Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Άγιος Ανώνυμος Κρητικός Νεομάρτυρας

Ο Νεομάρτυρας αυτός ήταν από την Κρήτη και γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς. Είκοσι χρονών βρέθηκε στη δούλεψη ενός Τούρκου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Κάποια νύκτα, ο Τούρκος αυτός, θέλησε να εκμεταλλευτεί τον νεαρό. Τότε ο ευσεβής νέος αρνήθηκε και πάνω στην απελπισία του μαχαίρωσε τον Τούρκο με αποτέλεσμα αυτός να πεθάνει.

Την επομένη μέρα οι φίλοι του σκοτωμένου Τούρκου, μόλις άκουσαν το γεγονός, συνέλαβαν τον νεαρό χριστιανό και τον πήγαν στον δικαστή. Αλλά επειδή δεν υπήρχε μαρτυρία σε βάρος του τον άφησαν ελεύθερο.

Μετά δύο μέρες όμως, τον συνέλαβαν πάλι και αφού τον βασάνισαν σκληρά, ομολόγησε όλη την αλήθεια. Τότε ο δικαστής του πρότεινε, για να σώσει τη ζωή του, ν' αρνηθεί τον Χριστό και να γίνει μουσουλμάνος. Ο Νεομάρτυρας απέρριψε την πρόταση του δικαστή και με θάρρος ομολόγησε πως γεννήθηκε, είναι και θέλει να πεθάνει χριστιανός. Τότε μια από τις μέρες του Ιουλίου το 1811 μ.Χ., τον θανάτωσαν με απαγχονισμό. Δύο μέρες έμεινε το τίμιο λείψανο του στην κρεμάλα, κατόπιν το κατέβασαν και το έχωσαν στην άμμο. 

Πολλά δισ. ευρώ αδήλωτα φεύγουν παράνομα έξω από εταιρείες τύπου WESTERN UNION


Από νόμιμους και παράνομους μετανάστες &
 Τα υπολογίζουν γύρω στα 44 δισ. ευρώ κ. Σαμαρά

Κάθε χρόνο σημαντικά ποσά «φεύγουν-ταξιδεύουν» από τους εργαζόμενους στην Ελλάδα αλλοδαπούς (νομίμως ή παρανόμως εισελθόντες στη χώρα μας) προς τις χώρες τους με τη μορφή εμβασμάτων μέσω των διαφόρων γραφείων-εταιρειών τύπου «WESTERN
UNION», χωρίς να ελέγχεται αν τα χρήματα αυτά αποκτήθηκαν από νόμιμη ή παράνομη δουλειά και κυρίως αν προηγουμένως φορολογήθηκαν στην Ελλάδα.

Κατά ημιεπίσημους υπολογισμούς το ύψος τους ανέρχεται στα 44 δισ. ευρώ, με αποτέλεσμα να «αδυνατίζει» αφάνταστα η ελληνική οικονομία από την αιμορραγία αυτή, αφού τα χρήματα αυτά δεν «πέφτουν» στην ελληνική οικονομία.

Όταν έχει στεγνώσει η αγορά, η οικονομία παραμένει στον αστερισμό της χρεοκοπίας, όταν έχεις καταντήσει ζητιάνος, όταν έχεις ενάμισι εκατομμύριο ανέργους, δεν μπορείς να αφήνεις να φεύγουν μπρος στα μάτια σου δισεκατομμύρια ευρώ και να μην παίρνεις κανένα μετρό. Και εδώ μπαίνει το ερώτημα τι κάνουν οι φορολογικοί μηχανισμοί, το ΣΔΟΕ, η Οικονομική Αστυνομία, ο υπουργός Οικονομικών, η Τράπεζα της Ελλάδος, για να σταματήσει αυτή η μεγάλη διαρροή οξυγόνο;

Δεν θα πρέπει κύριε πρωθυπουργέ, κ. Προβόπουλε και κ. Στουρνάρα να ελέγχεται υποχρεωτικά

α) αν τα χρήματα αυτά που εμβάζονται σε τρίτες κυρίως χώρες έχουν αποκτηθεί νομίμως,

β) αν οι δικαιούχοι των ποσών αυτών έχουν υποβάλει φορολογική δήλωση,

γ) αν έχουν φορολογηθεί προηγουμένως στην Ελλάδα, και

δ) αν το ύψος των ποσών αυτών δικαιολογείται από την υποβληθείσα φορολογική δήλωση αυτών που τα εμβάζουν;

Δεν θα πρέπει να υπάρξει διάταξη που να υποχρεώνει τις εταιρείες-γραφεία που διακινούν τα χρήματα αυτά με αυστηρότατες κυρώσεις σε βάρος τους, να ελέγχουν τις παραπάνω προϋποθέσεις και σε περίπτωση που δεν συντρέχουν

α) να μην εμβάζονται τα χρήματα αυτά, να κρατείται για φοροδιαφυγή και να παραπέμπεται με τη διαδικασία του αυτοφώρου ο αποστέλλων-αλλοδαπός (όπως γίνεται με κάθε έλληνα πολίτη για 2000 και 3000 ευρώ που τον βάζουν φυλακή),

β) να ενημερώνεται άμεσα το ΣΔΟΕ ή άλλος φοροελεγκτικός μηχανισμός, αλλιώς να αίρεται η άδεια της εταιρείας αυτής με αντίστοιχη επιβολή σοβαρού χρηματικού προστίμου, αντί να κόβονται οι συντάξεις και τα οικογενειακά επιδόματα των ελλήνων πολιτών;

Αυτά τα απλά πράγματα, αντί των περίπλοκων δεν θα έπρεπε να τα σκεφθούν οι εγκέφαλοι του ΥΠΟΙΚ, αντί να λεηλατούν κάθε φορά τα πενιχρά εισοδήματα των Eλλήνων και να καταργούν στην ουσία την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη και τη δημόσια εκπαίδευση ή να επιβάλλουν φόρο υπεραξίας στον πωλητή στις εν γένει (από οποιαδήποτε αιτία-χαριστική ή επαχθή-) μεταβιβάσεις ακινήτων σε μια δραστηριότητα (οικοδομική) που συντηρούσε δεκάδες επαγγελμάτων και την οικονομία της χώρας, ως η ατμομηχανή της οικονομίας και απέφερε φορολογικά έσοδα στο κράτος;

Τόσο περίπλοκα είναι αυτά που δεν μπορούν να τα σκεφθούν οι εγκέφαλοι του υπουργείου Οικονομικών;

Να που είναι τα λεφτά που χρειάζεται η χώρα κ. Σαμαρά. Είναι ώρα να τραβήξετε και μάλιστα άγρια πάρα πολλά αυτιά.
http://www.paron.gr

Πολίτες σφάζονται στα σπίτια τους και εσείς στέλνετε τα ΜΑΤ στη Μονή Εσφιγμένου;


Κύριε Υπουργέ Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη κε. Δένδια,
ποιος είναι ο πραγματικός λόγος της απαράδεκτης εικόνας που παρακολουθήσαμε όλοι οι Έλληνες πολίτες και την εμπλοκή των Σωμάτων ασφαλείας, με σκοπό την απομάκρυνση των Πατέρων της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου από τον τόπο μετανοίας τους;

Γιατί κύριε Υπουργέ δεν ασχολείστε με την εγκληματικότητα εισαγόμενη και μη, που έχει χτυπήσει κόκκινο αλλά ξοδεύετε τα χρήματα του Ελληνικού Λαού με το στέλνετε αστυνομικές δυνάμεις επεμβαίνοντας στα εσωτερικά προβλήματα του Αγίου Όρους;

Ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός και στόχος της σημερινής Τροϊκανής Κυβέρνησης την οποία υπηρετείτε;

Πως γίνεται την ίδια χρονική περίοδο που έχετε εγκρίνει να προσευχηθούν μαζικά οι εισερχόμενοι λαθρομετανάστες στα δύο μεγάλα αθλητικά κέντα στην Αττική, στο ΣΕΦ και το ΟΑΚΑ για το τέλος του ραμαζανιού εσείς να στέλνετε Αστυνομικές δυνάμεις να πετάξουν έξω με ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ ΤΡΟΠΟ τους Έλληνες Ορθόδοξους Μοναχούς από τον χώρο μετανοίας τους που έχουν δώσει μάλιστα όρκο να αφήσουν την τελευταία τους πνοή!

Να μην ξεχνάμε επίσης ότι την ίδια περίοδο ο γνωστός σε όλους τους Έλληνες Τουρκόφιλος, Δήμαρχος Θεσσαλονίκης κος. Μπουτάρης έχει καλέσει τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, κ. Νταβούτογλου, στη Θεσσαλονίκη, για να γιορτάσουν το Μπαιράμι στο Αλατζά Ιμαρέτ της Θεσσαλονίκης.

Που να καταλάβετε εσείς από αυτά κύριε!
Υπουργέ, αφού μας έχετε αποδείξει εσείς και τα υπόλοιπα μέλη της σημερινής Τροϊκανής Συγκυβέρνησης ότι αισθάνεστε σαν να ζείτε σε άλλη χώρα, για να μην πούμε καλύτερα σε άλλο πλανήτη!

Τέλος κύριοι της Δικομματικής Τροϊκανής Κυβέρνησης από ότι φαίνεται πολεμάτε την Ορθοδοξία και τους Έλληνες Πολίτες αγκαλιάζοντας συγχρόνως τους παράνομα εισερχόμενους Φονταμενταλιστές Ισλαμιστές!

Κατσούρης Ιωάννης
Γραμματέας Μεταναστευτικού Ανεξαρτήτων Ελλήνων

Το νέο σχέδιο νόμου για τη Ναοδομία

Κατατέθηκε την Παρασκευή στη Βουλή από τον Αναπληρωτή Υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κ. Στ. Καλαφάτη το σχέδιο Νόμου «Αντιμετώπιση της Αυθαίρετης Δόμησης - Περιβαλλοντικό Ισοζύγιο και άλλες διατάξεις».

Ρυθμίσεις για τα εκκλησιαστικά κτίρια περιέχονται στο άρθρο 16 (κτίρια δημοσίου ενδιαφέροντος), όπου προβλέπεται ότι :

α) τα κτίρια που στεγάζουν υπηρεσίες των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, καθώς και

β) κτίρια που χρησιμοποιούνται ως θρησκευτικοί ή λατρευτικοί χώροι αναγνωρισμένων θρησκειών και δογμάτων και επιπλέον ειδικώς γ) οι Ναοί των Ησυχαστηρίων και Μονών της Εκκλησίας της Ελλάδος μπορούν χωρίς να καταβάλουν ειδικό πρόστιμο και παράβολο να εξαιρεθούν οριστικά από την κατεδάφιση , εάν είχαν ανεγερθεί πριν την 1.1.1983, και προσωρινά -για τριάντα χρόνια- εάν είχαν ανεγερθεί αργότερα.

Με το άρθρο 53 συστήνεται πλέον, αντί της παλαιάς «Ναοδομίας», μία νέα πολεοδομική υπηρεσία (Υπηρεσία Δόμησης, Υ.ΔΟΜ.) αντίστοιχη με τις «Υπηρεσίες Δόμησης» (ΥΔΟΜ) των Δήμων, στην Εκκλησία της Ελλάδος με αρμοδιότητα για όλες τις Μητροπόλεις, Μονές και Ενορίες της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η υπηρεσία πλέον δεν θα ονομάζεται «Ναοδομία», αλλά Υπηρεσία Δόμησης και θα εποπτεύεται απευθείας από τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και θα έχει ανάλογες και λιγότερες αρμοδιότητες από τις υπόλοιπες ΥΔΟΜ των Δήμων της χώρας.

Πιο συγκεκριμένα με το σημερινό καθεστώς του νόμου Σηφουνάκη (ν. 4030/2011) οι Υ.ΔΟΜ. των Δήμων εκδίδουν πρώτα την «έγκριση δόμησης» (την έγκριση ότι το οικόπεδο είναι άρτιο και οικοδομήσιμο, και εγκρίνουν και το τοπογραφικό διάγραμμα και το διάγραμμα κάλυψης, που περιέχει και τους όρους δόμησης) και μετά από τυπικό έλεγχο των μελετών (απλώς ότι έχουν προσκομισθεί όλες) την «άδεια δόμησης», ώστε να ξεκινήσουν οι εργασίες. Για ειδικά κτίρια, απαιτείται πριν την έγκριση δόμησης να εγκριθεί η αρχιτεκτονική μελέτη από το τοπικό Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής της οικείας Περιφέρειας.

Με το νέο σχέδιο νόμου :

1) ιδρύεται Κεντρικό Συμβούλιο Εκκλησιαστικής Αρχιτεκτονικής (ΚΕΣΕΑ) στην Εκκλησία της Ελλάδος και με συμμετοχή στελεχών του Υ.ΠΕ.Κ.Α. και του Τ.Ε.Ε. και Καθηγητών Πολυτεχνικών Σχολών, μηχανικών, αρχιτεκτόνων, καλλιτεχνών με ειδικές γνώσεις. Το Συμβούλιο αυτό, πριν εκδοθεί η έγκριση δόμησης, θα ελέγχει τις αρχιτεκτονικές μελέτες για όλες τις Μητροπόλεις, Μονές και Ενορίες της Εκκλησίας της Ελλάδος αντί για τα τοπικά Συμβούλια Αρχιτεκτονικής.

2) ορίζεται ότι την έγκριση δόμησης για Μητροπολιτικά κτίρια, Μονές και Ενορίες θα εκδίδει η Διεύθυνση Οικοδομικού και Κτιριοδομικού Κανονισμού (Δ.Ο.Κ.Κ.) του Υ.ΠΕ.Κ.Α. και για τους ιδιωτικούς Ναούς η κατά τόπον αρμόδια Υ.ΔΟΜ. του Δήμου.

3) συστήνεται Υπηρεσία Δόμησης στην Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία δεν θα εκδίδει την έγκριση δόμησης, παρά μόνον την άδεια δόμησης. Επιπλέον θεσπίζεται και η άδεια καθιέρωσης ή χρήσης, η οποία θα εκδίδεται από την ίδια Υ.ΔΟΜ. ως προϋπόθεση για να ξεκινήσουν οι εργασίες κατασκευής.

4) η Υπηρεσία Δόμησης της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν θα έχει καμία αρμοδιότητα για την αδειοδότηση των ιδιωτικών Ναών (φυσικών προσώπων, σωματείων κλπ), για τους οποίους αρμοδιότητα έχουν οι Υ.ΔΟΜ. των κατά τόπους Δήμων.

5) καταργείται πλέον η δυνατότητα ανέγερσης βοηθητικών κτισμάτων (τα λεγόμενα «πανηγυρόσπιτα») δίπλα σε ιδιωτικούς Ναούς. Τίθεται έτσι τέρμα στο φαινόμενο της αυθαίρετης δόμησης κατοικιών δίπλα σε ιδιωτικά ναϋδρια με οικοδομικές άδειες, που είχαν εκδοθεί για «πανηγυρόσπιτα».

6) η Υπηρεσία Δόμησης της Εκκλησίας δεν έχει αρμοδιότητα να ασκεί έλεγχο για τυχόν αυθαιρεσίες εκκλησιαστικών κτιρίων. Ο έλεγχος ανήκει στους Ελεγκτές Δόμησης, όπως για όλες τις κατασκευές, κατά τον νόμο 4030/2011.

7) τέλος, προβλέπεται ρητά ότι για κάθε Μονή ή Ναός, ακόμα και ιδιωτικός, εφόσον ακολουθεί το δόγμα της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού πρέπει να υπάρχει η έγγραφη σύμφωνη γνώμη του επιχώριου Μητροπολίτη, πριν υποβληθεί η αίτηση στην αρμόδια υπηρεσία για την έκδοση της πρώτης πράξης, της έγκρισης δόμησης.

8) η μισθοδοσία του προσωπικού της Υ.ΔΟΜ. της Εκκλησίας της Ελλάδος θα βαρύνει την Εκκλησία της Ελλάδος και όχι τον κρατικό προϋπολογισμό.

9) οι άδειες δόμησης που θα εκδίδει η ΥΔΟΜ θα αποστέλλονται αυθημερόν στην Δ.Ο.Κ.Κ. του ΥΠΕΚΑ, ενώ με υπουργική απόφαση θα ρυθμισθεί ο τρόπος ηλεκτρονικής διασύνδεσης της Υ.ΔΟΜ. της Εκκλησίας της Ελλάδος με το σύστημα ηλεκτρονικής ταυτότητας κτιρίων του Τ.Ε.Ε. (όπου αρχειοθετούνται ψηφιακά τα στοιχεία των φακέλων όλων των κατασκευών)

10) προβλέπεται ρητά ότι τα εκκλησιαστικά κτίρια είναι ειδικά δημόσια κτίρια και ως τέτοια δικαιούνται κατά παρέκκλιση όρους δόμησης με υπουργική απόφαση. Αντίστοιχη δυνατότητα θεσπίζει το ίδιο σχέδιο νόμου και για τα μουσουλμανικά τεμένη της Θράκης (ως προς το ύψος των μιναρέδων).

11) επεκτείνεται και στις Μητροπόλεις, Μονές και Ενορίες της Εκκλησίας της Ελλάδος, η ρύθμιση που ισχύει εδώ και ένα χρόνο (στον νέο ΓΟΚ, ν. 4067/2012 άρρθο 24 παρ. 2) για μουσουλμανικά βακούφια της Θράκης, ότι δηλαδή μπορούν να λάβουν άδεια δόμησης αν δεν έχουν τίτλο ιδιοκτησίας για τα ακίνητά τους, εφόσον υποβάλουν τοπογραφικό διάγραμμα, συμβολαιογραφική πράξη περιγραφής του ακινήτου, και το ακίνητό τους δεν διεκδικείται από το Δημόσιο ή ΟΤΑ.

Η Γ΄ Συνάντηση Γκαγκαούζων στην Ορεστιάδα

Στην Ορεστιάδα πραγματοποιήθηκε το διήμερο 19 και 20 Ιουλίου ε.ε. η Γ΄ Συνάντηση της φυλής των Γκαγκαούζων ή Γκαγκαβούζων με τη συμμετοχή ομογενών από τη Βουλγαρία και τη Μολδαβία. Η Συνάντηση διοργανώθηκε στα πλαίσια της πανηγύρεως του Ιερού Ενοριακού Ναού Προφήτου Ηλιού του οικισμού Σαγήνης της Ορεστιάδος, όπου και είναι εγκατεστημένος ικανός αριθμός Γκαγκαούζων.

Οι εκδηλώσεις άρχισαν με τον Πανηγυρικό Εσπερινό στον οποίο χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Δ α μ α σ κ η ν ό ς, οποίος ευλόγησε τους άρτους και εν συνεχεία προέστη της λιτανεύσεως της ιεράς εικόνος.

Την ακολουθία παρακολούθησε ο Εξοχώτατος Πρόεδρος της Αυτόνομης περιοχής της Γκαγκαουζίας, από τη Δημοκρατία της Μολδαβίας, Μιχαήλ Φουρμουζάλ και ο Δήμαρχος Ορεστιάδος Δημ. Μουζάς.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του τόνισε ότι η «πίστη ενώνει τους λαούς και αυτή η δύναμη της πίστεως ξεπερνάει τα σύνορα που έθεσαν οι άνθρωποι και δίδει στις καρδιές των ανθρώπων τη χαρά της κοινωνίας με τον κοινό Πατέρα και μεταξύ τους». Στη συνέχεια είπε ότι «όπως ο Προφήτης Ηλίας δεν συμβιβάσθηκε αλλά με ζήλο αγωνίσθηκε για να κρατήσει ο λαός του την πίστη των προγόνων του, έτσι και οι Γκαγκαούζηδες, όπου κι αν βρίσκονται, μέσα σε δύσκολες συνθήκες και κάτω από τις γνωστές περιπέτειες, κράτησαν σαν πολύτιμο θησαυρό την πίστη τους και την προγονική τους αυτοσυνειδησία».

Ακολούθησε λαϊκό πανηγύρι με χορούς και άλλα έθιμα της φυλής των Γκαγκαούζηδων.








ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΓΛΥΦΑΔΑΣ κ. ΠΑΥΛΟΥ (ΒΙΝΤΕΟ)

Ποτέ την Κυριακή

«Γιατί δεν είναι πρόβλημα να δουλεύει κάποιος Σάββατο απόγευμα και είναι να δουλεύει την Κυριακή; Υπάρχει εργατικό δίκαιο και κανόνες». Τάδε έφη Κωστής Χατζηδάκης, υπουργός Ανάπτυξης. Αξίζει να σημειωθεί ότι το να υπάρχει στην Ελλάδα υπουργείο Ανάπτυξης είναι τόσο σουρεάλ όσο η ίδρυση υπουργείου διαχείρισης παγόβουνων στην έρημο Γκόμπι. Τέλος πάντων, επειδή ως λαός διαθέτουμε χιούμορ, δεχόμεθα να πληρώνουμε τη λειτουργία αυτού του κρατικού φορέα - ίσως από υπερβολική συμπάθεια στο πρόσωπο του υπουργού. Κρίμα είναι να μείνει χωρίς αντικείμενο ο διαπρεπής πολιτικός.

Ο κ. Χατζηδάκης στη βαρυσήμαντη συνέντευξη που παραχώρησε σε αθηναϊκό ραδιόφωνο απόρησε, δημοσίως, γιατί κωλυόμεθα να δουλεύουμε τις Κυριακές και όχι τα Σάββατα. Θα είχε κάθε δίκιο να απορεί, αν έκανε την προαναφερθείσα δήλωση στο Τελ Αβίβ και όχι στην Αθήνα. Τα Σάββατα αποφεύγουν την εργασία οι Εβραίοι, τις Κυριακές οι χριστιανοί. Τόσο απλό είναι, αξιότιμε κ. υπουργέ. Επιπλέον, ένεκα των Μνημονίων, των εφαρμοστικών, των μεσοπροθέσμων, των PSI, των CSI και των X-Files, οι Ελληνες αποφεύγουν την εργασία γενικώς, παρόλο που επιδιώκουν συστηματικά να βρουν μία. Δουλειά γιοκ - ακόμα και τις καθημερινές.


Πριτς, νούκου, χαΐρ

Πάμε τώρα στα σημαντικά, στα πονηρά, στα δόλια, αυτά που θα έκαναν μια αλεπού να ζηλέψει και μια νυφίτσα να πάει στον ψυχαναλυτή. Για ποιον λόγο εικάζετε ότι ο κ. Χατζηδάκης θέλει τα καταστήματα να μένουν ανοιχτά κάποιες Κυριακές τον χρόνο; Για λόγους εμπορίου; Πριτς. Για λόγους αναπτυξιακούς; Νούκου (όχι στα αρβανίτικα). Για λόγους εναρμόνισης με τα πρότυπα της Δύσεως; Χαΐρ (όχι στα τουρκικά). Το κίνητρο του υπουργού είναι η προστασία της δημόσιας υγείας. Σημειώσατε ότι α) το κράτος έχει ξεμείνει από κασαδούρα. Λεφτά για αντικουνουπικούς ψεκασμούς και απολυμάνσεις δεν υπάρχουν. β) Στην υγεία όλοι φοβούνται τα χειρότερα (π.χ. ο Αδωνις, αντί για φάρμακα, μοιράζει στους ασθενείς βιβλία του Ιπποκράτη και του Γαληνού, που έχει στο στοκ του). γ) Οι μύγες, τα κουνούπια-τίγρεις, τα ζούδια και τα σαμιαμίδια μεταδίδουν πολλές ασθένειες.

Αρα, οι καταστηματάρχες που θα ανοίγουν τις Κυριακές θα βαράνε μύγες -και άλλα πετούμενα και τρωκτικά- για μία ημέρα επιπλέον. Τοιουτοτρόπως, ο ακούσιος εθελοντισμός των μυγοκρουστών επιχειρηματιών θα σώσει χιλιάδες ζωές συμπολιτών μας. Εύγε, κ. Χατζηδάκη!


Παναγιώτης Λιάκος

Τα παπούτσια στην Μπόμπο Κικιούσια


Κι άλλες φωτογραφίες από τα παπούτσια στην Μπόμπο Κικιούσια

Η αποστολή στην Ουγκάντα από την Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής συνεχίζεται.
Δημοσιεύουμε κι άλλες φωτογραφίες από την αποστολή και διανομή παπουτσιών στο ¨ξυπόλυτο τάγμα" της Μπόμπο Κικιούσα.450 παιδιά πήραν παπούτσια!!






«Καὶ μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμὸν».(Ἁγίου Μακαρίου Ἐπ. Κορίνθου, Ἑρμηνεία στό «Πάτερ Ἡμῶν»)


Ἑρμηνεία στὸ «Πάτερ ἠμῶν»

Ἅγιος Μακάριος Νοταρᾶς
«Καὶ μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμὸν»

Ὁ Κύριος μᾶς παραγγέλλει νὰ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ καὶ Πατέρα μας νὰ μὴν παραχωρήσει νὰ μποῦμε σὲ πειρασμό. Καὶ ὁ προφήτης Ἠσαΐας, ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Θεοῦ, λέει: «Ἐγὼ δημιούργησα τὸ φῶς καὶ τὸ σκότος. Ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος ποὺ δίνω τὴν εἰρήνη καὶ παραχωρῶ νὰ γίνονται τὰ κακά». Καὶ ὁ προφήτης Ἀμώς παρομοίως λέει: «Δὲν ὑπάρχει κάποιο κακὸ στὴν πόλη, ποὺ νὰ μὴν ἔγινε μὲ τὴν παραχώρηση τοῦ Κυρίου».

Ἀπὸ αὐτὰ λοιπὸν τὰ λόγια, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀμαθεῖς καὶ ἀκατάρτιστους πέφτουν σὲ διάφορους λογισμοὺς γιὰ τὸν Θεό. Ὅτι δῆθεν μᾶς ρίχνει ὁ Θεὸς στοὺς πειρασμούς.
Πάνω σ' αὐτὸ τὸ θέμα μᾶς ὁμιλεῖ ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος καὶ μᾶς λύνει τὶς ἀπορίες. Μᾶς λέει λοιπόν: «Κανένας, ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ μπαίνουν σὲ πειρασμό, νὰ μὴ λέει· ὁ Θεὸς μὲ βάζει σὲ πειρασμό. Γιατί ὁ Θεὸς οὔτε μπαίνει σὲ πειρασμὸ ἀπὸ τὸ κακὸ οὔτε βάζει σὲ πειρασμὸ κανέναν. Καθένας μπαίνει σὲ πειρασμὸ ἀπὸ δική του ἐπιθυμία. Αὐτὴ τὸν παρασύρει καὶ τὸν ἐξαπατάει· ἔπειτα, ἡ ἐπιθυμία αὐτὴ συλλαμβάνει τὸ κακὸ καὶ γεννάει τὴν ἁμαρτία· καὶ ἡ ἁμαρτία, ὅταν ὁλοκληρωθεῖ, φέρνει θάνατο».

Οἱ πειρασμοὶ ποὺ ἔρχονται στοὺς ἀνθρώπους εἶναι δύο εἰδῶν. Τὸ ἕνα εἶδος τῶν πειρασμῶν προέρχεται ἀπὸ τὴν ἡδονὴ καὶ γίνονται μὲ τὸ θέλημά μας, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴ συνεργία τῶν δαιμόνων. Τὸ ἄλλο εἶδος τῶν πειρασμῶν προέρχεται ἀπὸ τὶς λύπες, τὰ βάσανα καὶ τοὺς πόνους τῆς ζωῆς, γι' αὐτὸ μᾶς φαίνονται καὶ πικροὶ καὶ καταθλιπτικοὶ αὐτοὶ οἱ πειρασμοί. Σ' αὐτοὺς τοὺς πειρασμοὺς δὲν συνεργεῖ τὸ θέλημά μας, ἀλλὰ συνεργεῖ ὁ διάβολος.

Αὐτὰ τὰ δύο εἴδη τῶν πειρασμῶν τὰ ὑπέστησαν στὴν πράξη οἱ Ἑβραῖοι. Ἐκεῖνοι ὅμως, ἐπειδὴ διάλεξαν μὲ τὸ θέλημά τους τοὺς πειρασμοὺς ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὶς ἡδονὲς καὶ ἐπιδίωξαν τὰ πλούτη, τὴ δόξα, τὴν ἐλευθερία στὸ κακὸ καὶ τὴν εἰδωλολατρία, γι' αὐτὸ ὁ Θεὸς παραχώρησε νὰ τοὺς ἔλθουν ὅλα τὰ ἀντίθετα, δηλαδὴ φτώχεια, ἀτιμία, αἰχμαλωσία καὶ τὰ λοιπά. Καὶ μ' αὐτὰ τὰ ἴδια κακὰ πάλι τοὺς φοβέριζε ὁ Θεός, γιὰ νὰ ἐπιστρέψουν στὴ θεία ζωὴ μὲ τὴ μετάνοια.

Τὰ διάφορα αὐτὰ εἴδη τῶν τιμωριῶν τοῦ Θεοῦ, τὰ ὀνομάζουν οἱ προφῆτες «κακὰ» καὶ «κακίες». Ὅπως εἴπαμε προηγουμένως, ἐπειδὴ ὅσα προξενοῦν πόνο καὶ θλίψη στοὺς ἀνθρώπους, συνηθίζουν οἱ ἄνθρωποι νὰ τὰ ὀνομάζουν κακά. Ὅμως αὐτὸ δὲν εἶναι ἀληθινό. Ἁπλὰ ἔτσι τὸ ἀντιλαμβάνονται οἱ ἄνθρωποι. Οἱ συμφορὲς αὐτὲς γίνονται, ὄχι σύμφωνα μὲ τὸ «προηγούμενο» θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὸ «ἑπόμενο» θέλημά Του, γιὰ τὸ σωφρονισμὸ καὶ τὸ καλὸ τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ Κύριός μας, συνδέοντας τὸ πρῶτο αἴτιο τῶν πειρασμῶν μὲ τὸ δεύτερο, δηλαδὴ τοὺς πειρασμοὺς ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν ἡδονὴ καὶ τοὺς πειρασμοὺς ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὶς πίκρες καὶ τὰ βάσανα, δίνει καὶ στοὺς δύο ἕνα ὄνομα, τοὺς ἀποκαλεῖ «πειρασμούς», γιατί ἐξαιτίας τους πειράζεται καὶ δοκιμάζεται ἡ προαίρεση τῶν ἀνθρώπων.

Ὅμως, γιὰ νὰ κατανοήσουμε καλύτερα τὴν ὑπόθεση αὐτή, πρέπει νὰ ξέρουμε ὅτι ὅσα μᾶς συμβαίνουν χωρίζονται σὲ τρία εἴδη: Στὰ καλά, στὰ κακὰ καὶ στὰ ἐνδιάμεσα. Καὶ καλὰ μὲν εἶναι, ἡ σωφροσύνη, ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ δικαιοσύνη καὶ ὅλα τὰ παρόμοια, τὰ ὁποῖα ποτὲ δὲν μποροῦν νὰ μετατραποῦν σὲ κακά. Τὰ δὲ κακὰ εἶναι, ἡ πορνεία, ἡ ἀπανθρωπιά, ἡ ἀδικία καὶ ὅλα τὰ ὁμοειδῆ, τὰ ὁποῖα ποτὲ δὲν μποροῦν νὰ γίνουν καλά. Τὰ δὲ ἐνδιάμεσα εἶναι, ὁ πλοῦτος καὶ ἡ φτώχεια, ἡ ὑγεία καὶ ἡ ἀρρώστια, ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος, ἡ δόξα καὶ ἡ καταφρόνια, ἡ ἡδονὴ καὶ ὁ πόνος, ἡ ἐλευθερία καὶ ἡ δουλεία καὶ ἄλλα παρόμοια, τὰ ὁποῖα ἄλλοτε μὲν λέγονται καλά, ἄλλοτε πάλι λέγονται κακά, ἀνάλογα πῶς τὰ μεταχειρίζεται ἡ προαίρεση τοῦ ἀνθρώπου.

Οἱ ἄνθρωποι λοιπὸν διαιροῦν τὰ ἐνδιάμεσα σὲ δύο εἴδη καὶ ἄλλα ἀπ' αὐτὰ τὰ ὀνομάζουν καλά, γιατί τὰ ἀγαποῦν, ὅπως π.χ. τὸν πλοῦτο, τὴ δόξα, τὴν ἡδονὴ καὶ τὰ ὑπόλοιπα. Ἐνῶ ἄλλα ἀπ' αὐτὰ τὰ ὀνομάζουν κακά, διότι τὰ ἀποστρέφονται, ὅπως εἶναι ἡ φτώχεια, ὁ πόνος, ἡ ἀτιμία καὶ τὰ παρόμοια. Γι' αὐτό, ἂν θέλουμε νὰ μὴ μᾶς ἔλθουν τὰ θεωρούμενα κακά, ἂς μὴν κάνουμε τὰ πραγματικὰ κακά, καθὼς μᾶς συμβουλεύει καὶ ὁ προφήτης : «Ἄνθρωπε, μὴν μπεῖς μὲ τὴ θέλησή σου μέσα σὲ κανένα κακὸ οὔτε σὲ καμιὰ ἁμαρτία καὶ τότε ὁ Ἄγγελος ποὺ σὲ προστατεύει, δὲν θὰ σὲ ἀφήσει νὰ πάθεις κανένα κακό».

Καὶ ὁ προφήτης Ἠσαΐας λέει: «Ἂν θέλετε νὰ μὲ ἀκούσετε καὶ νὰ ἐφαρμόσετε τὶς ἐντολές μου, θὰ ἀπολαύσετε τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς. Ἂν ὅμως δὲν θελήσετε νὰ μὲ ἀκούσετε, θὰ σᾶς θανατώσει τὸ σπαθὶ τῶν ἐχθρῶν σας». Καὶ πάλι, ἂν δὲν ὑπακούουμε στὶς ἐντολές Του, μᾶς ξαναλέει μὲ τὸν ἴδιο Προφήτη: «Πηγαίνετε στὴ φωτιὰ καὶ στὴ φλόγα τῶν κακῶν τῆς κολάσεως, τὴν ὁποία φλόγα ἐσεῖς ἀνάψατε μὲ τὶς ἁμαρτίες σας».

Ὁ διάβολος βέβαια πρῶτα ἐπιχειρεῖ νὰ μᾶς πολεμήσει μὲ τοὺς ἡδονικοὺς πειρασμούς, ἐπειδὴ γνωρίζει ὅτι κλίνουμε πρὸς τὴν ἡδονή. Κι ἂν βρεῖ τὸ θέλημά μας νὰ εἶναι ὑπήκοο πρὸς τὸ θέλημά του, μᾶς ξεμακρύνει ἀπὸ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία μᾶς φυλάττει. Καὶ τότε ζητᾶ ἄδεια ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ ξεσηκώσει ἐναντίον μας τὸν πικρὸ πειρασμό, δηλαδὴ τὶς θλίψεις καὶ τὶς συμφορές, γιὰ νὰ μᾶς ἀφανίσει ἐντελῶς, ἀπὸ τὸ πολὺ μίσος ποὺ ἔχει ἐναντίον μας καὶ γιὰ νὰ μᾶς κάνει ἀπὸ τὶς πολλὲς θλίψεις νὰ πέσουμε σὲ ἀπελπισία. Ἂν πάλι δὲν βρεῖ τὸ θέλημά μας νὰ εἶναι ἀκόλουθο στὸ δικό του θέλημα, στὸ νὰ ἐκτελέσουμε δηλαδὴ τὸν ἡδονικὸ πειρασμό, πάλι ξεσηκώνει τὸν δεύτερο πειρασμὸ τῶν θλίψεων, γιὰ νὰ μᾶς βιάσει μὲ τὶς θλίψεις νὰ πέσουμε στὸν ἡδονικὸ πειρασμό.

Γι' αὐτὸ μᾶς παραγγέλει ὁ ἀπόστολος Πέτρος λέγοντας : «Ἔχετε νήψη, ἀδελφοί μου, προσέχετε καλὰ καὶ ἀγρυπνεῖτε, διότι, ὁ ἐχθρός σας διάβολος περπατάει καὶ σὰν τὸ θυμωμένο καὶ πεινασμένο λιοντάρι ψάχνει νὰ βρεῖ κάποιον, γιὰ νὰ τὸν καταπιεῖ». Ἐπιτρέπει δὲ ὁ Θεὸς νὰ πέσουμε σὲ πειρασμούς, ἢ κατ' οἰκονομία πρὸς δοκιμασία μας, ὅπως στὸν δίκαιο Ἰὼβ καὶ τοὺς ἄλλους Ἁγίους, καθὼς τὸ εἶπε ὁ Κύριος πρὸς τοὺς μαθητές Του: «Σίμων, Σίμων, νὰ ὁ Σατανᾶς ζήτησε ἄδεια νὰ σᾶς κοσκινίσει, ὅπως τὸ σιτάρι, δηλαδὴ νὰ σᾶς ταράξει μὲ πειρασμούς». Ἢ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς νὰ πέσουμε στοὺς πειρασμοὺς κατὰ παραχώρηση, ὅπως στὸν Δαβίδ, ποὺ παραχώρησε νὰ πέσει στὴν ἁμαρτία καὶ στὸν ἀπόστολο Πέτρο ποὺ ἐπέτρεψε νὰ πέσει στὴν ἄρνηση, ἐπειδὴ εἶχε κάποια ἔπαρση. Ὑπάρχουν ἐπίσης καὶ πειρασμοὶ ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴ Θεοεγκατάλειψη, ὅταν δηλαδὴ ὁ Θεὸς ἐγκαταλείπει κάποιον, ὅπως λ.χ. τὸν Ἰούδα καὶ τοὺς Ἰουδαίους.

Καὶ οἱ πειρασμοὶ ποὺ γίνονται κατ' οἰκονομία Θεοῦ στοὺς Ἁγίους, ἔρχονται ἀπὸ τὸ φθόνο τοῦ διαβόλου, γιὰ νὰ ἀναδειχθοῦν οἱ Ἅγιοι δίκαιοι καὶ τέλειοι καὶ νὰ λάμψουν περισσότερο μὲ τὴ νίκη τοὺς ἐναντίον τοῦ ἀντίπαλου διαβόλου. Οἱ πειρασμοὶ ποὺ γίνονται κατὰ παραχώρηση, ἐπιτρέπονται γιὰ νὰ σταθοῦν ἐμπόδιο στὴν ἁμαρτία, ἡ ὁποία ἔγινε ἢ γίνεται ἢ πρόκειται νὰ γίνει. Ἐκεῖνοι δὲ οἱ πειρασμοὶ ποὺ γίνονται κατὰ Θεία ἐγκατάλειψη, ἔχουν αἰτία τὴν ἁμαρτωλὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν κακή του προαίρεση καὶ ἐπιτρέπονται γιὰ τὴν ὁλοσχερῆ του καταστροφὴ καὶ ἀπώλεια.

Ἔτσι λοιπὸν ἐμεῖς, ὄχι μόνο πρέπει νὰ ἀποφεύγουμε τοὺς πειρασμοὺς ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὶς ἡδονὲς σὰν νὰ εἶναι φαρμάκι τοῦ πονηροῦ ὄφεως, ἀλλά, ἂν μᾶς ἔλθει τέτοιος πειρασμὸς χωρὶς τὸ θέλημά μας, νὰ μὴν τὸν δεχθοῦμε καθόλου.

Ὅσον ἀφορᾶ τώρα στοὺς πειρασμούς, ποὺ δοκιμάζεται τὸ σῶμα μας, νὰ μὴ ριψοκινδυνεύουμε τοὺς ἑαυτούς μας μὲ ὑπερηφάνεια καὶ αὐθάδεια, ἀλλὰ νὰ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ μὴ μᾶς ἔλθουν, ἂν εἶναι θέλημά Του. Καὶ εἴθε νὰ Τὸν εὐαρεστήσουμε, χωρὶς νὰ περάσουμε μέσα ἀπ' αὐτὸ τὸ εἶδος τῶν πειρασμῶν. Ἂν πάλι ἔλθουν τέτοιοι πειρασμοί, νὰ τοὺς δεχθοῦμε μὲ χαρὰ καὶ μὲ εὐχαριστία ὡς μεγάλα χαρίσματα. Αὐτὸ μόνο νὰ παρακαλοῦμε, νὰ μᾶς ἐνδυναμώνει νὰ νικήσουμε μέχρι τέλους τὸν πειραστή μας, γιατί τοῦτο μᾶς λέει τὸ «μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν». Τὸν παρακαλοῦμε δηλαδὴ νὰ μὴ μᾶς ἀφήσει, νὰ πέσουμε νικημένοι στὸ φάρυγγα τοῦ νοητοῦ δράκοντα, καθὼς καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο μᾶς λέει ὁ Κύριος: «Νά εἶστε νηφάλιοι καὶ πάντοτε νὰ προσεύχεσθε, γιὰ νὰ μὴν εἰσέλθετε σὲ πειρασμό». Δηλαδὴ νὰ μὴν νικηθεῖτε ἀπὸ τὸν πειρασμό, γιατί τὸ πνεῦμα εἶναι πρόθυμο, ἀλλὰ ἡ σάρκα εἶναι ἀσθενής.

Κανεὶς ὅμως, ἀκούοντας ὅτι πρέπει νὰ ἀποφεύγουμε τοὺς πειρασμούς, ἂς μὴν προφασίζεται «προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις» καὶ νὰ προβάλλει ὅτι εἶναι ἀδύνατος καὶ ἄλλα παρόμοια, ὅταν ἔλθουν οἱ πειρασμοί. Διότι, τὴν ὥρα τὴ δύσκολη, ὅταν κάποιος φοβηθεῖ τὸν πειρασμὸ καὶ δὲν ἀντισταθεῖ, γίνεται ἀρνητὴς τῆς ἀλήθειας.

Λόγου χάριν: Ἂν ἔλθει κανεὶς σὲ περίσταση νὰ βιασθεῖ καὶ νὰ ἀπειληθεῖ γιὰ τὴν πίστη του, ἢ γιὰ νὰ ἀρνηθεῖ τὴν ἀλήθεια, ἢ γιὰ νὰ καταπατήσει τὴ δικαιοσύνη, ἤ νὰ ἀρνηθεῖ τὴν εὐσπλαχνία πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς ἢ κάποια ἄλλη ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ, ἂν σ' αὐτὲς τὶς περιπτώσεις παραιτηθεῖ, ἀπὸ φόβο γιὰ νὰ διασώσει τὴ σωματική του ἀκεραιότητα, καὶ δὲν ἀντισταθεῖ γενναῖα, ἂς ξέρει αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ὅτι δὲν ἔχει μέρος μὲ τὸν Χριστὸ καὶ μάταια ὀνομάζεται Χριστιανός. Ἐκτὸς ἂν μετανοήσει μετὰ ἀπ' αὐτὰ μὲ πικρὰ δάκρυα. Καὶ πρέπει νὰ μετανοήσει γιατί δὲν μιμήθηκε τοὺς ἀληθινοὺς Χριστιανούς, δηλαδὴ τοὺς μάρτυρες, ποὺ ἔπαθαν τόσα γιὰ τὴν πίστη τους. Ἐννοῶ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο, ποὺ πέρασε τόσα μαρτύρια γιὰ τὴ δικαιοσύνη, τὸν ὅσιο Ζωσιμᾶ ποὺ κακοπάθησε γιὰ τὴν εὐσπλαχνία πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ ἄλλους πολλούς, ποὺ δὲν εἶναι ὥρα τώρα νὰ ἀναφέρουμε, καὶ οἱ ὁποῖοι ὑπέμειναν πολλὰ βάσανα καὶ πειρασμούς, γιὰ νὰ ἐκπληρώσουν τὸ νόμο καὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ.

Τὶς ἐντολὲς αὐτὲς πρέπει νὰ φυλάττουμε καὶ ἐμεῖς, γιὰ νὰ μᾶς ἐλευθερώσουν, ὄχι μόνο ἀπὸ τοὺς πειρασμοὺς τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸν πονηρό, σύμφωνα μὲ τὴν Κυριακὴ Προσευχή.

Η φοβερά αίρεσις των Πεντηκοστιανών

Εγκύκλιος του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ
Ἀδελφοί μου καί παιδιά μου,
Μεταξὺ τῶν συγχρόνων αἱρέσεων, ποὺ δραστηριοποιοῦνται ἔντονα στὴν Ἑλλάδα
καὶ στὴν πόλη μας, εἶναι ἡ αἵρεση τῶν Πεντηκοστιανῶν. Ἐπειδὴ καὶ αὐτοί, ὅπως ὅλοι οἱ αἱρετικοί, κατὰ τὸν ἅγιο Χρυσόστομο, «συσκοτίζουν τὴν ἀλήθεια» , καὶ «πάντοτε σὲ αὐτὴν προσκολλοῦν ὕπουλα τὴν πλάνη, βάφοντας ἐξωτερικὰ τὰ πολλὰ κίβδηλα ὁμοιώματα τῆς ἀληθείας, ὥστε μὲ εὐχέρεια νὰ παίρνουν μὲ τὸ μέρος τους ὅσους εὔκολα ἐξαπατῶνται» , θεωροῦμε ἐπιβεβλημένη τὴν ὀφειλὴ νὰ ἐνημερώσουμε τὰ πιστὰ τέκνα τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως γιὰ τὶς βασικὲς πλάνες τῶν Πεντηκοστιανῶν, ὥστε αὐτὰ μὲν νὰ τὰ προφυλάξουμε, τὰ δὲ θύματα τῆς αἱρέσεως νὰ τὰ προβληματίσουμε.
Ἡ ἱστορική τους ἀφετηρία ἀρχίζει στίς ἀρχές τοῦ 20οῦ αἰώνα στίς ΗΠΑ καί γρήγορα διαδόθηκε στόν ὑπόλοιπο κόσμο. Πρόκειται γιά μιά ἀπό τίς πλέον πολυάριθμες αἱρετικές κινήσεις τοῦ 20οῦ αἰώνα, ἡ ὁποία ἔχει βασικό γνώρισμά της, ἐκτός ἀπό τήν πολυδιάσπαση, καί ἔντονα ἐνθουσιαστικά καί ἐκστατικά στοιχεῖα, τά ὁποῖα ἐμπεριέχονται στή διδασκαλία της καί τή λατρεία της.
Αὐτό τό γεγονός, σέ συνδυασμό μέ τόν ἰσχυρισμό τους ὅτι στό χῶρο τους ἔχουν τήν ἐπανεμφάνιση χαρισμάτων πού ἔπαυσαν νά ὑπάρχουν στόν ὑπόλοιπο χριστιανικό κόσμο, ἔγιναν ἀφορμή, ἡ Πεντηκοστιανή κίνηση νά δεχθεῖ αὐστηρότατη κριτική καί νά χαρακτηριστεῖ ὡς αἱρετική καί ἀπό κινήσεις τοῦ προτεσταντικοῦ χώρου ἀπό τόν ὁποῖο προῆλθε.
1. Οἱ Πεντηκοστιανοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι κατέχουν τὴν «μόνη ὁλοκληρωμένη ἀλήθεια» καὶ ἀποτελοῦν τὴν ἀληθινὴ ἐκκλησία. Ἐπιμένουν ὅτι αὐτοὶ πιστεύουν, ζοῦν καὶ λατρεύουν τὸν Θεό, ὅπως οἱ ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ μαζὶ μὲ τοὺς πρώτους χριστιανούς μετὰ τὸ γεγονὸς τῆς Πεντηκοστῆς. Γι αὐτὸ καὶ ὀνομάζουν τὴν «ἐκκλησία» τους «Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς», ἤ κάποιοι διαφοροποιημένοι ἀπὸ αὐτούς, «Ἐλευθέρα Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς», «Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ», ἤ κάποιοι ἄλλοι, «Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ τῆς Πεντηκοστῆς».
Ὅπως εἶναι γνωστὸ ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, τὸ ὁποῖο καὶ ἐκεῖνοι ὁμολογοῦν ὅτι δέχονται , ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία ὡς «στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» εἶναι μία, ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολική. Ὅμως ἡ θεωρούμενη «ἐκκλησία τῶν Πεντηκοστιανῶν» δὲν εἶναι μία, ἀφοῦ στὸν ἕνα αἰώνα ἱστορίας της ἔχει διαιρεθῆ σὲ κάποιες δεκάδες διαφοροποιημένων «ἐκκλησιῶν». Ἡ κάθε μία ἀπὸ αὐτὲς θεωρεῖ τὶς περισσότερες ἀπὸ τὶς ἄλλες ἤ ὅλες ἀτελεῖς . Δὲν εἶναι ἁγία, διότι δὲν ἔχει τοὺς καρποὺς τῆς ἁγιότητος, ποὺ εἶναι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως αὐτοὶ εἶναι γνωστοὶ στοὺς αιῶνες τῆς πορείας της. Δὲν εἶναι καθολική, διότι δὲν κατέχει τὴν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στὸ πλήρωμά της, καθόσον ἀγνοεῖ βασικὰ σωτηριολογικὰ στοιχεῖα, ὅπως εἶναι ἡ ἄκτιστη θεία χάρη καὶ ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Δὲν εἶναι, τέλος, ἀποστολική, διότι εἶναι τελείως ἄσχετη μὲ τὴν τὴν ἀποστολικὴ διαδοχή, ποὺ ἰσχύει ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν ἀποστόλων μέχρι σήμερα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
2. Οἱ Πεντηκοστιανοὶ προβάλλουν ὡς θεμέλιο ὁλοκλήρου τοῦ «ἐκκλησιαστικοῦ» τους οἰκοδομήματος καὶ τῆς πίστεώς τους μόνη τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἀπορρίπτουν ἐκ προοιμίου τὴν ζῶσα ἐμπειρικὴ προφορικὴ ἱερὰ παράδοση τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἀποδεικνύουν περίτρανα ὅτι ἀποτελοῦν μεταλλαγμένη Ὀργάνωση τῆς γνωστῆς πολυδιασπασμένης αἱρέσεως τῶν Προτεσταντῶν, ἀφοῦ ἐκεῖνοι πρῶτοι κατήργησαν τὴν Ἱερὰ Παράδοση. Αὐτὸ ἀποδεικνύει καὶ ἡ ἱστορία τῆς ἐμφανίσεώς τους στὸ προσκήνιο μόλις στὴν ἀνατολὴ τοῦ 20ου μ. Χ. αἰῶνος, ὅταν οἱ θεμελιωτές τους ἀποχωρίστηκαν ἀπὸ τὰ προτεσταντικὰ ἀναγεννητικὰ Κινήματα Ἁγιότητος .
3. Οἱ Πεντηκοστιανοὶ ἀλλοιώνουν ριζικὰ τὴν οὐσία τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας. Δηλώνουν ὅτι πιστεύουν σὲ ἑπτὰ πράξεις σὲ σχετικὴ ἀντιστοιχία μὲ τὰ γνωστὰ Μυστήρια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἐνδεικτικὰ ἀναφερόμαστε σὲ δύο ἀπὸ αὐτές, στὸ Βάπτισμα καὶ στὴν ἱερωσύνη.
Τὸ Βάπτισμα, ἀφοῦ τὸ ἀπογυμνώνουν ἀπὸ τὴν ἔννοια τοῦ μυστηρίου, τὸ διαχωρίζουν σὲ δύο πράξεις, στὸ βάπτισμα μὲ νερὸ καὶ στὸ βάπτισμα μὲ ἅγιο Πνεῦμα. Τὸ πρῶτο ἀποτελεῖ γι' αὐτοὺς μία ἁπλῆ «τελετὴ ἀφιερώσεως», ἐνῶ μὲ τὸ δεύτερο πιστεύουν ὅτι ὁ βαπτιζόμενος λαμβάνει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα . Γιὰ νὰ τεκμηριώσουν τὸ αὐθαίρετο αὐτὸ δόγμα τους παραποιοῦν ἑρμηνευτικὰ καὶ τὸ σαφέστατο χωρίο ἀπὸ τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, τὸ ὁποῖο συνδέει τὸ βάπτισμα στὸ νερὸ μὲ τὴν λήψη τοῦ ἁγίου Πνεύματος, «ἐὰν μή τις γεννηθῆ ἐξ ὕδατος καὶ πνεύματος οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» . Ἐπὶ πλέον ἀδιαφοροῦν τελείως γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὅλες οἱ βαπτίσεις ποὺ ἀναφέρονται στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ἔγιναν μία καὶ μόνη φορά καὶ οἱ βαπτισθέντες ἔλαβαν τὴν καθαρτικὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἱερωσύνη γιὰ τοὺς Πεντηκοστιανοὺς ὑπάρχει μόνον ἡ γενική (ὁ κάθε χριστιανὸς εἶναι καὶ ἕνας ἱερέας) καὶ ὄχι ἡ εἰδικὴ. Γι' αὐτοὺς ὑπάρχουν διακονίες, ἀνάμεσα στὶς ὁποῖες εἶναι καὶ αὐτὴ τοῦ ποιμένος .
Ὅμως, στὴν Κ. Διαθήκη ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἔδωκε εἰδικὴ ἱερατικὴ ἐξουσία μόνον στοὺς Ἀποστόλους καὶ στοὺς διαδόχους τους. «Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον· ἄν τινῶν ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας ἀφίενται αὐτοῖς· ἄν τινῶν κρατῆτε κεκράτηνται» . Τοὺς λόγους αὐτοὺς τοὺς εἶπε κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, στὸν ὁποῖο συμμετεῖχαν μόνον οἱ Δώδεκα Ἀπόστολοι.
4. Οἱ Πεντηκοστιανοὶ παρερμηνεύουν τὸ χάρισμα τῆς γλωσσολαλίας. Ἰσχυρίζονται ὅτι μετὰ τὸ «βάπτισμα στὸ Ἅγιο Πνεῦμα», ὁμιλοῦν ξένες γλῶσσες, ὅπως οἱ Ἀπόστολοι τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς . Καὶ πράγματι στὶς περιπτώσεις αὐτές, ἐὰν βρεθῆ κάποιος στὶς συνάξεις τους ἀκούει νὰ ἐκστομίζουν ἀκατανόητες φράσεις καὶ ἄναρθρες κραυγές. Αὐτὸ τὸ φαινόμενο δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τὴ γλωσσολαλία τῶν Ἀποστόλων. Τοὺς ἀποστόλους, ὅταν μιλοῦσαν, τοὺς καταλάβαινε ὁ καθένας στὴ γλῶσσα του.
Ἐξ ἄλλου, τὸ χάρισμα τῆς γλωσσολαλίας στοὺς ἀποστολικοὺς χρόνους οὔτε ἀπαραίτητο γνώρισμα ὅλων τῶν χριστιανῶν ἦταν, οὔτε κεντρικὴ θέση κατεῖχε στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐρωτᾶ μὲ νόημα: «Μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσι;» . Καὶ ἀφοῦ κατακρίνει τὶς ἀταξίες, ποὺ δημιουργήθηκαν μὲ τὸ φαινόμενο τῆς γλωσσολαλίας στὶς λατρευτικὲς συνάξεις τῶν Κορινθίων, καταγράφει τὴ σωστὴ ἱεράρχηση τῶν χαρισμάτων, στὴν ὁποία τὴν πρώτη θέση κατέχει τὸ χάρισμα τῆς ἀγάπης καὶ τὴν τελευταία ἐκεῖνο τῆς γλωσολαλίας .
5. Οἱ Πεντηκοστιανοὶ ἔχουν υἱοθετήσει τὸ νέο δόγμα γιὰ την ἁρπαγὴ τῆς Ἐκκλησίας. Σύμφωνα μέ τὴν καινοφανῆ διδασκαλία τους, ὁ Χριστός θά καταβῆ ἀπό τοὺς Οὐρανούς πρίν τήν ἔλευση τοῦ Ἀντίχριστου, γιά νά ἁρπάξει τοὺς δικούς Του γιά τόν Οὐρανό, δηλαδή, αὐτοὺς πού ἀληθινά βρίσκονταν στὴν Ἐκκλησία του (τοὺς πεντηκοστιανούς). Αὐτή ἡ ἁρπαγή θὰ γίνη, ὥστε οἱ ἐκλεκτοὶ νά μήν ὑποφέρουν τὶς μεγάλες ταλαιπωρίες, ποὺ θὰ ἔλθουν ἐπάνω στὴν ὑπόλοιπη ἀνθρωπότητα κάτω ἀπό τήν κυριαρχία τοῦ Ἀντί¬χριστου.
Ἡ παραπάνω διδασκαλία τῶν Πεντηκοστιανῶν εἶναι καθαρὰ ἀντιβιβλική καὶ διότι παρερμηνεύει συγκεκριμένες ἁγιογραφικὲς περικοπές , καὶ διότι ἀντιτίθεται στὸ γενικό της κήρυγμα γιὰ ὑπομονὴ τῶν χριστιανῶν στὶς θλίψεις καὶ στοὺς διωγμούς, ὅπως εἶναι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, «ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται» (Ματθ. 10,22).
Ὁ αἱρετικός χαρακτήρας τῆς κινήσεως ἐπιβεβαιώνεται ἐπίσης καί ἀπό ἕναν ἀριθμό ψευδοπροφητειῶν σχετικά μέ τήν ἡμερομηνία τῆς ἁρπαγῆς τῆς Ἐκκλησίας. Χαρακτηριστική περίπτωση στόν ἑλληνικό χῶρο, ἀποτελεῖ ἡ κραυγαλέα ἀποτυχία τῶν προφητειῶν τους γιὰ τὴν λεγόμενη «ἁρπαγὴ» τῆς Ἐκκλησίας. Στὸ φύλλο τῆς Ἐφημερίδας Χριστιανισμός τῆς 1 Ἰανουαρίου 1991 πού ἐκδίδει ἡ «ἐλευθέρα Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς» πού ἑδρεύει καί στόν Πειραιᾶ καί ἔχει καί τόν Ραδιοφωνικό Σταθμό «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ» καί πού ἱδρύθηκε ἀπό τόν Καρδιολόγο Ἰατρό Λεωνίδα Φέγγο ἔγραφαν τά ἀκόλουθα: «Δύο μεγάλα γεγονότα πρόκειται νὰ γίνουν μέσα σ' αὐτὴν τὴν δεκαετία. Τὸ ἕνα εἶναι ἡ ἁρπαγὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἕνα γεγονὸς ὑψίστης σημασίας γιὰ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἀγαποῦν τὸν Χριστό καὶ ζοῦν μὲ τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ....Τὸ δεύτερο γεγονὸς ἀφορᾶ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ δὲν θὰ λάβουν μέρος στὴν ἁρπαγὴ τῆς ἐκκλησίας καὶ βέβαια θὰ εἶναι ἕνα γεγονὸς πολὺ ὀδυνηρὸ γι' αὐτούς. Ὁ ἐρχομὸς τοῦ Ἀντιχρίστου θὰ ἐκδηλωθεῖ μετὰ τὴν ἁρπαγὴ τῆς ἐκκλησίας καὶ τοῦ ὁποίου ἡ κυριαρχία θὰ διαρκέσει ἑπτὰ ἔτη. Μία ἑπταετία φοβερή πού θά γίνουν συγκλονιστικά γεγονότα, μεταξύ τῶν ὁποίων θά εἶναι καί ὁ τρίτος παγκόσμιος πόλεμος» .
Πέρασαν ἤδη δώδεκα ἔτη ἀπὸ τὸ τέλος τῆς περιόδου ἐκείνης καὶ ἡ θρυλλούμενη ἁρπαγὴ τῆς ἐκκλησίας δὲ πραγματοποιήθηκε. Τὶ ἄλλο θὰ ἤθελε ἕνας ἁπλὸς ἐχέφρων ἄνθρωπος γιὰ νὰ θέση ὑπὸ ἀμφισβήτηση τὴν ἐγκυρότητα τῶν ὅσων διδάσκουν οἱ Πεντηκοστιανοί;
Ἰδιαίτερη προσοχή χρειάζεται ἐπίσης στό γεγονός, ὅτι οἱ διάφορες Πεντηκοστιανές αἱρετικές κινήσεις ἀνά τήν ὑφήλιο ἐπαγγέλονται ὅτι ἀποτελοῦν χῶρο θεραπείας τῶν διαφόρων ἀσθενειῶν, μέ συνέπεια νά παγιδεύονται ἄνθρωποι πού αἵρουν τόν σταυρό τῆς ἀσθενείας.

Ἀδελφοί μου καί παιδιά μου,
Προστατευθεῖτε ἀπό τούς «Προφῆτες» τῆς Πεντηκοστιανῆς αἱρέσεως τῶν ὁποίων τίς δῆθεν προφητεῖες δέν ἐκπληρώνει ὁ Πανάγιος Τρισυπόστατος Θεός ἀποδεικνύοντας ἔτσι πασίδηλα ὅτι εἶναι αἱρετικοί καί κακόδοξοι καί μείνετε ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι στήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν Θεοφόρων Πατέρων καί τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

Μετ' εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Δεν έχω χρόνο για Προσευχή

Το ακούμε συχνά το παράπονο, που φαίνεται δικαιολογημένο για πολλούς.
Είναι φορτωμένοι με αρκετές ευθύνες και όλη τη μέρα τρέχουν να προλάβουν τις δουλειές τους. Δυσανασχετούν για την κατάσταση αυτή, που κάποτε την αισθάνονται αφόρητη και διαμαρτύρονται: Δεν μου μένει λίγος χρόνος για τον εαυτό μου, δεν προλαβαίνω να κοιτάξω λίγο την ψυχή μου, δεν έχω καθόλου χρόνο για προσευχή.

Ποια είναι η ορθή αντιμετώπιση του προβλήματος, που παρουσιάζεται ιδιαίτερα έντονο σ’ αυτούς που δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ, σ’ αυτούς που χάνουν πολλές ώρες στις χρονοβόρες μετακινήσεις μέσα στις μεγαλουπόλεις, στις πολύτεκνες μητέρες, όταν μάλιστα είναι αναγκασμένες να εργάζονται, στους νέους που σπουδάζουν και τρέχουν στις σχολές, στα φροντιστήρια, στις ξένες γλώσσες κλπ.;

Είναι αλήθεια ότι, για να παλέψει κανείς σωστά στη ζωή του και για να αντιμετωπίσει με επιτυχία τα προβλήματά της, πρέπει να εργασθεί συστηματικά και με επιμέλεια, πρέπει να δώσει χρόνο. Γι΄ αυτό και αισθάνεται συχνά να τον σφίγγουν από παντού οι ανάγκες και χρόνος να μην του μένει.

Είναι όμως απόλυτα σωστή η δικαιολογία; Διότι διαπιστώνουμε ότι συχνά όλα τελικά μπορεί κανείς να τα προλαβαίνει, και μόνο για την ψυχή του να μην του μένει χρόνος. Λίγη προσευχή δεν ευκαιρεί να κάνει. Μέσα όμως στη δίνη των ποικίλων απασχολήσεων βρίσκουμε χρόνο να ξεκουρασθούμε, να ψυχαγωγηθούμε, να ακούσουμε τις ειδήσεις, να εκτονωθούμε κάποτε με πολλές, ίσως άχρηστες, συζητήσεις. Να προσευχηθούμε δεν προλαβαίνουμε! Αφήσαμε ποτέ, έστω για μία μόνο μέρα, λόγω των πολλών απασχολήσεών μας, το φαγητό; Κανείς δεν το κάνει αυτό. Όσες και αν είναι οι δουλειές μας, έστω και βιαστικά, θα φάμε κάτι. Το φαγητό, που στηρίζει το σώμα, δεν το παραλείπουμε. Την προσευχή, που τρέφει και στηρίζει την ψυχή, πώς τόσο εύκολα την αμελούμε; Δεν έχει η ψυχή πολύ μεγαλύτερη αξία από το σώμα, που με κάθε θυσία το φροντίζουμε;

Χρειάζεται επομένως μια πιο σωστή ιεράρχηση των απασχολήσεών μας. Η ψυχή αξίζει πιο πολύ από το σώμα, η αιωνιότητα από την πρόσκαιρη ζωή. Μην αμελούμε την ψυχή μας. Μην αφήνουμε την προσευχή. Όσες και αν είναι οι δουλειές μας, να βρίσκουμε λίγο χρόνο και για προσευχή: μάλιστα μ’ αυτήν ν’ αρχίζουμε τη μέρα μας, με προσευχή και να την τελειώνουμε. Και ενδιάμεσα σε κάθε ευκαιρία, να στρέφουμε το νου και την καρδιά μας στον Θεό. Ο Ψαλμωδός, που ασφαλώς είχε κι αυτός τις υποθέσεις του και τα έργα του, «επτάκις τής ημέρας ήνεσά σε», έλεγε. «Εσπέρας και πρωΐ και μεσημβρίας» προσευχόταν, δοξολογούσε τον Θεό.

«Εξεγερθήσομαι όρθρου» πρόσθετε: θα σηκωθώ πολύ πρωί για να ψάλω ύμνους στον Θεό. Αλλά και τα μεσάνυχτα ακόμη ξυπνούσε για να προσευχηθεί. «Μεσονύκτιον εξεγειρόμην» (Ψαλ. ριη΄ [118] 164, 62: νδ΄ [54] 18: νς΄ [56] 9).
Όταν η ψυχή αγαπά τον Θεό, βρίσκει ευκαιρίες συχνά να επικοινωνεί. Όταν καταλαβαίνει τι είναι η προσευχή.

Πράγματι! Έχουμε καταλάβει τι είναι να απευθύνεται ο μικρός και αμαρτωλός και αδύναμος άνθρωπος στον άπειρο και παντοδύναμο και Τρισάγιο Κύριο του ουρανού και της γης; Τι είναι να μιλάς στον Θεό και Εκείνος να σου απαντά; Να Του λες τα προβλήματα, τους πόνους και τα βάσανά σου και Εκείνος να σε ειρηνεύει, να παρηγορεί την ψυχή σου και να δίνει λύσεις λυτρωτικές και σωτήριες;

Αν ζητήσεις ακρόαση από έναν υπουργό για να του εκθέσεις τα προβλήματά σου και εκείνος σου ορίσει κάποια ώρα για να σε ακούσει, μπορείς να μην παρουσιασθείς στη συνάντηση αυτή, με την πρόφαση ότι έχεις πολλές δουλειές και δεν ευκαιρείς; Μα για τη δική σου εξυπηρέτηση σε καλεί και συ δεν πηγαίνεις; Εσύ έχεις ανάγκη από τη βοήθειά του και εσύ αρνείσαι την επικοινωνία;

Με την προσευχή δεν πηγαίνουμε σε κάποιον μεγάλο υπουργό, που τις περισσότερες φορές δεν μπορεί ουσιαστικά να μας βοηθήσει, και που, αν κάτι μπορεί να κάνει, αυτό αφορά τα πρόσκαιρα προβλήματα της επίγειας ζωής μας. Ούτε πηγαίνουμε σε κάποια αυστηρά καθορισμένη ώρα, που με πολλή δυσκολία κι αυτήν μπορέσαμε να εξασφαλίσουμε.

Με την προσευχή καταφεύγουμε στον Θεό όποια ώρα εμείς θέλουμε και για όση ώρα θέλουμε και όσες φορές θέλουμε, μέρα και νύχτα. Και καταφεύγουμε σ’ Αυτόν που πάντοτε πρόθυμα και με απέραντη αγάπη μας περιμένει και μας ακούει, θέλει να μας βοηθήσει και όλα τα μπορεί, και τα προσωρινά με πολλή ευκολία τακτοποιεί και τα αιώνια με μοναδική φιλανθρωπία εξασφαλίζει. Και εμείς λέμε: «Δεν έχω χρόνο για προσευχή»!

Μα γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να κάνεις, αδελφέ μου, προσευχή και αυτό πρώτο να ζητήσεις: Να σου δώσει χρόνο ο Θεός, που συνέχεια τρέχεις χωρίς να προλαβαίνεις, που αγχώνεσαι και αδημονείς και τίποτε μόνος σου δεν καταφέρνεις.

Αν δώσουμε λίγη ώρα στην προσευχή, θα διαπιστώσουμε ότι πολλαπλασιάζεται ο χρόνος μας. Διότι στη ζωή μας δεν παλεύουμε πια μόνοι μας. Αλλά με την προσευχή έχουμε σύμμαχο τον Θεό. Και βέβαια το να παλεύουμε με βοηθό και συμπαραστάτη τον Θεό, Αυτόν που ειρηνεύει τις ψυχές μας, φωτίζει το νου, ενισχύει τις δυνάμεις, ευλογεί και πλουτίζει τη ζωή μας και μας χαρίζει την ατελεύτητη αιωνιότητα, είναι ασύγκριτα καλύτερο.

Ούτε οι πολλές ασχολίες μας να μας απορροφούν ούτε η ραθυμία του κατώτερου εαυτού μας να μας παρασύρει, ώστε να παραιτούμεθα εύκολα από τον αγώνα της προσευχής. Ας μην ακούμε τον μισάνθρωπο διάβολο, που γνωρίζει καλύτερα από μας τη δύναμη της προσευχής και γι’ αυτό βρίσκει διαρκώς δικαιολογίες και παρακινεί σε αναβολές. Αλλά να κάνουμε αυτό που και ο νους μας καταλαβαίνει ως χρήσιμο και αναγκαίο και η ψυχή μας βαθύτερα ζητεί. Να καταφεύγουμε στον ελεήμονα και παντοδύναμο Θεό για να βρίσκουμε έλεος, χάρη, φως και ζωή, αιώνια και αληθινή.

xfd.gr

Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

ΓΝΩΜΙΚΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ



Περὶ θλίψεων

«Πρέπει νὰ γνωρίζεις ὅτι μέσα στὶς θλίψεις καὶ τὰ παθήματα, στὴν ὑπομονὴ καὶ στὴ πίστη, εἶναι κρυμμένες οἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐπίσης καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ ἀπόκτηση τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν. Γιατί καὶ τὸ σιτάρι, ποὺ σπέρνεται στὴ γῆ, εἶναι ἀνάγκη πρῶτα νὰ δοθεῖ στὴ σήψη καὶ στὴν ἀτιμία, φαινομενικά, καὶ ἔτσι νὰ ἀπολαύσομε τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὸν πολλαπλάσιο καρπό του. Ἂν ὅμως δὲν περνοῦσε ἀπὸ τὴ σήψη ἐκείνη καὶ τὴ φαινομενικὴ ἀτιμία, δὲν θὰ ἔβγαζε καρπό. Αὐτὸ λέει καὶ ὁ Ἀπόστολος: «Πρέπει νὰ περάσουμε πολλὲς θλίψεις γιὰ νὰ μποῦμε στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Καὶ ὁ Κύριος λέει: «Μὲ τὴν ὑπομονή σας, θὰ σώσετε τὶς ψυχές σας», καί: «στὸν κόσμο θὰ ἔχετε θλίψεις».
ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ


Περὶ Αὐτεξουσίου

«Κανένας δὲν εἶναι αἴτιος τῆς ἀπωλείας, παρὰ τὸ θέλημα τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Θεὸς εἶναι αἴτιος τῆς σωτηρίας, ὁ ὁποῖος μας χάρισε τὴ ζωὴ καὶ τὴν μακαριότητα, τὴ γνώση καὶ τὴ δύναμη, τὸν ἴδιο τὸν Ἑαυτό Του. Ἀλλὰ οὔτε καὶ ὁ διάβολος μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει μὲ τὴν βία τὸν ἄνθρωπο στὴν ἀπώλεια, παρὰ μόνο βάζει στὸ νοῦ ἐνθύμηση τοῦ κακοῦ. Ἐμεῖς ὅμως, θεληματικά, καὶ μὲ τὴ γνώμη μας προτιμοῦμε νὰ κάνουμε τὸ κακὸ καὶ δὲν μᾶς βιάζει ὁ ὑπεράγαθος Θεός, γιὰ νὰ μὴν παρακούσουμε παρὰ τὴ βία καὶ ἔχουμε βαρύτερη τιμωρία. Οὔτε καὶ τὸ αὐτεξούσιό μας ἀφαιρεῖ, τὸ ὁποῖο καλῶς μας ἐχάρισε. Ὥστε στὸ χέρι τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ σωτηρία ἢ ἡ ἀπώλειά του».
ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ

Περὶ ὑποκρισίας

«Πολλοί τὸν παρὰ τῶν πολλῶν ἔπαινον ἐπιδιώκοντες, ἔργῳ μὲν τὴν ἀδικίαν καὶ πλεονεξίαν, ὡς ὠφέλιμον προτιμώσι, σχήματι δὲ καὶ λόγῳ τὴν δικαιοσύνην ὑπερθαυμάζουσι».
ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
 
   

«Ἀρετῆς ὄρος ἐστίν, ἡ τῆς ἀνθρωπίνης ἀσθενείας κατ᾿ ἐπίγνωσιν πρὸς τὴν θείαν δύναμιν ἕνωσις»
ΟΣΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ
 

«Οὐδὲν κρεῖττον τοῦ γνῶναι τὴν οἰκείαν ἀσθένειαν καὶ ἀγνωσίαν, οὐδὲ χεῖρον του ταῦτα ἁγνοεῖν»
ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
 

«Νὰ ἀγαπήσεις τὴν σιωπή. Νὰ ζεῖς στὴν ἀφάνεια, ἀποκρύπτοντας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τὰ καλὰ ἔργα καὶ τοὺς πνευματικοὺς κόπους σου. Νὰ σηκώνεις ἀγόγγυστα τοὺς ἐλέγχους, τὶς ἀτιμίες, τὶς λοιδορίες καὶ τὴν περιφρόνηση τῶν ἀνθρώπων, καθὼς καὶ τὰ παιδαγωγικὰ ραπίσματα τοῦ Θεοῦ. Νὰ θυμᾶσαι τὰ πολλά σου ἁμαρτήματα καὶ νὰ συντρίβεσαι γι᾿ αὐτά. Νὰ μελετᾷς καὶ νὰ θαυμάζεις τὰ ὑπερφυσικὰ κατορθώματα τῶν Ἁγίων του Θεοῦ. Νὰ καλλιεργεῖς τὴν ἐσωτερικὴ αὐτομεμψία. Νὰ ἀποφεύγεις τοὺς ἐπαίνους σὰν φωτιά. Τέλος, νὰ κρατᾷς πάντοτε στὸν νοῦ σου τὴ μνήμη τοῦ φοβεροῦ δικαστηρίου τοῦ Κυρίου, ἐκεῖ ποὺ ὅλοι οἱ ὑπερήφανοι θὰ ταπεινωθοῦν ὁριστικά.»
ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΡΟΣΤΩΦ (ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Ι. Μ. Παρακλήτου).

Εἶπε Γέρων...

1. Ὁ Ἀββᾶς Ἡσαΐας ὁ ἀναχωρητὴς δίνει τὴν ἀκόλουθη ὀρθὴ συμβουλή: «Μὴ συνηθίζεις νὰ κουβεντιάζεις γιὰ πράγματα, ποὺ δὲν εἶδες μὲ τὰ ἴδια σου τὰ μάτια, σὰν νὰ τὰ ἔχεις δεῖ. Μὴ βεβαιώνεις μὲ πεποίθηση ἐκεῖνα, ποὺ ἔχεις μόνο ἀκούσει. Συνήθιζε τὴ γλῶσσα σου νὰ λέει πάντα ἀλήθεια. Τὸ ψέμα γεννιέται συχνὰ ἀπὸ τὴ ἐπιθυμία νὰ ἀρέσουμε στοὺς ἀνθρώπους κι ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν ψυχὴ τὸ φόβο τοῦ Θεού».
 

2. «Το στόμα τοῦ ταπεινόφρονος λέγει πάντοτε ἀλήθεια», γράφει κι ὁ Ἀββᾶς Μᾶρκος ὁ ἀσκητής. «Όποιος ἀντιλέγει στὴν ἀλήθεια, παίρνει τὴ θέση τοῦ δούλου, ποὺ ράπισε τὸν Κύριο».
 

3. «Όποιος μπαίνει σὲ μυροπωλεῖο, ἔλεγε κάποιος γέροντας, κι ἂν ἀκόμη δὲν ἀγοράσει κανένα ἄρωμα, βγαίνει ἔξω γεμάτος εὐωδία. Τὸ ἴδιο συμβαίνει σ᾿ ἐκείνους ποὺ συναναστρέφονται Ἁγίους ἀνθρώπους. Παίρνει ἐπάνω τοῦ τὸ πνευματικὸ ἄρωμα τῆς ἀρετῆς τους.
 

4. Ὁ Ἀββᾶς Παφνούτιος ἀσκήτευε σ᾿ ἕνα ἀπόμερο σπήλαιο δώδεκα μίλια μακριὰ ἀπὸ τὴ σκήτη τῶν πατέρων. Εἶχε ὅμως τὴ συνήθεια νὰ ἐπισκέπτεται τὴ σκήτη δυὸ φορὲς τὸ μήνα, γιὰ νὰ ὠφελεῖται ἀπὸ τὴ διδασκαλία τους. Τύπωσε μάλιστα βαθιὰ στὴ μνήμη του κι ἔλεγε ἀργότερα στοὺς μαθητὲς τοῦ τὸν λόγο ποὺ τοῦ ἔλεγαν συχνότερα οἱ Γέροντες : «Ὅπου κι ἂν βρεθεῖς τέκνον, μὴ συγκρίνεις τὸν ἑαυτό σου μὲ ἄλλο πρόσωπο, γιὰ νὰ ἔχεις ἀνάπαυση στὴν ψυχή. Διαφορετικά, ὁ διάβολος μπορεῖ νὰ σὲ ξεγελάσει καὶ νὰ νομίζεις ὅτι εἶσαι καλύτερος ἀπὸ τοὺς ἄλλους».
 


Ὁ μισοτελειωμένος τάφος

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων, Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας, γιὰ νὰ μὴν φουσκώσει ποτὲ ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια καὶ ξεχάσει ὅτι εἶναι κοινὸς θνητός, ζήτησε ἀπὸ τοὺς ὑποτακτικούς του νὰ τοῦ φτιάξουν τὸν τάφο του καὶ νὰ τὸν ἀφήσουν μισοτελειωμένο. Μετὰ τοὺς παρεκάλεσε, κάθε φορὰ ποὺ θὰ γινόταν μεγάλη γιορτή, νὰ ἔρχονται μέσα στὴν ἐπίσημη αἴθουσα καὶ μπροστὰ σὲ ὅλους του προσκεκλημένους νὰ τοῦ λένε δυνατὰ : «Ὁ τάφος σου Δέσποτα εἶναι μισοτελειωμένος. Δῶσε μας ἐντολὴ νὰ τὸν ἀποτελειώσουμε γιατί εἶναι ἄγνωστη ἡ ὥρα τοῦ θανάτου σας».

Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου, Ὕμνοι θείων ἐρώτων

Καὶ ἐπὶ ὤμων τὸν σταυρὸν ἆρον, σφοδρῶς τε σφίγξον,
Καὶ μέχρι τέλους βάστασον τῶν πειρασμῶν τοὺς πόνους,
Ὀδύνας Τε τῶν θλίψεων, καὶ λυπηρῶν τοὺς ἥλους,
Περιχαρῶς κατάδεξαι, ὥσπερ στέφανον δόξης,
Τῶν ὕβρεων ταῖς λόγχαις δὲ βαλλόμενος καθ᾿ ὥραν,
Καὶ λιθαζόμενος σφοδρῶς ἁπάσας ἀτιμίας,
Δάκρυα ἀντὶ αἵματος προχέων, ἔση μάρτυς.
Καὶ ἐμπαιγμούς, καὶ ῥαπισμοὺς φέρων πανευχαρίστως,
Τῆς ἐμῆς ἔση κοινωνὸς Θεότητος, καὶ δόξης...
Εἰ δὲ καὶ διωχθῆναι σε ὑπὲρ δικαιοσύνης
Γένηται, τότε σκίρτησον, ὅτι ἡ βασιλεία
Τῶν οὐρανῶν, σοῦ γέγονε, καὶ ποῖον τούτου μεῖζον;
Τοῦτο ἔργῳ ἔγνωκα, καὶ γινώσκω Θεέ μου,
Ὅτι κἂν νόσῳ Δέσποτα, κἂν θλίψεσι, κἂν λύπαις,
Κἂν ἐν δεσμοῖς, κἂν ἐν λιμῷ, κἂν φυλακῇ κρατῶμαι,
Κἂν δεινοτέροις ἀλγεινοῖς συνέχωμαι, Χριστέ μου.
Τὸ φῶς σου λάμψαν ἅπαντα ὡς σκότος ἀπελαύνει .
Καὶ ἐν ἀνέσει καὶ φωτί, καὶ φωτὸς ἀπολαύσει
Αἴφνης ποιεῖ με γίνεσθαι τὸ Πνεῦμα σου τὸ θεῖον.
Τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου
 

Καὶ ἐὰν δὲν μπορεῖς νὰ νηστεύσεις δυὸ ἡμέρας νήστευσον τουλάχιστον ἕως τὸ ἑσπέρας, καὶ ἐὰν δὲν ἠμπορεῖς πάλιν ἕως τὸ ἑσπέρας φυλάττου τουλάχιστον ἐκ τοῦ χορτασμοῦ τῆς κοιλίας, καὶ ἐὰν δὲν ὑπάρχεις ἅγιος κατὰ τὴν καρδίαν, γίνε καθαρὸς κατὰ τὸ σῶμα. Καὶ ἐὰν δὲν πενθεῖ ἡ καρδία σου ἂς πενθεῖ τὸ πρόσωπόν σου, καὶ ἐὰν δὲν ἠμπορεῖς νὰ ἐλεήσεις ὁμίλει τουλάχιστον ὡς ἁμαρτωλός. Καὶ ἐὰν δὲν ὑπάρχεις εἰρηνοποιὸς μὴ γίνου τουλάχιστον φιλοτάραχος. Καὶ ἐὰν δὲν ὑπάρχεις ἱκανὸς καὶ ἔμπειρος γίνου ἄοκνος κατὰ τὸ φρόνημα. Καὶ ἐὰν δὲν ὑπάρχεις νικητὴς μὴ ὑψηλοφρόνει κατὰ τῶν πταιόντων καὶ ὑπευθύνων. Καὶ ἐὰν δὲν δύνασαι νὰ φράξεις τὸ στόμα τοῦ καταλαλοῦντος κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, φύλαξον τουλάχιστον τὸ σὸν καὶ μὴ συμφωνήσεις μετ᾿ αὐτοῦ.
 

Καθὼς μία δρὰξ ψάμμου πίπτουσα εἰς μεγάλην θάλασσαν χάνεται, οὕτω καὶ τὰ πταίσματα παντὸς ἀνθρώπου ἐνώπιον τῆς ἐλεημοσύνης τοῦ Θεοῦ, καὶ καθὼς διὰ μίας δρακὸς χώματος δὲν φράττεται μία πηγὴ ἥτις ἀναβρύει πολὺ ὕδωρ, οὕτω καὶ ἡ ἐλεημοσύνη τοῦ Θεοῦ δὲν νικᾶται ὑπὸ τῆς κακίας τῶν ἀνθρώπων.
 

Ἄπλωσον τὸ φόρεμά σου καὶ σκέπασον τὸν πταίοντα, καὶ ἐὰν δὲν δυνηθεῖς ν᾿ ἀναδεχθεῖς σὺ τὰ πταίσματα καὶ τὴν παιδείαν καὶ τὴν ἐντροπὴν ἀντ᾿ αὐτοῦ, κἂν τουλάχιστον ὑπόμεινον, καὶ μὴ καταισχύνῃς αὐτόν.
 

Ἡ ἀρχὴ τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἐπιείκεια καὶ ἡ πραότης, ἥτις ὑποφέρει τὰς ἀσθενείας τῶν ἀνθρώπων, καὶ εἶναι κατόρθωμα γενναίας καὶ μεγάλης ψυχῆς.
 

Εἶπε ὁ Ὅσιος Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος·
Δίψησον διὰ τὸν Χριστόν, ἵνα σὲ μεθύσῃ ἐκ τῆς ἀγάπης Του.
Τοῦ Ἀββᾶ Σισώη
 

Ἔλεγαν γιὰ τὸν Ἀββᾶ Σισώη, ὅτι ὅταν ἐπρόκειτο νὰ πεθάνει καὶ κάθονταν οἱ ἄλλοι μοναχοὶ γύρω του, ἔλαμψε τὸ πρόσωπό του σὰν τὸν ἥλιο. Καὶ λέει ὁ ἀββᾶς στοὺς μοναχούς: «Νά, ἦρθε ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος». Καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο λέει: «Νά, ἦλθε ἡ χορεία τῶν προφητῶν». Καὶ πάλι τὸ πρόσωπό του περίσσεια ἔλαμψε καὶ εἶπε: «Νά, ἡ χορεία τῶν ἀποστόλων ἦρθε». Καὶ ἔλαμψε πάλι τὸ πρόσωπό του πιὸ πολύ. Καὶ ἦταν σὰ νὰ μιλοῦσε μὲ κάποιους. Καὶ τὸν ρώτησαν οἱ ἄλλοι πατέρες λέγοντας: «Μὲ ποιοὺς μιλᾷς, Πάτερ;» Κι ἐκεῖνος εἶπε: «Νά, οἱ Ἄγγελοι ἦλθαν νὰ μὲ πάρουν καὶ τοὺς παρακαλῶ νὰ μὲ ἀφήσουν λίγο γιὰ νὰ μπορέσω περισσότερο νὰ μετανοήσω». Καὶ τοὺς εἶπε ὁ γέροντας: «Σᾶς βεβαιώνω ὅτι ἀκόμα δὲν ἔχω βάλει ἀρχὴ μετανοίας». Ὅλοι ἤξεραν ὅμως ὅτι ἦταν τέλειος πνευματικά. Καὶ πάλι, ξαφνικά, τὸ πρόσωπό του ἔγινε σὰν τὸν ἥλιο. Καὶ φοβήθηκαν ὅλοι. Καὶ τοὺς λέει πάλι: «Βλέπετε, ἦρθε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ φωνάζει: «Φέρτε μου τὸ σκεῦος τῆς ἐρήμου». Καὶ ἀμέσως παρέδωσε τὸ πνεῦμα. Καὶ φάνηκε σὰν ἀστραπή, ἐνῷ ὅλο τὸ κελὶ πλημμύρισε ἀπὸ μία θεϊκὴ εὐωδία!
Τοῦ Ἀββᾶ Παμβώ
 

Ἦταν κάποιος μοναχὸς ποὺ λεγόταν ἀββᾶς Παμβώ. Γι᾿ αὐτὸν ἀναφέρουν ὅτι ἐπὶ τρία χρόνια παρακαλοῦσε τὸ Θεὸ λέγοντας: «Μὴ μὲ δοξάσεις πάνω στὴ γῆ». Καὶ τόσο τὸν δόξασε ὁ Θεός, ὥστε δὲν μποροῦσε κανεὶς νὰ τὸν ἀντικρίσει κατὰ πρόσωπο, ἀπὸ τὴ λάμψη ποὺ εἶχε στὴν ὄψη του.
 

Ἦρθαν κάποτε δυὸ μοναχοὶ στὸν Ἀββᾶ Παμβὼ καὶ τὸν ρώτησε ὁ ἕνας λέγοντας: «Ἀββᾶ, ἐγὼ ἐπὶ δυὸ ἡμέρες νηστεύω καὶ δυὸ ψωμιὰ τρώγω». Ἄραγε, σῴζω τὴν ψυχή μου ἢ εἶμαι σὲ πλάνη;» Εἶπε καὶ ὁ ἄλλος: «Ἀββᾶ, ἐγὼ κερδίζω δυὸ μικρὰ νομίσματα ἀπὸ τὸ ἐργόχειρό μου κάθε μέρα καὶ κρατῶ κάτι γιὰ τὴ διατροφή μου, τὰ ὑπόλοιπα τὰ προσφέρω ἐλεημοσύνη. Ἄρα, σῴζομαι ἢ πάω χαμένος;». Ὁ γέροντας προσευχήθηκε στὸ Θεὸ καὶ ἔγραψε στὸ χῶμα: « Ὁ Παμβὼ ἐπὶ δυὸ ἡμέρες νηστεύοντας καὶ δυὸ ψωμιὰ τρώγοντας, ἄραγε μ᾿ αὐτὸ γίνεται μοναχός;». Καὶ ἡ ἀπάντηση ἀκούστηκε ἀπὸ τὸ Θεό. «Όχι». Καὶ ξαναέγραψε: «Ὁ Παμβὼ κερδίζει μὲ τὸ ἐργόχειρό του δυὸ μικρὰ νομίσματα καὶ τὰ δίνει ἐλεημοσύνη. Ἄρα ἔτσι γίνεται μοναχός;» Καὶ ἡ ἀπάντηση ἀκούστηκε ἀπὸ τὸ Θεό. «Όχι ἀκόμη». Καὶ τότε λέει ὁ Παμβὼ στοὺς μοναχούς: «Καλὲς εἶναι βέβαια οἱ πράξεις. Ἀλλὰ ἂν δὲν φυλάξεις τὴ συνείδησή σου καθαρὴ ἀπέναντι στὸν πλησίον σου καὶ δὲν εἶσαι ἥσυχος μέχρι τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς σου, δὲν σώζεσαι»!
 

Ἔλεγαν γιὰ τὸν Ἀββᾶ Παμβὼ ὅτι δὲν γελοῦσε ποτὲ (ἀλλὰ εἶχε πνευματικὴ χάρη ποὺ ἔκανε τὸ πρόσωπό του νὰ λάμπει). Μία μέρα λοιπόν, θέλοντας οἱ δαίμονες νὰ τὸν κάνουν νὰ γελάσει, ἔδεσαν σὲ ξύλο ἕνα φτερὸ καὶ τὸ κρατοῦσαν κάνοντας θόρυβο καὶ ἀλαλάζοντας. Βλέποντας τοὺς ὁ Ἀββᾶς Παμβὼ γέλασε. Καὶ οἱ δαίμονες ἄρχισαν νὰ χορεύουν καὶ νὰ τὸν κοροϊδεύουν ποὺ κατάφεραν νὰ τὸν κάνουν νὰ γελάσει. Αὐτὸς ὅμως τοὺς ἀπάντησε λέγοντας: «Δὲν γέλασα γιατί μὲ κάνατε νὰ γελάσω, ἀλλὰ καταγέλασα τὴν ἀδυναμία σας, ποὺ εἶστε τόσο πολλοὶ καὶ βαστᾶτε ἕνα φτερὸ ἐνῷ θὰ μποροῦσε ἕνας σας, ἂν εἴχατε δύναμη, νὰ τὸ κάνει αὐτό»!
 

Ρώτησε ὁ Ἀββᾶς Θεόδωρος τῆς Φέρμης τὸν Ἀββᾶ Παμβώ: «Πές μου κάτι ὠφέλιμο». Καὶ μὲ πολὺ κόπο τοῦ ἀπάντησε: «Θεόδωρε πήγαινε καὶ νὰ εἶσαι ἐπιεικὴς καὶ ἐλεήμων μὲ ὅλους. Γιατί τὸ ἔλεός μας κάνει νὰ μποροῦμε νὰ μιλᾶμε ἐλεύθερα ἀπέναντι στὸν Θεό.

pentapostagma