Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019

Tα Τρίκαλα έχουν εγκαταστήσει ATM για να βγάζουν οι πολίτες εύκολα πιστοποιητικά


Είναι ο πρώτος Δήμος της χώρας που εφάρμοσε το λεωφορείο χωρίς οδηγό και τώρα προχωρά σε μία νέες καινοτόμες ιδέες, στο ΑΤΜ πιστοποιητικών και στο «ντελίβερι» πιστοποιητικών.
Ο λόγος για τον Δήμο Τρικάλων ο οποίος έχει προχωρήσει στην εφαρμογή του e-ΚΕΠ (Αυτοματοποιημένο Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολίτη),
Πρόκειται για ειδικά μηχανήματα τύπου ΑΤΜ παρέχουν νυχθημερόν τη δυνατότητα στους πολίτες να ζητούν και να εκτυπώνουν δημοτική ενημερότητα, πιστοποιητικά δημοτολογίου και άλλα σχετικά έγγραφα, άμεσα, με εύκολο και απλό τρόπο.
Η πιστοποίηση του πολίτη πραγματοποιείται με τη χρήση Κάρτας Δημότη. Στόχος είναι να ενεργοποιηθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα πιο πολύπλοκες ηλεκτρονικές διαδικασίες, οι οποίες επιτρέπουν στους πολίτες τη λήψη και την κατάθεση δικαιολογητικών που χρειάζεται να γνωστοποιηθούν στον Δήμο.
Παράλληλα ο δήμος έχει προχωρήσει και στην εγκατάσταση της εφαρμογής mobile Check App.Mέσω αυτής της εφαρμογής οι πολίτες αποστέλλουν άμεσα τα αιτήματά τους στον Δήμο μέσω της mobile εφαρμογής Check App για κινητά τηλέφωνα.
GOOGLE
Η ολοκληρωμένη αυτή εφαρμογή παρέχεται δωρεάν προς τους πολίτες μέσω του Play και του App Store. Η βασικότερη λειτουργία της είναι η δυνατότητα καταχώρησης και παρακολούθησης της πορείας των αιτημάτων πολιτών. Η εφαρμογή συνδέεται με την ολοκληρωμένη πλατφόρμα εξυπηρέτησης πολιτών και δρομολογεί τα αιτήματα άμεσα, στο ανάλογο τμήμα του Δήμου.
Επίσης, καλύπτει βασικές ανάγκες ενημέρωσης, προβάλλοντας ανακοινώσεις και εκδηλώσεις που περιέχει ο ιστότοπος του Δήμου. ειτουργεί, επίσης, ως τουριστικός οδηγός, αναδεικνύοντας σημεία ενδιαφέροντος σε χάρτη και παρέχει χρήσιμες πληροφορίες, όπως τηλέφωνα, εφημερεύοντα φαρμακεία και βενζινάδικα.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ - ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΠΟΔΙΔΕΤΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ


Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος, ο Πρωτόκλητος



Ημερομηνία εορτής: 30/11/2019Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος, ο Πρωτόκλητος
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 30 Νοεμβρίου εκάστου έτους.
Πολιούχος: Πάτρα
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Ανδρεας Ο Αποστολος, Ο Πρωτοκλητος


Ἀντίστροφον σταύρωσιν Ἀνδρέας φέρει,
Φανεὶς ἀληθῶς οὐ σκιώδης ἀντίπους.
Σταυρὸν κακκεφαλῆς τριακοστῇ Ἀνδρέας ἔτλη.
Βιογραφία
Ο Ανδρέας, ψαράς στο επάγγελμα και αδελφός του Αποστόλου Πέτρου, ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και τον πατέρα του τον έλεγαν Ιωνά. Επειδή κλήθηκε από τον Κύριο πρώτος στην ομάδα των μαθητών, ονομάστηκε πρωτόκλητος.

Ο Ανδρέας (μαζί με τον Ιωάννη τον ευαγγελιστή) υπήρξαν στην αρχή μαθητές του Ιωάννου του Προδρόμου. Κάποια μέρα μάλιστα, που βρισκόντουσαν στις όχθες του Ιορδάνη κι ο Πρόδρομος τους έδειξε τον Ιησού και τους είπε «ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», οι δύο απλοϊκοί εκείνοι ψαράδες συγκινήθηκαν τόσο πολύ, που χωρίς κανένα δισταγμό κι επιφύλαξη αφήκαν αμέσως τον δάσκαλο τους κι ακολούθησαν τον Ιησού.

Η ιστορία της ζωής του Ανδρέα μέχρι την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη, υπήρξε σχεδόν ίδια με εκείνη των άλλων μαθητών. Μετά το σχηματισμό της πρώτης Εκκλησίας, ο Ανδρέας κήρυξε στη Βιθυνία, Εύξεινο Πόντο (μάλιστα ο Απόστολος, είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας του Βυζαντίου αφού εκεί εγκατέστησε πρώτο επίσκοπο, τον απόστολο Στάχυ (βλέπε 31 Οκτωβρίου) κι αυτού διάδοχος είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης), Θράκη, Μακεδονία και Ήπειρο. Τελικά, κατέληξε στην Αχαΐα.

Στην Αχαΐα, η διδασκαλία του καρποφόρησε και με τις προσευχές του θεράπευσε θαυματουργικά πολλούς ασθενείς. Έτσι, η χριστιανική αλήθεια είχε μεγάλες κατακτήσεις στο λαό της Πάτρας. Ακόμα και η Μαξιμίλλα, σύζυγος του ανθύπατου Αχαΐας Αιγεάτου, αφού τη θεράπευσε ο Απόστολος από τη βαρειά αρρώστια που είχε, πίστεψε στο Χριστό. Το γεγονός αυτό εκνεύρισε τον ανθύπατο και με την παρότρυνση ειδωλολατρών ιερέων συνέλαβε τον Ανδρέα και τον σταύρωσε σε σχήμα Χ. Έτσι, ο Απόστολος Ανδρέας παρέστησε τον εαυτό του στο Θεό «δόκιμον ἐργάτην» (Β΄ προς Τιμόθεον, 2: 15). Δηλαδή δοκιμασμένο και τέλειο εργάτη του Ευαγγελίου.

Οι χριστιανοί της Αχαΐας θρήνησαν βαθιά τον θάνατο του. Ο πόνος τους έγινε ακόμη πιο μεγάλος, όταν ο ανθύπατος Αιγεάτης αρνήθηκε να τους παραδώσει το άγιο λείψανο του, για να το θάψουν. Ο Θεός όμως οικονόμησε τα πράγματα. Την ίδια μέρα, που πέθανε ο άγιος, ο Αιγεάτης τρελάθηκε κι αυτοκτόνησε. Οι χριστιανοί τότε με τον επίσκοπο τους τον Στρατοκλή, πρώτο επίσκοπο των Πατρών, παρέλαβαν το σεπτό λείψανο και το 'θαψαν με μεγάλες τιμές.

Αργότερα, όταν στον θρόνο του Βυζαντίου ανέβηκε ο Κωνστάντιος, που ήταν γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, μέρος του ιερού λειψάνου μεταφέρθηκε από την πόλη των Πατρών στην Κωνσταντινούπολη και κατατέθηκε στον ναό των αγίων Αποστόλων «ένδον της Αγίας Τραπέζης». Η αγία Κάρα του Πρωτοκλήτου φαίνεται πως απέμεινε στην Πάτρα.

Όταν όμως οι Τούρκοι επρόκειτο να καταλάβουν την πόλη το 1460 μ.Χ., τότε ο Θωμάς Παλαιολόγος, αδελφός του τελευταίου αυτοκράτορας Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και τελευταίος Δεσπότης του Μοριά, πήρε το πολύτιμο κειμήλιο και το μετέφερε στην Ιταλία. Εκεί, αφού το παρέλαβε ο Πάπας Πίος ο Β, το πολύτιμο κειμήλιο εναποτέθηκε στον ναό του αγίου Πέτρου της Ρώμης.

Τον Νοέμβριο του 1847 μ.Χ. ένας Ρώσος Πρίγκηπας, ο Ανδρέας Μουράβιεφ δώρησε στην πόλη της Πάτρας ένα τεμάχιο δακτύλου του χεριού του Αγίου. Ο Μουράβιεφ είχε λάβει το παραπάνω ιερό Λείψανο από τον Καλλίνικο, πρώην Επίσκοπο Μοσχονησίων, ο οποίος μόναζε τότε στο Άγιο Όρος.

Στην πόλη της Πάτρας, επανακομίσθηκαν και φυλάσσονται από την 26η Σεπτεμβρίου 1964 μ.Χ. η τιμία Κάρα του Αγίου και από την 19ην Ιανουαρίου 1980 μ.Χ. λείψανα του Σταυρού, του μαρτυρίου του. Η αγία Κάρα του Πρωτοκλήτου ύστερα από ενέργειες της Αρχιεπισκοπής Κύπρου μεταφέρθηκε και στην Κύπρο το 1967 μ.Χ. για μερικές μέρες κι εξετέθηκε σε ευλαβικό προσκύνημα.

Όπως αναφέρει μια Κυπριακή παράδοση, σε μια περιοδεία του, ο Απόστολος Ανδρέας, πήγε και στην Κύπρο. Το καράβι, που τον μετέφερε στην Αντιόχεια από την Ιόππη, λίγο πριν προσπεράσουν το γνωστό ακρωτήρι του αποστόλου Ανδρέα και τα νησιά, που είναι γνωστά με το όνομα Κλείδες, αναγκάστηκε να σταματήσει εκεί σ' ένα μικρό λιμανάκι, γιατί κόπασε ο άνεμος. Τις μέρες αυτές της νηνεμίας τους έλειψε και το νερό. Ένα πρωί, που ο πλοίαρχος βγήκε στο νησί κι έψαχνε να βρει νερό, πήρε μαζί του και τον απόστολο. Δυστυχώς πουθενά νερό. Κάποια στιγμή, που έφτασαν στη μέση των δύο εκκλησιών, που υπάρχουν σήμερα, της παλαιάς και της καινούργιας, που 'ναι κτισμένη λίγο ψηλότερα, ο άγιος γονάτισε μπροστά σ' ένα κατάξερο βράχο και προσευχήθηκε να στείλει ο Θεός νερό. Ποθούσε το θαύμα, για να πιστέψουν όσοι ήταν εκεί στον Χριστό. Ύστερα σηκώθηκε, σφράγισε με το σημείο του Σταυρού τον βράχο και το θαύμα έγινε. Από τη ρίζα του βράχου βγήκε αμέσως μπόλικο νερό, που τρέχει μέχρι σήμερα μέσα σ' ένα λάκκο της παλαιάς εκκλησίας κι απ' εκεί προχωρεί και βγαίνει από μια βρύση κοντά στη θάλασσα. Είναι το γνωστό αγίασμα. Το ευλογημένο νερό, που τόσους ξεδίψασε, μα και τόσους άλλους, μυριάδες ολόκληρες, που το πήραν με πίστη δρόσισε και παρηγόρησε. Και πρώτα-πρώτα το τυφλό παιδί του καπετάνιου.

Ήταν κι αυτό ένα από τα πρόσωπα του καραβιού που μετέφερε ο πατέρας. Γεννήθηκε τυφλό και μεγάλωσε μέσα σε ένα συνεχές σκοτάδι. Ποτέ του δεν είδε το φως. Δένδρα, φυτά, ζώα αγωνιζόταν να τα γνωρίσει με το ψαχούλεμα. Εκείνη την ήμερα, όταν οι ναύτες γύρισαν με τα ασκιά γεμάτα νερό κι εξήγησαν τον τρόπο που το βρήκαν στο νησί, ένα φως γλυκιάς ελπίδας άναψε στην καρδιά του δύστυχου παιδιού. Μήπως το νερό αυτό, σκέφτηκε, που βγήκε από τον ξηρό βράχο ύστερα απ' την προσευχή του παράξενου εκείνου συνεπιβάτη τους, θα μπορούσε να χαρίσει και σ' αυτόν το φως του που ποθούσε; Αφού με θαυμαστό τρόπο βγήκε, θαύματα θα μπορούσε και να προσφέρει. Με τούτη την πίστη και τη βαθιά ελπίδα ζήτησε και το παιδί λίγο νερό. Διψούσε. Καιγόταν απ' τη δίψα. Ο απόστολος, που ήταν εκεί, έσπευσε κι έδωσε στο παιδί ένα δοχείο γεμάτο από το δροσερό νερό. Όμως το παιδί προτίμησε, αντί να δροσίσει με το νερό τα χείλη του, να πλύνει πρώτα το πρόσωπο του. Και ω του θαύματος! Μόλις το δροσερό νερό άγγιξε τους βολβούς των ματιών του παιδιού, το παιδί άρχισε να βλέπει!

Κι ο απόστολος, που τον κοίταζαν όλοι με θαυμασμό, άρχισε να τους μιλά και να τους διδάσκει τη νέα θρησκεία. Το τέλος της ομιλίας πολύ καρποφόρο. Όσοι τον άκουσαν πίστεψαν και βαφτίστηκαν. Την αρχή έκανε ο καπετάνιος με το παιδί του, που πήρε και το όνομα Ανδρέας. Κι ύστερα όλοι οι άλλοι επιβάτες και μερικοί ψαράδες που ήσαν εκεί. Πίστεψαν όλοι στον Χριστό που τους κήρυξε ο απόστολος μας και βαφτίστηκαν. Φυσικά το θαύμα της θεραπείας του τυφλού παιδιού, ακολούθησαν κι άλλα, κι άλλα. Στο μεταξύ ο άνεμος άρχισε να φυσά και το καράβι ετοιμάστηκε για να συνεχίσει το ταξίδι του. Ο απόστολος, αφού κάλεσε κοντά του όλους εκείνους που πίστεψαν στον Χριστό και βαφτίστηκαν, τους έδωκε τις τελευταίες συμβουλές του και τους αποχαιρέτησε.

Αργότερα, μετά από χρόνια, κτίστηκε στον τόπο αυτόν που περπάτησε και άγιασε με την προσευχή, τα θαύματα και τον ιδρώτα του ο Πρωτόκλητος μαθητής, το μεγάλο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα, που με τον καιρό είχε γίνει παγκύπριο προσκύνημα. Κάθε χρόνο χιλιάδες προσκυνητές απ' όλα τα μέρη της Κύπρου, ορθόδοξοι και ετερόδοξοι κι αλλόθρησκοι ακόμη, συνέρεαν στο μοναστήρι, για να προσκυνήσουν τη θαυματουργό εικόνα του αποστόλου, να βαφτίσουν εκεί τα νεογέννητα παιδιά τους και να προσφέρουν τα δώρα τους, για να εκφράσουν τα ευχαριστώ και την ευγνωμοσύνη τους στον θείο απόστολο. Κολυμβήθρα Σιλωάμ ήταν η εκκλησία του για τους πονεμένους. Πλείστα όσα θαύματα γινόντουσαν εκεί σε όσους μετέβαιναν με πίστη αληθινή και συντριβή ψυχής.

Διαβάστε εδώ, μια Παράκληση στον Απόστολο Ανδρέα, ποίημα του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’.
Ὡς τῶν Ἀποστόλων Πρωτόκλητος, καὶ τοῦ Κορυφαίου αὐτάδελφος, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων Ἀνδρέα ἱκέτευε, εἰρήνην τῇ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις.
Τὸν τῆς ἀνδρείας ἐπώνυμον θεηγόρον, καὶ μαθητῶν τὸν πρωτόκλητον τοῦ Σωτῆρος, Πέτρου τὸν σύγγονον εὐφημήσωμεν· ὅτι ὡς πάλαι τούτῳ, καὶ νῦν ἡμῖν ἐκέκραγεν· Εὑρήκαμεν δεῦτε τὸν ποθούμενον.

Μεγαλυνάριον
Πρώτος προσπελάσας τω Ιησού, Πρωτόκλητος ώφθης, και ακρότης των Μαθητών, Ανδρέα θεόπτα, εντεύθεν διανύεις, παθών τας αναβάσεις της αναστάσεως.




Οπτικοακουστικό Υλικό

media
Ακούστε το απολυτίκιο!
media
Ακούστε το απολυτίκιο!




Διάφορα Αρχεία

Παράκληση στον Απόστολο Ανδρέα




Αγιογραφίες / Φωτογραφίες

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος - Julia Hayes© (www.ikonographics.net)
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος - Julia Hayes© (www.ikonographics.net)

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος - Μιχαήλ Χατζημιχαήλ© www.michaelhadjimichael.com
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος - Μιχαήλ Χατζημιχαήλ© www.michaelhadjimichael.com

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος - Αντρέι Ρουμπλιόβ 1408 μ.Χ.
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος - Αντρέι Ρουμπλιόβ 1408 μ.Χ.

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος - Φώτης Κόντογλου
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος - Φώτης Κόντογλου

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος - Φώτης Κόντογλου
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος - Φώτης Κόντογλου

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος

Η λειψανοθήκη του Απόστολου Ανδρέα στην Πάτρα
Η λειψανοθήκη του Απόστολου Ανδρέα στην Πάτρα

Oι προστάτες. Ένα δοκίμιο με χιουμοριστική διάθεση

Γράφει ο Δημήτριος Καραμήτσος.
Δημοσιεύθηκε στην ΕΣΤΙΑ στις 16 Νοεμβρίου 2019
Κάποιες λέξεις κουβαλάνε επάνω τους μεγάλο φορτίο, γιατί μπορεί να σημαίνουν πολλά και διάφορα. Mια τέτοια λέξη είναι η προστασία και ο εξ αυτής προερχόμενος προστάτης.
Στην ανατομική σημαίνει ένα όργανο μικρό σαν κάστανο που περιβάλλει την ουρήθρα των ανδρών. Tώρα, γιατί ονομάστηκε προστάτης; Ένας Θεός το ξέρει. Ίσως επειδή προστατεύει το σπέρμα από το όξινο περιβάλλον της ουρήθρας. Δεν αποκλείεται όμως να ονομάστηκε έτσι προς ευφημισμόν, γιατί σε πολλούς άνδρες μόνο προβλήματα δημιουργεί.
Στην πολιτική προστάτης σημαίνει ένα ισχυρό πρόσωπο-βουλευτής, υπουργός, πολιτικός παράγων γενικώς, το οποίο προστατεύει κάποιον, οπότε ο προστατευόμενος διορίζεται χωρίς προσόντα, ξεπερνάει άλλους ικανότερους στην ιεραρχία, εξελίσσεται απρόσκοπτα, καταλαμβάνει διοικητικές θέσεις δοτές, αυθαιρετεί, κάνει κομπίνες, βγαίνει πάντα λάδι ή κολυμπάει στο … λάδι. Όλα αυτά τα εφαρμόζει εν μέρει ή και σε συνδυασμό … και άστα τα κορόιδα να πηγαίνουν με τον σταυρό στο χέρι. Aυτός έχει τον κομματικό του προστάτη και … υψηλή ασυλία.
Oι Νεοέλληνες από τη σύσταση του Eλληνικού κράτους διακρίνονται για την τάση τους να έχουν προστάτες. Έτσι μας προέκυψαν οι μεγάλες προστάτιδες δυνάμεις, μεγάλες χώρες δηλαδή που θα προστάτευαν την μικρή έντιμη Eλλάδα που μόλις είχε αποκτήσει την κατ’ όνομα ανεξαρτησία της. Oι δυνάμεις αυτές μας προστάτευαν, με το αζημίωτο μάλιστα, μια και έδιναν υψηλότοκα δάνεια και πουλούσαν όπλα, ενώ παράλληλα χρησιμοποιούσαν τη μικρή Eλλάδα για τα πολιτικά τους σχέδια.  Kλασικό παράδειγμα είναι η Μικρασιατική εκστρατεία, στην οποία έσπρωξαν την Eλλάδα, για να αποσύρουν την προστασία τους αργότερα και να συμβούν τα όσα τραγικά συνέβησαν το 1922. Eπομένως, η προστασία των μεγάλων δυνάμεων ήταν κάτι ανάλογο με την προστασία των εκμεταλλευτών κοινών γυναικών, δηλαδή προστασία …με το αζημίωτο!
Oι προστάτες των γυναικών ελαφρών ηθών εργάζονται καθήμενοι στα καφενεία (Κηφηνεία κατά τον αείμνηστο Σαράντο Καργάκο). Oι γυναίκες τις οποίες προστατεύουν, εκμεταλλευόμενες τον μοναδικό θησαυρό που έχουν, πουλάνε το σώμα τους, όσο εξακολουθεί να έχει αξία. Για την ακρίβεια το νοικιάζουν επ’ ολίγον, σε διερχόμενους νοικάρηδες, ενώ ο προστάτης τους παίρνει τη μερίδα του λέοντος από το ενοίκιο. Tελευταίως άκουσα μάλιστα ότι τα ενοίκια αυτά θα φορολογούνται … στην πηγή όπως λένε οι εφοριακοί. Tι θα γίνει όμως με τους «προστάτες» τους που είναι φοροφυγάδες από αμνημονεύτων χρόνων;
Tο ρόλο του προστάτη του πολίτη έχει επίσημα η αστυνομία.  Aυτήν τη δουλειά υποτίθεται πως κάνει, αλλά από ότι φαίνεται, δεν την κάνει πάντα τόσο καλά, αν κρίνουμε από το πόσο ασφαλείς αισθάνονται οι πολίτες να κυκλοφορούν νύχτα σε κάποιους δρόμους ή στα εξοχικά τους το χειμώνα. Λέγεται, ότι πολλοί άνδρες της αστυνομίας ασχολούνται με την ασφάλεια των υψηλών προσώπων, των «επωνύμων» όπως αποκαλούνται, λες και εμείς οι υπόλοιποι δεν έχουμε επώνυμο. Έτσι, δεν περισσεύουν αστυνομικοί για περιπολίες και για την ασφάλεια του απλού πολίτη. Eπιπλέον, για να ελέγχονται οι ολίγοι επιλήσμονες του όρκου τους, οι οποίοι αποκτούν με τους παρανόμους στενούς δεσμούς αλληλεξάρτησης, προέκυψε και το σώμα των αδιαφθόρων! Tα τελευταία χρόνια  αυξήθηκαν πολύ οι διαρρήξεις στα διάφορα εξοχικά, είτε είναι βίλες αγέρωχες, είτε ταπεινά σπιτάκια νόμιμα και αυθαίρετα. Παράλληλα αυξήθηκαν και οι εταιρίες που έχουν ως αντικείμενο την προστασία των ιδιοκτησιών. Oι εταιρίες αυτές πουλάνε δηλαδή προστασία, αν και αρκετοί συμπολίτες μας πιστεύουν ότι πουλάνε μόνο … μόστρα. Έτσι, πολλοί αφελείς πιστεύουν, ότι οι κλέφτες τρέπονται εις φυγήν άμα δούνε την ταμπελίτσα που λέει ότι «ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΤΑΙ».  Aν αυτό ισχύει, θα έπρεπε οι επιγραφές αυτές να είναι γραμμένες σε πολλές γλώσσες, όσες δηλαδή ομιλούνται από τους λωποδύτες … εισαγωγής, ώστε να διαβάζονται όχι μόνο από τους Έλληνες, αλλά και από τους αλλοδαπούς διακεκριμένους συναδέλφους τους. Η αστυνομία, η οποία παρά τις ελλείψεις σε προσωπικό κάτι κάνει, έπιασε συμμορίες ανάμικτες από Έλληνες και αλλοδαπούς. Φαίνεται ότι οι ξένοι μαφιόζοι παίρνουν και Έλληνες στη δούλεψή τους για να … διαβάζουν τα ελληνικά στις ταμπελίτσες.
Προ ετών δήλωσε προστάτης μας και ένας πρώην σύμβουλος του πρωθυπουργού κ. Σημίτη. Zήτησε την προστασία του κατώτερου εισοδήματος. H ιδέα φαίνεται ότι ήταν καλή και αβανταδόρικη, γι’ αυτό πολλοί άρχισαν να μιλάνε για την προστασία του εισοδήματος από τον μεγάλο κλέφτη … τον πληθωρισμό. Aυτόν που ανθεκτικός σαν την Ψωροκώσταινα, σύμφωνα με το άσμα, «μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά». Τώρα, με την οικονομική κρίση  ο πληθωρισμός έχει μεν τιθασευτεί, αλλά το εισόδημα αφαιρέθηκε μέχρι και 70% (υπολογίζω στη σύνταξή μου) με τα μνημόνια.
Mια άλλη προστασία που προσφέρεται εσχάτως είναι η προστασία των μειονοτήτων, η οποία ασκείται από τη μεγάλη υπερατλαντική δύναμη και τον εκάστοτε πλανητάρχη. H προστασία παρέχεται αφειδώς στις μειονότητες και τους στρατούς που διαθέτουν, δηλαδή εφοδιάζονται με στρατιωτικό υλικό, ρουχισμό, και χρήματα. Aν αυτά τα ολίγα δεν αποδώσουν, έρχονται τα αεροπλάνα και βομβαρδίζουν εκ του ασφαλούς από μεγάλο ύψος και καταστρέφουν μία χώρα και το περιβάλλον, για ανθρωπιστικούς όπως λένε λόγους, π.χ. τη Σερβία, τη Συρία ή αλλαχού. Bεβαίως, οι βόμβες που πέφτουν όχι μόνο δεν είναι ανθρωπιστικές, αλλά είναι και ραδιενεργές. Aκτινοβολούν λοιπόν σε ασθενείς και υγιείς, δικαίους και αδίκους. Aλήθεια, τώρα που βγήκαν στη φόρα όλα αυτά, πού είναι οι ευαίσθητοι θολοκουλτουριάρηδες (έτσι τους λέω εγώ) που εκόπτοντο υπέρ των καταπιεζόμενων Kοσσοβάρων και δικαιολογούσαν τους βομβαρδισμούς; Kόντευαν να μας πείσουν ότι δεν επρόκειτο για βόμβες, αλλά για πυροτεχνήματα!
Tο πρόβλημα με τους προστάτες υπήρχε, υπάρχει και παραμένει, γι’ αυτό τίθεται το ερώτημα: «ποιός θα μας προστατέψει από τους προστάτες!»;
Υστερόγραφο 2012. Τα τελευταία χρόνια μας προστατεύει το ΔΝΤ, η ΕΕ, η Τρόϊκα και η κυρία Μέρκελ. Οπότε, χάριν της προστασίας μας «Σκάστε και σκάβετε» με τα μνημόνια. Αλλά ως πότε;
Υστερόγραφο 2019. Τα τελευταία χρόνια μας προέκυψαν ως προστάτες και οι Μ.Κ.Ο. οι οποίες προστατεύουν τους λαθροεισβολείς εργολαβικώς και με το αζημίωτο. Ερωτώ τώρα, εμάς από αυτές και από αυτούς ποιος θα μας προστατέψει;
Δημ. Θ. Καραμήτσος
Ομ. Καθηγητής ΑΠΘ
Συγγραφέας
dtkaram.webpages.auth.gr
 http://www.antibaro.gr/article/25203#comment-26345

“Την Ελλάδα από το αυτί θα την αρπάξουμε και θα τη σώσουμε, θέλει δε θέλει”

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός. Δάσκαλος-Κιλκίς.
Δημήτρης Νατσιός
Δημήτρης Νατσιός
Δημοσίευσα το 2009 ένα κείμενο με την προτροπή να φτιάξουμε “κρυφά σχολειά”, φροντιστήρια πατριδογνωσίας ουσιαστικά, γιατί ήδη εισήλθαμε σε νύχτα σκοτεινή και ασέληνο στην Παιδεία. Το ξαναδημοσιεύω μήπως και τώρα ακούσει κανείς, γιατί δεν μας μένει καιρός. Αν συνεχιστεί το παρόν παιδομάζωμα σε λίγα χρόνια δεν θα μιλάμε για κρίση ταυτότητας, αλλά για οριστική απώλειά της. Έχω κατά νου τρία μαθήματα γι΄αυτά τα σχολεία, τα οποία θα λειτουργούν τα απογεύματα, αφιλοκερδώς για όσους συμμερίζονται την αγωνία για το μέλλον των παιδιών μας. Αρχαία Ελληνικά, διδάσκοντας κυρίως ετυμολογίες λέξεων, πράγμα που ενθουσιάζει τα παιδιά, Ιστορία, με βαρύτητα στα πρόσωπα που μεγαλούργησαν και Θρησκευτικά, δηλαδή Ευαγγελικές Περικοπές και βίους αγίων.
Παραθέτω το κείμενο:
«Κάποτε, μια μέρα που συζητούσαν δύο απλοί άνθρωποι – δυο ψαράδες ήταν – για την πίεση που ασκούν οι μεγάλες δεξιές και οι αριστερές Δυνάμεις (σ.σ. και νυν οι λεγόμενες πάλαι ποτέ Μεγάλες Δυνάμεις) πάνω στην πολιτική ζωή του τόπου για τα συμφέροντα τους, ο ένας ξεστόμισε μια φράση που με ξάφνιασε. Είπε οργισμένος: αν μας πιάσει καμμιά μέρα το ελληνικό μας…». (Στρατής Μυριβήλης, περ. «Γνώσεις», τ. 14, 1959).

Το θέμα είναι τι εννοούσε ο απλός άνθρωπος, λέγοντας «να μας πιάσει το ελληνικό μας»; Κάτι παρόμοιο ειπώθηκε και από τον Ιω. Ζαμπέλιο στον Καποδίστρια. «Το φρονείν και πράττειν Ελληνικά» είναι η βασιλική οδός για αληθινή πρόοδο του έθνους. Ίσως εδώ εντοπίζεται η κακοδαιμονία μας. Καταντήσαμε περίγελως της οικουμένης και μπαίγνιο του κάθε τυχάρπαστου χαρτογιακά των Βρυξελλών, γιατί δεν «σκλαβωθήκαμε εις τα γράμματα» (Κολοκοτρώνης). Αλλά σε ποια γράμματα; Στα γράμματα τα ελληνικά, όπως τα οραματίστηκε ο Καποδίστριας: «αν η παρούσα γενεά δεν ενδυναμωθεί από ανθρώπους μορφωμένους εν καλή διδασκαλία, μάλιστα δε προς τον κανόνα της αγίας ημών πίστεως και των ηθών μας, θα είναι δυσοίωνο το μέλλον της Ελλάδος και η διακυβέρνησις της αδύνατη». (Ιω. Τσάγκα, «Η ορθόδοξη χριστιανική αγωγή στο εκπαιδευτικό έργο του Ιω. Καποδίστρια», εκδ. «Κυριακίδη», σελ. 174). Ας προσέξουμε τρία πράγματα από τα χρυσά λόγια του Κυβερνήτη. (Μόνο αυτός δικαιούται τον έξοχο αυτόν τίτλο. Ψηφίστηκε από Εθνική Συνέλευση, οι διάδοχοί του πρωθυπουργοί αναρριχήθηκαν είτε μέσω κομμάτων είτε μέσω…πτωμάτων). Για να ευσθενεί το κράτος, για να είναι ευοίωνο το μέλλον της πατρίδας, χρειάζονται: άνθρωποι μορφωμένοι εν καλή διδασκαλία, σύμφωνοι και σύμφωνη με τα ήθη και την παράδοσή μας, «μάλιστα δε» προς τον κανόνα της αγίας ημών πίστεως. (Το «μάλιστα» είναι υπερθετικός βαθμός του επιρρήματος «μάλα» που σημαίνει πολύ). Άρα, αν δεν κανοναρχεί την Παιδεία, σε υπερθετικό βαθμό, η αγία μας Ορθοδοξία, «ουδέν ποιούμεν». (Ο λόγος του Σωτήρος Χριστού είναι «τα μάλα» σαφής: «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν», στο κατά Ιωάννην ΙΕ΄, 5).
«Τρία πράγματα εχάλασαν την Ρωμανίαν όλην, ο φθόνος, η φιλαργυρία και η κενή ελπίδα», έλεγε ένα ασμάτιο την εποχή της άλωσης της Πόλης από τους Τούρκους. Τρία πράγματα εχάλασαν και την Ελλάδα όλην, η αμορφωσιά, η περιφρόνηση της παράδοσης και το «άγκιστρον της αθεΐας» θα πρέπει να λέει το κύκνειο άσμα της τωρινής άλωσης. Και το ότι σήμερα εξοβελίστηκε το επίθετο «εθνική» από το υπουργείο Παιδείας, είναι η συνεπέστερη και η ειλικρινέστερη πράξη των κυβερνώντων. Μια Παιδεία που δεν φρονεί και πράττει ελληνικά, όπως είναι αυτή που βιώνουμε τις τελευταίες 3-4 δεκαετίες, δεν μπορεί να ονομάζεται εθνική. «Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές», γράφει το σολωμικό επίγραμμα. Όταν εμένα τον δάσκαλο το κράτος με αναγκάζει να διδάξω «νανούρισμα για χταπόδια» (γλώσσα Δ’ Δημοτικού) ή «οδηγίες χρήσης καφετιέρας» (γλώσσα Στ΄ Δημοτικού), «μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες» (Σεφέρης) απατώ τους μαθητές και απατώμαι. Αυτό είναι αμορφωσιά και κακή, κάκιστη διδασκαλία. Όταν στην Στ΄ δημοτικού πάλι, θέλω να διδάξω τον ηρωισμό, την αυτοθυσία και εμφανίζω ενώπιον των μαθητών μου κείμενο σαν αυτό που τιτλοφορείται «Με λένε Σόνια» ψεύδομαι και ακυρώνομαι ως δάσκαλος. Εξηγώ, εν περιλήψει, το «ελληνοπρεπές» κείμενο. «Ένα σπίτι πήρε φωτιά. Η Σόνια τρέχει, αρπάζει το λάστιχο για να τη σβήσει, φωνάζει. Τελικά κάποιος κοιμώμενος ξυπνά, ειδοποιεί την Πυροσβεστική. Η φωτιά έσβησε γρήγορα. Όλοι μακαρίζουν και επαινούν την Σόνια». (Το κείμενο καταλαμβάνει τρεις σελίδες!!). Στο τέλος οι μαθητές μαθαίνουν ότι η Σόνια, η ηρωίδα αυτής της σπουδαίας πραγματικά πράξης, είναι μια…γάτα.
Στα παλαιότερα βιβλία μπορούσες να μιλήσεις για τον ηρωισμό μέσω ενός εξαίσιου ποιήματος για τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Και ακόμη πιο παλιά ένα κείμενο με τίτλο το «φίλημα», το οποίο αναφερόταν στην αυτοθυσία του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι. Από τον Παπαφλέσσα και τον Παλληκαρίδη «αρθήκαμε» στον ηρωισμό μιας γάτας. Αυτό είναι η κατάργηση της παράδοσης και των ηθών μας, η οποία, αν συνδυαστεί με τον «δεμβαριεστισμό» (δεν βαριέσαι) και τον παφλάζοντα αριστερισμό – εθνομηδενισμό πολλών εκπαιδευτών (δεν είναι λάθος η λέξη) εξηγούμε την πρωτοφανή διάλυση του κράτους και ανθρώπων. Η Παιδεία μας έχασε την ψυχή της, την παράδοσή της, έχασε το ιμάτιον της σωφροσύνης. Και όπως το δαιμονισμένο πλήθος των Γαδαρηνών, εκδίωξε και τον Χριστό. Παιδεία χωρίς «ψυχή και Χριστό» (άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός) αφήνει τα παιδιά αμόρφωτα, αγράμματα, «παιδιά ωσάν τα γουρουνόπουλα» (ο ίδιος άγιος). («Και ώρμησεν η αγέλη των χοίρων κατά του κρημνού εις την λίμνην και απεπνίγη», στο κατά Λουκάν Η΄, 33). Το κακό είναι ότι τώρα που η κρίση θα μας «τηγανίσει» και θα μας «καύσει» μείναμε άοπλοι, χωρίς «τον θυρεόν της πίστεως» και την πανοπλίαν της παράδοσής μας. (Παράδοση είναι η ζωντανή φωνή των κεκοιμημένων σύμφωνα με έναν έξοχο ορισμό. Η παράδοση δεν είναι αναχρονισμός όπως διατείνονται οι αμαθείς. Η παράδοση, σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξης, είναι ό,τι θα παραδώσουμε – από το ρήμα παραδίδωμι- και όχι ό,τι παραλαμβάνουμε. Αλλιώς θα λεγόταν παραλαβή).
Τι μπορούμε να κάνουμε, υπάρχει ελπίδα Υπάρχει, αλλά, πρώτον «θέλει μελτέμι γερό, γεννημένο στην Τήνο, που να ‘ρθει με την ευχή της Παναγίας και να καθαρίσει τον τόπο απ’ όλων των λογιών της Τουρκιάς και της γηραιάς Ευρώπης τ’ απομεινάρια» (Ελύτης) και, δεύτερον, «απ’ έξω μαυροφόρ’ απελπισιά/ πικρής σκλαβιάς χειροπιαστό σκοτάδι», Κρυφό Σχολειό. Ένα σε κάθε ενορία, δάσκαλοι, Ορθόδοξοι Χριστιανοί, υπάρχουν, «για να θεριώσουν την αποσταμένη ελπίδα, με λόγια μαγικά». Οι εκκλησιές να μην ανοίγουν μόνο κάθε Κυριακή και γιορτή. Να τις κάνουμε Κρυφά Σχολειά, να διδάσκουμε τα ιερά γράμματα και όχι τα άθεα της σήμερον, που μας έφτασαν στο χείλος του γκρεμού. Να μείνει μαγιά για το αυριανό φύραμα. Παπάδες και δάσκαλοι (οι ηρωικές «δασκαλίτσες» του Μακεδονικού Αγώνα) έσωσαν κάποτε την Μακεδονία. «Ώρα ήδη ημάς εξ ύπνου εγερθήναι». Την πατρίδα το ’21 δεν την ελευθέρωσε η Ευρώπη και κανένα Δ.Ν.Τ.. Την ανέστησε η μαγιά, τα πνευματικοπαίδια του Πατροκοσμά, των Δασκάλων του Γένους , των Νεομαρτύρων.
«Την Ελλάδα από το αυτί θα την αρπάξουμε και θα τη σώσουμε, θέλει δε θέλει», έλεγε ο Ν. Πλαστήρας. Οι επίσκοποι της Εκκλησίας μας, “όσοι ζωντανοί”, είναι οι πρώτοι που πρέπει να αρπάξουν την δύσμοιρη πατρίδα από το αυτί…

 http://www.antibaro.gr/article/17142#comment-26349

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2019

«Μετεξεταστέοι» οι Ελληνες μαθητές

 sxoleio_adeiataksi1-thumb-large--2
Περισσότεροι από τους μισούς 15χρονους στην Ελλάδα δεν καταφέρνουν να αναλύσουν και να αξιολογήσουν ένα κείμενο και να το συσχετίσουν με την καθημερινή ζωή. Το ίδιο συμβαίνει στα μαθηματικά και στις φυσικές επιστήμες. Αδυνατούν να οργανώσουν ένα σχέδιο επίλυσης ενός προβλήματος, που απαιτεί συνδυασμό γνώσεων και πηγών. Ο διαγωνισμός PISA του ΟΟΣΑ, που διοργανώνεται ανά τριετία, σκιαγραφεί με μελανά χρώματα το επίπεδο του ελληνικού σχολείου. Από τον πρώτο διαγωνισμό το 2000 έως και εκείνον του 2015 η Ελλάδα βρίσκεται καθηλωμένη σταθερά μεταξύ των χωρών με μέτριες επιδόσεις. Ενδεικτικά, με βάση τα αποτελέσματα στον διαγωνισμό του 2015 η γενική επίδοση των Ελλήνων μαθητών είναι χειρότερη από σχεδόν όλες τις χώρες της Ε.Ε. Οι μαθητές στη Σιγκαπούρη έχουν τις καλύτερες επιδόσεις από όλους. Ο μέσος 15χρονος Ελληνας μαθητής έχει τις γνώσεις και τις ικανότητες του μέσου 12χρονου μαθητή της Σιγκαπούρης. Η ίδια γενική εικόνα μέτριων αποτελεσμάτων εκτιμάται να επαναληφθεί και στον διαγωνισμό του 2018, τα αποτελέσματα του οποίου αναμένονται στις αρχές Δεκεμβρίου. Ποιος λοιπόν είναι ο στόχος του ελληνικού σχολείου, και πώς υπηρετείται στην πράξη; Η «Κ» παρουσιάζει μια ενδελεχή μελέτη του Οργανισμού Ερευνας και Ανάλυσης διαΝΕΟσις, πάνω στα ποσοτικά και ποιοτικά αποτελέσματα του PISA του 2015, τα πιο πρόσφατα πλήρη δεδομένα που είναι διαθέσιμα.
Ειδικότερα, ο PISA έχει ορίσει έξι επίπεδα εγγραμματισμού για τις δεξιότητες που πρέπει να έχουν οι μαθητές στην κατανόηση κειμένου, τα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες. Το πρώτο επίπεδο είναι το χαμηλότερο και το έκτο το υψηλότερο. Στον τελευταίο διαγωνισμό, τα αποτελέσματα των Ελληνόπουλων ήταν τα εξής:
• Στην κατανόηση κειμένου, στα δύο χαμηλότερα επίπεδα κατετάγη το 52,6%, ενώ στα δύο υψηλότερα μόλις το 4,1%. Οι αντίστοιχοι μέσοι όροι του ΟΟΣΑ είναι 43,3% και 8,3%.
• Στις φυσικές επιστήμες, στα δύο χαμηλότερα επίπεδα κατετάγη το 64,1% (46% ο μ.ό. του ΟΟΣΑ) των Ελληνόπουλων και στα δύο υψηλότερα το 2,1% (7,8% του ΟΟΣΑ).
• Στα μαθηματικά, στα δύο χαμηλότερα επίπεδα κατετάγη το 61,8% (45,9% του ΟΟΣΑ) των Ελλήνων μαθητών, ενώ στα δύο υψηλότερα το 3,9% (10,7% του ΟΟΣΑ).
Βέβαια, όπως παρατηρεί στην «Κ» η κ. Χρύσα Σοφιανοπούλου (επίκουρη καθηγήτρια στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, εθνική συντονίστρια του PISA, και συντονίστρια της πολυσέλιδης μελέτης της διαΝΕΟσις) σημαντικό στοιχείο για να διαπιστωθεί το εύρος των ανισοτήτων –με βάση τους κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες– που αναπαράγονται μέσω του σχολείου είναι να σκιαγραφηθεί το προφίλ του Ελληνα μαθητή που πετυχαίνει εξαιρετικά καλές επιδόσεις. Σύμφωνα με την κ. Σοφιανοπούλου, «είναι μαθητής από αστική περιοχή, με μορφωμένους γονείς και υψηλό κοινωνικό, οικονομικό και πολιτισμικό επίπεδο. Πήγε σε προνήπιο και παιδικό σταθμό. Είναι πολύ ευαίσθητος για τα περιβαλλοντικά θέματα, αλλά δεν είναι αισιόδοξος και ανησυχεί πολύ για το μέλλον του πλανήτη. Πηγαίνει σε ιδιωτικό σχολείο, που έχει καλό εξοπλισμό και δασκάλους που προσαρμόζονται ευκολότερα ανάλογα με τις ανάγκες της διδασκαλίας. Δεν παρακολουθεί μαθήματα σε φροντιστήριο!».
Η στόχευση
Η έρευνα PISA διεξάγεται ανά τριετία στις 35 χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ και χώρες-εταίρους, με σκοπό να αξιολογήσει αν και κατά πόσον μαθητές που πλησιάζουν στο τέλος της υποχρεωτικής εκπαίδευσής τους έχουν αποκτήσει τις γνώσεις και τις ικανότητες για να συμμετάσχουν αποτελεσματικά στις σύγχρονες κοινωνίες και να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες της εποχής. Στην έρευνα του 2015 συμμετείχαν συνολικά περίπου 540.000 μαθητές από 72 χώρες. Από την Ελλάδα συμμετείχαν 5.532 μαθητές ηλικίας 15-16 ετών, από 212 δημόσια και ιδιωτικά σχολεία.
«Το ότι έχουν πια περάσει τέσσερα χρόνια από το 2015 και το ότι τα παιδιά που έλαβαν μέρος τότε είχαν το δικαίωμα να ψηφίσουν στις φετινές εκλογές δεν έχει, βεβαίως, μεγάλη σημασία. Τα δεδομένα τέτοιων μεγάλων εκπαιδευτικών ερευνών δεν χρησιμεύουν για την καταγραφή στιγμιαίων επιδόσεων, αλλά για την αξιολόγηση βασικών, διαχρονικών χαρακτηριστικών ενός εκπαιδευτικού συστήματος, και αυτά στη χώρα μας εδώ και αρκετά χρόνια παραμένουν λίγο-πολύ αναλλοίωτα», λέει ο Editorial Director της διαΝΕΟσις κ. Θοδωρής Γεωργακόπουλος.
«Η έρευνα της διαΝΕΟσις δεν εξαντλεί τα ευρήματα που μπορούν να εξαχθούν από τα δεδομένα του PISA, αλλά φιλοδοξεί για πρώτη φορά να φέρει στη δημόσια συζήτηση μερικά από τα σημαντικά θέματα που αναδεικνύονται από αυτές τις έρευνες, θέματα που αφορούν τα σχολεία μας, τους μαθητές μας και όλες τις ελληνικές οικογένειες. Οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, που μεταφέρονται στο εκπαιδευτικό σύστημα και αποτυπώνονται στις γνώσεις και στις ικανότητες των μαθητών μας, είναι ένα τέτοιο θέμα. Αυτό, μάλιστα, το αντιμετωπίζουν και άλλες χώρες, πολλές σε μεγαλύτερο βαθμό, αλλά είναι υπαρκτό και στη δική μας», τονίζει ο ίδιος.
Χαμηλά οι «μη προνομιούχοι», σημαντική η προσχολική αγωγή
Τα θέματα στα οποία καλούνται να αξιολογηθούν είναι γενικότερης φύσεως, με στόχο να αποτυπώσουν όχι τόσο το τι γνωρίζουν οι μαθητές, αλλά το αν και κατά πόσον μπορούν να σκεφτούν αναλυτικά και συνδυαστικά, προκειμένου να ανταποκριθούν σε καθημερινά προβλήματα. Για παράδειγμα, στην εξέταση των φυσικών επιστημών το 2006 ένα θέμα έδειχνε στους μαθητές μια φωτογραφία των Καρυάτιδων, εξηγώντας πως τη δεκαετία του ’80 είχαν μεταφερθεί στο εσωτερικό του Μουσείου της Ακρόπολης για να αποφύγουν τη φθορά από την όξινη βροχή. Ακολουθούσαν ερωτήσεις στις οποίες το θέμα ζητούσε από τους μαθητές να εξηγήσουν από πού προέρχονται τα οξείδια του αζώτου και του θείου στην ατμόσφαιρα, και να αξιολογήσουν/μαντέψουν τα αποτελέσματα ενός πειράματος κατά το οποίο κομμάτια μαρμάρου τοποθετούνται σε ξίδι. Σε ένα άλλο θέμα, οι μαθητές καλούνταν να εξηγήσουν γιατί τα αστέρια φαίνονται λαμπρότερα στην ύπαιθρο αντί για τις πόλεις, και γιατί ένα τηλεσκόπιο μεγαλύτερης διαμέτρου δείχνει καλύτερα αστέρια χαμηλής φωτεινότητας.
Αν και από τους ερευνητές του PISA το επίπεδο 2, από τα έξι στα οποία κατατάσσονται οι επιδόσεις των μαθητών, θεωρείται επαρκές, είναι ανησυχητικό το ποσοστό, περί το 20%, όσων βρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδο. Ενας στους πέντε Ελληνες μαθητές είναι στην κατώτατη κατηγορία από τις έξι του PISA και στα τρία γνωστικά αντικείμενα. Λιγότερο από 1% των Ελλήνων μαθητών είναι στην ανώτερη κατηγορία και στα τρία γνωστικά αντικείμενα. Αναλύοντας τα αποτελέσματα του PISA στις έρευνες που έγιναν στους μαθητές και στους διευθυντές των σχολείων, η μελέτη εντοπίζει τους παράγοντες που σχετίζονται με την επίδοση των μαθητών. Σταχυολογώντας ενδεικτικά:
• Μαθητές που είχαν λάβει προσχολική αγωγή για πολλά χρόνια πριν ξεκινήσουν το σχολείο, πετυχαίνουν καλύτερες επιδόσεις από τον μέσον όρο, ή από αυτούς που είχαν λιγότερα χρόνια προσχολικής αγωγής.
• Οι μισοί «μη προνομιούχοι» ως προς το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμό τους υπόβαθρο μαθητές πετυχαίνουν πολύ κακή επίδοση και κατατάσσονται στην κατώτερη κατηγορία κατάταξης.
• Μόνο το 18% των Ελλήνων «μη προνομιούχων» μαθητών κατατάσσεται στο ανώτατο 25% των επιδόσεων του PISA.
• Οι μαθητές των ιδιωτικών σχολείων έχουν σημαντικά καλύτερη επίδοση από τους μαθητές δημόσιων σχολείων.  Το 9,2% των Ελλήνων μαθητών ιδιωτικών σχολείων πετυχαίνει εξαιρετικά υψηλή επίδοση στις φυσικές επιστήμες. Μόνο το 1,8% των μαθητών των δημοσίων πετυχαίνει αντίστοιχες επιδόσεις.
• Η παρακολούθηση εξωσχολικών μαθημάτων φαίνεται ότι δεν σχετίζεται με τις επιδόσεις των μαθητών στον PISA. Ισα ίσα, μαθητές που κάνουν φροντιστήριο σε ομάδες άνω των οκτώ ατόμων τα πηγαίνουν χειρότερα στις φυσικές επιστήμες και από τον μέσον όρο και από τα παιδιά που δεν πηγαίνουν καθόλου φροντιστήριο.
• Οι μαθητές που δηλώνουν ότι χρησιμοποιούν ελάχιστα ή καθόλου το Ιντερνετ εκτός σχολείου τα πηγαίνουν χειρότερα από ό,τι ο μέσος όρος. Αντίθετα, τα παιδιά που δηλώνουν ότι χρησιμοποιούν το Ιντερνετ από μισή ώς τέσσερις ώρες την ημέρα εκτός σχολείου, τα πηγαίνουν καλύτερα από τον μέσον όρο.
• Τα ελληνικά σχολεία υπολείπονται κατά πολύ στον αριθμό διαθέσιμων ηλεκτρονικών υπολογιστών ανά μαθητή στο σχολείο. Στη χώρα μας αντιστοιχεί ένας υπολογιστής για κάθε τέσσερις μαθητές, την ώρα που στην Πορτογαλία είναι σχεδόν ένας υπολογιστής για κάθε δύο μαθητές και σε χώρες όπως η Εσθονία ή η Γαλλία σχεδόν ένας υπολογιστής για κάθε μαθητή.
• Τo 16,7% των Ελλήνων μαθητών δήλωσε πως έχει υποστεί κάποιας μορφής bullying κατά τη διάρκεια του τελευταίου μήνα πριν από την έρευνα (ποσοστό λίγο μικρότερο από τον μέσον όρο των χωρών-μελών του ΟΟΣΑ, που είναι στο 18,7%), ενώ το 4,3% δηλώνει πως έχουν δεχθεί σωματική βία τον τελευταίο μήνα στο σχολείο (ακριβώς ίδιο ποσοστό με τον μέσον όρο του ΟΟΣΑ).
Έντυπη
 https://www.kathimerini.gr

Ολόχρυσες μάσκες Μακεδόνων πολεμιστών στη Φλώρινα

Ολόχρυσες μάσκες Μακεδόνων πολεμιστών στη Φλώρινα
Μαρία Ριτζαλέου
Μαρία Ριτζαλέου Στο φως σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα σε νεκροταφείο στην Αχλάδα Φλώρινας. Τα χρυσά προσωπεία πολεμιστών αναθερμαίνουν τη συζήτηση για την καταγωγή των Μακεδόνων από την Πελοπόννησο και τη συγγένειά τους με δωρικά φύλα
Η μακεδονική γη βγάζει χρυσές μάσκες πολεμιστών από την αρχαιότητα και επιβεβαιώνει εν μέρει τη φιλολογική εκδοχή, μέσω των γενεαλογικών μύθων, για την προέλευση των βασιλέων (Τημενίδες, Βακχιάδες) της Μακεδονίας από τη βορειoανατολική Πελοπόννησο, το Άργος και την Κόρινθο, με πατρώο ήρωα τον Ηρακλή, ενώ αναδεικνύει, όπως και πλήθος άλλων ευρημάτων από τη Μακεδονία, την πολιτισμική συγγένεια με τα δωρικά φύλα.
Οι χρυσές μάσκες ανακαλύπτονται στους μυκηναϊκούς τάφους και στη μακεδονική γη, με μεταγενέστερη ωστόσο χρήση. Οι Μυκηναίοι πήραν την ιδέα του χρυσού νεκρικού προσωπεία πιθανόν από τους Αιγυπτίους και στον ταφικό κύκλο Α' των Μυκηνών βρέθηκαν πέντε χρυσές προσωπίδες.
Το 1980 χρυσά προσωπεία βρέθηκαν σε ταφικό σύνολο αρχαίου νεκροταφείου που χρονολογείται στο 520-500 π.Χ. στη Σίνδο Θεσσαλονίκης και αργότερα ήρθε η μεγάλη ανασκαφή στο Αρχοντικό Πέλλας με χρυσές μάσκες που επίσης χρονολογούνται στα 560-540 π.Χ. Με αυτήν ξεκίνησε μια συζήτηση για το αν και με ποιον τρόπο συνδέονται τα νεκρικά προσωπεία Μυκηνών και Μακεδόνων.
hryso_proopeio_apo_to_arhontiko_pellas.jpg
Χρυσό προσωπείο πολεμιστή από το Αρχοντικό Πέλλας
Η ανασκαφή που διενεργείται σε μεγάλο αρχαιολογικό χώρο στην Αχλάδα, μόλις 22 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πόλης της Φλώρινας, όπου γίνεται εντατική εξόρυξη λιγνίτη, έφερε στο φως νέα χρυσά προσωπεία και αναθερμαίνει τη σχετική συζήτηση μεταξύ των αρχαιολόγων, καθώς γίνεται η τρίτη περιοχή μετά τη Σίνδο και το Αρχοντικό όπου αποκαλύπτονται τέτοια ευρήματα. 
Τα ευρήματα που βγάζει η μακεδονική γη ενισχύουν τη φιλολογική εκδοχή μιας πολιτισμικής συγγένειας των βασιλέων του μακεδονικού βασιλείου με τα δωρικά φύλα, στα ταφικά έθιμα, στη θρησκεία και στη γλώσσα. Στη φετινή ανασκαφική περίοδο αποκαλύφθηκαν περισσότερες από 200 ταφές, από τις οποίες 131 χρονολογούνται στους βυζαντινούς χρόνους και 75 στους αρχαϊκούς.
Λόγω του μνημειακού τους χαρακτήρα, οι περισσότερες ταφές ήταν συλημένες -πιθανόν από τους αρχαίους ακόμα χρόνους-, ωστόσο σε μια περιοχή τα ευρήματα διέλαθαν την προσοχή των τυμβωρύχων και μαρτυρούν τον πλούτο, την αριστοκρατική καταγωγή, τον ηρωικό χαρακτήρα και τον ηγετικό ρόλο κάποιων οικογενειών της μακεδονικής αριστοκρατίας στην πολιτική και κοινωνική ζωή της Αρχαίας Λύγκου κατά το δεύτερο μισό του 6ου π.Χ. αι. 
Μοναδικό εύρημα του νεκροταφείου αποτελεί το χρυσό προσωπείο που εντοπίστηκε σε λακκοειδή ανδρική ταφή με κάλυψη από αργούς λίθους. Μολονότι ο τάφος ήταν συλημένος και διαταραγμένος, εκτός της νεκρικής μάσκας σώθηκαν ένα χρυσό δακτυλίδι, μια αργυρή διφυής περόνη, τμήματα από σιδερένια ξίφη και σιδερένιες αιχμές, κεχριμπαρένιες ψήφοι, ένας χάλκινος λέβητας και μια οπισθότμητη πρόχους (αγγείο με μακρύ στόμιο για το πλύσιμο των χεριών).
ahlada3.jpg
Ταφή με χρυσό προσωπείο, αργυρή περόνη, χρυσά δαχτυλίδια, κ.ά.
Τέσσερα κράνη του λεγόμενου «ιλλυρικού τύπου», που ήρθαν για πρώτη φορά στο φως, διαφοροποιούν τους συγκεκριμένους νεκρούς ως προς την οπλική εξάρτυση από τους υπόλοιπους πολεμιστές της Αχλάδας. 
Ο «ιλλυρικός τύπος» κράνους αφορά σε μια ορειχάλκινη περικεφαλαία που χρησιμοποιούνταν ευρύτατα τον 8ο και τον 7ο π.Χ. αιώνα ειδικά στην Πελοπόννησο και εσφαλμένα πήρε το όνομά του από την Ιλλυρία - ίσως επειδή εκεί βρέθηκαν αρκετά τέτοια κράνη στη διάρκεια αρχαιολογικών ανασκαφών.
Το κράνος ήταν κατασκευασμένο από μπρούντζο και προστάτευε το κεφάλι και τον αυχένα του πολεμιστή, χωρίς να εμποδίζει την όρασή του. Από το ταφικό σύμπλεγμα ξεχωρίζει ο τάφος ενός πολεμιστή, εν μέρει συλημένος, στον οποίο διατηρήθηκαν, μεταξύ άλλων, χάλκινο κράνος «ιλλυρικού τύπου», χάλκινη περικνημίδα, σιδερένια δόρατα, σιδερένιο ομοίωμα δίκυκλης αγροτικής άμαξας, χρυσά ελάσματα και αργυρά καττύματα
ahlada4.jpg
Ταφή πολεμιστή με οπλισμό και αργυρά καττύματα
Σε πέντε ταφές εφαρμόστηκε η πρακτική της δευτερογενούς καύσης. Η μία εντοπίστηκε σε μεγάλο κρατηρόσχημο χάλκινο αγγείο, εξαιρετικό δείγμα της αρχαίας μεταλλοτεχνίας.  Το αγγείο σώζεται σε σχετικά καλή κατάσταση, έχει διάμετρο 0,55μ. και η λαβή του απολήγει σε δύο προσφύσεις με τη μορφή ανθρώπινων χεριών. Πρόκειται για δευτερογενή καύση ανδρός, και μάλιστα πολεμιστή, όπως υποδηλώνουν τα κτερίσματα: δύο σιδερένια ξίφη, δύο σιδερένια δόρατα και ένα χάλκινο κράνος "ιλλυρικού τύπου" πλαισίωναν το αγγείο, το οποίο καλυπτόταν με οριζόντια τοποθετημένη σχιστολιθική πλάκα. 
Επίσης, για πρώτη φορά ήρθαν στο φως, σφαιρικός αρύβαλλος (σ.σ.: μικρό σφαιρικό αγγείο με στενό στόμιο) από φαγεντιανή, πήλινα ειδώλια καθιστής σε θρόνο γυναικείας μορφής που κρατά περιστέρι και ένθρονης Σφίγγας με λύρα. Βρέθηκαν δύο πλαστικά αγγεία με όρθια γυναικεία μορφή και με προτομή ανδρικής μυθικής μορφής με δορά ζώου στο κεφάλι, πιθανώς του Ηρακλή, που χρονολογούνται στα αρχαϊκά χρόνια. 
ahlada5.jpg
Χάλκινο αγγείο με δευτερογενή καύση
Η σωστική ανασκαφή βρίσκεται σε εξέλιξη και διενεργείται υπό την εποπτεία της αρχαιολόγου, Λιάνας Γκέλου, σε εκτεταμένο νεκροταφείο με διαχρονική χρήση, οι τάφοι του οποίου έχουν ήδη φτάσει τους 1.290. Οι πρωιμότεροι από αυτούς ανάγονται στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού, οι πολυπληθέστεροι ανήκουν στην περίοδο μεταξύ 6ου και 3ου π.Χ. αι., ενώ διαπιστώνεται  εκτεταμένη χρήση του νεκροταφείου και στα βυζαντινά χρόνια. Στο νότιο τμήμα του ίδιου αρχαιολογικού χώρου, εν μέρει πάνω από προϊστορικούς και αρχαϊκούς-κλασικούς τάφους, αποκαλύφθηκαν δύο ρωμαϊκά οικοδομικά συγκροτήματα αγροικιών με παραγωγικές και εργαστηριακές εγκαταστάσεις.
 https://www.ethnos.gr

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2019

Ηρακλής Ρεράκης, Συνδέεται η πίστη με τη γνώση;

Συνδέεται η πίστη με τη γνώση;
Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Θεολογίας ΑΠΘ
Η γνώση έναντι της πίστεως στην ορθόδοξη χριστιανική Πατερική Παράδοση δεν είναι ψεκτή, αλλά η πίστη είναι υψηλότερη. Η γνώση, καταρχάς, είναι εναντίον της πίστεως, ενώ η πίστη υπερβαίνει τους νόμους της γνώσεως.
Η γνώση, σε όλες τις φανερώσεις της, φυλάσσει τα όρια της φύσεως, ενώ η πίστη ενεργεί πάνω από τη φύση.

Η γνώση δεν μπορεί να γνωρίσει και να κάνει τίποτα, χωρίς εξέταση και έρευνα, ενώ η πίστη προσεγγίζει τα πάντα με απλότητα και καθαρή καρδία.
Η γνώση, με βάση τη δέσμευσή της από τη δύναμη του φόβου, απομακρύνεται από καθετί που βλάπτει και καταστρέφει την υλικότητα της φύσεως, ενώ η πίστη, επιτρέπει στον άνθρωπο να χρησιμοποιεί και να αντιμετωπίζει τα πράγματα του φυσικού κόσμου, στο πλαίσιο της ελευθερίας και της μη υποδουλώσεως σ΄ αυτήν.
Στον χώρο της παιδείας, κυρίως τα τελευταία χρόνια, κάτω από την ισχυρή επίδραση της Νεωτερικότητας και της Μετανεωτερικότητας αλλά και εντός μιας κοινωνίας ανθρώπων, που υπόκεινται συνήθως σε μια ισχυρή τάση εκκοσμίκευσης και σχετικισμού, τίθεται συχνά το δίλημμα ανάμεσα στην επιλογή της πίστης ή της γνώσης.
Ο Χριστιανισμός τους παροτρύνει να διατηρούν και να αυξάνουν την πίστη τους, η οποία είναι «ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων», ενώ ο Διαφωτισμός δίνει σχεδόν απόλυτη προτεραιότητα στην ορθολογική γνώση και στα υλικά πράγματα και αρνείται ή υποτιμά άμεσα ή έμμεσα την πίστη.
Η εκκλησιαστική παράδοση, στηριζόμενη στην πίστη, δέχεται το λογικό, αλλά πιστεύει και στο υπέρλογο, στο «ξένον και παράδοξον μυστήριον». Έτσι, κατά τον όσιο Ισαάκ τον Σύρο, είναι σαφές ότι αυτός που προσεγγίζει τη φωτιά κατακαίει τον εαυτό του και αυτός που θα βρεθεί σε ένα χείμαρρο νερού χάνει τη ζωή του.
Στην περίπτωση αυτή, η γνώση προτρέπει τον άνθρωπο να φυλάσσει και να μην παραβαίνει τους όρους της φύσεως. Ωστόσο, με την πίστη «νικούνται» οι όροι της φύσεως και αντιμετωπίζονται διαφορετικά, αφού ο άνθρωπος είναι βέβαιος ότι, διά της πίστεως, μπορεί να προκύψει προσωρινή αναστολή της ισχύος των φυσικών νόμων, όπως έχει συμβεί πολλές φορές στην ιστορία.
Όλα αυτά είναι εναντίον της απολυτότητας της γνώσεως. Η γνώση εξετάζει από την αρχή το αποτέλεσμα των προσπαθειών του ανθρώπου και προτρέπει τον άνθρωπο να μην επιχειρήσει να κάνει κάτι, αν δεν έχει εξασφαλιστεί λογικά η επιτυχία του.
Η πίστη δίνει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει τα πάντα, εφόσον όλα είναι δυνατά και τίποτα δεν είναι αδύνατο, γι΄ αυτόν που πιστεύει στον Θεό.
Η γνώση εμπνέει τον φόβο και ο φόβος τον δισταγμό κι αυτός τη λογική έρευνα και η έρευνα τους τρόπους. Πολλές φορές, μάλιστα, όταν κυριαρχούν συνθήκες έκτακτες, γεμάτες από την αίσθηση της διακινδύνευσης, καταστάσεις όπου η γνώση και η σοφία δεν μπορούν να βοηθήσουν σε τίποτε, η πίστη προσφέρει στον άνθρωπο, όχι πνεύμα υποδουλώσεως στον φόβο, αλλά πνεύμα ελευθερίας, υπομονής και ελπίδας στον Θεό.
Στο ερώτημα, ωστόσο, αν συνάπτεται η γνώση με την πίστη και αν μπορεί να ενωθεί μ΄ αυτήν, η θεολογική παράδοση απαντά θετικά, υπογραμμίζοντας ότι η γνώση ολοκληρώνεται στην πίστη και αποκτά δύναμη να ανέλθει προς τα άνω και να φτάσει στην αίσθηση του υψηλότερου από κάθε αίσθηση και να δει τα ακατάληπτα στον νου και στη γνώση.
Για τη σχέση γνώσεως-πίστεως, ο όσιος Ισαάκ ο Σύρος διδάσκει ότι η γνώση δεν είναι κατηγορητέα, αλλά «η πίστις υψηλοτέρα αυτής ἐστι».
Κάτω από ορισμένες πνευματικές προϋποθέσεις, όμως, «συνάπτεται η γνώσις τη πίστει», και γίνεται μ΄αυτήν ένα και με την πίστη ολοκληρώνεται και τελειώνεται.
Στην περίπτωση αυτή, πράγματι, «η γνώσις βαθμίς ἐστι δι΄ ης ανέρχεταί τις εις το ύψος της πίστεως». Και τότε λέμε ότι «η γνώσις ανέρχεται», προσανατολίζεται προς τον Θεό, συνδυάζεται με την πίστη και κάνει τον άνθρωπο να συνειδητοποιεί ότι η γνώση είναι «δόσις παρὰ Θεού τη φύσει των λογικών».
Όταν όμως, αντίθετα, «η γνώσις κατέρχεται» καταντά, από τον τρόπο και τη μορφή της χρήσεώς της, «εναντία τη πίστει» και ονομάζεται «ψιλή γνώσις, καθ΄ ότι γυμνή ἐστι πάσης θείας μερίμνης… και τελείως η μέριμνα αυτής εν τω κόσμω τούτω εστί».
Οι παρενέργειες που εμφανίζει στην προσωπικότητα του ανθρώπου η «ψιλή γνώσις», η χωρίς τη σύνδεση με την πίστη γνώση, κατά τον όσιο Ισαάκ, ενδιαφέρουν εξαιρετικά τη σύγχρονη κοινωνία και παιδεία, προκειμένου να κατανοήσουν ποιας μορφής πρότυπα είναι δυνατό να προκύψουν από έναν μονομερή γνωσιολογικό ή και γνωσιοκρατικό προσανατολισμό της παιδείας, που την διατηρεί μακράν του Θεού.
Τέτοιες είναι: ο πλουτισμός, η κενοδοξία, η κόσμηση του σώματος, η αμφισβήτηση της θείας πρόνοιας, η μικροψυχία, η λύπη, η απόγνωση, ο φόβος των δαιμόνων, ο φόβος του θανάτου, ο φόβος των παθών, η εκρίζωση της αγάπης, η εξέταση των εγκλημάτων των άλλων, ο δογματισμός, ο εγωισμός κ.ά.
Με βάση τα παραπάνω, διαπιστώνεται ότι η λογική και η ανθρώπινη γνώση -όπως και πολλά άλλα αγαθά- είναι δώρημα, που δωρίζεται από τον Θεό. Αυτή, όμως, δόθηκε ως τάλαντο εν εξελίξει, όπως και όλα τα άλλα χαρίσματα που λαμβάνει άνωθεν ο άνθρωπος.
Από αυτόν, επομένως, εξαρτάται η προς τα άνω εξέλιξη της γνώσεως. Αν συνδυαστεί με την πίστη και την ελπίδα προς τον Θεό, βοηθά την ανθρώπινη ύπαρξη να ανέρχεται, ακόμη περαιτέρω, στην τέλεια γνώση και να μετέχει στην αποκάλυψη των θείων θεωριών, ενώ, αν δεν συμπλέκεται με την πίστη, βλάπτει τον άνθρωπο, διότι συμβάλλει στο να κατέρχεται υπαρξιακά και να πορεύεται στο σκότος και στην πλάνη.

Από τα παραπάνω βγαίνει το συμπέρασμα ότι οι γνώσεις που μαθαίνουν οι μαθητές στο σχολείο, δεν είναι προς το πνευματικό τους συμφέρον να αποκόπτονται και να απομονώνονται από το όλον της ύπαρξης, δηλαδή από την οντολογική τους υποδομή, που περιλαμβάνει και την πίστη, διότι τότε δημιουργούνται τεράστια ψυχικά κενά στους νέους και μελλοντικούς ενήλικες.
Αυτό που μπορεί να γίνεται, επομένως, είναι να δίνεται στους νέους η ευκαιρία, μέσα από την παιδεία που λαμβάνουν, να καλλιεργούν και να αναπτύσσουν και την πίστη τους, έτσι, ώστε να την καταστήσουν βαθμίδα, πάνω στην οποία μπορούν να στηρίζονται, υπαρξιακά, προκειμένου να αναπτύσσεται, σταδιακά και αρμονικά, παράλληλα με όλες τις δυνάμεις της ψυχής τους, τόσο η πίστη όσο και η γνώση.
Με αυτή την μορφή ανάπτυξης, η σχολική γνώση καλλιεργείται, ολοκληρώνεται και μετατρέπεται βαθμιαία σε πνευματική γνώση, δηλαδή σε προσωπική και πνευματική σχέση προσέγγισης των νέων με τον Θεό της αγάπης και της αγαθοσύνης, τον συνάνθρωπο και την κτίση.
Η ορθόδοξη πίστη, άλλωστε, ποτέ δεν έθεσε εμπόδια στην ανάπτυξη της γνώσης. Αν υπάρχουν εμπόδια στη σχέση τους, αυτά έρχονται και εισέρχονται στην παιδεία, από την πλευρά όσων ελέγχουν τη γνώση.
Ωστόσο, είναι καλό να ακούμε τους σοφούς πνευματικούς συμβούλους της παραδόσεώς μας, που, μέσα από τις εμπειρίες τους, διδάσκουν ότι, χωρίς την παρουσία της πίστεως στη ζωή των νέων μας, τα υπαρξιακά και ψυχικά κενά πληθύνονται και τα πάθη αγριεύουν και δυναμώνουν.
Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι να αποβαίνει δύσκολη η καλλιέργεια προτύπων αρετής, που είναι απαραίτητα τόσο για την συγκρότηση της κοινωνίας όσο και για την πνευματική καλλιέργεια, τον καταρτισμό και την οικοδομή εκάστου από τους νέους μας «εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού (Εφ. 4, 13).
Ορθόδοξη Αλήθεια, 20/11/2019
 https://thriskeftika.blogspot.com/2019/11/blog-post_31.html

Πεντακόσια χιλιάρικα στο ντούκου

Ο Σταύρος Θεοδωράκης ήρθε και χάλασε την πιάτσα του κομματικού all inclusive. Τα χρήματα που αναλογούσαν στο Ποτάμι δόθηκαν στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο για να αντιμετωπιστεί το brain drain
Πεντακόσια χιλιάρικα στο ντούκου | in.gr
Επειδή κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν, ας το ξαναπιάσουμε το πράγμα απ’ την αρχή. Υπάρχει μια είδηση. Ο Σταύρος Θεοδωράκης επέστρεψε τα χρήματα της επιχορήγησης που εισέπραττε το Ποτάμι. Εν όλω 500.000. Πάμε μια κι ολογράφως να μας κάτσει καλύτερα. Πεντακόσιες. Χιλιάδες. Ευρώ.
Ηταν νομιμότατα αυτά τα λεφτά. Τα δικαιούνταν το κόμμα του. Θα μπορούσε χαλαρά να πέφτει το χρήμα, από τώρα και για πέντε ολόκληρα χρόνια. Δηλαδή εκατό χιλιάρικα τον χρόνο. Δηλαδή 8.400 τον μήνα. Και ο Θεοδωράκης ως πολιτικός αρχηγός να τα τσεπώνει, να έχει υπηρεσιακό αμάξι, οδηγούς, φρουρούς και όλα τα κομφόρ. Κι επειδή το εκτός Βουλής κόμμα του θα υπολειτουργούσε, η αρχηγάρα θα ζούσε σαν αγάς με τα δικά μας χρήματα.

Διότι έτσι πάει το φασόν. Κόμματα εν υπνώσει εισπράττουν για να κάθονται: σου λένε όπα, ούτε κλεμμένα τα ‘χω, ούτε μπήκα νύχτα σπίτι σου με τον λοστό. Αυτό λέει ο νόμος. Οτι σε μια πτωχευμένη χώρα εγώ δικαιούμαι έναν σκασμό λεφτά – γιατί; Γιατί έτσι.

Πού πάνε λοιπόν οι γαμάτες επιχορηγήσεις των αόρατων κομμάτων; Τι καλύπτουν ακριβώς; Καλύπτουν το νοίκι σε ερημωμένα γραφεία που δεν πατάει κανείς. Καλύπτουν φως, νερό, τηλέφωνο σε δωμάτια με σκόνες, νυχτερίδες κι αράχνες γλυκιά μου και μια ληγμένη πορτοκαλάδα στο πρώην ψυγείο. Καλύπτουν μισθούς κομματικών στελεχών που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους. Διότι «τι δουλειά κάνεις, ρε Γκρούεζα, μα εγώ είμαι του κόμματος, κύριε υπουργέ». Τέλος, η κρατική επιχορήγηση αγκαλιάζει στοργικά συγγενείς και φίλους που προσλαμβάνονται ως συνεργάτες ενός γραφείου που ούτε με τζιπιές δεν βρίσκουν κατά πού πέφτει.
Για να το συλλάβουμε σε όλο του το μεγαλείο, αυτά τα χρήματα τα παίρνει ο Καμμένος για τους ΑΝΕΛ. Ο Λεβέντης για την Ενωση Κεντρώων. Ο Θεοχαρόπουλος για τη ΔΗΜΑΡ. Και δεν είναι τωρινό αυτό. Ανέκαθεν ίσχυε – αν βάλουμε λίγο το μυαλό μας να δουλέψει θα θυμηθούμε του αίσχους τα πρόσωπα και τα πράγματα.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης ήρθε και χάλασε την πιάτσα του κομματικού all inclusive. Τα χρήματα που αναλογούσαν στο Ποτάμι δόθηκαν στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο για να αντιμετωπιστεί το brain drain: να ενισχυθούν, δηλαδή, οικονομικά οι νέοι επιστήμονες που εκπονούν ή ολοκληρώνουν το διδακτορικό τους έτσι ώστε να αποκτήσουν κίνητρο να μείνουν στην πατρίδα τους.
Η μία έκπληξη λοιπόν είναι η πρωτοβουλία Θεοδωράκη. Η δεύτερη έκπληξη είναι η μούγκα που περιέβαλε την πρωτοβουλία Θεοδωράκη. Εφημερίδες, ιστοσελίδες, κοινωνική δικτύωση, τα Μέσα γενικώς και τα Εξω ειδικώς (τα περισσότερα τουλάχιστον) στην κοσμάρα τους. Ελληνας πολιτικός επιστρέφει νόμιμη επιχορήγηση κι εγώ σού σφυρίζω για να βγεις σού σφυρίζω.
Διότι προφανώς δεν συμφέρει το δικό μου κόμμα να αναγνωρίσει τίποτα σε κανέναν κερατά: μια πράξη πολιτικού ήθους θα την προσπεράσω, θα την αγνοήσω, θα την απαξιώσω. Τέτοια χουβαρνταλίκια εμείς τα πνίγουμε μωρά στην κούνια τους, είμαστε για τέτοια τώρα; Να χάσω εγώ την κουρσάρα μου κι η κόρη τη δουλειά της; Μια δουλειά σούπερ παραγωγική: σηκώνει τηλέφωνα που δεν χτυπάνε σε ένα κόμμα που δεν υπάρχει. Ξεκώλωμα.
Το μόνο που απομένει τώρα είναι να περιμένουμε με ζωηρό μη σου πω ενδιαφέρον τα υπόλοιπα εκτός Βουλής κόμματα να ακολουθήσουν αυτό το παράδειγμα του Ποταμιού. Αρκετοί καλοβολεύτηκαν στις περιστρεφόμενες καρέκλες, δεν πάει άλλο, γκώσαμε.
Κι απ’ τη γωνιά μου εδώ στην πίσω σελίδα, θέλω να πω εύγε στον επικεφαλής και στα στελέχη του Ποταμιού για μια πράξη που (θα έπρεπε να) μας κάνει όλους υπερήφανους.
Κοινώς, μπράβο ρε Σταύρο. 
 https://www.in.gr/2019/09/30/apopsi/pentakosia-xiliarika-sto-ntoukou/