Κήρυγμα επί του Ευαγγελίου - Ματ. κα’, 33-42

Ο Κύριος στη διδασκαλία Του χρησιμοποιούσε πολλές και διάφορες παραβολές. Η κάθε παραβολή έχει αιώνιο κύρος, γιατί κρύβει ένα βαθύτερο νόημα και περιέχει μία μεγάλη αλήθεια. Η παραβολή της σημερινής ευαγγελικής περικοπής των κακών γεωργών κατέχει ιδιαίτερη θέση στις σελίδες του Ευαγγελίου. Σύμφωνα με την παραβολή αυτή ένας οικοδεσπότης, που είναι ο Θεός βέβαια, φύτεψε αμπελώνα, δηλαδή το λαό του Ισραήλ. Τον ασφάλισε με φράχτη, δηλαδή το Μωσαϊκό νόμο, και έκτισε πύργο μέσα στον αμπελώνα, δηλαδή το Ναό. Αυτόν τον αμπελώνα τον εμπιστεύθηκε σε γεωργούς, δηλαδή στους πνευματικούς άρχοντες του Ισραηλιτικού λαού. Ο οικοδεσπότης κατά την εποχή της ωρίμανσης των καρπών, απέστειλε επανειλημμένως υπηρέτες για να πάρουν τους καρπούς, αλλά οι γεωργοί τους λιθοβόλησαν και άλλους μεν απ' αυτούς τους τραυμάτισαν, άλλους δε τους φόνευσαν. Τελικά ο μακρόθυμος Κύριος απέστειλε το γιό Του με την ελπίδα ότι θα τον εντραπούν οι γεωργοί. Όμως αυτοί είχαν φθάσει σε τέτοιο σημείο θρασύτητας ώστε, όταν είδαν τον γιο του να εισέρχεται στον αμπελώνα, συνέλαβαν αυτόν, τον έσυραν έξω, και εκεί τον φόνευσαν.

Οι ακροατές της παραβολής αυτής αγανάκτησαν πολύ από τη διαγωγή των εργατών του αμπελώνα. Έτσι, όταν τους τέθηκε το ερώτημα από τον Κύριο, πώς πρέπει να φερθεί ο Κύριος του αμπελώνα προς τους γεωργούς, απάντησαν αυθόρμητα. Πρέπει να τους εξοντώσει και να εμπιστευθεί τον αμπελώνα σε άλλους γεωργούς τίμιους και πρόθυμους να προσφέρουν τους καρπούς στον κατάλληλο καιρό. Η απάντηση όμως αυτή αποτελούσε την προσωπική καταδίκη τους, γιατί με την παραβολή αυτή τους έβαλε δικαστές στον εαυτό τους. Όμως παρ' όλο που κατάλαβαν ότι ο Κύριος αναφερόταν σ' αυτούς, δε θέλησαν να φρονηματιστούν αλλά αντίθετα σκέφθηκαν να πραγματοποιήσουν το έγκλημα τους, δηλαδή να θανατώσουν το Χριστό εκείνη τη στιγμή. Όμως δεν το έκαναν, γιατί φοβήθηκαν το λαό. Έτσι ο Κύριος τους διαβεβαίωσε ότι η Βασιλεία του Θεού θα αφαιρεθεί από αυτούς και θα δοθεί σε άλλους άξιους της εμπιστοσύνης του Θεού.

Αυτός ο άλλος λαός του Θεού είναι η Χριστιανική Εκκλησία, η οποία ως πραγματική κιβωτός της αλήθειας δεν έπαυσε ποτέ να μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας. Η Εκκλησία του Χριστού είναι αυτή που καρποφορεί τους καρπούς του Άγιου Πνεύματος, που είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια. Την Εκκλησία του Χριστού την διακόνησαν πρώτοι οι Απόστολοι. Ιδιαίτερα ο Απόστολος Παύλος, με τους υπεράνθρωπους αγώνες του, άνοιξε τους οφθαλμούς των εθνών, και με τον τίμιο ιδρώτα του πότισε τα κλήματα της χριστιανικής αμπέλου, την οποία ο Θεός φύτεψε και αύξησε.

Μοναδική σωτηρία για τους Ισραηλίτες που έμειναν έξω από την Εκκλησία είναι να επιστρέψουν σ’ αυτή αφού απαρνηθούν την πλάνη των προγόνων τους. Δεν είναι υποτιμητικό να αναγνωρίζει κανείς τα σφάλματά του. Αντιθέτως μάλιστα αποτελεί γνώρισμα και καθήκον των γενναίων ανθρώπων η αποκατάσταση της αλήθειας. Η αποκατάσταση αυτή πρέπει να γίνει εκ μέρους του Ισραηλιτικού λαού. Αρκετούς αιώνες παρέμειναν στην πλάνη και είναι καιρός πλέον να επιστρέψουν, να υιοθετήσουν τη χριστιανική πίστη, και να εισέλθουν στη χριστιανική Εκκλησία. Οι θύρες της παραμένουν ανοιχτές να δεχτούν τους προσερχόμενους σ' αυτήν. Είναι ματαιοπονία και θεληματική τύφλωση το να περιμένει κανείς σήμερα το Μεσσία, όταν όλες οι προφητείες επαληθεύτηκαν στο Πρόσωπο του Χριστού. Όταν όλα όσα προφητικά είπε ο Χριστός για την Ιερουσαλήμ, το Ισραήλ, τα έθνη, και για τον Ίδιο πραγματοποιήθηκαν και πραγματοποιούνται μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Αυτός είναι ο Μεσσίας, ο Οποίος σώζει κάθε άνθρωπο που πιστεύει σ' Αυτόν. Αμήν.

του Ιωάννη Δήμου, Θεολόγου - Φιλολόγου, από την ιστοσελίδα του: www.sostikalogia.com
Αντιγραφή από εδώ