα νέα δεδομένα.


______Άλλοτε η υποδούλωση μιάς χώρας γινόταν μόνο με τη δύναμη των όπλων! Ό- ταν δηλ. μια Χώρα έχανε τον πόλεμο, τότε ο νικητής αποκτούσε πλήρη κυριαρχία την εδαφική καί εθνική κυριαρχία και επέβαλε το θέλημά του στον κατακτημένο Λαό.


______Έτσι όταν κι εμείς κατά τόν 2ο Παγκόσμιο πόλεμο υποδουλωθήκαμε στη Γερμανία, επειδή νικηθήκαμε από τις Χιτλερικές δυνάμεις, το Κράτος μας διαλύθηκε, η Κυβέρνηση έφυγε στη Μέση Ανατολή καί στη Χώρα μας επιβλήθηκε μια Κυβέρνηση υποτελών και δοσιλόγων, τα μέλη της οποίας σαν μαριονέττες ανέλαβαν να υπηρετήσουν τη βούληση του Κατακτητού. Ο εθνικός μας πλούτος, η παραγωγή μας, τα αγαθά της καθημερινής ζωής κλπ των σκλάβων πήγαινε στα χέρια των Γερμανών. Καθώς λοιπόν ο Λαός μας βρέθηκε κάτω από την ξενική κατοχή, έχασε την ελευθερία του και στερήθηκε τα αγαθά του! Μια περίοδος μεγάλης πείνας είχε επιβληθή. Έχει μείνει ανεξήτηλη στη μνήμη των παλαιοτέρων σαν εφιάλτης η Γερμανική κατοχή. Στά Καλάβρυτα ο Λαός πλήρωσε πιό ακριβά, αφού στις 13 Δεκεμβρίου 1943 τα Γερμανικά στρατεύματα εφόνευσαν όλους τούς άρρενας κατοίκους της πόλεως, επήραν όλα τα τιμαλφή και τον χρυσό από την Τράπεζα και κατέκαυσαν την πόλη. Τέτοιες περίπου είναι οι συνέπειες μιας ξενικής κατοχής έπειτα από ένα πόλεμο.


______ Στις ημέρες μας ο πόλεμος μεταξύ των Κρατών δεν γίνεται αποκλειστικά μόνο με τά συμβατικά όπλα. Τώρα πιά υπάρχουν και άλλα μέσα και τρόποι διά των οποίων διεξάγονται οι μάχες, όπως π. χ. είναι ο οικονομικός πόλεμος! Το αποτέλεσμα είναι σχεδόν τό ίδιο, δηλ. η υποδούλωδη, η ξενική κατοχή.


________Ακριβώς λοιπόν τώρα ένας τέτοιος πόλεμος έλαβε χώρα και η Χώρα μας ηττήθηκε. Το κεφάλαιο, όπως λέγεται, από χρόνια τώρα μεθοδικά υπονόμευσε την ελληνική οικονομία καί ωδήγησε στην υπερ-χρέωση της Ελλάδος. Τελικά μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 τομπράγμα φάνημε καθαρά: η Ελλάδα μας με αργά, πλήν όμως σταθερά, βήματα, οδηγείται στη χρεωκοπία!


________Η πρόσκληση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και η παράδοση της διαχειρίσεως της οικονομίας μας στούς εκπροσώπους του Δ.Ν.Τ σηματοδοτεί αυτομάτως τήν απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας, δηλ. την έναρξη μιάς περιόδου ΑΛΛΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΚΑΤΟΧΗΣ! Οδηγούμεθα δυστυχώς σέ μια κατάσταση περιορισμού της εθνικής -όχι της εδαφικής- αλλά της εθνικής μας κυριαρχίας, η οποία προέκυψε σαν αναπόφευκτη συνέπεια του οικονομικού πολέμου, που ασκήθηκε μεθοδικά εναντίον μας. Αν αμφιβάλλετε σας πληροφορώ, ότι ο πρώτος όρος του ΔΝΤ είναι να μη γνωρίζουν οι Έλληνες πολίτες για τις συμφωνίες που γίνονται με την Κυβέρνηση. Σας παραπέμπω στο BLOG: http://kostasxan/blogspot.com/2010/04/blog-post_326.html


_______Στο κατάντημα αυτό έφερε τη Χώρα μας η ασύνετος πολιτική των Πολιτικών Ηγητόρων της τελευταίας εικοσαετίας, οι οποίοι με τον αλόγιστο δανεισμό καταχρέωσαν τη Χώρα μας! Ποιός μπορεί να ξεχάσει το αμίμητο εκείνο προεκλογικό σλόγκαν «Τσοβόλα, δώστα όλα» του Ανδρέα Παπανδρέου ή την εικονική πραγματικότητα της οικονομίας, την οποία είχε παρουσιάσει στις Βρυξέλλες ο τότε Πρωθυπουργός κ. Σημίτης; Ποιός μπορεί επίσης να λησμονήσει, ότι ο τέως Πρωθυπουργός Κωνστ. Καραμανλής, ο νεώτερος, ενώ εγνώριζε την κρισιμότητα της οικονομίας, αντί να προβεί αμέσως στη λήψη των όποιων δραστικών μέτρων, ώστε να προλάβη τα χειρότερα, ωδήγησε τη Χώρα σε πρόωρες εκλογές, για να βρή εκείνος την ησυχία του στα καφέ μπάρ του Κολωνακίου;


________Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, στούς ενόχους πρέπει νά προσθέσουμε τους τραπεζίτες, οι οποίοι μοίραζαν αφειδώς τις πιστωτικές κάρτες και έμαθαν τον Έλληνα να ζεί με το λεγόμενο «πλαστικό», δηλ. το δανεικό ή εικονικό, χρήμα, να το σπαταλάει ασυλλόγιστα, χρήμα που δεν κέρδιζε με τον τίμιο ιδρώτα του. Πως λοιπόν να ξεχάσουμε την άφρονα πολιτική των Τραπεζών και των Τραπεζιτών, οι οποίοι μας παρακαλούσαν να πάρουμε το «εορτοδάνειο» για τα Χριστούγεννα, το «δάνειο των διακοπών» για το καλοκαίρι, τό δάνειο «για το καινούργιο αυτοκίνητο» κλπ.;


_______ Έτσι λοιπόν μάθαμε να ζούμε στην πολυτέλεια, αντλώντας εύκολο χρήμα από τήν Τράπεζα. Γεμίσαμε λοιπόν το πορτοφόλι μας όχι με ζεστό χρήμα, αλλά με τις πιστωτικές κάρτες και έπαψε πλέον να διακρίνεται ο πλούσιος από τον φτωχό, ο μεροκαματιάρης από τόν επιχειρηματία, ο εργαζόμενος από τον εργοδότη του! Όλοι το ρίξαμε στη μεγάλη ζωή! Καί επειδή οι ανάγκες μεγάλωναν άρχισαν νέες πηγές για να κερδίζεται το χρήμα. Ήλθαν το εμπόριο των ναρκωτικών και το εμπόριο της σαρκός, ήτοι η πορνεία, η ομοφυλοφιλία και το trafficing, δηλ. η εισαγωγή αλλοδαπών γυναικών απο ωργανωμένα κυκλώματα ανθρώπων του υποκόσμου, με σκοπό να προωθούνται στην πορνεία κλπ.


________Πρώτα καταπατήσαμε τον Νόμο του Θεού, πρώτα εγγίσαμε τα κράσπεδα της ηθικής χρεωκοπίας και έπειτα ωδηγηθήκαμε στην οικονομική χρεωκοπία! Αφήσαμε τον αληθινό Θεό και ακολουθήσαμε τις προτροπές του διαβόλου. Αφήσαμε εν πολλοίς τον Χριστό για να κερδίσουμε τον χρυσό! Έτσι ο σημερινός άνθρωπος πολύ συχνά συμφέρεται όχι απλώς ως διαβολεμένος, αλλά σαν διάβολος πραγματικός! Ληστεύει και δολοφονεί τον συνάνθρωπό του για ένα ευτελές ποσό! Οι Πολιτικοί Ηγέτες της Χώρας δανείζονταν αφρόνως για να δίνουν περισσότερες παροχές στο Λαό, αλλά καί ο Λαός δανειζόταν επίσης αφρόνως για να διάγει μεγάλη ζωή! Άς το χωνέψουμε!Φταίμε όλοι μας, άρχοντες και αρχόμενοι!


_______ Όλοι όσοι εκυβέρνησαν την Χώρα όλα αυτά τά τελευταία είκοσι χρόνια, όποιοι κι αν ήσαν πράσινοι ή γαλάζιοι, είναι υπεύθυνοι για την τωρινή απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας. Αλλά και ο Ελληνικός Λαός είναι εξ ίσου υπεύθυνος, επειδή παρασύρθηκε από απατηλά συνθήματα. Έπαυσε να σκέπτεται! Μολύνθηκε το πνευματικό του DNA, έγινε καλοπερασάκιας! Ήθέλησε να πληρώνεται, χωρίς να εργάζεται! Να παίρνει το πτυχίο του από το Πανεπιστήμιο ταχυδρομικώς, χωρίς δηλ. να καθήσει στο θρανίο. Όλοι μας, ή σχεδον όλοι μας, υποταχθήκαμε στον πειρασμό του εύκολου κέρδους! Κάποιοι ζητούσαν την «μίζα» και κάποιοι άλλοι την έδιναν! Έτσι λοιπόν μπήκαμε σε ένα φαύλο κύκλο. Ο καθένας προσπαθούσε να κάμει τη δουλειά του με όποιο τρόπο, καί κυρίως με στρεβλό τρόπο. Με το χρήμα είχες τη δύναμη να αγοράζεις τα πάντα, σπίτι, γή, συνειδήσεις και ......ανθρώπινα κορμιά! Πουλήσαμε λοιπόν την αξιοπρέπεια, την εντιμότητα, την ειλικρίνεια και τά άλλα ψυχικά μας χαρίσματα και έπειτα αρχίσαμε να πουλάμε και το σώμα μας. Η πορνεία έγινε ένας εύκολος τρόπος για την οικονομική ανάπτυξη. Η αιδώς εξορίσθηκε από τη ζωή μας! Η γύμνια και η ξετσιπωσιά μπήκαν στο σπίτι μας με την TV. Κάποια κυρία, είπαν, εκυκλοφόρησε ένα Ντι Βι Ντι (DVD) με πορνικό περιεχόμενο, «σκληρό σεξ» το λένε, και αυτό έγινε ανάρπαστο. Οι κακές γλώσσες είπαν, πώς η κα αυτή απεκόμισε τρία εκατομμύρια (3.000.000) €. Μακάρι να είναι ψέμματα. Λέγεται, ότι η κυρία αυτή επιθυμεί να εκλεγή και Βουλευτής, «για να σώσει την Ελλάδα!» Μια άλλη κυρία από την Λετονία, την οποία τα κυκλώματα εμπορίας λευκής σαρκός την έφεραν για να δουλέψει στην Ελλάδα και την υποχρέωσαν να εκδίδεται χωρίς τη θέλησή της. «Ζούσα με τον φόβο των εμπόρων σάρκας» εξωμολογήθηκε (Ελευθεροτυπία, 19.04.2010). Να λοιπόν ο γράδος, για να μετρήσουμε τις ηθικές αντιστάσεις του Ελληνικού Λαού σήμερα!


_______Έτσι λοιπόν ο Έλληνας της μεταπολιτευτικής περιόδου πέρασε πολύ γρήγορα από το ένα άκρο στο άλλο. Από το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» φθάσαμε στο «Ελλάς Ελλήνων Μιζαδόρων»! Με το πρώτο περιοριζόταν η ελευθερία κυρίως των πολιτικών, όχι όμως και των νομοταγών ανθρώπων! Εν πάσει περιπτώσει κανείς δέν θέλει να στερείται της ελευθερίας του. Η Ελευθερία είναι θεϊκό δώρο στον άνθρωπο. Με το δεύτερο, το «Ελλάς Ελλήνων Μιζαδόρων» χάθηκε η αξιοπρέπεια των πολλών και η ελευθερία όλων των Ελλήνων! Μιζαδόροι έγιναν σχεδόν όλοι! Μικροί και μεγάλοι! Επώνυμοι και ανώνυμοι! Εκλέγοντες και εκλεγόμενοι, ψηφηφόροι και ψηφιζόμενοι! Όλοι μας, σχεδόν όλοι μας, καταπατήσαμε τους όρκους μας! Καταπατήσαμε πρώτα τη συζυγική πίστη, έπειτα δε και την επαγγελματική μας πίστη! Προδώσαμε την χριστιανική μας ιδιότητα! Απομακρυνθήκαμε από τις αρχές του Ευαγγελίου. Και έτσι τώρα μπαίνουμε όλοι μας και με το ζόρι στο «Ηθικό Αναμορφωτήριο»! Αυτό έχει το δικό του όνομα. Ονομάζεται «Διεθνές Νομισματικό Ταμείο»!


_______Τώρα πλέον θα χάσουμε και τα αυγά και τα καλάθια! Θα πληρώσουμε ακριβά το τίμημα της αποστασίας μας από τον Ηθικό Νόμο. Η Χώρα μας εισέρχεται σε περίοδο Κατοχής. Άλλοι τώρα θα ορίζουν τη ζωή μας. Άλλοι θα νομοθετούν για μας, χωρίς εμάς! Οι εκπρόσωποι του Δ.Ν.Τ. «προσποιούνται ότι ακούνε! Στην πραγματικότητα δίνουν εντολές» μας είπαν τα «πρωϊνάδικα» (MEGA TV, Ώρα 09.00’ της 21ης Απριλίου 2010 στην εκπομπή του κ. Καμπουράκη).


_______Οι πολιτικοί μας το εγνώρισαν, αλλά σε μας το έλεγαν σιγά σιγά, με δόσεις. «Πρίν από τις εκλογές η συμφωνία με την Ε.Ε. Προσχεδιασμένη –μέχρι κεραίας- η προσφυγή στο ΔΝΤ» έγραφε μόλις προχθές ο αναλυτής κ. Στάθης Σχινάς στην Εφημερίδα «Η ΑΞΙΑ» της 17ης Απριλίου. Άρα λοιπόν ο Καπετάνιος του καραβιού την εποχή εκείνη κ. Κ.Κ. έρριξε το καράβι στην ξέρα! Αντί όμως να μείνει στη θέση του και να λάβει όλα τα μέτρα, για να σωθή το πλοίο που λέγεται Ελλάδα, προτίμησε να εγκαταλείψει τη γέφυρα, προκηρύσσοντας τις πρόωρες εκλογές του Οκτωβρίου 2009, άφησε δηλ. τον Ελληνικό Λαό στη μοίρα του, και εκείνος δραπέτευσε, για να βρή τη σιγουριά των μπάρ του Κολωνακίου, όπως είπαμε και παραπάνω! Τότε επιστρατεύθηκε ο άλλος Καπετάνιος, ο σημερινός Πρωθυπουργός κ. Γ.Π. Αυτός έχει το ελαφρυντικό, ότι ανέλαβε τη διακυβέρνηση του πλοίου σε περίοδο μεγάλης συγχύσεως. Δεν γνώριζε από πού να αρχίσει! Οι συνεργάτες του έπεσαν ξαφνικά στα βαθειά νερά και άρχισαν να κολυμπάνε ατάκτως! Η σύγχυση επικράτησε απ΄ άκρου εις άκρον! Οπόταν ο κ. Γ.Π. άρχισε να μας προετοιμάζει σιγά-σιγά. Για να μη πάθουμε συγκοπή επί έξ μήνες τώρα μας λέγει διάφορα αντιφατικά πράγματα. Ας θυμηθούμε μερικά απ’ αυτά. 1ον «Μη φοβάσθε, τα λεπτά υπάρχουν»! 2ον «Χάνουμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας». 3ον «Μας υπενθύμισαν το ναυάγιο του Τιτανικού». 4ον «Το πιστόλι είναι πάνω στο τραπέζι». 5ον «Το πιστόλι τώρα είναι γεμάτο» κ.α.


________Τελικά καλέσαμε σε βοήθεια τις ξένες δυνάμεις. Στο καράβι από σήμερα μπαίνει άλλος καπετάνιος. Ονομάζεται Δ.Ν.Τ. Η εξουσία και η διακυβέρνηση της Χώρας παραδίδεται πιά σε ξένα χέρια. Έτσι λοιπόν η Χώρα μας εισέρχεται σε περίοδο μιάς άλλης Κατοχής, οικονομικής και όχι εδαφικής, οπωσδήποτε όμως εθνικής Κατοχής. Τώρα πια υποδουλωμένοι στον ξένο δυνάστη, θα μπούμε σε ένα νέο ρυθμό ζωής. Το Ηθικό Αναμορφωτήριο τώρα μόλις αρχίζει! Θα κλείσουν επιχειρήσεις, θα μειωθούν οι μισθοί, θα απολυθούν υπάλληλοι, θα λιγοστεύσουν τα καταναλωτικά αγαθά κλπ. Θα δουλεύουμε περισσότερα χρόνια, αλλά τώρα θα παίρνουμε μικρότερη σύνταξη. Όσοι έχουν, θα συνεχίσουν να είναι «οι έχοντες και κατέχοντες» κατά τον τέως Πρωθυπουργό κ. Σημίτη. Όσοι όμως ανήκουν στις πτωχότερες τάξεις, αυτοί θα γίνουν πτωχότεροι. Μετά τους «νεόπλουτους», που ανέδειξε το πρώτο ΠΑΣΟΚ, τώρα θά έχουμε και τους «νεόπτωχους», που θα αναδείξουν το δεύτερο ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. από κοινού. Θα μας μάθει λοιπόν να ζούμε με τα ολίγα, με την στέρηση και τη μιζέρια, και θα είμαστε και ευχαριστημένοι. Όποιος περιφρονεί το νόμο του Θεού περιέρχεται στην τυραννεία του Διαβόλου. Το ΔΝΤ είναι αποτέλεσμα της αφροσύνης μας. Είναι η αυτοτιμωρία μας!


________Και να τώρα κάτι παράδοξο: Ενώ η Ελλάδα μας στενάζει, οι Βουλευτές δεν έχουν πάρει είδηση τι ακριβώς συμβαίνει! Διαβάστε το παρακάτω. Θα τρελλαθήτε.






1.500.000 ευρώ επίδομα για αγορά H/Y!!!


Την ίδια στιγμή που ανακοινώνονται τα νέα οικονομικά μέτρα και οι "απλοί άνθρωποι του μόχθου" καλούνται να πληρώσουν "το μάρμαρο", η Βουλή των Ελλήνων κατά ομόφωνη απόφαση (ΦΕΚ 223 Α) ενέκρινε, εν μέσω κρίσης, πρόγραμμα επιδότησης για όλους ανεξαιρέτως, τους Βουλευτές και Ευρωβουλευτές προκειμένου να αγοράσουν το δικό τους προσωπικό εξοπλισμό πληροφορικής, προκειμένου να αναπτύξουν τις δημόσιες σχέσεις τους μέσω του διαδικτύου με προϊόντα όπως: Επιτραπέζιους Η/Υ , Laptops, Notebooks, πολυμηχανήματα-εκτυπωτές, Τηλεφωνικό κέντρο, Fax, Λογισμικό αυτοματισμού πολιτικού γραφείου , προγράμματα Η/Υ , Δορυφορικό δέκτη και ότι άλλο gadget μπορεί να περιλαμβάνει ένα σύγχρονο πολιτικό γραφείο.


Όπως προκύπτει από το επίσημο έγγραφο κάθε βουλευτής επιλέγοντας τον δικό του προμηθευτ, προσκομίζει στο Τμήμα Προμηθειών και Διαχειρίσεως της Βουλή τιμολόγια αγορά έως 5.500 ευρώ έκαστος (αναλόγως με την κατηγορία που ανήκει)


και ο προμηθευτής θα περνάει να εξοφλείται από τη Βουλή των Ελλήνων.


Με έναν πρόχειρο υπολογισμό των τριακοσίων της Βουλής μαζί με τους Ευρωβουλευτές πού επίσης δικαιούνται το επίδομα, μάς δίνει ένα ποσό μεγαλύτερο από 1.500.000 ευρώ.


Αυτά ισχυρίζεται ό κ. Σταύρος Πολυμέρης






"stivpol04@gmail.com" ) και μακάρι να είναι ψέμματα!






+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ


Κάϊρον, 23 Απριλίου 2010


_____________________________


ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ


Μας γράφουν κι εμείς μεταφέρουμε, χωρίς να μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε.


Παρασκευή, 23 Απριλίου 2010


Ο πρώτος όρος του ΔΝΤ είναι να μην γνωρίζουν τίποτε οι έλληνες πολίτες για τις συμφωνίες που γίνονται.


• Και για όσους δεν κατάλαβαν, δημοκρατία τέλος!!!


• Η κυβέρνηση Παπανδρέου αποδέχεται όλες τις διαταγές του ΔΝΤ παρακάμπτοντας την βασική υποχρέωση κάθε δημοκρατικής κυβέρνησης να είναι διάφανη ως προς τις αποφάσεις της.


• Η διαφάνεια που "ονειρευόταν" ο πρωθυπουργός, έμεινε τελικά στα... λόγια!


«Σιωπητήριο» για το περιεχόμενο του διαλόγου με τους υπουργούς και τα μέτρα που θα συμφωνηθούν είναι ο πρώτος όρος τον οποίον έθεσαν οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ. Με τον όρο αυτό συμφώνησε και ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου κατά τη διάρκεια της μαραθώνιας συζήτησης (τρεισήμισι ώρες) που είχε με τους... επικεφαλής της ομάδας στελεχών του διεθνούς οργανισμού. Με το «σιωπητήριο» συμφωνούν και οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ΕΚΤ, οι προϊστάμενοι των οποίων δεν είναι ικανοποιημένοι με την κυβερνητική άποψη ότι η ΕΕ «μας έσπρωξε» στο ΔΝΤ και μάλιστα την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ζητεί την αρωγή της.


Χθες ο κ. Παπακωνσταντίνου είπε ότι οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν τουλάχιστον για δύο εβδομάδες προκειμένου να καταρτιστεί από κοινού ένα κείμενο που θα έχει δύο σκέλη: το πρώτο σκέλος θα αναφέρεται στις πολιτικές τις οποίες θα πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα το 2010 και τα δύο επόμενα από αυτό έτη και το δεύτερο σκέλος θα αναφέρεται στο χρηματοδοτικό πλαίσιο, τον μηχανισμό στήριξης, τον τρόπο λειτουργίας του κτλ.


Το κείμενο των πολιτικών θα είναι το ίδιο- με ελάχιστες διαφορές- με εκείνο που πρέπει να παραδοθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως τις 15 Μαΐου. Ταυτοχρόνως, θα πρέπει να προετοιμάζεται και ο μηχανισμός στήριξης, η ενεργοποίηση του οποίου θα γίνει μετά την επιβολή σχετικού αιτήματος από την ελληνική κυβέρνηση, ενώ θα χρειαστεί και η ομόφωνη απόφαση του Εurogroup. Ρόλο θα παίξουν επίσης και τα εθνικά Κοινοβούλια, τα οποία θα κληθούν να επικυρώσουν την απόφαση. Πάντως, σε σχετική ερώτηση ο κ. Παπακωνσταντίνου απάντησε ότι δεν υπάρχει καμία τυπική υποχρέωση να περάσει η συμφωνία από την ελληνική Βουλή και πρόσθεσε ότι «υποθέτω πως κάποια στιγμή θα γίνει μια συζήτηση».

http://kostasxan.blogspot.com/2010/04/blog-post_326.html

http://mkka.blogspot.com/

Σάββατο 24 Απριλίου 2010

Ο Δυτικός και ο Έλλην Ορθόδοξος άνθρωπος

Όταν πιστεύεις στον Θεό, το θέλημά σου υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού. Γίνεται, τότε θέλημα ελευθερίας, δικαίου και – κυρίως – αγάπης, αφού αυτά είναι χαρακτηριστικά της ενέργειας του Θεού. Το «υλιστικό θέλημα» που αναπτύχθηκε στην Δύση, οδηγεί στην ασυνέπεια, στην ματαιότητα, στην κατάθλιψη, και τελικά στην αυτοκτονία ή στην δολοφονία. Είναι θέλημα στην πίστη της οποιασδήποτε ιδεολογίας, που ως γνωστό μόνο κακό προξένησαν στον άνθρωπο, αφού τον ελευθέρωσαν προς τον ατομισμό που οδηγεί στην εκμετάλλευση του άλλου και την προσπάθεια προς υποταγή του , αφού κυριαρχεί ο φόβος προς τον άλλο και όχι η αγάπη και η συνεργασία, δηλαδή η «κοινωνία».
Τελικώς, η αληθινή ελευθερία, η καθ’ ύλην ελευθερία, το να θέλει ο άνθρωπος να είναι καλός κ’ αγαθός, το να θέλει να είναι συνειδητά δούλος του Θεού, δηλαδή πλάσμα προς θέωση και αιωνιότητα, είναι ελευθερία που τρομάζει, διότι απαιτεί θυσίες, αντίθεση προς την υλιστική αντίληψη της ζωής, και, κυρίως, ευθύνες. Τις ευθύνες αυτές που αναλαμβάνει μόνο ο ελεύθερος άνθρωπος και όχι ο άνθρωπος ο μαζοποιημένος (= απρόσωπος = ύλη προς διαμόρφωση). Εν τέλει, ελεύθερος άνθρωπος είναι ο μορφωμένος = ο έχων την μορφή του Χριστού.

Ο Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος, ο Τροπαιοφόρος

Ο Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος,  ο Τροπαιοφόρος, είναι πολύ δημοφιλής Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Γεννήθηκε κατά πάσα πιθανότητα στην περιοχή της Αρμενίας. Γονείς του ήσαν ο Γερόντιος από την Καππαδοκία και η Πολυχρονία από την Παλαιστίνη. Ο Άγιος έζησε στα τέλη του 3ου αιώνος μ.Χ. και αρχές του 4ου αιώνα, επί της εποχής του Αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Σύμφωνα με την παράδοση, σε μικρή ηλικία, μετοίκησε μαζί με την μητέρα του στην Λύδδα, εξαιτίας της κοίμησης του πατέρα του. Κατόπιν ο Άγιος Γεώργιος, κατατάχθηκε στο στρατό, όπου, διακρίθηκε για τις ικανότητες και τη γενναιότητά του, γι’αυτό και κέρδισε την εκτίμηση του Διοκλητιανού, ο οποίος και τον έχρισε Δούκα, με τον τίτλο του Κόμητος, στο τάγμα τον Ανικιώρων της αυτοκρατορικής φρουράς.
Όταν όμως ο Διοκλητιανός θέλησε να επιβάλει, ακόμη και διά της βίας, την ειδωλολατρεία και τη λατρεία του αυτοκράτορα ως Θεού, ο Άγιος Γεώργιος αντέδρασε ρωτώντας: «γιατί πρέπει να χυθεί αθώον αίμα και να επιβληθεί η λατρεία του Αυτοκράτορα;» Και αφού είπε αυτά τα λόγια ομολόγησε την πίστη του στον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, ξενίζοντας, έτσι, όλους τους παρευρισκομένους, οι οποίοι και επιχείρησαν να τον μεταπείσουν. Ο Άγιος Γεώργιος, όμως, παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του Χριστού, γι’αυτό και οδηγήθηκε στο μαρτύριο, το οποίο υπέμεινε με τη βοήθεια της Χάρης του Θεού.
Ο Διοκλητιανός, λοιπόν, διέτεξε να τον ρίξουν μέσα στη φυλακή και να τον βασανίσουν. Έτσι τοποθέτησαν τα πόδια του μέσα σε ένα ξύλο και, επιπλεόν, επάνω στο στήθος του εναπόθεσαν μία μεγάλη πέτρα μέχρι την επομένη μέρα, κατά την οποία ο Διοκλητιανός προέβηκε σε ανάκριση του Γεώργιου. Ο Διοκλητιανός στην αρχή προσπάθησε να δελεάσει τον Γεώργιο. Επειδή, όμως, δεν μπόρεσε να παρασύρει στον όλεθρο τον Γεώργιο, διέταξε όπως ο Άγιος δεθεί σε ένα μεγάλο τροχό, που ήταν γεματός με αιχμηρά σίδερα, ώστε όταν γύριζε ξέσχιζε το άγιο σώμα του Γεωργίου. Τότε, με θεία επέμβαση, λύθηκε ο Γεώργιος και τα τραύματά του θεραπεύτηκαν.
Μόλις είδαν το σημείο αυτό, ο Πρωτολεών, ο Ανατόλιος, ο Πρωτολέων, ο Βίκτωρ, ο Ακίνδυνος, ο Ζωτικός, ο Ζήνωνας, ο Χριστοφόρος, ο Σεβιριανός, ο Θεωνάς, ο Καισάριος και ο Αντώνιος και άλλοι πολλοί, ωμολόγησαν την πίστη τους στον Ιησού Χριστό. Το γεγονός αυτόν εξόργισε ακόμη περισσότερο το Διοκλητιανό, ο οποίος και διέταξε να τους θανατώσουν. 
Ακολούθως, διέταξε να γεμίσουν ένα λάκκο με νερό και ασβέστη για να ρίξουν μέσα τον Γεώργιο, για τρεις ημέρες και νύκτες, ώστε να διαλυθεί το σώμα του. Όταν παρήλθε το τριήμερο και βρήκαν τον Άγιο Γεώργιο όρθιο μέσα στον ασβέστη να προσεύχεται,  ο λαός άρχισε να φωνάζει ότι «ο Θεός του Γεωργίου είναι μεγάλος».
Ο Διοκλητιανός, εκλαμβάνοντας αυτό το σημείο της Χάρης του Θεού ως μαγικό κόλπο διέταξε να φορέσουν στον Γεώργιο πυρακτωμένα παπούτσια, που είχαν  σιδερένια καρφιά και να τον εξαναγκάσουν να περπατήσει. Επειδή, όμως, η Χάρη συνέχιζε να καλύπτει το σώμα του Αγίου, ο Διοκλητιανός κάλεσε κάποιο μάγο, που τον έλεγαν Αθανάσιο, για να υποτάξει τον Γεώργιο.  Ο μάγος έφερε δύο αγγεία τα οποία περιείχαν δηλητήριο. Με τη δύναμη του ονόματος του Ιησού Χριστού ο Γεώργιος ήπιε και τα δύο δηλητήρια χωρίς να πάθει το παραμικρό. Το γεγονός αφόπλισε τον μάγο, ο οποίος και ωμολόγησε πίστη στον Θεού του Γεωργίου. Τότε ο Διοκλητιανός διέταξε όπως σκοτώσουν και τον Αθανάσιον.
Ο Διοκλητιανός τόσο εξοργίστηκε που και ακόμη για την ίδια τη γυναίκα του Αλεξάνδρα εξέδωσε διαταγή όπως την φυλακίσουν και την επομένην να την αποκεφαλίσουν, αφού και αυτή, όπως και οι προηγούμενοι, ωμολόγησε πίστη στον Ιησού Χριστό. Η Αλεξάνδρα ενώ προσευχόταν στην φυλακή, κοιμήθηκε προτού οι δήμιοι την αποκεφαλίσουν.
Έπειτα, και ενώ ο άγιος Γεώργιος κοιμόταν, είδε στο όνειρό του τον Ιησού Χριστό, ο οποίος τον διαβεβαίωσε ότι θα λάβει το στέφανον του μαρτυρίου και θα αξιωθεί της δόξας του Θεού. Όταν στη συνέχεια τον έσυραν ενώπιον του Διοκλητιανού, αυτός του πρότεινε να θυσιάσει στο είδωλο του Απόλλωνα, αλλά αντ΄αυτού ο Γεώργιος όταν σεισήλθε στο ναό με το σημείο του Σταυρού έριξε το είδωλον κάτω.  Τότε ο διώκτης Αυτοκράτορας διέταξε όπως αποκεφαλίσουν τον Γεώργιο. Ήταν τότε Παρασκευή της Διακαινησίμου, 23 Απριλίου του 303.
Το τίμιό του σώμα, μαζί με αυτό της αγίας του μητέρας, η οποία μαρτύρησε την ίδια, μάλλον, ημέρα με αυτόν, παρέλεβε ο Πασικράτης, ένας πιστός συνεργάτης του Γεωργίου, ο οποίος και τα μετέφερε στην Λύδδα της Παλαιστίνης. Από εκεί, όπως μαρτυρούν πηγές, τα ιερά λείψανα της Αγίας Πολυχρονίας, τα μετέφεραν στη Δύση οι Σταυροφόροι.
ΑπολυτίκιονΩς των αιχμαλώτων ελευθερωτής, και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθώναι τας ψυχάς ημών.
Παναγιώτης Θεοδώρου, Θεολόγος
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΥΠΡΟΥ