Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας


Ημερομηνία εορτής: 31/07/2015Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 31 Ιουλίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Ιωσηφ Ο Απο Αριμαθαιας



Kήδευσιν ευρών νεκρικήν κρύπτη τάφω,
Kηδευτά νεκρού του κενώσαντος τάφους.
Βιογραφία
Ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας ήταν μέλος του ιουδαϊκού συνεδρίου της Ιερουσαλήμ (βουλευτής), φίλος και κρυφός μαθητής του Ιησού Χριστού ο οποίος καταγόταν από την Αριμαθαία, μια μικρή πόλη ΒΔ΄ της Ιερουσαλήμ.

Ο Ιωσήφ πήγε στον Πιλάτο και του ζήτησε να κηδέψει το σώμα του Ιησού Χριστού. Αφού έλαβε την άδεια του, μαζί με τον Νικόδημο το κατέβασαν από το σταυρό το σώμα του Κυρίου, το περιέβαλαν σε σινδόνια μαζί με εκλεκτά αρώματα, το τοποθέτησαν σε λαξευτό μνημείο κι' έβαλαν μεγάλη πέτρα πάνω στη θύρα του μνημείου (Ματθ. κζ' 57 - 60, Μαρ. ιε' 42 - 46, Λουκ. κγ' 50 - 53 και Ιω. ιθ' 38 - 42).

Ο Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας απεβίωσε ειρηνικά (κατά πάσα πιθανότητα στην Αγγλία).


Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας
Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας

Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας
Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας

Άγιος Ανώνυμος Κρητικός Νεομάρτυρας


Ημερομηνία εορτής: 31/07/2015
Δεν βρέθηκε αγιογραφία. Παρακαλούμεεπικοινωνήστεμαζί μας, αν έχετε να μας προτείνετε κάποια.
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 31 Ιουλίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Ανωνυμος Κρητικος Νεομαρτυρας (; - 1811)



Βιογραφία
Ο Νεομάρτυρας αυτός ήταν από την Κρήτη και γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς. Είκοσι χρονών βρέθηκε στη δούλεψη ενός Τούρκου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Κάποια νύκτα, ο Τούρκος αυτός, θέλησε να εκμεταλλευτεί τον νεαρό. Τότε ο ευσεβής νέος αρνήθηκε και πάνω στην απελπισία του μαχαίρωσε τον Τούρκο με αποτέλεσμα αυτός να πεθάνει.

Την επομένη μέρα οι φίλοι του σκοτωμένου Τούρκου, μόλις άκουσαν το γεγονός, συνέλαβαν τον νεαρό χριστιανό και τον πήγαν στον δικαστή. Αλλά επειδή δεν υπήρχε μαρτυρία σε βάρος του τον άφησαν ελεύθερο.

Μετά δύο μέρες όμως, τον συνέλαβαν πάλι και αφού τον βασάνισαν σκληρά, ομολόγησε όλη την αλήθεια. Τότε ο δικαστής του πρότεινε, για να σώσει τη ζωή του, ν' αρνηθεί τον Χριστό και να γίνει μουσουλμάνος. Ο Νεομάρτυρας απέρριψε την πρόταση του δικαστή και με θάρρος ομολόγησε πως γεννήθηκε, είναι και θέλει να πεθάνει χριστιανός. Τότε μια από τις μέρες του Ιουλίου το 1811 μ.Χ., τον θανάτωσαν με απαγχονισμό. Δύο μέρες έμεινε το τίμιο λείψανο του στην κρεμάλα, κατόπιν το κατέβασαν και το έχωσαν στην άμμο. 

«Το χάσμα μεταξύ Ελληνικού και Δυτικού Πολιτισμού» του Δρ.Μάνου Δανέζη


manos-danezis (2)

Γράφει ο Δρ Μάνος Δανέζης Επίκουρος καθηγητής Αστροφυσικής ΕΚΠΑ
manos-danezisΗ Πολιτισμική κατάρρευση
Ο Δυτικός Πολιτισμός διέρχεται μια περίοδο δραματικά αυξανόμενης κοινωνικής κρίσης, η οποία συν τω χρόνω αποσαρθρώνει τις παγκόσμιες κοινωνικές δομές.
Η οικονομική κατάρρευση που βιώνουμε, αλλά και η κατάρρευση όλων των κοινωνικών δομών, δεν είναι το αίτιο αλλά το αποτέλεσμα μιας ολοκληρωτικής κατάρρευσης αξιών και ιδεών.

Αυτό που καταρρέει είναι ολόκληρο το «Δυτικό Πολιτισμικό Ρεύμα» όπως αυτό διαμορφώθηκε μετά την μεγάλη επιστημονική επανάσταση του 16ου -17ου αιώνα.
Ο Δυτικός Πολιτισμός, άρα και η Οικονομία, από τότε ασπάστηκαν τα φιλοσοφικά και επιστημονικά δόγματα αυτής της Επανάστασης τα οποία όμως ήδη έχουν καταρρεύσει κάτω από τα πορίσματα της σύγχρονης Επιστημονικής Σκέψης.
Με βάση τα δόγματα της Επιστημονικής Επανάστασης του 16ου – 17ου αιώνα, το Δυτικό πολιτισμικό ρεύμα αναγόρευσε την ύλη ως πρωταρχικό και μοναδικό αξιακό γεγονός.
Στο βωμό αυτού του αγαθού και των παραγώγων του, ολόκληρος ο δυτικός πολιτισμός, επί αιώνες, θυσίαζε και θυσιάζει ακόμα, το σύνολο των ανθρώπινων αξιών του, ακόμα και την ίδια την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Με τον τρόπο αυτό, δημιουργήθηκε ένα υλιστικό και μηχανοκρατικό πολιτισμικό ρεύμα το οποίο κυριάρχησε σε όλο το δυτικό κόσμο, ως μια νέα Δογματική Θεολογία.
Θεός αυτής της θεολογικής δομής είναι η φιλοσοφική έννοια της ύλης. Είναι «πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός».
Οι επί της Γης Απόστολοι και Νομοθέτες του νέου αυτού Θεού είναι οι Χρηματιστηριακοί Οίκοι, οι οποίοι συντάσσουν τις δέκα εντολές, δηλαδή τους κανόνες αγιοσύνης, τους οποίους οι πολίτες πρέπει να τηρούν αν θέλουν να έχουν τις ευλογίες του Θεού της «ύλης».
Το «Άγιο Πνεύμα» αντικαθίσταται από την έννοια του «χρήματος». το οποίο εκπορεύεται από τον θεό της Ύλης ως ανταπόδοση σε εκείνους τους πολίτες που τον υπηρετούν.
Ναοί του Θεού της ύλης, τα χρηματιστήρια και οι τράπεζες.
Το απάνθρωπο αυτό οικονομικό σύστημα το οποίο καταδυναστεύει τον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό στηρίχθηκε σε μια παραχάραξη της έννοιας και της πρακτικής έκφρασης της έννοιας της Λογικής.
Ας δούμε όμως λίγο αναλυτικότερα τις ρίζες αυτού του προβλήματος.
Η έννοια της Λογικής
Ο Δυτικός Πολιτισμός, στη φάση της συγκρότησής του στηρίχθηκε, σε Θεολογικό επίπεδο, στα σκληρά δόγματα του Προτεσταντισμού. Τα θεολογικά αυτά δόγματα επηρέασαν δραματικά την επιστημονική και τεχνολογική συγκρότηση του νεοσύστατου δυτικού πολιτισμού δημιουργώντας το φιλοσοφικό σύστημα

ΘΕΛΕΤΕ, ΚΥΡΙΟΙ, ΤΟΥΡΙΣΜΟ;

ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΑΤΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΊΔΑ ΤΟΥΣ

Χάριν τῆς ἀναπτύξεως τοῦ Τουρισμοῦ… ἡ Ἑλλάς ἡ ὁποία πολλάκις εἴπε τὸ ὄχι εἰς βαρβάρους, ἑτοίμους νὰ εἰσβάλουν εἰς τὰ ἱερά της ἐδάφη της, δὲν ἔχει τώρα τὴν δύναμιν νὰ ᾽πη ὄχι εἰς τὸν νέο βάρβαρο, τὸν [διαφθαρμένο] Τουρισμό, εἰς τὸν συγκεκαλυμμένον μαμμωνισμόν, νὰ κλείση ἐνώπιον αὐτοῦ ἐρμητικῶς τὰς θύρας της, καὶ νὰ εἴπη˙ «Κύριοι καὶ κυρίαι! Αὐτὸ τὸ ἔδαφος ποὺ πατεῖτε εἶνε ἡρώων καὶ μαρτύρων γῆ. Ἐποτίσθη μὲ ποταμοὺς αἱμάτων διὰ νὰ θάλλη ὄχι ἀπλῶς ἡ δάφνη καὶ ἡ ἐλαία, κατὰ τὸν ποιητήν, ἀλλὰ νὰ θάλλουν τὰ ἀθάνατα δένδρα τῆς τιμῆς καὶ τῆς ἀγνότητος. Ἐὰν θέλετε νὰ κινηθῆτε σεμνῶς, καλῶς ἤλθατε. Ἀλλʼ ἐὰν νομίζετε ὅτι ἐδῶ θὰ εἶσθε ἀσύδοτοι διὰ νὰ κάμνετε, ὅ,τι θέλετε, ἀπατᾶσθε. Ἀναζητήσατε ἄλλον τόπον κατάλληλον πρὸς ἱκανοποίησιν τῶν ὀρέξεών σας. Ἡμεῖς δὲν θὰ ἐπιτρέψωμεν νὰ ἐκπληρωθῆ εἰς τὸν τόπον μας ἡ προφητεία ἡ λέγουσα ὅτι θὰ πλησθῆ ἡ γῆ τετραπόδων!».
Ἀλλʼ ἀκούονται φωναὶ διαμαρρτυριῶν! Ἐὰν θέσωμεν ὑπὸ τοιούτους περιορισμοὺς τὴν τουριστικὴν κίνησιν, δὲν θὰ ἔθλη κανεὶς εἰς τὴν Ἑλλάδα, καὶ θὰ ζημιωθῆ μεγάλως ἡ οἰκονομία τῆς χώρας μας. Ἀπαντῶμεν! Ἐὰν πρόκειται νὰ μᾶς ἔλθουν οἱ ξένοι διὰ νὰ μᾶς μεταδώσουν τὸ μίασμα τῆς διαφθορᾶς, ποτὲ νὰ μὴν ἔλθουν, ὅπως δὲν θέλομεν νὰ ἐπισκεφθῆ τὴν χώραν μας ἕνας ξένος προσβεβλημένος ἀπὸ μία θανατηφόρα ἐπιδημια. Τὸν ἀπομακρύνομεν πάραυτα καὶ τὸν ἀποστέλλομεν εἰς τὴν πατρίδα του, ἔστω καὶ ἐὰν μᾶς προσφέρη ὅλο τὸ πλούσιο βαλάντιόν του. Δὲν χάνεται ἡ Ἑλλὰς ἐὰν δὲν μᾶς ἔλθουν ξένοι. Ὑπάρχει διὰ τὴν διοίκησιν τοῦ Τουρισμοῦ εὐρὺ πεδίον δράσεως. Ἄς στραφῆ πρὸς τὴν ἀνάπτυξιν τοῦ ὑγιοῦς, κυρίως τοῦ ἐσωτερικοῦ Τουρισμοῦ, διευκολύνουσα τὴν νέαν μας γενεὰν νὰ ἐπισκεφθῆ, ὅλα ἐκεῖνα τὰ θρησκευτικὰ καὶ πατριωτικὰ μέρη τῆς Ἑλλάδος, εἰς τὰ ὁποῖα ἔλαμψεν ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἐδοξάσθη ἡ Πατρίς. Εἶνε ἐντροπὴ ἡ νὲα γενεὰ νʼ ἀγνοῆ τὴν Ἑλλάδα καὶ οἱ ξένοι μὲ τὰ χρήματά των νὰ περιηγοῦνται αὐτὴν ἀπʼ ἄκρου εἰς ἄκρον μεταδίδοντες τὰ μιάσματα μιᾶς ζωῆς, ἡ ὁποία οὐδόλως συμβιβάζεται μὲ τὰς ἀγνὰς παραδόσεις τῆς φυλῆς μας. Θέλετε, κύριοι, Τουρισμόν; Ἐμπρός, διευκολύνατε τοὺς Ἕλληνας νὰ γνωρίσουν τὴν πατρίδα μας, καὶ ὄχι Ἑκατομμύρια Ἑλλήνων νὰ σκέπτωνται καὶ τὸ εἰσητήριόν των ἀκόμη προκειμένου νὰ ἐπισκεφθοῦν ἕνα μνημεῖον ἐντὸς τῆς ἰδίας πόλεως!

Η διδασκαλία του Ευαγγελίου ως μέσο προώθησης της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης

Μια ακολουθία κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών και πολιτιστικών αλλαγών, οι οποίες επιτελέστηκαν στο τέλος του 20ου αιώνα ανέδειξαν το σημαίνων ζήτημα της διαφορετικότητας. Παράλληλα, έχοντας ως κύριο όχημα την παγκοσμιοποίηση αναδείχθηκε ο κοινωνικός, οικονομικός και πολιτιστικός πλουραλισμός, καθώς και η ποικιλομορφία ανθρώπων και λαών που διέπονται από διαφορετικά συστήματα αξιών και τρόπους ζωής. Η ανωτέρω περιγραφόμενη κατάσταση, μολονότι  αναμφισβήτητα διέπεται από θετικά στοιχεία, έχει ως αποτέλεσμα τη σταδιακή αναβίωση εθνικιστικών ιδεών, την εμφάνιση της ξενοφοβίας, την αύξηση του ρατσισμού και την έξαρση των πάσης φύσεως φονταμενταλισμών. Απόρροια όλων αυτών είναι να καθίσταται αδήριτη ανάγκη μεταξύ άλλων η χάραξη εκπαιδευτικών πολιτικών, η λήψη μέτρων και η αξιοποίηση μεθόδων στη διδασκαλία και στη μαθησιακή διαδικασία, οι οποίες συμβάλλουν στην άμβλυνση ή εξάλειψή τους.
diapolitism1
Στην αντιμετώπιση των παραπάνω αρνητικών φαινομένων και καταστάσεων μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά η θρησκευτική εκπαίδευση και ειδικότερα στις χριστιανικές χώρες η διδασκαλία και η μελέτη συγκεκριμένων σημείων του Ευαγγελίου, καθώς η χριστιανική ηθική, όπως αυτή αποτυπώνεται και εκφράζεται στα κείμενα του Ευαγγελίου, δείχνει σεβασμό και υπερασπίζεται τις πάσης φύσεως διαφορετικότητες, ενώ συγχρόνως, εμποδίζει την ανάπτυξη εθνικιστικών, ρατσιστικών, ξενοφοβικών και απορριπτικών συμπεριφορών.
Ταυτόχρονα με τη θρησκευτική εκπαίδευση κρίσιμο ρόλο στην αντιμετώπιση νοσηρών φαινομένων όπως: η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η έλλειψη σεβασμού στην ετερότητα κ.ά δύναται να επιτελέσει η διαπολιτισμική εκπαίδευση κυρίως σε μια κοινωνία πολυπολιτισμική, όπως είναι τα τελευταία χρόνια η ελληνική, η οποία χαρακτηρίζεται από τη συνύπαρξη ατόμων και ομάδων που εμφανίζουν διαφορετικά εθνικά, θρησκευτικά, φυλετικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά.
Το παρόν άρθρο αποσκοπεί να αναδείξει πώς η διδασκαλία συγκεκριμένων σημείων του Ευαγγελίου μπορεί να λειτουργήσει ως μέσο προώθησης της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Προς εκπλήρωση του σκοπού της εργασίας πραγματοποιείται ανάλυση συγκεκριμένων χωρίων του Ευαγγελίου.

Εισαγωγή στη διαπολιτισμική εκπαίδευση
Τις τελευταίες δύο τουλάχιστον δεκαετίες στο χώρο των επιστημών της Αγωγής γίνεται ιδιαίτερος λόγος για τη διαπολιτισμική εκπαίδευση, καθώς εξαιτίας του συνεχούς και διαρκώς αυξανόμενου μεταναστευτικού ρεύματος, κυρίως προς τις χώρες της Ευρώπης, έχουν συντελεσθεί σημαντικές μεταβολές στη σύνθεση και στα χαρακτηριστικά του μαθητικού πληθυσμού. Αυτές οι μεταβολές έχουν διαμορφώσει και διαμορφώνουν διαρκώς νέες, διαφορετικές και ιδιαίτερες συνθήκες και απαιτήσεις στη σχολική αίθουσα.
Η διαπολιτισμική εκπαίδευση έχει ως σκοπό της να προετοιμάσει ανεξάρτητους ανθρώπους για τη συμμετοχή τους σε μια δημοκρατική, πολυπολιτισμική κοινωνία που χαρακτηρίζεται από την πολιτιστική, εθνική, γλωσσική και θρησκευτική διαφορά και ανισότητα (Batelaan & Van Hoof, 1996).
Ως αρχές της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης λογίζονται: η εκπαίδευση για την ενσυναίσθηση, για την αλληλεγγύη, για το διαπολιτισμικό σεβασμό και εναντίον του εθνικιστικού τρόπου σκέψης (Essinger, 1988). Οι παραδοχές – βάσεις στις οποίες στηρίζεται η διαπολιτισμική εκπαίδευση είναι η αναγνώριση της ετερότητας, η κοινωνική συνοχή, η ισότητα και η δικαιοσύνη (Νικολάου, 2005). Αυτές κρίνονται ως απολύτως απαραίτητες για τη διασφάλιση της ομαλής λειτουργίας του κοινωνικού συνόλου, καθώς και για τη διατήρηση –  επικράτηση υγιών σχέσεων ανάμεσα στα μέλη του.
Καταληκτικά δύναται να υποστηριχθεί ότι η διαπολιτισμική εκπαίδευση διέπεται από αρχές, ασχολείται και ερευνά συγκεκριμένες θεματικές και συνιστά αναγκαιότητα σε εκπαιδευτικό και κοινωνικό επίπεδο στη σύγχρονη εποχή και στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες.
diapolitism4

Η διαπολιτισμική διάσταση στο Ευαγγέλιο
Η εκπαίδευση είναι απαραίτητο να αποκτήσει διαπολιτισμικό προσανατολισμό, προκειμένου να εκπληρώσει επιτυχέστερα το ρόλο της στη σύγχρονη εποχή. Ως διαπολιτισμικός προσανατολισμός δύναται να θεωρηθεί η κατανόηση του «ξένου», η καλλιέργεια της ανοχής και του σεβασμού στο συνάνθρωπο με διαφορετικό θρήσκευμα, χρώμα, ηθικές και ιδεολογικές αντιλήψεις και πεποιθήσεις (Ξωχέλλης, 1994). Ο διαπολιτισμικός προσανατολισμός γίνεται πράξη μέσω μιας διαπολιτισμικής διδασκαλίας. Πέρα από τους διδάσκοντες του μαθήματος των θρησκευτικών προσαρμογή στις νέες συνθήκες που επικρατούν στη σχολική αίθουσα χρειάζεται και ο τρόπος διδασκαλίας. Αποτελεί αδήριτη αναγκαιότητα της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας της σχολικής τάξης η διαπολιτισμική διδασκαλία (Salvadori, 1997). Μέσω του διαπολιτισμικού τρόπου διδασκαλίας καλλιεργείται η διαπολιτισμική συνείδηση και κατανόηση στους μαθητές και μακροπρόθεσμα στο σύνολο των πολιτών ενός κοινωνικού συνόλου. Αυτή συνιστά προαπαιτούμενο για την αρμονική συμβίωση πολιτιστικών και θρησκευτικών ομάδων, τις οποίες αυτό φιλοξενεί και εμφανίζουν αντίστοιχα διαφορές και ομοιότητες (Τολούδη & Μαλιγκούδη, 2008).
Οι απαιτήσεις για την υλοποίηση μιας διαπολιτισμικής διδασκαλίας είναι υψηλές και δομούνται στις διαφορές και ομοιότητες των πολιτισμών, καθώς και στην καταπολέμηση των προκαταλήψεων (Μπαλτατζής κ.ά, 2010α). Τα παραπάνω μπορούν να επιτευχθούν μέσα από την ανάλυση και εμβάθυνση σε γεγονότα που περιγράφονται στο Ευαγγέλιο όπως: η παραβολή του σπλαχνικού Σαμαρείτη, του πλούσιου και του φτωχού Λάζαρου, η θεραπεία της θυγατέρας της Χαναναίας και η συνομιλία του Ιησού με τη Σαμαρείτιδα. Σε αυτά αναδεικνύονται σημαντικά στοιχεία και αρχές της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης όπως: η ενσυναίσθηση, η αλληλεγγύη, η ισότητα και η εξάλειψη του εθνικιστικού τρόπου σκέψης.
Η παραβολή του σπλαχνικού Σαμαρείτη αναλύεται στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο και συνιστά κορυφαίο εκκλησιαστικό κείμενο από το οποίο αναδεικνύονται αρχές και ζητήματα της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Συγκεκριμένα ο σπλαχνικός Σαμαρείτης, ο οποίος θεωρούνταν εχθρός των Ιουδαίων, έδειξε φιλευσπλαχνία στον πληγωμένο Ιουδαίο σε αντίθεση με τους υπόλοιπους διαβάτες που είχαν καθένας από την πλευρά του την «υποχρέωση» να τον βοηθήσουν, αλλά δεν το έπραξαν. Ο πρώτος τόσο χρονικά, όσο και τυπικά που θα έπρεπε να βοηθήσει το μισοπεθαμένο συνάνθρωπο ήταν ο ιερέας και εν συνεχεία ο Λευίτης. Αμφότεροι, όμως, προσπέρασαν το συνάνθρωπό τους, ενώ ο Σαμαρείτης έσπευσε αμέσως να τον περιθάλψει με τα μέσα που διέθετε (λάδι, κρασί), τα οποία ήταν απολύτως απαραίτητα για τους ταξιδιώτες εκείνης της εποχής. Εν συνεχεία  φρόντισε με τον καλύτερο τρόπο για τη βελτίωση της υγείας του πληρώνοντας το κόστος της διαμονής και της περίθαλψής του, ενώ παράλληλα, επέδειξε συνεχές ενδιαφέρον και ανησυχία για την πορεία της υγείας του. Αυτή η συμπεριφορά του Σαμαρείτη φανερώνει έμπρακτα την ενσυναίσθησή του, καθώς θέτει τον εαυτό του στη θέση του ανήμπορου και ταλαιπωρημένου συνανθρώπου του και πράττει ότι είναι δυνατόν από μέρους του για να τον βοηθήσει χωρίς να λαμβάνει υπόψη του οποιαδήποτε διάκριση φίλου, εχθρού ή αλλοεθνούς (Παπαντωνίου, 2015).
Η συμπεριφορά του φανερώνει αναμφίβολα αλληλεγγύη στο συνάνθρωπο στη δύσκολη στιγμή που βιώνει. Μια αλληλεγγύη που εκφράζεται έμπρακτα με πράξεις που έχουν οικονομικό κόστος, για το οποίο δεν περιμένει ανταπόδοση, και όχι με ευχολόγια. Οι πράξεις του Σαμαρείτη φανερώνουν την πλήρη απουσία εθνικιστικής σκέψης και ρατσιστικής συμπεριφοράς, καθώς σπεύδει να βοηθήσει το συνάνθρωπο του μη λαμβάνοντας υπόψη την καταγωγή του, αλλά σεβόμενος το ανθρώπινο δικαίωμα του στη ζωή.
diapolitism2
Η έννοια του πλησίον που αναδεικνύεται ως σημαίνουσα στην παραβολή του σπλαχνικού Σαμαρείτη ταυτίζεται με τον οποιονδήποτε «άλλο» ανεξάρτητα από τη φυλή, τη θρησκεία, το χρώμα και την κοινωνική τάξη που προέρχεται (Παλούκας, 2006). Άλλωστε στην ορθόδοξη θεολογία δεν υφίστανται περιθώρια για δυσμενείς διακρίσεις σύμφωνα με το φύλο, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την οικονομική κατάσταση και τη θρησκευτική πίστη (Μπαλτατζής κ.ά, 2010β), ενώ οι διακρίσεις, οι οποίες στηρίζονται σε ρατσιστικές θεωρίες, συνιστούν κατά κύριο λόγο πρόβλημα πνευματικό και ηθικό (Μπαλτατζής κ.ά, 2010α). Συνεπώς, αποτελεί κοινά αποδεκτή παραδοχή ότι ο χριστιανισμός συνιστά έναν ασυμβίβαστο εχθρό των ρατσιστών (Παλούκας, 1994) και κατ’ επέκταση των αντίστοιχων θεωριών.
Μέσω της παραβολής του σπλαχνικού Σαμαρείτη πραγματοποιείται μια ξεκάθαρη ομολογία ότι πλησίον μου δεν είναι μόνο ο ομοεθνής και ο ομόπιστος, αλλά κάθε άνθρωπος που έχει ανάγκη και οφείλει κάθε άνθρωπος να σκύψει στην πληγή – στο πρόβλημα του και να τον βοηθήσει, πράττοντας κατά αυτό τον τρόπο σύμφωνα με τη χριστιανική φιλοσοφία που προτάσσει το κάνε ότι θέλεις να κάνουν οι άλλοι σε σένα (Χριστόδουλος Κουτλουμουσιανός, 2014).
Για να αντιληφθούμε την αξία της πράξης του Σαμαρείτη ας σκεφτούμε πώς θα αντιδρούσε στην αντίστοιχη κατάσταση στη σημερινή εποχή ένας Παλαιστίνιος έχοντας απέναντί του έναν Ισραηλινό ή ένας Σέρβος βρισκόμενος έναντι ενός Κροάτη ή ενός Αλβανού ή ακόμα και ένας Έλληνας ευρισκόμενος έναντι ενός Τούρκου. Ο σπλαχνικός Σαμαρείτης επέδειξε διαπολιτισμικό σεβασμό στον τραυματία συνάνθρωπό του και αναγνωρίζοντας την ετερότητά του, έσπευσε να λειτουργήσει με γνώμονα τα ανθρωπιστικά ιδεώδη που προτάσσουν την ισότητα και αυξάνουν την κοινωνική συνοχή.
Η παραβολή του πλούσιου και του φτωχού Λάζαρου περιγράφεται στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο και δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για την επεξεργασία ζητημάτων διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Συγκεκριμένα, ο βίος του πλούσιου φανερώνει την πλήρη απουσία ενσυναίσθησης για τον τρόπο ζωής και την κατάσταση της υγείας του φτωχού Λάζαρου, καθώς και έλλειψη αλληλεγγύης έναντι του σκληρά δοκιμαζόμενου συνανθρώπου του.
Επίσης, με τη συμπεριφορά του ο πλούσιος δείχνει ότι δεν αναγνωρίζει την ετερότητα του φτωχού Λάζαρου και δεν πράττει με γνώμονα την κοινωνική συνοχή, αλλά με βάση την ακόρεστη επιθυμία του για υλικές απολαύσεις. Άλλωστε η βασική αμαρτία του πλούσιου είναι η ασπλαχνία που επέδειξε έναντι του φτωχού Λάζαρου (Παπαντωνίου, 2015). Η ιδιοτέλεια συνιστά δυστυχώς τη βάση του πολιτισμού μας και υποκρύπτει νοοτροπίες που εκφράζονται με εκφράσεις όπως: «κοιτάζω τη δουλίτσα μου, το σπιτάκι μου και τα λεφτουδάκια μου» (Χρυσόστομος  Κουτλουμουσιανός, 2014). Για τη σωτηρία του ανθρώπου δεν είναι αρκετό να μην πειράζει τον άλλον, αλλά οφείλει να ενσκύπτει στο πρόβλημά του και να του προσφέρει όποιο είδος βοήθειας μπορεί οικονομική, ψυχολογική κ.ά (Χριστόδουλος Κουτλουμουσιανός, 2014).
Σε κάθε περίπτωση η βασιλεία του Θεού, όμως, αποδίδει δικαιοσύνη και αντιμετωπίζει όλους τους ανθρώπους ως ίσους, γεγονός που οδήγεισαι το φτωχό Λάζαρο στον παράδεισο και τον άφρονα πλούσιο με τη συμπεριφορά του στην κόλαση.
Η θεραπεία της θυγατέρας της Χαναναίας περιγράφεται τόσο στο κατά Ματθαίο, όσο και στο κατά Μάρκο Ευαγγέλιο και αποτελεί κείμενο που διαχέει διαπολιτισμικά μηνύματα. Αρχικά, ο Ιησούς με τη συμπεριφορά του έναντι στη Χαναναία και κατ’ επέκταση στην άρρωστη κόρη της φαίνεται να δείχνει έλλειψη ενσυναίσθησης και απουσία αλληλεγγύης για την κατάστασή της, καθώς και να λειτουργεί με εθνικιστικό τρόπο σκέψης από τον οποίο απουσιάζουν η κοινωνική συνοχή και η ισότητα. Μολαταύτα με αυτή τη συμπεριφορά του επιτυγχάνει να ενισχύσει την πίστη και την προσπάθεια της Χαναναίας για θεραπεία της κόρης της και τελικά πράττει εντελώς αντίθετα από ότι φανέρωναν οι αρχικές του προθέσεις. Συγκεκριμένα, δείχνει την ενσυναίσθηση και την αλληλεγγύη του στη Χαναναία και στην κόρη της, θεραπεύοντάς την. Η θεραπεία της αποδεικνύει την έλλειψη εθνικιστικού τρόπου σκέψης και το αίσθημα ισότητας έναντι μιας «ξένης» γυναίκας με την οποία όχι μόνο συνομιλεί, αλλά ικανοποιεί και το αίτημά της για θεραπεία της κόρης της.
Ο διάλογος του Ιησού με τη Σαμαρείτιδα συνιστά κομβικό κείμενο του Ευαγγελίου, το οποίο μπορεί να περάσει διαπολιτισμικά μηνύματα και περιγράφεται στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο. Η θέση των γυναικών εκείνη την εποχή ήταν ιδιαίτερα υποβαθμισμένη και οι άνδρες δεν τους απεύθυναν το λόγο σε δημόσιους χώρους. Η Σαμαρείτιδα εκτός από ότι ήταν γυναίκα, επιπλέον είχε καταγωγή από μια φυλή που οι Ιουδαίοι μισούσαν. Παράλληλα, οι παραδόσεις των ραββίνων απαγόρευαν να μιλούν δημόσια με γυναίκες.  Επομένως, υπήρχαν όλες οι απαραίτητες προϋποθέσεις, προκειμένου ο Ιησούς να μην της απευθύνει το λόγο. Παρόλα αυτά ο Ιησούς της ζητά να του δώσει να πιει λίγο νερό. Με τη συμπεριφορά του αυτή φανερώνει άμεσα την έλλειψη εθνικιστικού τρόπου σκέψης, καθώς και την ισότητα με την οποία αντιμετώπισε τη γυναίκα που είχε απέναντί του. Σε κάθε περίπτωση ο Ιησούς έδειξε έμπρακτα το σεβασμό του στο γυναικείο φύλο, καθώς έκανε διάλογο με την αμαρτωλή Σαμαρείτιδα, πράξη πρωτοπόρα και «επαναστατική» για εκείνη την εποχή (Παλούκας, 1994). Αυτή με τη σειρά της συμπεριφέρεται με ενσυναίσθηση και αλληλεγγύη έναντι της ανάγκης του συνανθρώπου της για λίγο νερό, μη φανερώνοντας με τη συμπεριφορά της οποιαδήποτε εθνικιστική σκέψη.
Η υπέρβαση, όμως, επιτελείται από τον Ιησού ο οποίος κάνει κοινωνό της βασιλείας του Θεού τη Σαμαρείτιδα, ενώ ταυτόχρονα, της φανερώνει αρνητικά στοιχεία του βίου της, σεβόμενος την ετερότητά της και ως προς αυτόν τον τομέα, όχι για να την επιπλήξει, αλλά για να τη βοηθήσει να μετανοήσει και να αποκτήσει πίστη, ώστε να ακολουθήσει το δρόμο που υποδεικνύει ο Θεός.
Συνοψίζοντας συμπεραίνει κανείς ότι στο κείμενο του Ευαγγελίου υφίστανται ορισμένα σημεία που δύνανται να συμβάλουν στη διάχυση αρχών και αξιών της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, οι οποίες συνεισφέρουν τα μέγιστα στην ατομική και κοινωνική ισορροπία και ειρήνη. Αυτά τα σημεία είναι απαραίτητο να αναδεικνύονται μέσω της διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών, καθώς θα προκύψουν πολλαπλά οφέλη σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο.
diapolitism5

Συμπεράσματα – Προτάσεις
Η μελέτη όσων αναλύθηκαν παραπάνω οδηγεί στην εξαγωγή ορισμένων χρήσιμων συμπερασμάτων. Ως κορυφαίο συμπέρασμα μπορεί να υποστηριχθεί ότι κείμενα του Ευαγγελίου,  όπως: η παραβολή του σπλαχνικού Σαμαρείτη, του πλούσιου και του φτωχού Λάζαρου, η θεραπεία της θυγατέρας της Χαναναίας και η συνομιλία του Ιησού με τη Σαμαρείτιδα, προσφέρονται για τη διάχυση και ανάλυση αρχών, ζητημάτων και αξιών της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης.
Επιπροσθέτως, τα παραπάνω αναλυθέντα κείμενα του Ευαγγελίου δύνανται να συνεισφέρουν τα μέγιστα στη βελτίωση των ανθρωπίνων σχέσεων και στην άμβλυνση των νοσηρών φαινομένων του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του εθνικιστικού τρόπου σκέψης.
 Σε κάθε περίπτωση, με δεδομένο ότι κείμενα του Ευαγγελίου διδάσκονται στην εκπαίδευση στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και ειδικότερα στην Ελλάδα, μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι το μάθημα των θρησκευτικών είναι δυνατό να αποτελέσει τον πυλώνα μετάδοσης των βασικών αρχών της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης στους μαθητές.
Προτείνεται, λοιπόν, στους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν το αντίστοιχο γνωστικό αντικείμενο, δασκάλους και θεολόγους, να αναδεικνύουν τα αντίστοιχα διαπολιτισμικά ζητήματα, όπου αυτά υφίστανται στη διδακτέα ύλη. Βασική προϋπόθεση για να συμβεί αυτό αποτελεί η σε εύλογο χρονικό διάστημα ενημέρωση, επιμόρφωση και κατάρτιση των εκπαιδευτικών στα αντίστοιχα ζητήματα με ημερίδες, σεμινάρια και υποστηρικτικό υλικό.
Σε κάθε περίπτωση μακροπρόθεσμα κρίνεται αναγκαίος ο επανασχεδιασμός του αναλυτικού προγράμματος του μαθήματος των θρησκευτικών, ώστε να εισέλθουν στοχευμένα στοιχεία διαπολιτισμικής εκπαίδευσης που θα ωφελήσουν τόσο το μαθητή, όσο και το κοινωνικό σύνολο (Καδιγιαννόπουλος κ.ά, 2013). Αυτά τα στοιχεία πρέπει να συνοδεύονται από τα κατάλληλα μεθοδολογικά εργαλεία προσέγγισης από τους εκπαιδευτικούς.
Καταληκτικά δύναται να υποστηριχθεί ότι η θρησκευτική και η διαπολιτισμική εκπαίδευση μπορούν να συνδυαστούν άριστα στην προσπάθεια για την εξάλειψη ή την άμβλυνση νοσηρών κοινωνικών φαινομένων. Για να συμβεί αυτό απαιτείται σοβαρή και μεθοδική προσπάθεια, μέσω του μαθήματος των θρησκευτικών, στη διδασκαλία κειμένων του Ευαγγελίου στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Βιβλιογραφία
Batelaan, P. & Van Hoof, C. (1996), Cooperative learning in intercultural education. European Journal of Intercultural Studies, 7 (3), pp 5-16.
Essinger, H. (1988), Interkultureller Erziehung als antirassistische Erziehung. In: Pommerin G (ed), Und im Ausland sind die Deutsche auch Fremde, Frankfurt, pp 58-72.
Salvadori, R. (1997), The difficulties of interculturalism. European Journal of Intercultural Studies, 8 (2), pp 185-191.
Καδιγιαννόπουλος, Γ., Καρβούνη, Ε. & Πουλιανίδης, Κ. (2013), Οι δυνατότητες προώθησης της Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης μέσω των σχολικών εγχειριδίων των Θρησκευτικών του γυμνασίου. Στο: Π. Γεωργογιάννης (επιμ.) (2013), Οργάνωση και Διοίκηση της Εκπαίδευσης – Διαπολιτισμικότητα και τα Ελληνικά ως Ξένη Γλώσσα, τόμ. Ι,  Πρακτικά 16ου Διεθνούς Συνεδρίου ΚΕΔΕΚ (Πάτρα 28-30 Ιουνίου 2013). Πάτρα, σ.σ. 291-300.
Μπαλτατζής, Δ., Τσουκαναρίδης, Δ. & Μπαλτατζή, Ε. (2010α), Η συμβολή της χριστιανικής αγωγής στην εξάλειψη του ρατσισμού. Στο: Π. Γεωργογιάννης & Β. Μπάρος (επιμ.) (2010), Διαπολιτισμική Εκπαίδευση – Μετανάστευση – Διαχείριση Συγκρούσεων και Παιδαγωγική της Δημοκρατίας, τομ. ΙΙ, Πρακτικά 13ου Διεθνούς Συνεδρίου ΚΕΔΕΚ (Αλεξανδρούπολη 7-10 Μαΐου 2010). Αλεξανδρούπολη, σ.σ. 613-623.
Μπαλτατζής, Δ., Τσουκαναρίδης, Δ. & Μπαλτατζή, Ε. (2010β). Η εκπαίδευση με σεβασμό στη θρησκευτική ετερότητα. Στο: Π. Γεωργογιάννης & Β. Μπάρος (επιμ.) (2010), Διαπολιτισμική Εκπαίδευση – Μετανάστευση – Διαχείριση Συγκρούσεων και Παιδαγωγική της Δημοκρατίας, τομ. ΙΙ, Πρακτικά 13ου Διεθνούς Συνεδρίου ΚΕΔΕΚ (Αλεξανδρούπολη 7-10 Μαΐου 2010). Αλεξανδρούπολη, σ.σ. 587-599.
Νικολάου, Γ. (2005), Διαπολιτισμική Διδακτική. Το νέο περιβάλλον. Βασικές αρχές. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Ξωχέλλης, Π. (1994), Η εκπαίδευση στο κατώφλι του 21ου αιώνα. Στο: Δ. Παπαδοπούλου (επιμ.),Σύγχρονα παγκόσμια προβλήματα και η ευθύνη του επιστήμονα. Θεσσαλονίκη: Σάκκουλας, σ.σ. 209-222.
Παλούκας, Π. (1994), Ανθρώπινα Δικαιώματα. Αθήνα: Έκδοση Φιλικής Συντροφιάς Σύρου.
Παλούκας, Π. (2006), Ο εκπαιδευτικός ενώπιον του σύγχρονου πολυπολιτισμικού σχολείου. Αθήνα: Εκδόσεις Παύλος.
Παπαντωνίου, Γ. (2015), Θέματα Δογματικής. Αθήνα: Αυτοέκδοση.
Τολούδη, Φ. & Μαλιγκούδη, Χ. (2008), Προαγωγή της διαπολιτισμικότητας κατά τη διδακτική πράξη: Πρακτικές εφαρμογές. Στο: Παναγιώτης Ξωχέλλης (επιστ. εποπτ.), Μεθοδολογικός Οδηγός για τη χρήση σχολικών βιβλίων του ΓυμνασίουΗ διαπολιτισμική διάσταση στη διδασκαλία. Θεσσαλονίκη: Λιθογραφία, σ.σ. 61-73.
Χριστόδουλος Κουτλουμουσιανός. (2014). Με τι καρδιά και τι πνοή. Σκέψεις για την κρίση των καιρών μας, Άγιο Όρος: Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου.
Χρυσόστομος Κουτλουμουσιανός. (2014). Το λάθος, η κρίση και η αλλαγή. Στο: Χριστόδουλος Κουτλουμουσιανός (επιμ.) (2014), Με τι καρδιά και τι πνοή. Σκέψεις για την κρίση των καιρών μας, Άγιο Όρος: Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου, σ.σ. 39-46.
Το παρόν άρθρο αποτελεί μια εμπλουτισμένη μορφή της εργασίας με τίτλο: «Η διδασκαλία της Καινής Διαθήκης ως μέσο προώθησης της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης», η οποία παρουσιάστηκε στο συνέδριο που διοργάνωσε η International Association of Intercultural Education και το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στα Ιωάννινα 29 Ιουνίου – 3 Ιουλίου 2015 με θέμα: «Cultural Diversity, Equity and Inclusion».

Ακόμα και ο Χριστός έκανε υπακοή στη Μητέρα Του

Ακόμα και ο Χριστός έκανε υπακοή στη Μητέρα Του

Ας σκεφτούμε, αδελφοί, ότι ο Δεσπότης του σύμπαντος, που Τον υπακούουν όλα τα όντα, έκανε αυστηρή υπακοή στην «κατὰ φύσιν» μητέρα Του, την Παναγία, που Τον βάσταξε στη μήτρα της εννιά μήνες και Τον έθρεψε με το γάλα της.
Και σ” εκείνη μεν είχε χρέος να υπακούει, σα γνήσιος γιος της και σα νομοθέτης της πέμπτης εντολής του Δεκαλόγου, που λέει: «Να σέβεσαι …τη μητέρα σου για να ζήσεις χρόνια ευτυχισμένος πάνω στη γη» (Εξ. 20:12).
Στον δίκαιο Ιωσήφ όμως δεν ήταν υποχρεωμένος να υπακούει, γιατί δεν ήταν ο πραγματικός «κατὰ φύσιν» πατέρας του. Μολαταύτα, ο Κύριος έκανε αδιάκριτη υπακοή και στους δύο. Γι” αυτό και ο ευαγγελιστής Λουκάς είπε: «Και ζούσε υποταγμένος σ” αυτούς» (2:51).
Ο Κύριος με την υπερβολική Του υπακοή, ξεπέρασε όλους τους ανθρώπινους κανόνες και τους φυσικούς νόμους. Σύμφωνα μ” αυτούς, τα παιδιά πρέπει να υποτάσσονται στους γονείς τους μέχρι ν” αποκτήσουν φρόνηση και διάκριση καλού και κακού· δηλαδή μέχρι να γίνουν δεκαπέντε ή το πολύ είκοσι χρόνων, όπως είναι γραμμένο και στο βιβλίο των Αριθμών: «Όσοι είναι από είκοσι χρονών και πάνω γνωρίζουν ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό» (32:11). Μετά την ηλικία αυτή τα παιδιά είναι ελεύθερα και αυτεξούσια.
Ο Χριστός όμως δεν αρκέστηκε στον παραπάνω κανόνα. Διπλασίασε τα χρόνια της υπακοής προς τους γονείς και ήταν υποταγμένος σ” αυτούς τριάντα ολόκληρα χρόνια. Γι” αυτό και ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, εξηγώντας τα λόγια που είπε ο Κύριος στην Παναγία, στο γάμο της Κανά –»Τι επεμβαίνεις εσύ στο δικό Μου έργο, Γυναίκα; Δεν ήρθε ακόμα η ώρα Μου» (Ιωάν. 2:4)– λέει, πως ο Κύριος φάνηκε σα να παραπονέθηκε στη μητέρα Του. Δηλαδή σα να της έλεγε: «Δεν έφτασαν τόσα χρόνια που έκανα υπακοή; Ζητάς ακόμα να κάνω ό,τι μου λες; Δεν ήρθε η ώρα να γίνω κι εγώ ελεύθερος και αυτεξούσιος;». Παρ” όλ” αυτά, πάλι υπάκουσε σ” αυτήν και έκανε εκείνο που Του ζήτησε, δηλαδή το νερό κρασί.
Ο Χριστός μας, υποτασσόταν και υπάκουε στους γονείς Του μ” όλη Του την προθυμία, μ” όλη Του τη χαρά, μ” όλη Του την αγάπη, με απόλυτη ταπείνωση, χωρίς κανένα γογγυσμό και χωρίς καμιά εσωτερική ή εξωτερική αντιλογία. Και αμέσως εκτελούσε όχι μόνο τις ελαφριές υπηρεσίες, αλλά και τις πιο βαριές και κοπιαστικές· όχι μόνο τις ευπρεπείς και σπουδαίες εργασίες, μα και τις πιο ευτελείς και ταπεινές.
Ω, τι ανέκφραστη συγκατάβαση! Εκείνον, που καλεί με τη φωνή Του τα σύννεφα, και στη στιγμή έντρομα υπακούουν και φέρνουν ραγδαία βροχή –όπως αναφέρει το βιβλίο του Ιώβ: «Καλείς με τη φωνή Σου το νέφος και με τρόμο Σε υπακούει το λάβρο νερό» (38:34)– Τον πρόσταζε ο Ιωσήφ να του φέρει νερό, κι αμέσως το έκανε. Εκείνον, που στέλνει τους κεραυνούς, και παρευθύς πηγαίνουν όπου θέλει –»Αποστέλλεις τους κεραυνούς και αυτοί πηγαίνουν» (Ιώβ 38:35)– Τον έστελνε η μητέρα Του να φέρει ξύλα για τη φωτιά, κι αμέσως πήγαινε. Εκείνος, που με τον ένα λόγο Του δημιούργησε όλα τα κτίσματα –»Αυτός είπε και όλα δημιουργήθηκαν» (Ψαλμ. 148:5)– και που τα προστάγματά Του δεν πρόκειται ποτέ να καταργηθούν –»Έθεσε πρόσταγμα που δεν πρόκειται να σαλευτεί» (Ψαλμ. 148:6)– υπάκουε σ” όλες τις εντολές του «πατέρα» Του και της μητέρας Του: σκούπιζε το σπίτι, ετοίμαζε το τραπέζι, άναβε τη φωτιά, έπλενε τα πιάτα…
Τώρα, τι λες εσύ που τα διαβάζεις αυτά; Αν ο Βασιλιάς των αγγέλων έκανε τέτοια υπακοή στους γονείς Του –δηλαδή στη λάσπη και στον πηλό, που ο ίδιος έπλασε με τα χέρια Του– τι υπακοή πρέπει να κάνεις εσύ στους γονείς σου; Πόση τιμή πρέπει να τους απονέμεις; Πόση αγάπη να τους δείχνεις; Και πόση ευγνωμοσύνη να τους χρωστάς;
Σκέψου τώρα, αγαπητέ, ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, αφότου απέκτησε σαν άνθρωπος τις απαιτούμενες σωματικές δυνάμεις, δεν πέρασε τη ζωή Του με αργία και αμέλεια. Δούλευε χειρωνακτικά. Ήταν μαραγκός και καταγινόταν να πελεκάει ξύλα και να κατασκευάζει διάφορα έπιπλα ως τα τριάντα του χρόνια. Όσο ζούσε ο δίκαιος Ιωσήφ, δούλευε μαζί του και τον βοηθούσε σ” αυτή την τέχνη. Εφαρμόστηκε έτσι στον Κύριο εκείνο το γραμμένο για κάθε στοργικό γιο, ότι, «σαν κυρίους θα υπηρετήσει αυτούς που Τον γέννησαν» (Σοφ. Σειρ. 3:7). Γιατί οι γονείς Του ήταν φτωχοί και με πολύ κόπο έβγαζαν το καθημερινό τους ψωμί. Έπρεπε λοιπόν και ο Κύριος να τους συμπαραστέκεται.
Μετά το θάνατο του δικαίου Ιωσήφ, ο Κύριος, δεκαπέντε περίπου ετών τότε, συνέχισε να ασκεί μόνος Του την ξυλουργική, που δεν ήταν μια τέχνη ή επιστήμη από τις θεωρούμενες ανώτερες και σπουδαίες, όπως η φυσική, η γεωμετρία, η αριθμητική ή μουσική, αλλά τέχνη ευτελής, κοπιαστική και φτωχική. Κι αυτό το έκανε τόσο για να ζήσει ο ίδιος, σαν άνθρωπος, όσο και για να θρέψει τη μητέρα Του και ξένους φτωχούς. Πιο πολύ όμως το έκανε για δυο άλλους λόγους: Πρώτα, για να δώσει σε όλους παράδειγμα φιλεργίας και φιλοπονίας. Και ύστερα, για να διδάξει έμπρακτα τους ανθρώπους, ότι ακόμα κι οι πιο ταπεινές εργασίες δεν είναι κακές ούτε μπορούν να εμποδίσουν τον άνθρωπο από τη σωτηρία του και την ευαρέστηση του Θεού. Εκείνο μόνο που πρέπει να προσέχει ο άνθρωπος, όταν δουλεύει την οποιαδήποτε τέχνη του, είναι οι αμαρτίες της ψευτιάς, της απάτης και τις κλεψιάς.
Ω, τι θαύμα! Ο Δεσπότης των όλων, που έχει «όλα τα σύμπαντα δούλους» (Ψαλμ. 118:91), καταδέχτηκε να δουλεύει στους ανθρώπους και να κοπιάζει καθημερινά. Ο πάνσοφος Θεός, που με θαυμαστή τέχνη κατασκεύασε τον ουρανό και τη γη και που φώτισε τις διάνοιες των ανθρώπων να επινοήσουν όλες τις τέχνες, Αυτός καταδέχτηκε να δουλεύει τέχνη χειρωνακτική και τόσο κοπιαστική.
Αληθινά, είναι παράδοξο θαύμα να βλέπει κανείς Εκείνον, που κρατάει μέσα στην παλάμη Του όλο τον κόσμο, να σηκώνεται πρωί–πρωί και να πιάνει δουλειά στο ξυλουργικό Του εργαστήρι, ή να παίρνει στον ώμο το ζεμπίλι με τα εργαλεία, και να πηγαίνει πότε στον ένα και πότε στον άλλο, ιδροκοπώντας μέσα στο λιοπύρι του καλοκαιριού και ξεπαγιάζοντας μέσα στο κρύο του χειμώνα. Αυτός, που τρέφει όλο τον έμβιο κόσμο, «χορταίνοντας την επιθυμία κάθε ζωντανού» (Ψαλμ. 144:16), μοχθούσε από το πρωί ως το βράδυ για το μεροκάματο!
Δεν το χωράει το ανθρώπινο μυαλό! Δεν μπορεί να το εκφράσει η ανθρώπινη γλώσσα! Όταν το αναλογίζεται κανείς, παγώνει από την έκπληξη και το θαυμασμό. Είχε λοιπόν δίκιο ο Ιησούς Χριστός, όταν με το στόμα του Δαβίδ έλεγε: «Φτωχός είμαι Εγώ και ήδη από τα χρόνια της νιότης Μου μέσα σε κόπους» (Ψαλμ. 87:16). Είχε, επίσης, δίκιο όταν ο Ίδιος ρητά μάς διαβεβαίωνε: «Δεν ήρθε ο Υιός του ανθρώπου σ” αυτόν τον κόσμο για να υπηρετηθεί από άλλους, αλλά για να υπηρετήσει» από αγάπη (Ματθ. 20:28).
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ – «Μαθητεία στον Άγιο Νικόδημο» κεφ.3, εκδ.Ι.Μ.Παρακλήτου

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας τής Ελλάδος αποφάσισε τήν εκπλήρωση τού τάματος τού έθνους.

Τρίτη Συνεδρία της Δ.Ι.Σ. για το μήνα Ιούνιο
(8/6/2012).
Συνήλθε σήμερα Παρασκευή, 8 Ιουνίου 2012, στην τρίτη Συνεδρία Της η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Κατά την σημερινή Συνεδρία :
Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος επικύρωσε τα Πρακτικά της προηγουμένης Συνεδρίας.

Κατόπιν υποβληθέντων σχετικών αιτημάτων πλειάδος Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών της Εκκλησίας της Ελλάδος, η Ιερά Σύνοδος, σταθμίσασα τις πνευματικές ανάγκες του Ορθοδόξου Ελληνικού Λαού, όπως και το γεγονός ότι όλες σχεδόν οι Ορθόδοξες Εκκλησίες (Αλβανίας στα Τίρανα, Σερβίας στο Βελιγράδι, Ρουμανίας στο Βουκουρέστι, Ρωσίας στη Μόσχα, Γεωργίας στην Τυφλίδα κ.λπ.), κατά την παρελθούσα δεκαετία και εν μέσω δυσμενεστάτων οικονομικών και κοινωνικών προϋποθέσεων και όρων, έχουν ανεγείρει υπό την μορφή τάματος περικαλλείς Καθεδρικούς Ναούς με εντυπωσιακές οικοδομικές εγκαταστάσεις, Πνευματικά Κέντρα, γραφεία κ.λπ., αποφάσισε την ανέγερση μεγάλου Συνοδικού Πνευματικού Κέντρου Βυζαντινής Παραδόσεως, με μεγαλοπρεπή Καθεδρικό Ναό, αφιερωμένο στον Σωτήρα Χριστό, μάλιστα εις εκπλήρωσιν του Τάματος του Έθνους, με χρονικό ορίζοντα αποπερατώσεως του έργου το έτος 2021, δηλαδή διακόσια χρόνια μετά την εθνική παλιγγενεσία.

Εκ της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Άγιοι Σίλας, Σιλουανός, Επαινετός, Κρήσκης και Ανδρόνικος οι Απόστολοι


Ημερομηνία εορτής: 30/07/2015Άγιοι Σίλας, Σιλουανός, Επαινετός, Κρήσκης και Ανδρόνικος οι Απόστολοι
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 30 Ιουλίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Σιλας Ο Αποστολος, Αγιος Σιλουανος Ο Αποστολος, Αγιος Επαινετος Ο Αποστολος, Αγιος Κρησκης Ο Αποστολος, Αγιος Ανδρονικος Ο Αποστολος


Ἐπαινετὸς Κρήσκης τε καὶ Σιλουανός,
Σίλας καὶ Ἀνδρόνικος, αἰνείσθων ἅμα.
Πέντ' ἔβαν ἐκ βιότου μύσται Θεοῦ ἐν τριακοστῇ.



Eις τον Σίλαν και Σιλουανόν.
Tους κήρυκάς σου Σιλουανόν και Σίλαν,
Σώτερ θανόντας, πώς ακηρύκτους λίπω;

Eις τον Eπαινετόν.
Σε αγαπητόν Παύλος ιστορεί μέγας,
Kαλών απαρχήν της Aχαΐας όλης.

Eις τον Kρήσκεντα και Aνδρόνικον.
Kρήσκης και Aνδρόνικος οι μύσται Λόγου,
Bλέπουσι νυν πρόσωπον του Θεού Λόγου.

Tέσσαρες εξέθανον μύσται Θεοίο εν τριακοστή.
Βιογραφία
Οι Άγιοι Σίλας, Σιλουανός, Επαινετός, Κρήσκης και Ανδρόνικος, ήταν πέντε από τούς εβδομήκοντα μαθητές του Κυρίου. Όλοι υπηρέτησαν το Ευαγγέλιο του Χριστού «ἐν κόπῳ καὶ μόχθω, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι» (Β' προς Κορινθίους, ια - 27). Δηλαδή, υπηρέτησαν τον Κύριο με κόπο και μόχθο, με αγρυπνίες πολλές φορές, με πείνα και δίψα στις μακρινές οδοιπορίες, με νηστείες, με ψύχος και γυμνότητα.

Ο Σίλας φυλακίστηκε μαζί με τον Παύλο στους Φιλίππους της Μακεδονίας (Πραξ. ιστ 25-39). Μετά από πολλούς μόχθους και αφού ακολούθησε τον Παύλο σε πολλές περιοδείες του, έγινε επίσκοπος Κορίνθου.

Ο Σιλουανός, από το αξίωμα του επισκόπου Θεσσαλονίκης, αγωνίσθηκε και βασανίστηκε για την πίστη του στον Κύριο.

Ο Επαινετός, από το αξίωμα του επισκόπου Καρθαγένης, αγωνίσθηκε και βασανίστηκε για την πίστη του στον Κύριο.

Ο Ανδρόνικος αγωνίστηκε και βασανίστηκε για την πίστη του στο Ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Ο Κρήσκης, τέλος, έγινε επίσκοπος Καρχιδονίας και από την θέση αυτή μόχθησε και υπηρέτησε το Θείο Ευαγγέλιο.

Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Άγιος Ανδρόνικος, εορτάζεται μαζί με την Αγία Ιουνία και στις 17 Mαΐου, ενώ η εύρεση των τιμίων λειψάνων του εορτάζεται στις 22 Φεβρουαρίου.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι, ὡς οὐρανοὶ λογικοί, τὴν δόξαν ἀστράψαντες, τοῦ κενωθέντος ἐν γῇ, συμφώνως ὑμνείσθωσαν, Κρήσκης Σιλουναὸς τέ, καὶ ὁ ἔνθεος Σίλας, ἅμα σὺν Ἀνδρονίκω, Ἐπαινετὸς ὁ θεόφρων Χριστὸν γὰρ ἰκετεύουσι, σώζεσθαι ἅπαντας.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Συνοδίτης τοῦ Παύλου γεγονὼς καὶ συνέκδημος, τὴν Νεάπολιν μάκαρ καὶ Φιλίππους ἐφώτισας, τῆς θείας ἐπιγνώσεως φωτί, Ἀπόστολε Σίλα ἱερέ. Ἀλλὰ φύλαττε καὶ σκέπε πάντας ἡμᾶς, ἐν πίστει ἐκβοῶντάς σοι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐκπληροῦντι διὰ σοῦ, ἡμῶν τὰ αἰτήματα.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Εἰς τὰ τοῦ κόσμου δραμόντες πληρώματα, θεογνωσίας τὸν λόγον ἐσπείρατε· καὶ στάχυν πολύχουν δρεψάμενοι, τῷ Βασιλεῖ τῶν ἁπάντων προσήξατε, Ἀπόστολοι Χριστοῦ παναοίδιμοι.

Ἕτερον Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἐορτάζει σήμερον ἐν εὐφροσύνῃ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἐκβοᾷ σοι Ἀπόστολε· χαῖρε ὦ Σίλα τοῦ Παύλου συνόμιλε.

Κάθισμα
Ἦχος δ'. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ὡς ἀστέρες μέγιστοι τὴν οἰκουμένην, εὐσεβείας λάμψεσι, φωταγωγοῦντες εὐσεβῶς, εἰς τὸν αἰῶνα δοξάζεσθε, θαυματοφόροι Κυρίου Ἀπόστολοι.

Μεγαλυνάριον
Χαίρετε Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ, Ἀνδρόνικε Σίλα, καὶ θεόφρον Σιλουανέ, σὺν Ἐπαινετῷ τε, καὶ Κρήσκεντι τῷ θείῳ, τῆς ἀληθοῦς σοφίας ἐνδιαιτήματα.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Χαίροις εὐσεβείας θεῖος πυρσός, Ἀπόστολε Σίλα, καὶ τῆς χάριτος θησαυρός· χαίροις ὁ τῷ Παύλῳ, πιστῶς διακονήσας, αἰτούμενος δὲ πᾶσιν, ἡμῖν τὰ κρείττονα.




Οπτικοακουστικό Υλικό
media
Ακούστε το απολυτίκιο!




Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Άγιοι Σίλας, Σιλουανός και Κρήσκης οι Απόστολοι
Άγιοι Σίλας, Σιλουανός και Κρήσκης οι Απόστολοι

Άγιος Σίλας ο Απόστολος
Άγιος Σίλας ο Απόστολος

Άγιος Ανδρόνικος ο Απόστολος
Άγιος Ανδρόνικος ο Απόστολος

1000 χρόνια σαν σήμερα η Μάχη του Κλειδίου και η εξολόθρευση του κινδύνου των Βουλγάρων από τον Βασίλειο Β'

SamuilsDeathBGhistory.jpgΗ Μάχη του Κλειδίου (βουλ. Беласишка битка, γνωστή και με το όνομα Μάχη της οροσειράςΜπέλλες) διεξήχθη στις 29 Ιουλίου 1014 μεταξύ της Βυζαντινής και της Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας. Η μάχη αποτέλεσε το αποκορύφωμα της 50χρόνης διαμάχης μεταξύ του Σαμουήλ της Βουλγαρίας και του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου. Η μάχη τελείωσε με νίκη των Βυζαντινών.
Η μάχη διεξήχθη στην περιοχή μεταξύ των βουνών των Μπέλλων και του Ογκραζντέν, στο σημερινό βουλγάρικο χωριό Κλείδιο. Η αποφασιστική μάχη έγινε στις 29 Ιουλίου, με επίθεση των Βυζαντινών, υπό την ηγεσία του Νικηφόρου Ξιφία, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή των Βουλγάρων. Αυτή η μάχη αποτέλεσε μεγάλο πλήγμα για τους Βούλγαρους. Οι Βούλγαροι στρατιώτες αιχμαλωτίστηκαν και τυφλώθηκαν μετά από διαταγή του Βασιλείου Β', ο οποίος αργότερα πήρε το όνομα «Βουλγαροκτόνος». Ο Σαμουήλ επέζησε από τη μάχη, αλλά πέθανε 2 μήνες αργότερα, από καρδιακή ανεπάρκεια. Θεωρείται πώς πέθανε όταν είδε τους τυφλούς Βούλγαρους στρατιώτες.

Παρά τα αποτελέσματα της μάχης, η Πρώτη Βουλγαρική Αυτοκρατορία δεν καταστράφηκε, αλλά δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει τους Βυζαντινούς. Για αυτό, το 1018, η Βουλγαρική Αυτοκρατορία καταστράφηκε από τον Βασίλειο Β'.

Οι συγκρούσεις Βυζαντίου-Βουλγαρίας ξεκίνησαν τον 7ο αιώνα μ.Χ., όταν οι Βούλγαροι, υπό την ηγεσία του Χαν Ασπαρούχ, κατέλαβαν, κοντά στον Δούναβη, μια επαρχία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ως αποτέλεσμα, οι Βούλγαροι αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν μια σειρά πολέμων με το Βυζάντιο.

Το 986, η Βουλγαρία δέχθηκε επίθεση από τον βορρά από τον Πρίγκιπα του Κιέβου,Σφιατοσλάφ. Εν τω μεταξύ, λόγω των επιθέσεων του Συμεών στο Βυζάντιο, η Βουλγαρική Αυτοκρατορία έχασε πολλή δύναμη. Κατά τη διάρκεια αυτών των συγκρούσεων, οι επιδρομείς από το Κίεβο νικήθηκαν από τους Βυζαντινούς, οι οποίοι ήταν σε πόλεμο με τους Βούλγαρους, μια συνεχόμενη σύγκρουση μετά την πτώση της βουλγαρικής πρωτεύουσας, Πρεσλάβ, το 971. Αυτό είχε το αποτέλεσμα της παραίτησης του Μπορίς Β' από τους αυτοκρατορικούς του τίτλους, και την παραχώρηση της ανατολικής Βουλγαρίας στους Βυζαντινούς. Οι Βυζαντινοί κατέλαβαν την ανατολική Βουλγαρία, αλλά τα ανεξάρτητα εδάφη της δυτικής Βουλγαρίας παρέμειναν αυτόνομα και υπό την ηγεσία των Κομητόπουλων - Νταβίντ, Μωυσή, Αρόν και Σαμουήλ - αντιστάθηκαν εναντίον του Βυζαντίου.

Το 976, στον θρόνο του Βυζαντίου ανέβηκε ο Βασίλειος Β', και πρώτος στόχος του ήταν η κατάληψη της Βουλγαρίας. Αντίπαλοι του ήταν οι Δυτικοί Βούλγαροι, υπό την ηγεσία του Σαμουήλ. Η πρώτη εκστρατεία του Βασιλείου ήταν καταστροφική, ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας παραλίγο να πεθάνει όταν οι Βούλγαροι εκμηδένισαν τον βυζαντινό στρατό στις Πύλες του Τραϊανού, το 986.

Τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια, όσο ο Βασίλειος ήταν απασχολημένος με τις επαναστάσεις εναντίον του και τις επιθέσεις των Φατιμίντ στην Ανατολία, ο Σαμουήλ ανακατέλαβε τα περισσότερα από τα πρώην βουλγαρικά εδάφη και μετέφερε τον πόλεμο στο Βυζάντιο. Ωστόσο, η επίθεση του στη Νότια Ελλάδα, χάρη στην οποία έφθασαν στην Κόρινθο, τελείωσε με μεγάλη ήττα των Βουλγάρων στη μάχη του Σπερχείου το 996. Η επόμενη φάση του πολέμου ξεκίνησε το 1000, όταν ο Βασίλειος ξεκίνησε μια σειρά από επιθέσεις στη Βουλγαρία. Κατέλαβε τη Μοισία, και το 1003, τα σώματα του κατέλαβαν το Βίντιν. Τον επόμενο χρόνο, ο Βασίλειος κατατρόπωσε τον Σαμούηλ στη μάχη στα Σκόπια. Το 1005, ο Βασίλειος επανέκτησε τον έλεγχο στη Θεσσαλία και σε μέρη της νότιας Μακεδονίας. Σε αυτά και τα επόμενα χρόνια, οι Βυζαντινοί εισέβαλαν αρκετές φορές στη Βουλγαρία, λεηλατώντας την ύπαιθρο. Παρά τις μερικές επιτυχίες, οι Βυζαντινοί δεν καταφέρει να νικήσουν αποφασιστικά. Η βουλγαρική αντεπίθεση, το 1009, στη μάχη της Κρέτας, παρόλο αυτά, η νίκη των Βυζαντινών δεν ήταν αποφασιστική, αλλά οι Βούλγαροι είχαν χάσει πολλές δυνάμεις. Σύμφωνα με τον Βυζαντινό ιστορικό, Ιωάννης Σκυλίτζης: «Ο Αυτοκράτορας Βασίλειος Β' συνέχιζε τις επιθέσεις στη Βουλγαρία, καταστρέφοντας τα πάντα στον δρόμο του. Ο Σαμουήλ ήταν ανίκανος να τον σταματήσει σε ανοιχτή μάχη, και έτσι, έχανε τη δύναμη του». Το αποκορύφωμα του πολέμου ήρθε το 1014, όταν ο Σαμουήλ, ως ηγέτης του στρατού, προσπάθησε να σταματήσει τον βυζαντινό στρατό πριν αυτός εισέλθει στη βουλγαρική ενδοχώρα.

Ο Σαμουήλ ήξερε πώς οι Βυζαντινοί θα επιτίθονταν στη χώρα του από τις ορεινές περιοχές. Οι Βούλγαροι έχτισαν τάφρους κατά μήκος των συνόρων τους, ειδικά στο πέρασμα του Κλειδίου στον Στρυμόνα, καθώς αυτό οδηγούσε στην καρδιά της Βουλγαρίας. Ο Σαμουήλ οχύρωσε περισσότερο την οροσειρά Μπέλλες και το Κάστρο στον Στρυμόνα. Ο ποταμός του Στρυμόνα ήταν ιδανικό μέρος για επιθέσεις και χρησιμοποιήθηκε αρκετές φορές από τους Βυζαντινούς. Ωστόσο, ο Σαμουήλ επέλεξε τον Στρυμόνα για αμυντική τακτική - βρισκόταν στον δρόμο από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τη Θράκη, στα ανατολικά, και μέχρι την Οχρίδα, στα δυτικά. Τα σύνορα αυτά φρουρούνταν από μεγάλες βουλγαρικές δυνάμεις.

Ο Σαμουήλ αποφάσισε να αντιμετωπίσει τον Βασίλειο Β' και τον στρατό του στο Κλείδιο, όχι μόνο λόγω των ηττών στα πεδία της μάχης, αλλά και λόγω των ανησυχιών σχετικά με την εποπτεία του μεταξύ της αριστοκρατίας, η οποία είχε αποδυναμωθεί από τις εκστρατείες του Βασιλείου. Το 1005, ο διοικητής του Δυρραχίου, λιμανιού τηςΑδριατικής, παρέδωσε την πόλη στον Βασίλειο Β'. Για να αντιμετωπίσει τη βυζαντινή απειλή, ο Σαμουήλ συγκέντρωσε 45.000 στρατιώτες. Ο Βασίλειος Β' επίσης συγκέντρωσε ένα μεγάλο αριθμό στρατιωτών, και όρισε διοικητή τον Νικηφόρο Ξιφία, ο οποίος είχε καταλάβει τις παλαιές βουλγαρικές πρωτεύουσες Πλίσκα και Πρεσλάβ, το 1001.

Ο βυζαντινός στρατός έφθασε από την Κωνσταντινούπολη και περνώντας από τηνΚομοτηνή, τη Δράμα και τις Σέρρες έφθασε στο χωριό του Κλειδίου στον ποταμό Στρυμόνα. Εκεί, βρήκε ένα χοντρό ξύλινο τείχος με Βούλγαρους στρατιώτες. Οι Βυζαντινοί επιτέθηκαν αμέσως, αλλά υποχώρησαν με βαριές απώλειες.

Ο Σαμουήλ, για να απομακρύνει τον Βασίλειο από το πεδίο της μάχης, έστειλε μεγάλο στρατό στη Νεστορίτσα. Οι Βούλγαροι της Νεστορίτσας έφθασαν ως τη Θεσσαλονίκη, αλλά δέχθηκαν μεγάλη ήττα από τον στρατηγό Θεοφύλακτο Βοτανειάτη και από τον γιο του, Μιχαήλ. Ο Θεοφύλακτος αιχμαλώτισε πολλούς Βούλγαρους και βάδισε στα βόρεια για να συναντήσει τον Βασίλειο.

Η πρώτη απόπειρα του Βασιλείου για να συντρίψει τους υπερασπιστές του περάσματος ήταν ανεπιτυχής, καθώς ο αριθμός των αμυνόμενων ανέρχονταν στους 15.000-20.000 Βούλγαρους. Παρά τις δυσκολίες, ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας αρνήθηκε να σταματήσει την επίθεση. Διέταξε τον Νικηφόρο Ξιφία να μεταφέρει τα σώματα του στο Βελάσιο, για να περικυκλώσει τους Βούλγαρους, όσο ο υπόλοιπος βυζαντινός στρατός θα πολιορκούσε το τείχος. Ο Ξιφίας οδήγησε τα σώματα του σε ένα μονοπάτι, πίσω από τις θέσεις των Βουλγάρων. Στις 29 Ιουλίου, ο Ξιφίας επιτέθηκε στους Βούλγαρους, αφού τους περικύκλωσε. Οι Βούλγαροι στρατιώτες άφησαν το οχυρό και κατευθύνθηκαν να αντιμετωπίσουν τη νέα απειλή, δίνοντας στον Βασίλειο την ευκαιρία να καταστρέψει το τείχος.

Εξαιτίας της σύγχυσης που επικρατούσε στο πεδίο της μάχης, πολλά βουλγαρικά στρατεύματα καταστράφηκαν, ενώ τα υπόλοιπα απεγνωσμένα προσπαθούσαν να φύγουν στη Δύση. Ο Σαμουήλ και ο γιος του, Γκαβίλ (Γαβριήλ) Ραντομίρ, κατευθύνθηκαν στα ανατολικά από το οχυρό τους στη Στρώμνιτσα, αλλά καταστράφηκαν στις μάχες στοΜοκριέβο (νυν Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας). Πολλοί Βούλγαροι στρατιώτες σκοτώθηκαν και άλλοι αιχμαλωτίστηκαν. Ο Αυτοκράτορας Σαμούηλ σώθηκε χάρη στην ανδρεία του γιου του, και με ασφάλεια έφθασαν στοΠρίλεπ. Από το Πρίλεπ, ο Σαμουήλ έφθασε στην Πρέσπα ενώ ο γιος του κατευθύνθηκε στη Στρώμνιτσα για να συνεχίσει τη μάχη.


Μετά τη νίκη στη μάχη του Κλειδίου, ο Βασίλειος Β' κατευθύνθηκε στη Στρώμνιτσα, οχυρό-κλειδί στην κοιλάδα του Βαρδάρη. Στον δρόμο τους για την πόλη, οι Βυζαντινοί κατέλαβαν το οχυρό τουΜατσούκιον. Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας έστειλε ένα στρατό, υπό την ηγεσία του Βοτανειάτη, για να περικυκλώσει τη Στρώμνιτσα και να καταστρέψει τα τείχη της πόλης, καθώς επίσης και να καθαρίσει τον δρόμο προς τη Θεσσαλονίκη. Με τα υπόλοιπα σώματα του, ο Βασίλειος έμεινε για να καταστρέψει τελείως την πόλη. Στην αρχή οι Βούλγαροι άφησαν τον Βοτενειάτη να καταστρέψει τις οχυρώσεις τους, αλλά περικύκλωσαν αυτόν και τον στρατό του και τον έσφαξαν. Στη μάχη, ο Γκαβρίλ Ραντομίρ σκότωσε τον Βοτανειάτη με το δόρυ του. Ως αποτέλεσμα, ο Βασίλειος Β' αναγκάστηκε να σταματήσει την πολιορκία της Στρώμνιτσας και υποχώρησε. Στην επιστροφή, ο Βασίλειος έπεισε τον κουβικουλάριο Σέργιο να παραδώσει το οχυρό του Μελένικου, το οποίο αποτελούσε τον κεντρικό δρόμο προς τη Σόφια, από τα νότια. 

Ο Σκυλίτζης θεωρεί πώς ο Βασίλειος αιχμαλώτισε 15.000 στρατιώτες (14.000 σύμφωνα με τον Κεκαυμένο). Σύγχρονοι ιστορικοί, όπως ο Βασίλ Ζλατάρσκι, ισχυρίζονται πώς αυτοί οι αριθμοί είναι απίθανοι και υπερβολικοί. Τον 14ο αιώνα, το έργο τουΚωνσταντίνου Μαννάση, Χρονικόν, μεταφράστηκε στα βουλγάρικα. Ο Μαννάσης καταγράφει πώς στη μάχη αιχμαλωτίστηκαν 8.000 στρατιώτες. Ο Βασίλειος χώρισε τους αιχμάλωτους σε ομάδες των 100 ανδρών, τυφλώνοντας τους 99 αιχμαλώτους σε κάθε ομάδα και αφήνοντας τον τελευταίο με ένα μάτι, για να οδηγεί τους υπόλοιπους στην πατρίδα τους - αυτό το έκανε για να εκδικηθεί τον θάνατο του Βοτανειάτη, ο οποίος ήταν ο αγαπημένος του στρατηγός. Άλλη αιτία για αυτή την πράξη, ήταν ότι στα μάτια των Βυζαντινών, οι Βούλγαροι ήταν επαναστάτες κατά της εξουσίας τους, και πώς η τύφλωση ήταν η πιθανή τιμωρία για τους αντάρτες. Για αυτή την πράξη, ο Βασίλειος έλαβε το επίθετο «Βουλγαροκτόνος». Στις 6 Οκτωβρίου 1014, ο Σαμουήλ πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια, όταν είδε τους τυφλούς του στρατιώτες. 

Ο θάνατος του Βοτανειάτη και τα μετέπειτα τέσσερα χρόνια του πολέμου έδειξαν πώς η βυζαντινή επιτυχία δεν ήταν πλήρης. Μερικοί σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν πώς η ήττα των Βουλγάρων δεν ήταν πλήρης, όπως περιέγραψαν ο Σκυλίτζης και ο Κεκαυμένος. Άλλοι ιστορικοί δίνουν έμφαση στον θάνατο του Σαμουήλ και θεωρούν αυτό το γεγονός ως μεγάλο πλήγμα για τη Βουλγαρία. Ο Γκαβρίλ Ραντομίρ και ο Ιβάν Βλαντισλάφ στάθηκαν ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τους Βυζαντινούς, και τελικά η Βουλγαρία καταλήφθηκε το 1018. Αυτό τον χρόνο, ο Τσάρος Ιβάν Βλαντισλάφ σκοτώθηκε στη μάχη στο Δυρράχιο, και η Βουλγαρία έγινε επαρχία του Βυζαντίου, μέχρι το 1185, όποτε διεξήχθη η επιτυχής εξέγερση των αδερφών Άσεν.

Στη μάχη του Κλειδίου, ο βουλγαρικός στρατός υπέστη βαριές απώλειες, και αυτό ήταν αποφασιστικός παράγοντας για την τελική νίκη του Βυζαντίου στον πόλεμο. Οι περισσότεροι από τους διοικητές αποφάσισαν να παραδοθούν εθελοντικά στον Βασίλειο Β'.

Η μάχη είχε αντίκτυπο στους Σέρβους και στους Κροάτες, οι οποίο αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν τη δύναμη του Βυζαντινού Αυτοκράτορα, μετά το 1018. Τα σύνορα τηςΒυζαντινής Αυτοκρατορίας αποκαστάθηκαν στον Δούναβη, δίνοντας στο Βυζάντιο τον έλεγχο της βαλκανικής χερσονήσου από τον Δούναβη στην Πελοπόννησο και από την Αδριατική μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα. 

Ο Διωγμός των Χριστιανών εντείνεται – Το αντιχριστιανικό ΜΙΣΟΣ σαρώνει τον κόσμο!

jesus_toihos_anthroposΈνα παθιασμένο μίσος κατά του Χριστιανισμού σαρώνει τον πλανήτη και πολύ λίγοι παγκόσμιοι ηγέτες υπήρξαν πρόθυμοι να βγουν μπροστά και να μιλήσουν ενάντια σε αυτές τις αυξανόμενες διώξεις των Χριστιανών.
Σε πολλά μέρη της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής και της Ασίας, οι πιστοί δέχονται αμείλικτες επιθέσεις από εξτρεμιστές, εκκλησίες καταστρέφονται νόμοι ψηφίζονται στην προσπάθεια να εμποδιστεί η εξάπλωση της χριστιανικής πίστης. Σε ορισμένες περιοχές η βία έχει γίνει τόσο ακραία ώστε οι Χριστιανοί εν γνώσει τους διακινδυνεύουν τη ζωή τους, μόνο και μόνο για να πάνε στη λειτουργία των εκκλησιών τους κάθε εβδομάδα.

Θα ρισκάρατε τη ζωή σας για να πάτε στην εκκλησία; Στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη, η δίωξη είναι συχνά πιο διακριτική. Ακόμα κι αν οι βίαιες επιθέσεις είναι ακόμα αρκετά σπάνιες, οι χριστιανικές πεποιθήσεις υπονομεύονται από νέους νόμους, κωμικούς και τηλεοπτικές εκπομπές που κοροϊδεύουν τακτικά τη χριστιανική πίστη και πολλοί εργοδότες θα απέκλειαν αμέσως έναν πιθανό υποψήφιο για μια θέση εργασίας, εάν ανακάλυπταν ότι ένα άτομο είναι Χριστιανός.
Δυστυχώς, αυτό είναι μόνο η αρχή. Στα επόμενα χρόνια, εκείνοι που επιλέγουν να είναι οπαδοί του Ιησού Χριστού, θα αντιμετωπίσουν ακόμη μεγαλύτερες διώξεις από ό,τι έχουμε ήδη δει.
Όταν οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται «χριστιανική δίωξη», αμέσως σκέφτονται το τι συμβαίνει στη Μέση Ανατολή. Και χωρίς αμφιβολία, αυτό που η ISIS κάνει στους χριστιανούς του Ιράκ και της Συρίας είναι παραπάνω από τρομακτικό. Αλλά αυτό είναι μόνο ένα μέρος της ιστορίας.
Σε αυτό το άρθρο, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας 10 παραδείγματα που δείχνουν πώς ο διωγμός των χριστιανών εντείνεται, καθώς το αντιχριστιανικό μίσος σαρώνει τον κόσμο και οι περισσότεροι από αυτούς είναι έξω από τη Μέση Ανατολή. Το έκανα αυτό ειδικά για να δείξω ότι αυτό είναι πραγματικά ένα παγκόσμιο φαινόμενο.
Αλλά για να ξεκινήσει αυτή η λίστα, ας ξεκινήσουμε με το πώς η ISIS αντιμετωπίζει τους χριστιανούς σε περιοχές που έχει κατακτήσει …
# 1 Ιράκ
Ο Eliza Griswold είναι ο συγγραφέας του «Ο δέκατος Παράλληλος: Οι αποστολές από τη γραμμή σφάλματος μεταξύ του Χριστιανισμού και του Ισλάμ» και έχει ξοδέψει πολύ χρόνο εξετάζοντας τη διάλυση της χριστιανικής πίστης στην καρδιά της Μέσης Ανατολής.
Το παρακάτω είναι ένα απόσπασμα από ένα πρόσφατο κομμάτι που έγραψε για την εφημερίδα New York Times …
«Πρόσφατα, το ISIS δημοσίευσε βίντεο σκιαγραφώντας την κατάσταση δεύτερης κατηγορίας των Χριστιανών στο χαλιφάτο. Όσοι δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν το jizyatax ή να αλλαξοπιστήσουν θα καταστραφούν, ο αφηγητής προειδοποίησε, καθώς το βίντεο κορυφώθηκε με τις πλέον διαβόητες σκηνές των Αιγύπτιων και Αιθιόπων Χριστιανών στη Λιβύη που σπρώχνονται πάνω στην παραλία και αποκεφαλίζονται με το αίμα τους τρέχει.
Το μέλλον του χριστιανισμού στην περιοχή της γέννησής του είναι πλέον αβέβαιο. «Για πόσο καιρό μπορούμε να το σκάμε πριν εμείς και άλλες μειονότητες να γίνουμε μια ιστορία σε ένα βιβλίο ιστορίας; «, λέει ο Nuri Kino, ένας δημοσιογράφος και ιδρυτής της υπερασπιστικής ομάδας Απαίτηση Δράσης. Σύμφωνα με μια μελέτη του Pew, περισσότεροι χριστιανοί είναι τώρα αντιμέτωποι με θρησκευτικές διώξεις από κάθε άλλη φορά από τις αρχές της ιστορίας τους. «Το ISIL έθεσε στο προσκήνιο το θέμα», λέει η Άννα Eshoo, μια δημοκράτης Καλιφόρνιας στην αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων, της οποίας οι γονείς είναι από την περιοχή και υποστηρίζει τους χριστιανούς της Ανατολής. «Ο Χριστιανισμός είναι υπό υπαρξιακή απειλή».
# 2 Κένυα
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η δίωξη των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή είναι μόνο ένα μέρος της ιστορίας. Αυτό που παίρνει πολύ μικρότερη κάλυψη είναι η τρομακτική δίωξη που συμβαίνει σε πολλά μέρη της Αφρικής. Το παρακάτω είναι από ένα πρόσφατο κομμάτι του CNN σχετικά με τη συνεχιζόμενη δίωξη των χριστιανών στην Κένυα …
Τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, εκατοντάδες φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Γκαρίσα στη βόρεια Κένυα δέχθηκαν επίθεση όταν μαχητές της Αλ-Σαμπάαμπ από τα σύνορα με τη Σομαλία έκαναν έφοδο στους κοιτώνες του κολεγίου. Διαχωρίζοντας τους χριστιανούς φοιτητές από τους μουσουλμάνους συμμαθητές τους, οι επιδρομείς σκότωσαν 147 και τραυμάτισαν δεκάδες άλλους. Σήμερα, το πανεπιστήμιο παραμένει άδειο.
Οι Χριστιανοί στη βορειοανατολική Κένυα έχουν δεχθεί επανειλημμένες επιθέσεις από μαχητές της Αλ-Σαμπάαμπ. Κατά την Κυριακάτικη λειτουργία στον Καθεδρικό Ναό της Garissa, τα παγκάκια είναι γεμάτα. Το εκκλησίασμα προσεύχεται κάτω από ένοπλη φρουρά, αλλά παρ ‘όλα αυτά προσεύχεται.
Κάθε Κυριακή φέρνει μαζί της νέες απειλές από την Al-Shabaab. Στους Χριστιανούς της Garissa έχουν πει ότι αν λατρεύεις εδώ, θα πεθάνεις. Ένας από αυτούς που παρακολουθούν την Κυριακάτικη λειτουργία, ο Πάτρικ Gitau μας λέε ότι, παρά τους κινδύνους: «Κάθε Κυριακή είμαι εδώ, είναι ο καθεδρικός μου. Ναι είμαι εδώ, βαφτίστηκα στην εκκλησία αυτή».
# 3 Ινδία
Δεν είναι μόνο οι μουσουλμάνοι που κακόβουλα καταδιώκουν τους χριστιανούς. Στην Ινδία, οι ριζοσπαστικοί Ινδουιστές διεξάγουν τακτικά βίαιες επιθέσεις κατά των χριστιανών και των εκκλησιών. Το παρακάτω είναι μόνο ένα πρόσφατο παράδειγμα …
Η Ευαγγελική Κοινότητα της Ινδίας ανέφερε μια βίαιη επίθεση κατά των χριστιανών στη χώρα, που διαπράχθηκε νωρίτερα αυτό το μήνα, όταν πάνω από 200 ινδουιστές εξτρεμιστές εισέβαλαν σε προτεσταντική εκκλησία στην πόλη της Attingal, Kerela, δέρνοντας τον πάστορα και μερικούς από τους πιστούς και σπάζοντας τον βωμό.
Η Ευαγγελική Κοινότητα της Ινδίας μοιράστηκε την είδηση το Πρακτορείο Ειδήσεων Fides, αναφέροντας ότι η επίθεση έλαβε χώρα στις 14 Ιουνίου. Οι εξτρεμιστές φέρεται να φώναζαν συνθήματα όπως «Bharat Jai Mathaki» («Χαίρε Μητέρα Ινδία») κατά τη διάρκεια της επίθεσης, η οποία διεκόπη μετά την άφιξη της αστυνομίας.
# 4 Πακιστάν
Μερικές από τις πιο άγριες επιθέσεις κατά των χριστιανών τα τελευταία χρόνια έχουν συμβεί στο Πακιστάν. Δυστυχώς, οι αρχές συχνά αγνοούν πρόθυμα αυτές τις επιθέσεις. Τα παρακάτω είναι μερικά μόνο από τα περιστατικά που έχουν συμβεί πρόσφατα …
Την Κυριακή, 24 Μαΐου ένας χριστιανός στη γειτονιά Sanda της Λαχώρης κατηγορήθηκε για βλασφημία, όταν κάποιοι Μουσουλμάνοι τον είδαν να καίει εφημερίδες που φέρεται να περιειχαν Αραβικούς στίχους από το Κοράνι. Μετά την καταγγελία, ένας μουσουλμανικός όχλος έπιασε τον Χριστιανό, τον χτύπησε σοβαρά και προσπάθησε ακόμη να του βάλει και φωτιά.
Λίγους μήνες νωρίτερα, ένας άλλος μουσουλμανικός όχλος έκαψε ζωντανό ένα χριστιανικό ζευγάρι μέσα σε ένα κλίβανο, αφότου είχαν κατηγορηθεί για προσβολή του Ισλάμ.
Η χριστιανική νεολαία – Humayun Masih, που λέγεται ότι είναι «διανοητικά ασταθής» – φυλακίστηκε και κατηγορήθηκε υπό το άρθρο 295-Β του ποινικού κώδικα του Πακιστάν, ο οποίος απαγορεύει τη βεβήλωση του Κορανίου. Μετά την επίθεση κατά της χριστιανικής νεολαίας, ο μουσουλμανικός όχλος, σύμφωνα με πληροφορίες χιλιάδες, ξέσπασε μέσα από τη γειτονιά και έβαλε φωτιά σε χριστιανικά σπίτια και μια εκκλησία. Οι Χριστιανοί στην περιοχή δέχτηκαν επίθεση και οι περισσότεροι εγκατέλειψαν την περιοχή. Μερικά άτομα του όχλου ήταν οπλισμένα και πυροβολισμοί ακούστηκαν.
# 5 Νιγηρία
Ξέρατε ότι ισλαμιστές τρομοκράτες στη Νιγηρία έχουν σκοτώσει πάνω από 2.000 άτομα (οι περισσότεροι από αυτούς χριστιανοί), μέχρι τώρα το 2015; Γιατί αυτό δεν παίρνει περισσότερη προσοχή από τα παγκόσμια ΜΜΕ; …
Από την ίδρυσή της το 2009, η Boko Haram διέπραξε τη δολοφονία πάνω από 10.000 Νιγηριανών, συμπεριλαμβανομένων χιλιάδων Χριστιανών. Μόνο φέτος, πάνω από 2.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί ως αποτέλεσμα των επιθέσεων της ομάδας και εκτιμάται ότι 750.000 έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους. Ενώ οι περισσότερες από τις επιθέσεις έχουν λάβει χώρα στη βόρεια Νιγηρία, έχουν επεκταθεί σε Καμερούν και Τσαντ τους τελευταίους μήνες.
Νωρίτερα τον Ιούλιο, μουσουλμάνοι εξτρεμιστές ρήμαξαν τα βορειοανατολικά χωριά της Νιγηρίας, σκοτώνοντας εννέα χωρικούς και πυρπόλησαν 32 εκκλησίες και περίπου 300 σπίτια, σύμφωνα με τον Stephen Apagu, πρόεδρο μιας ομάδας αυτοάμυνας στην περιοχή Askira-Uba του Borno.
# 6 Κίνα
Η κινεζική κυβέρνηση βάναυσα διώκει τους πιστεύοντες στην Αγία Γραφή Χριστιανούς εδώ και δεκαετίες, αλλά φέτος τα πράγματα έχουν φτάσει σε ένα εντελώς νέο επίπεδο. Το παρακάτω είναι ένα απόσπασμα από ένα πρόσφατο άρθρο στην Washington Free Beacon…
Το CCP θεωρεί την αυξανόμενη δημοτικότητα του Χριστιανισμού ως απειλή για την κυριαρχία του, είπε η China Aid και χρησιμοποίησε επιθετικά μέτρα για να εκφοβίσει τα μέλη.
«Η εκστρατεία δίωξης της κινεζικής κυβέρνησης περιλάμβανε αναγκαστική κατεδάφιση των εκκλησιών και των σταυρών, τη σύλληψη και τη φυλάκιση των ποιμένων και των μελών της εκκλησίας με ποινικές διώξεις, αναγκάζοντας τις εκκλησίες σε πτώχευση με την κατάσχεση της εκκλησιαστικής περιουσίας και την επιβολή προστίμων και χειραγωγώντας τα κρατικά μέσα ενημέρωσης να ονομάσουν τις εκκλησίες, ως οργανώσεις «λατρείας», «ανέφερε η έκθεση.
Μια τοπική αστυνομική δύναμη, συμπεριλαμβανομένων 600 αξιωματικών SWAT και κυβερνητικών πρακτόρων, κατεδάφισε το σταυρό πέρυσι στην Εκκλησία Σωτηρίας, μια χριστιανική σπιτική εκκλησία στην ανατολική παράκτια πόλη Wenzhou. Οι αστυνομικοί επιτέθηκαν στα 14 μέλη της εκκλησίας στις 21 Ιουλίου και πέντε τραυματίστηκαν σοβαρά, σύμφωνα με την έκθεση.
Ο Zhang Shaojie, πρώην πάστορας στο Χριστιανική Εκκλησία Nanle County στην κεντρική Κίνα, καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκιση και σε πρόστιμο, μετά την καταδίκη του για «συγκέντρωση πλήθος για διατάραξη της δημόσιας τάξης» και «απάτη». Ο Zhang κινητοποίησε το ποίμνιό του να αιτηθεί στην κυβέρνηση στο Πεκίνο, μετά την κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων που η εκκλησία είχε κρατήσει για ένα νέο κτίριο. Οι τοπικοί αξιωματούχοι απάντησαν με την κράτηση ορισμένων μελών της εκκλησίας που απέκλεισε τα ταξίδια τους στο Πεκίνο.
# 7 Νεπάλ
Στο Νεπάλ, εκκλησίες δεν μπορούν να αγοράσουν ακίνητα και το νέο σύνταγμα απαγορεύει στην πραγματικότητα στους ανθρώπους να ασπαστούν το χριστιανισμό …
Το μεγάλο Hindu έθνος του Νεπάλ έχει δημοσιεύσει σχέδιο του νέου συντάγματος που θα απαγορεύει το θρησκευτικό προσηλυτισμό. Ο Πατέρας Σίλας Bogati, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Αποστολικής Vicariate του Νεπάλ, είπε στην Καθολική υπηρεσία ειδήσεων ότι «ο Χριστιανισμός δεν αναγνωρίζεται ως θρησκεία εδώ, σε αντίθεση με τον Ινδουισμό, Βουδισμό ή το Ισλάμ». «Ως εκ τούτου, οι εκκλησίες δεν μπορούν να καταχωρηθούν ως νομικά πρόσωπα και δεν μπορούν να αγοράσουν ακίνητα», πρόσθεσε. «Έχουμε σοβαρή αναπηρία από αυτό».
# 8 Ιταλία
Κανονικά δεν θα σκεφτόμασταν την Ιταλία ως ένα μέρος όπου διώκονται οι Χριστιανοί, αλλά χάρη στην ισλαμική μετανάστευση αυτό αλλάζει ταχύτατα…
Λογαριασμοί μουσουλμάνων μεταναστών χλευάζουν και ακόμα επιτίθενται εναντίον χριστιανών στην Ιταλία, κάτι που συνεχώς αυξάνεται. Νωρίτερα αυτό το έτος, ένας σταυρός καταστράφηκε βίαια κοντά σε πολυσύχναστο τζαμί και ένα άγαλμα της Παναγίας καταστράφηκε και μια ομάδα Βορειοαφρικανών το ούρησε.
# 9 Καναδάς
Ο Καναδάς γίνεται ολοένα και πιο εχθρικό προς τους πιστούς Χριστιανούς και οι επιθέσεις σε εκκλησίες είναι όλο και πιο συχνές. Απλά δείτε αυτό το πρόσφατο παράδειγμα …
Στις 26 Μαΐου, ένας 22χρονος άνδρας μουσουλμανικής καταγωγής κατηγορήθηκε με φερόμενα εγκλήματα μίσους που διαπράχθηκαν κατά της Εκκλησίας της Αγίας Αικατερίνης της Σιένα και του γειτονικού της δημοτικού σχολείου στο Mississauga, Οντάριο. Ο Iqbal Hessan αντιμετωπίζει πέντε κατηγορίες για φθορά ξένης περιουσίας και πάνω από $ 5.000 σε πρόστιμα. Στις 20 Μαΐου, η Ιερή Καρδιά του αγάλματος του Ιησού που στέκεται μπροστά από την εκκλησία ήταν καλυμμένο με μαύρο χρώμα και τα δάχτυλα των απλωμένων χέρια του κόπηκαν. Πίσω από την εκκλησία, ένα γκράφιτι με τις λέξεις «Δεν υπάρχει Ιουδαίος Θεός» ήταν γραμμένο σε όλο τον τοίχο, μαζί με ένα σχέδιο ενός προσώπου με την ένδειξη «Jewsus.» Αυτός ο βανδαλισμός ήταν η τέταρτη φορά που η εκκλησία στοχεύθηκε.
# 10 Ηνωμένες Πολιτείες
Αν οι Χριστιανοί μένουν στα σπίτια τους και δεν λένε τίποτα, συνήθως δεν διώκονται σωματικά στη χώρα αυτή. Αλλά τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει ένας αυξανόμενος αριθμός περιστατικών, όπου κήρυκες του δρόμου και άλλοι που προσπαθούν να επηρεάσουν ενεργά τον πολιτισμό, έχουν δεχθεί βίαιη επίθεση. Το παρακάτω είναι ένα πρόσφατο παράδειγμα που συνέβη στο Σιάτλ …
Δύο κήρυκες του δρόμου δέχθηκαν άγριο ξυλοδαρμό-με γροθιές και κλοτσιές, από ένα πλήθος σε ένα γκέι φεστιβάλ υπερηφάνειας στο Σιάτλ και όλο το περιστατικό συνελήφθη σε βίντεο.
Οι ιεροκήρυκες κρατούσαν πινακίδες που έγραφαν «Μετανοείτε ή αλλιώς» και «Ο Ιησούς σώζει από την αμαρτία.» Το βίντεο δείχνει μια ομάδα ανθρώπων αρχικά να ουρλιάζει και να απειλεί τους άντρες κατά τη διάρκεια του Pridefest στο Σιάτλ Space Needle.
Ο τηλεοπτικός σταθμός KOMO ανέφερε ότι ορισμένοι από τους επιτιθέμενους ανήκαν σε μια ομάδα που ονομάζεται NOH8.
Μια ομάδα γυναικών προσπάθησε να κλέψει τα πλακάτ τους, αλλά ήταν ανεπιτυχείς. Το βίντεο δείχνει στη συνέχεια μια ομάδα ανδρών να αρπάζει ένα από τα πλακάτ του ιεροκήρυκα και να τον σέρνει στο έδαφος. Σε κάποιο σημείο δέχθηκε γροθιές στο πίσω μέρος του κεφαλιού πολλές φορές, ενώ άλλοι φαίνεται να κλωτσούν τον άνθρωπο.
Φυσικά, όλα αυτά είναι μόνο η αρχή.
Στα επόμενα χρόνια, το μίσος προς τους Χριστιανούς θα συνεχίσει να αυξάνεται και πολλοί πιστοί θα βρεθούν αντιμέτωποι με ορισμένες πολύ δύσκολες επιλογές.
Τι θα κάνατε αν ήσασταν αναγκασμένοι να επιλέξετε μεταξύ της εργασίας σας και της σχέσης σας με τον Ιησού Χριστό;
Τι θα κάνατε αν ήσασταν αναγκασμένοι να επιλέξετε ανάμεσα στη ζωή σας και τη σχέση σας με τον Ιησού Χριστό;
Σχεδόν πριν από 2000 χρόνια, ο Ιησούς μας είπε ότι οι οπαδοί του θα μισιούνταν και θα διώκονταν. Έτσι, τίποτα από αυτά δεν θα πρέπει να είναι έκπληξη για εμάς. Σκεφτείτε τι είχε πει ο Ιησούς στο κατά Ιωάννη κεφάλαιο 15 …
«Αν ο κόσμος σας μισεί, ξέρετε ότι μισούσε Εμένα προτού να σας μισήσει. Αν ήσασταν όπως ο κόσμος, ο κόσμος θα σας αγαπούσε σαν δικούς του. Αλλά επειδή δεν είσαστε όπως ο κόσμος, δεδομένου ότι σας επέλεξα από τον κόσμο, ο κόσμος σας μισεί, ως εκ τούτου. Θυμηθείτε τη λέξη που σας είπα: Ο υπηρέτης δεν είναι ανώτερος από τον κύριό του. Αν με καταδίωξαν, θα σας καταδιώξουν επίσης. Αν κράτησαν τα λόγια μου, θα κρατήσουν τα δικά σας επίσης».
Ακριβώς όπως είδαμε κατά την εποχή της πρώτης εκκλησίας, μερικές φορές η φωτιά του διωγμού παρέχει το ιδανικό καύσιμο για την ανάπτυξη της βασιλείας του Θεού. Και μερικές φορές οι διώκτες καταλήγουν να γίνουν εξαιρετικά ριζοσπαστικοί πιστοί.
Το παρακάτω είναι ένα ιδιαίτερα θαυματουργό παράδειγμα …
«Ένας από τους εργαζομένους της YWAM στη Μέση Ανατολή ήρθε σε επαφή με έναν φίλο νωρίτερα αυτό το χρόνο και συναντήθηκαν, όπου τον σύστησαν σε ένα μαχητή της ISIS ο οποίος είχε σκοτώσει πολλούς Χριστιανούς ήδη. Θέλω να πω ότι είναι μια φρικτή κατάσταση και κατά γενική ομολογία, ήταν πιθανώς σε επιφυλακή», είπε η Τζίνα Fadely, διευθύντρια της Youth With A Mission Frontier Missions, Inc. (YWAM), κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης εμφάνισης στην Φωνή της Μαρτύρων στο Radio Network.
Η YWAM, μια μη κερδοσκοπική ιεραποστολική οργάνωση που δραστηριοποιείται από το 1960, περιγράφει τον εαυτό της ως «ένα παγκόσμιο κίνημα Χριστιανών από πολλούς πολιτισμούς, ηλικίες και χριστιανικές παραδόσεις, αφιερωμένο στην υπηρεσία του Ιησού σε όλο τον κόσμο». Η Φωνή των Μαρτύρων (VOM) είναι μια άλλη μη κερδοσκοπική που εφιστά την προσοχή στους Χριστιανούς που αντιμετώπιζαν διώξεις σε όλο τον κόσμο.
Η Fadely, η οποία εμφανίστηκε στο ραδιοφωνικό πρόγραμμα VOM μαζί με τον Kevin Sutter, έναν άλλο ηγέτη της YWAM, μοιράστηκε ότι αυτός ο τζιχαντιστής του Ισλαμικού Κράτους, ομολόγησε όχι μόνο ότι σκοτώνει χριστιανούς, αλλά «ότι πραγματικά το απολάμβανε».
«Είπε σε αυτόν τον ηγέτη της YWAM πως είχε ξεκινήσει να βλέπει όνειρα ενός ανθρώπου στα λευκά, που ήρθε σε αυτόν και είπε, «σκοτώνεις τους ανθρώπους μου». Και άρχισε να αισθάνεται πολύ άρρωστος και ανήσυχος για ότι έκανε», συνέχισε η Fadely . «Ο μαχητής είπε λίγο πριν σκοτώσει έναν χριστιανό, ξέρω ότι θα με σκοτώσεις, αλλά σου δίνω τη Βίβλο μου». Ο Χριστιανός σκοτώθηκε και αυτός ο μαχητής της ISIS πραγματικά πήρε την Αγία Γραφή και άρχισε να τη διαβάζει. Σε ένα άλλο όνειρο, ο Ιησούς του ζήτησε να τον ακολουθήσει και αυτός τώρα ζητά να γίνει οπαδός του Χριστού και να μαθητεύσει».
Michael Snyder
hellasforce.com