Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2021

Ο Μέγας Βασίλειος, οι νέοι και ο χρόνος

 



Ζούμε σε μια εποχή στην οποία δε θέλουμε πρότυπα. Αρκούμαστε στα όσα βλέπουμε στην τηλεόραση και στο Διαδίκτυο. Δεν είναι πολλοί οι νέοι οι οποίοι διαβάζουν, αισθάνονται ότι κάποιοι ήρωες από το παρελθόν, υπαρκτά ή λογοτεχνικά πρόσωπα, έχουν κάτι να τους πουν. Να τους εμπνεύσουν ώστε να έχουν μέσα τους τρόπους και πηγές δια των οποίων να διαχειριστούν τον χρόνο και τη ζωή τους. Όχι κατ’ ανάγκην αντιγράφοντας, αλλά προσαρμόζοντας τα στοιχεία που ταιριάζουν στον δικό τους χαρακτήρα και στον καιρό μας.
Η ελληνορθόδοξη παράδοση έχει πολλές τέτοιες μορφές. Ξεχωριστό είναι το πρόσωπο του Μεγάλου Βασιλείου. Δεν είναι ο ήρωας της διαφήμισης και των χριστουγεννιάτικων ταινιών. Είναι ο ασκητής άγιος, αυτός ο οποίος διέθεσε τη ζωή του, τα χαρίσματα, τον νου, την καρδιά του για να λάβουν οι άνθρωποι Πνεύμα. Ενέπνευσε φιλανθρωπία και αλληλεγγύη σε μία εποχή μεγάλων ανισοτήτων. Δεν περίμενε από το κράτος να συνδράμει τους φτωχούς, τους αρρώστους, τους ορφανούς, του κατατρεγμένους, αλλά έδειξε ότι η Εκκλησία μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολλών, ακόμη κι εκείνων που φαίνονταν σκληρόκαρδοι.
Να τους κάνει να μοιραστούν το περίσσευμα ή το υστέρημά τους, για να ζήσουν με αξιοπρέπεια και όσοι δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα.
Δεν έμεινε όμως μόνο εκεί. Ερμήνευσε τον λόγο του Θεού αξιοποιώντας μία μοναδικής ποιότητας μόρφωση. Γνωρίζοντας την αρχαιοελληνική φιλοσοφία και παράδοση, προσάρμοσε στα δεδομένα της πίστης ό,τι όμορφο μπορούσε να αντλήσει από το παρελθόν. Και πάλεψε για την αλήθεια της χριστιανικής διδασκαλίας τόσο με την εξουσία όσο και με τους αιρετικούς οι οποίοι πρόβαλαν το ψεύτικο, το μερικό, το λίγο τους ως το παν. Μας άφησε δώρο ανεκτίμητο τη θεία λειτουργία του. Το ασκητικό του ήθος και πνεύμα, ώστε να γνωρίζουμε ότι το νόημα της ζωής και η ευτυχία περνούν μέσα από τη σχέση αγάπης με τον Θεό και τον συνάνθρωπο και ταυτόχρονα με την έγνοια ο εαυτός μας να μη νικιέται από τα πάθη και τις επιθυμίες που τον αφήνουν σε άλλες αγάπες και όχι στην προτεραιότητα του Θεού.
Νέοι και μεγαλύτεροι μπορούμε να ξεκινήσουμε την πορεία μας στον νέο χρόνο με σπουδή στη ζωή αυτής της αξεπέραστης προσωπικότητας. Να αποφασίσουμε ότι νόημα στη ζωή δίνει το να μοιράζεσαι και όχι να κρατάς. Να αγαπάς την αυθεντικότητα του αιώνιου και όχι να την υποκαθιστάς με το πρόσκαιρο. Να καλλιεργείς τα χαρίσματά σου και όχι να τα θάβεις στο βωμό του «περνάω καλά χωρίς να με ενδιαφέρει ο Θεός και ο συνάνθρωπος». Να ζεις τη σχέση σου με τον Θεό στο κάλλος και την κοινωνία της λειτουργικής ζωής, στη συνάντηση της μετάνοιας και της συναδέλφωσης, που δεν είναι λόγια και ιδεολογήματα, αλλά μετάληψη του ζώντος Θεού. Να αφιερώνεις λίγο ή πολύ από τον χρόνο σου χάριν της αγάπης των άλλων.
Όταν εισερχόμαστε σε έναν καινούργιο χρόνο έχουμε χαρά. Ότι η ζωή συνεχίζεται και εμείς ταξιδεύουμε σ’ αυτήν. Ότι μπορούμε να ονειρευτούμε κάτι καλύτερο. Ό,τι έρχεται όμως χρειάζεται τη δική μας συμμετοχή. Το σχέδιό μας για να παλέψουμε με όρεξη και έμπνευση. Τα πρότυπα των αγίων είναι παιδεία, η οποία νοηματοδοτεί τον χρόνο. Ας τα αξιοποιήσουμε!
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Δημοσιεύθηκε στην "Ορθόδοξη Αλήθεια"

Η βλασφημία σας δείχνει υπόβαθρο απανθρωπίας μα και αγραμματοσύνη.

 

Η βλασφημία σας δείχνει υπόβαθρο απανθρωπίας μα και αγραμματοσύνη.

Ελένη Κατσανέβα

προς E.A.Mossialos

«Κύριε» Μόσιαλε,παίζετε «εν ου παικτοίς».Η Παναγία είναι η ολοζώντανη μητέρα του Χριστού μα και των ορθοδόξων εδώ και 2000 χρόνια γιατί ως καθαρότατο σκεύος εκλογής επισκιάστηκε από την Χάρη του Θεού με τρόπο υπέρλογο για την γέννηση του νέου Αδάμ (του Θεανθρώπου Χριστού) και όπως κάθε μάνα βρίσκεται δίπλα στα παιδιά της κάθε στιγμή.

Το ότι ο τρόπος σύλληψης και γέννησης του Χριστού είναι υπέρλογα δεν σημαίνει ότι είναι και παράλογα. Υπέρλογα φαίνονται και τα ευρήματα της κβαντικής φυσικής ,αφού ξεπερνούν τα δεδομένα των αισθήσεων και την «κοινή» λογική. Ο κβαντικός δυισμός της ύλης, π.χ., όπου ένα σωματίδιο την μια στιγμή συμπεριφέρεται ως κύμα ενέργειας και την άλλη ως ύλη, υπερβαίνει την λογική μας, όμως έτσι είναι η ύλη και μόνο με προχωρημένα μαθηματικά μπορεί ο νους του ανθρώπου να το προσεγγίσει.

Κατ’ αναλογία στην υπέρλογη σφαίρα της ανώτατης μορφής ένωσης του ανθρώπου με τον Θεό, η Παρθένος τίκτει τον Υπερούσιο, γίνεται Μητέρα του Θεού και παραμένει Παρθένος και ο Θεός γίνεται άνθρωπος, παραμένοντας Θεός. Βέβαια αυτά τα παράδοξα γεγονότα μόνο με κάθαρση των αισθήσεων μέσω της προσευχής και της νηστείας βιώνονται διαχρονικά στο περιβάλλον του ορθόδοξου χριστιανισμού αφού οι αισθήσεις μας και η κοινή λογική, στην οποία θέλετε να εγκλωβίσετε την ύπαρξη και την προοπτική του ανθρώπου, είναι πολύ πεπερασμένες και μας παρέχουν ψευδή δεδομένα για την πραγματική γνώση του κόσμου, όλοι οι προσωκρατικοί κάνουν λόγο για τα ψευδή δεδομένα των ανθρωπίνων αισθήσεων. (βλ: Στα ίχνη του Ι.Χ.Θ.Υ.Σ.-Θεοδοσίου-Δανέζης)

Διαβάζουμε π.χ. στην υμνολογία των Χριστουγέννων για τον «αχώρητο παντί, πώς εν αγκάλαις της μητρός», δηλ. αυτός που δεν χωράει πουθενά, πώς γίνεται να χώρεσε στην αγκαλιά της μητέρας;

Από τους πλέον ποιητικούς και θεολογικούς στίχους που όμως συνταιριάζει με την ορολογία της κβαντικής φυσικής όταν περιγράφει τους όρους ύπαρξης της δομής της ύλης. Δηλ. η κβαντική φυσική μιλάει για σωματίδια που ενώ βρίσκονται σε τεράστιες μεταξύ τους αποστάσεις, αποτελούν ενιαίο σύνολο με α- τοπική ολιστική διασύνδεση, όπως κι ο προηγούμενος θεολογικός στίχος μιλάει γι’ αυτήν την α-τοπικότητα του Θεανθρώπου. Ότι τα κβάντα ενέργειας δεν υπάρχουν στον χώρο, αλλά δημιουργούν χώρο. Διαβάζουμε για «δυνάμει σωματίδια «που δεν μπορούν ποτέ να ανιχνευτούν άμεσα, αλλά που η ύπαρξή τους έχει μετρήσιμες επιπτώσεις σε άλλα σωματίδια .

Δηλ. στην κβαντική φυσική γίνεται λόγος για α-τοπική απόσταση, για ανυπαρξία που υπάρχει και μετριέται ως επίπτωση, για κύμα που δεν είναι κύμα αλλά σωματίδιο, για σωματίδιο που δεν είναι σωματίδιο αλλά κύμα, για τα πολλά που είναι ένα, για το ένα που είναι πολλά.

Αδικείτε πρωτίστως τον εαυτό σας παραμένοντας στον μυωπικό διαλεκτικό υλισμό του 19ου αι., αλλά και όλη την ανθρωπότητα γιατί την περιορίζετε μόνο σε 3 διαστάσεις, αγνοώντας την φυσική του 20ου και του 21ου αι, που κραυγάζει για το ότι τα πάντα μέσα στο σύμπαν είναι τετραδιάστατα και άρα δεν υπάρχει θάνατος αλλά μόνο αλλαγή επιπέδων ύπαρξης (βιοκεντρισμός).

Όλα αυτά τα μυστήρια της ύπαρξης και της ζωής, οι πρόγονοί μας τα προσέγγιζαν μέσω της βιωματικής πίστης στον Τριαδικό Θεό και στην μητέρα του Θεού Λόγου, και μεγαλουργούσαν για 20 αιώνες μέχρι που τους κυρίευσε αυτή η μίζερη υλιστική φιλοσοφία, κυρίως μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, και τους ισοπέδωσε .

Σε αυτήν την χώρα που οι π-ω-λητικοί αντιμετωπίζουν ως οικόπεδό τους και το λαό ως μπάζα, έρχεστε όλοι εσείς οι ψευτοδιανοούμενοι, ειδικοί ως μπουλντόζες -οδοστρωτήρες να τον «μαζέψετε» και να τον βάλετε στην χωματερή των εφιαλτικών βιο-επιστημών, μετασχηματίζοντας την άλλοτε ελεύθερη χώρα μας σε ανοιχτό υγειονομικό στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Τελικά όντως «χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται».

https://tasthyras.wordpress.com/2021/12/31/%ce%b7-%ce%b2%ce%bb%ce%b1%cf%83%cf%86%ce%b7%ce%bc%ce%af%ce%b1-%cf%83%ce%b1%cf%82-%ce%b4%ce%b5%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%85%cf%80%cf%8c%ce%b2%ce%b1%ce%b8%cf%81%ce%bf-%ce%b1%cf%80%ce%b1%ce%bd/

Η πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου

 

Μετά την καταστροφική μάχη του Πέτα για τους έλληνες επαναστάτες, ο Ομέρ Βρυώνης και ο Κιουταχής, επικεφαλής 11.000 ανδρών, κατήλθαν χωρίς αντίσταση στην κοιλάδα του Μεσολογγίου, την οποία απέκλεισαν...

Μετά την καταστροφική μάχη του Πέτα για τους έλληνες επαναστάτες (4 Ιουλίου 1822), ο Ομέρ Βρυώνης και ο Κιουταχής, επικεφαλής 11.000 ανδρών, κατήλθαν χωρίς αντίσταση στην κοιλάδα του Μεσολογγίου, την οποία απέκλεισαν από ξηράς (25 Οκτωβρίου). Μαζί τους βρέθηκαν και οι οπλαρχηγοί Βάλτου και Ξηρομέρου, Γεώργιος Βαρνακιώτης, Γιαννάκης Ράγκος, Γώγος Μπακόλας, Γεωργάκης Βαλτινός και Ανδρέας Ίσκος, που είχαν δηλώσει υποταγή στους δύο πασάδες. Ο Γιουσούφ Πασάς με τον στόλο του συμπλήρωνε τον αποκλεισμό της πόλης από τη θάλασσα. Το Μεσολόγγι εκείνα τα χρόνια ήταν το οικονομικό και πολιτικό κέντρο της Δυτικής Χέρσου Ελλάδας (σημερινής Δυτικής Στερεάς Ελλάδας).

Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και ο Μάρκος Μπότσαρης με τα λείψανα του εκστρατευτικού σώματος του Πέτα ανέλαβαν την υπεράσπιση της πόλης. Το Μεσολόγγι ήταν ευπρόσβλητο από ξηράς και προστατευόταν από ένα χαμηλό περιτείχισμα κατασκευασμένο στις αρχές της Επανάστασης. Η δύναμη των πολεμιστών δεν υπερέβαινε τους 700 άνδρες, ενώ χρειάζονταν τουλάχιστον επταπλάσιοι υπερασπιστές. Στους προμαχώνες δεν υπήρχαν παρά μόνο 14 πυροβόλα. Τα πολεμοφόδια και τα τρόφιμα μόλις έφθαναν για ένα μήνα. Η θέση των πολιορκουμένων ήταν απελπιστική.

Στο στρατόπεδο των πολιορκητών υπήρχε διχογνωμία για το σχέδιο ενεργειών. Ο Κιουταχής και ο Γιουσούφ υποστήριζαν την άμεση κατάληψη του Μεσολογγίου με έφοδο. Ο Ομέρ Βρυώνης ήταν της γνώμης να το καταλάβουν δια συμβιβασμού, προκειμένου να διατηρηθεί η πόλη αλώβητη για τις ανάγκες του στρατού, μετά την ερήμωση της Αιτωλοακαρνανίας.

Τελικά, επικράτησε η γνώμη του Ομέρ. Οι πολιορκούμενοι εξέλαβαν ως θείο δώρο την εξέλιξη αυτή. Άρχισαν ατέρμονες συζητήσεις περί συμβιβασμού, αναμένοντας τη βοήθεια που είχαν ζητήσει από την Πελοπόννησο και τα νησιά. Πράγματι, στα μέσα Νοεμβρίου στολίσκος από 11 πλοία υπό τον Ανδρέα Μιαούλη διέσπασε τον θαλάσσιο αποκλεισμό του Μεσολογγίου. Αποβίβασε 1000 άνδρες υπό τους Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, Ανδρέα Ζαΐμη και Κανέλλο Δεληγιάννη και προμήθευσε με τροφές και πολεμοφόδια τους υπερασπιστές του. Τότε, οι πολιορκούμενοι διαμήνυσαν στους Τούρκους πασάδες, ότι αν θέλουν το Μεσολόγγι να έλθουν να το πάρουν.

Η κατάσταση στο στρατόπεδο των πολιορκητών δεν ήταν καλύτερη από αυτή τον πολιορκουμένων. Τα πολεμοφόδια και τα τρόφιμα άρχισαν να ελαττώνονται και οι προμήθειες νέων κατέστησαν δυσχερείς. Έτσι, οι πασάδες αποφάσισαν έφοδο, αφού είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος με τις διαπραγματεύσεις. Η επίθεση προγραμματίστηκε για τη νύχτα της 24ης προς 25η Δεκεμβρίου, με την ελπίδα ότι οι μαχητές θα εγκατέλειπαν τους προμαχώνες και θα πήγαιναν στις εκκλησιές για να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα. Όμως, το σχέδιο της επίθεσης είχε διαρρεύσει στους μαχητές του Μεσολογγίου από τον ελληνικής καταγωγής γραμματικό του Ομέρ Βρυώνη, Γιάννη Γούναρη, κι έτσι η φρουρά παρέμεινε στις θέσεις της πανέτοιμη για την επίθεση.

Κατά την έφοδο, οι Οθωμανοί υπέστησαν πανωλεθρία και οι δύο πασάδες αποφάσισαν να λύσουν την πολιορκία στις 31 Δεκεμβρίου 1822, επειδή κυκλοφορούσαν έντονες φήμες ότι έφθανε εναντίον τους ο Οδυσσέας Ανδρούτσος. Κατά τη διάρκεια της επιστροφής τους στην Ήπειρο, νέα δοκιμασία περίμενε τους καταπονημένους Οθωμανούς. Στην προσπάθειά τους να διαβούν τον πλημμυρισμένο Αχελώο, πολλοί στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους. Τα υπολείμματα των δυνάμεων του Κιουταχή και του Ομέρ Βρυώνη έφθασαν σε κακή κατάσταση στις 21 Φεβρουαρίου 1823 στο Κραβασσαρά (σημερινή Αμφιλοχία) και στη συνέχεια πέρασαν με πλοία στην Πρέβεζα.

Η καταστροφή του οθωμανικού στρατού προκάλεσε την αποτυχία της εκστρατείας των δύο πασάδων κατά της Δυτικής Ελλάδας. Η επιτυχία των Ελλήνων έγινε μεγαλύτερη, καθώς μετά την αναχώρηση των Οθωμανών από το Μεσολόγγι, ενώθηκαν με τους επαναστάτες οι οπλαρχηγοί Ανδρέας Ίσκος και Γεωργάκης Βαλτινός, που είχαν προσχωρήσει στο τουρκικό στρατόπεδο. Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός, με νωπά τα γεγονότα στο μυαλό του, αναφέρεται στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου και την καταστροφική διάβαση του Αχελώου από τους Τούρκους στο ποίημα του «Ύμνος εις την Ελευθερίαν», που έγραψε το Μάιο του 1823 (στροφές 88-121).


Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/244?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2021-12-31

© SanSimera.gr

Περίεργα έθιμα απ’ όλο τον κόσμο για τον ερχομό του νέου έτους

 

Κοινό χαρακτηριστικό η επιθυμία των ανθρώπων ν’ αφήσουν πίσω ό,τι τους παίδεψε τον χρόνο που φεύγει και να υποδεχθούν με τύχη το νέο έτος.

Στη Δανία... τα σπάνε

Περίεργα έθιμα συνοδεύουν τον ερχομό του νέου έτους σε διάφορες γωνιές του πλανήτη. Κοινός παρανομαστής τους η επιδίωξη των ανθρώπων ν' αφήσουν πίσω τους ό,τι τους παίδεψε τον χρόνο που φεύγει και να υποδεχθούν με τύχη το νέο έτος.

Δανία

Μπορεί το σπάσιμο των πιάτων να είναι συνυφασμένο στην Ελλάδα με την εποχή που τα νυχτερινά κέντρα κρατούσαν τα «σκήπτρα» της διασκέδασης, στη Δανία όμως δεν συμβολίζει το γλέντι και το ξεφάντωμα, αλλά την καλή τύχη! Παραμονή της Πρωτοχρονιάς, Δανοί σπάνε παλιά ή αχρησιμοποίητα πιάτα στο κατώφλι του δικού τους σπιτιού ή φίλων τους, για καλοτυχία.

Μάλιστα, λέγεται ότι όσο περισσότερα σπασμένα πιάτα βρει κάποιος έξω από την πόρτα του την Πρωτοχρονιά, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η τύχη του! Όσοι δε από τους Δανούς δεν ...σπάνε πιάτα, ανεβαίνουν σε καρέκλες τα μεσάνυχτα και πηδούν απ' αυτές καθώς πιστεύουν ότι το άλμα στον Ιανουάριο, τον πρώτο μήνα του νέου έτους, θα εξαφανίσει την κακοτυχία και θα φέρει τύχη.

Ιταλία

Στον νότο της Ιταλίας ξορκίζουν το κακό του έτους που φεύγει πετώντας από τα παράθυρα παλιά κατσαρολικά, ρούχα ή άλλα ανεπιθύμητα αντικείμενα, μία πρακτική που φαίνεται να προτιμούν και στην Αργεντινή, στην πιο ...ελαφριά ωστόσο έκδοσή της, καθώς παλιά έγγραφα και χαρτιά χωρίς καμιά αξία πλέον για τον ιδιοκτήτη τους είναι αυτά που εκτοξεύονται σαν άλλο κομφετί από τ’ ανοιχτά παράθυρα, σε μια συμβολική κίνηση που δείχνει ότι κάποιος αφήνει πίσω του το παρελθόν.

Σκωτία

Αν είσαι μελαχρινός κι έχεις στο ...δισάκι σου ως δώρα νομίσματα (ή ένα κομμάτι μαύρο κάρβουνο κατά μια άλλη εκδοχή), ψωμί (συνήθως με σταφίδες) και ...φυσικά ουίσκι, τότε είσαι σίγουρα ευπρόσδεκτος να κάνεις ποδαρικό για το νέο έτος σ' ένα σκωτσέζικο νοικοκυριό.

Η παράδοση θέλει τους Σκωτσέζους να δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στο ποιος θα περάσει το κατώφλι τους πρώτος μετά την αλλαγή του έτους και πιστεύουν πως ένα άτομο με τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι οιωνός καλής τύχης. Δεν αποκλείεται αυτή η προτίμησή τους να συνδέεται με την εποχή των Βίκινγκ, όταν οι ξανθοί ξένοι το μόνο ...δώρο που έφερναν ήταν προβλήματα.

Ιρλανδία

Από την άλλη, αν είσαι γυναίκα μόνη, ζεις στην Ιρλανδία και θέλεις να βρεις τον έρωτα της ζωής σου, δεν έχεις παρά να κοιμηθείς με μερικά κλαδάκια γκι κάτω από το μαξιλάρι σου την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Ισπανία

Στην Ισπανία, το πιο περιζήτητο φρούτο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς – την παλιά νύχτα, όπως την αποκαλούν (La Noche Vieja) – είναι το σταφύλι, αφού το έθιμο θέλει τους Ισπανούς να τρώνε δώδεκα ρώγες (las doce uvas de la suerte) – αντίστοιχες με το κάθε ένα από τα χτυπήματα του ρολογιού (συνήθως στην κεντρική πλατεία των πόλεων), όταν θα σημάνει μεσάνυχτα.

Μάλιστα, όσοι δεν προλάβουν να φάνε τον σωστό αριθμό κινδυνεύουν να βρεθούν αντιμέτωποι με κακοτυχία το νέο έτος γι' αυτό και κάποιοι κάνουν ...εξάσκηση, ώστε να είναι «ετοιμοπόλεμοι» την κατάλληλη ώρα.

Λέγεται ότι πρόκειται για ένα έθιμο, οι ρίζες του οποίου εντοπίζονται στις αρχές του περασμένου αιώνα, όταν το 1909 οι αγρότες στο Αλικάντε επεξεργάζονταν τρόπους να πουλήσουν τη σοδειά σταφυλιών, που ήταν ιδιαίτερα πλούσια εκείνη τη χρονιά.

Τσεχία

Από την άλλη, στην Τσεχία προτιμούν τα φρούτα εποχής και γι' αυτό το λόγο αναζητούν την τύχη τους σ' ένα μήλο! Το κόβουν στη μέση κι αν το σχήμα στο εσωτερικό του προσομοιάζει σε σταυρό είναι προμήνυμα για μπελάδες στο νέο έτος, αν πάλι θυμίζει αστέρι μπορούν να είναι αισιόδοξοι ότι θα βρουν τη χαρά.

Νότια Αμερική

Σε χώρες της Νοτίου Αμερικής, όπως το Μεξικό, η Βολιβία και η Βραζιλία, η τύχη ενός ατόμου στη νέα χρονιά φαίνεται να καθορίζεται από το χρώμα των εσωρούχων που θα επιλέξει για την υποδοχή της. Ή τουλάχιστον έτσι θέλει το έθιμο... Αυτοί που ψάχνουν την αγάπη λέγεται ότι επιλέγουν το κόκκινο χρώμα, ενώ όσοι προτιμούν τον πλούτο «ψηφίζουν» κίτρινο. Όσοι πάλι βάζουν την ειρήνη πάνω από το χρήμα και την αγάπη θα πρέπει να ντυθούν στα λευκά.


Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/1455

© SanSimera.gr

Η ιστορία του «Πάρτα Όλα»

 

Παιγνίδι για μικρούς και μεγάλους, που παίζεται στη χώρα μας την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, με χρήματα ή όχι, για το καλό το νέου χρόνου...

Παιγνίδι για μικρούς και μεγάλους, που παίζεται στη χώρα μας την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, με χρήματα ή όχι, για το καλό το νέου χρόνου.

Στο επίκεντρο του παιγνιδιού βρίσκεται μία σβούρα, κοκάλινη παλιότερα, πλαστική σήμερα, στις έξι πλευρές της οποίας αναγράφονται οι εντολές προς τους παίκτες και συγκεκριμένα:

  • Πάρε ένα
  • Βάλε ένα
  • Πάρε δύο
  • Βάλε δύο
  • Πάρτα όλα
  • Βάλτε όλοι

Αρχικά, οι παίκτες που συμμετέχουν στο παιγνίδι συμφωνούν για τη συνεισφορά τους στην μπάγκα, που μπορεί να είναι χρήματα, μάρκες ή και φασόλια παλιότερα, όταν το παιγνίδι γίνεται καθαρά για ψυχαγωγικό σκοπό. Ο πρώτος παίχτης στριφογυρίζει τη σβούρα και περιμένει αυτή να «καθίσει», οπότε διαβάζει την εντολή τής πάνω πλευράς και πράττει αναλόγως. Ακολουθεί ο δεύτερος, ο τρίτος κ.ο.κ.

Όταν η εντολή είναι «πάρε ένα ή δύο», ο παίκτης κερδίζει από την μπάγκα μία ή δύο μονάδες, ενώ στο «βάλε ένα ή δύο» βάζει στη μπάγκα μία ή δύο μονάδες. Στην εντολή «βάλτε όλοι» συνεισφέρουν στην μπάγκα όλοι οι παίχτες από μία μονάδα, ενώ στο «πάρτα όλα» ο τυχερός τινάζει την μπάγκα στο αέρα.

Το παιγνίδι έλκει την καταγωγή του από την αρχαία Ρώμη και από εκεί διαδόθηκε στην Ευρώπη. Υπάρχουν αναφορές ότι παιζόταν στην Αγγλία τον 18ο αιώνα με την ονομασία teetotum, όπως ονομάζεται και σήμερα στα αγγλικά. (απαντάται και την ονομασία «Put and Take»). Ένα είδος «πάρτα όλα» με την ονομασία ντρέιντελ (dreidel) παίζεται από τους Εβραίους κατά την εορτή της Χανουκά, ενώ με την ονομασία perinola το συναντάμε στις χώρες της Λατινικής Αμερικής.


Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/1035?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2021-12-31

© SanSimera.gr

Χριστιανοφοβία, ο φονταμενταλισμός των “προοδευτικών”

 

 30 Δεκεμβρίου 2021

του Κωνσταντίνου Χολέβα

Καλή Χρονιά!

Όταν ένας Πανεπιστημιακός καθηγητής, ο οποίος έχει αναλάβει μία συγκεκριμένη αποστολή από την κυβέρνηση της χώρας του, προσβάλλει με χαμηλοτάτου επιπέδου σάτιρα τα ιερά και τα όσια των Χριστιανών της Ελλάδος και όλου του κόσμου, έχει διαπράξει ένα τεράστιο σφάλμα με πολλές συνέπειες.

Είναι υποχρέωση του κάθε δημοκρατικού πολίτη να σέβεται τη θρησκεία του άλλου, την οποιαδήποτε θρησκεία, και να μην προσβάλλει τα πρόσωπα που θεωρούνται ιερά. Δικαιούσαι να μην πιστεύεις. Αλλά υποχρεούσαι να σέβεσαι αυτούς που πιστεύουν.

Ο συγκεκριμένος κύριος προσβάλλει και την Κυβέρνηση, η οποία του έχει αναθέσει μία σοβαρή αποστολή.

Αποδεικνύεται εμμονικός, κάτι που δεν ταιριάζει στην επιστημονική ιδιότητά του. Προ δέκα ετών χρησιμοποίησε το δημόσιο αξίωμα που είχε τότε και κατήργησε, άνευ λόγου και αιτίας, μία δημοφιλή τηλεοπτική εκπομπή, με παρουσιαστή Ορθόδοξο Επίσκοπο, η οποία είχε διαδρομή πολλών ετών στη δημόσια τηλεόραση. Προφανώς τον ενοχλούσε η ιδιότητα του παρουσιαστή.

Υπονομεύει την επιστημονική αποστολή που του έχει ανατεθεί. Τώρα πλέον οι περισσότεροι Έλληνες θα τον θεωρούν φανατικό και οχι ειδικό επιστήμονα.

Έρχεται σε αντίθεση με τις υποχρεώσεις του Πανεπιστημιακού δασκάλου. Οταν διδάσκεις δεν αρκούν οι πολλές γνώσεις και τα πτυχία. Απαιτείται και ήθος. Η μόρφωση σημαίνει δια- μόρφωση ανθρωπίνων χαρακτήρων. Τι παράδειγμα δίνει στους φοιτητές του; Να χλευάζουν τη θρησκεία των άλλων;

Ο εν λογω κύριος αποδεικνύεται και ανιστόρητος. Ασεβεί προς τα ιδανικά των αγωνιστών του 1821, οι οποίοι παρά τα ανθρώπινα ελαττώματά τους, είχαν σεβασμό προς την Ορθόδοξη Πίστη και έθεσαν το σύμβολο του Σταυρού στις περισσότερες σημαίες τους. Πριν από 200 ακριβώς χρόνια η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των Ελλήνων ακούσθηκε στην Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου και άρχιζε με την επίκληση της Αγίας Τριάδος. Οι άνθρωποι που μας ελευθέρωσαν ήθελαν δημόσιους λειτουργούς και εκπαιδευτικούς, οι οποίοι θα σέβονται την Ορθοδοξία, αλλά και οποιαδήποτε άλλη γνωστή θρησκεία.

Δεν πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση. Είναι μία μορφή Χριστιανοφοβίας, η οποία αποτελεί τον φονταμενταλισμό των δήθεν προοδευτικών. Είδαμε και την- ευτυχώς αποσυρθείσα- Χριστιανοφοβική εγκύκλιο της Μαλτέζας Επιτρόπου της Ευρ. Ενώσεως, η οποία ήθελε να απαγορεύσει την ευχή: Καλά Χριστούγεννα. Η πραγματική πρόοδος είναι ο αλληλοσεβασμός και τα μηνύματα ενότητος του λαού. Ο φονταμενταλισμός που επιτίθεται στη Χριστιανική πίστη διχάζει και προκαλεί.

Φονταμενταλισμό δεν αναπτύσσουν μόνο οι φανατικοί και οι ακραίοι που επικαλούνται μία θρησκεία. Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι φονταμενταλιστικές τάσεις αναπτύχθηκαν και από αντιπάλους των θρησκειών. Θυμίζω την αντιχριστιανική προπαγάνδα της Γαλλικής Επαναστάσεως, η οποία οδήγησε στην προσωρινή κατάργηση του Χριστιανικού Ημερολογίου και στις βιαιότητες εις βάρος Ρωμαιοκαθολικών κληρικών. Οι σκοτεινές πλευρές της Γαλλικής Επαναστάσεως- διότι υπήρξαν και αυτές- συνδέονται με πρόσωπα τα οποία πολέμησαν τον Χριστιανισμό, στο όνομα του αθεϊσμού ή του Ντεϊσμού.

Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ο άνθρωπος που προσέβαλε τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν έχει ζητήσει συγγνώμην. Ελπίζω να το κάνει.

Την Πρωτοχρονιά τιμούμε τον Μέγα Βασίλειο, ο οποίος είχε κλασική ελληνική παιδεία και γνώριζε Ιατρική. Η Ορθόδοξη Εκκλησία σέβεται την Επιστήμη. Οφείλουν και οι επιστήμονες να σέβονται την Ορθόδοξη Εκκλησία.

https://ardin-rixi.gr/archives/240900

Σήμερα 31 Δεκεμβρίου 2021 εορτάζουν:

 





Επιτρέπονται όλες οι τροφές

Λίγο πριν την είσοδο στο νέο έτος.

 

Λίγο πριν την είσοδο στο νέο έτος.

Το τέλος κάθε χρονιάς μας οδηγεί ένα βήμα περισσότερο πιο κοντά στο θάνατο.

Τι κι αν οι άνθρωποι προσπαθούν με ευχολόγια και και φρούδες ελπίδες να ξορκίσουν τον πόνο, τη θλίψη, τη φθορά από τη ζωή τους.

Τι κι αν οι άνθρωποι στρέφονται σε ψυχολογικές «αποδράσεις» για να καλύψουν το φόβο, τη μοναξιά και την απελπισία από τις ψυχές τους.

Καμιά ευχή, καμιά προσδοκία, καμιά ανθρώπινη προσπάθεια, ούτε ασφαλώς, και η αλλαγή του τελευταίου ψηφίου ενός έτους, μπορούν να σταματήσουν τον ποταμό της ζωής από την πορεία του στη «νεκρά θάλασσα». Κανείς δεν μπορεί από μόνος του να ξεφύγει από το παράλογο και το τραγικό της εδώ βιωτής και οπωσδήποτε το θάνατο.

Το ζούμε, άλλωστε για άλλη μια φορά:ούτε τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια δε φώτισαν τα «σκοτάδια» μας, ούτε τα εδέσματα και τα γλυκίσματα δε μετατράπηκαν στη χαρά που περιμέναμε, αλλά ίσως σε κάποια παραπάνω κιλά, ούτε η νέα χρονιά -όπως και όλες οι προηγούμενες- θα φέρει κάτι νέο στη ζωή μας.

Μοναδική ελπίδα η συνειδητοποίηση της ματαιότητας, η απελπισία από τα έργα των χειρών μας και η στροφή μας στα αληθινά Χριστούγεννα.

Μόνο με την είσοδο του Θείου Βρέφους στο χωρόχρονο μας, όχι μόνο ημερολογιακά κι αφηρημένα, αλλά προσωπικά, βιωματικά και καθημερινά, μπορεί ο νέος χρόνος αλλά και η ζωή μας να αποκτήσουν νόημα, περιεχόμενο και ελπίδα.

Μόνο με το Χριστό ο χρόνος μπορεί να γίνει καινός, το παράλογο και το τραγικό της ζωής να αντικατασταθούν με τη σχέση προσφοράς, αγάπης και θυσίας που νικάνε κάθε μαυρίλα, κάθε απελπισία και κάθε σκοτάδι.

Με το Χριστό και μόνο με το Χριστό και την πρόσληψη της ανθρώπινης φύσεως με τη θεϊκή, ο ρους του χρόνου δεν οδεύει πια προς τη φθορά και το θάνατο, αλλά προς την Ζωή και την Ανάσταση.

Έρχεται μέσα στο Χρόνο ο Χριστός, όχι για να γίνει μέρος και κομμάτι της ζωής μας, αλλά για να γίνει σχέση Ζωής και Σωτηρίας μας, να μας ανακαινίσει και να εγκεντρίσει το χρονικό με το αιώνιο.

Λίγο πριν την είσοδό μας σε μια νέα χρονιά, ας μη μείνουμε στο να περιμένουμε μιαν αυτόματη και «μαγική» αλλαγή της ζωής μας και των καταστάσεων που τη συνοδεύουν.

Ας χρησιμοποιήσουμε το χρόνο που μας δωρίζει ο Θεός για να συναντηθούμε μεταξύ μας και μαζί Του.

Για να γίνει η προσδοκία μας αλλά και οι καθημερινές επιλογές μας, ο τρόπος που φανερώνεται η Βασιλεία του Θεού, όχι σε μια μελλοντική μεταθανάτια κατάσταση, αλλά στο αέναο παρόν της Ευχαριστιακής Λειτουργίας, στο σύνδεσμο Πίστεως και Αγάπης με τον παντοτινά ερχόμενο Κύριο.

ΚΑΛΗ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΝ ΘΕΩ!

π. Γεώργιος Θεοδωρόπουλος

https://tasthyras.wordpress.com/2021/12/30/%ce%bb%ce%af%ce%b3%ce%bf-%cf%80%cf%81%ce%b9%ce%bd-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%ce%af%cf%83%ce%bf%ce%b4%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%bd%ce%ad%ce%bf-%ce%ad%cf%84%ce%bf%cf%82/

«Η αγωνία του καιρού μας», του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 «Η αγωνία του καιρού μας»

Ο Γάλλος συγγραφέας, στοχαστής και μαχητής Ζωρζ Μπερνανός, σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στό «Ευθύνη», με τίτλο «Η αγωνία του καιρού μας», θέτει το ερώτημα, αν η αγωνία του καιρού μας είναι αγωνία για την επερχόμενη διαρκή τυραννία. Και μολονότι δε θέλει να απαντήσει ο ίδιος, προτιμώντας να αφήσει τον αναγνώστη να απαντήσει για τον εαυτό του, εντούτοις φαίνεται πως η απάντησή του στο αγωνιώδες ερώτημά του είναι καταφατική.

Ο Μπερνανός εξηγεί τους λόγους για τους οποίους είναι δυνατόν να καταλυθεί για πάντα η ελευθερία του ανθρώπου. «Δεν έχουμε παρόμοιο παράδειγμα», λέει «στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους, επειδή οι κατά καιρούς τύραννοι δεν ήταν σε θέση να καταλύσουν για πάντα την ελευθερία των λαών. Πράγμα που τώρα μπορεί να συμβεί (ή άρχισε ήδη να συμβαίνει), επειδή η τυραννία μπορεί να διαρκέσει για πάντα.

«Η βιομηχανική οργάνωση παρέχει σήμερα στον απολυταρχικό δικτάτορα πόρους πρακτικά ανεξάντλητους. Εάν οι τυραννίες δεν μπόρεσαν ποτέ να διαρκέσουν, τούτο οφείλεται, πολύ απλά, στο γεγονός ότι δεν υπήρξαν ποτέ ούτε αρκετά ισχυρές, ούτε αρκετά πλούσιες. Τώρα το σύστημα που επιβάλλει την τυραννία είναι διαφορετικό απ' τους διαφόρους Ναζισμούς, διότι είναι αρκετά ισχυρό και ομοιογενές.»

Οι αλλοτινοί Ναζισμοί δεν μπόρεσαν να επιβάλλουν μια διαρκή τυραννία, κατά τον Μπερνανός, διότι καταργούσαν μεν τις ελευθερίες, αλλά ήταν ανίσχυροι μπροστά στο πνεύμα της ελευθερίας. Τώρα οι μελλοντικοί Ναζισμοί δεν θα είναι ανίσχυροι

απέναντι στο πνεύμα της ελευθερίας, διότι οι άνθρωποι παραιτούνται από αυτό.

«Παραιτούμενος ο άνθρωπος από το προνόμιο, το πιο ιερό, αλλά και το πιο επικίνδυνο, της παραδοσιακής Χριστιανοσύνης, αποφεύγει να χρησιμεύσει ως διαιτητής ανάμεσα στο φτωχό και στον πλούσιο και, καταργώντας και τους δύο, καθιερώνει την ισότητα στη δουλεία.»

Δεν είναι λοιπόν μόνον οι ανεξάντλητοι πόροι των μελλοντικών τυράννων η αιτία για την οποία μπορεί να επιβληθεί η παντοτινή δουλεία, αιτία είναι επίσης και η εθελοδουλία των ανθρώπων. Γιατί ο σημερινός κόσμος, αντίθετα με τους προηγούμενους, γίνεται θεληματικά δούλος; Ο συγγραφέας παρακάμπτει το εύλογο αυτό ερώτημα. Προκαλεί πράγματι φρίκη η προοπτική μιας δίχως τέλος τυραννίας.

Η πιο θλιβερή επισήμανση του συγγραφέα είναι ότι θα πάψουν οι άνθρωποι να αγαπούν την ελευθερία τους. Αυτός είναι πράγματι ένας θλιβερός, όσο και αστήρικτος ισχυρισμός. Οφείλεται μάλλον στην απόγνωση του Δυτικού Κόσμου, που για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας θέλησε ως κοινωνικό σύνολο να ζήσει χωρίς θεό και Θεώρησε την κοινωνία συμβατική, την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων τυπική (όχι ειλικρινή) και την αγάπη ανέφικτη!

Κατά τον Μπερνανός η κατάλυση της ελευθερίας και μάλιστα εις το διηνεκές, είναι αναπόφευκτη για δύο λόγους: Πρώτον, γιατί ο μελλοντικός τύραννος θα διαθέτει ανεξάντλητους πόρους και δεύτερον, γιατί ο κόσμος παραιτείται από την ελευθερία του και γίνεται με τη θέληση του δούλος.

Η αντίκρουση των ισχυρισμών αυτών είναι, κατά τη γνώμη μας, η εξής: Πρώτον, η ελευθερία είναι πνευματικό αγαθό κι όπως μας βεβαιώνει το αψευδές στόμα του Κυρίου, το κακό στον πνευματικό τομέα έχει ηττηθεί: «Είδα το Σατανά, να πέφτει σαν αστραπή στη γη.» Δεύτερον, αν είναι ανεξάντλητοι οι πόροι για τον απολυταρχικό δικτάτορα, είναι επίσης ανεξάντλητοι και για τον αντίπαλό του. Ήδη γίνονται επιτυχή πειράματα για τη φτηνή και χωρίς ραδιενεργά κατάλοιπα παραγωγή πυρηνικής ενέργειας. Και τρίτον, το σπουδαιότερο, που δεν έλαβε υπόψη του ο Μπερνανός είναι ότι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η δουλεία είναι ασύμφορη για οποιονδήποτε μελλοντικό απολυταρχικό δικτάτορα.

Όπως κάνει η Αμερική σήμερα, βοηθώντας άριστους φοιτητές από όλο τον κόσμο να σπουδάσουν και να γίνουν καθηγητές στα πανεπιστήμια και στα ερευνητικά της κέντρα, έτσι θα κάνουν όλες οι μελλοντικές κυβερνήσεις, επειδή ο ελεύθερος άνθρωπος θα είναι πιο αποδοτικός από τον μη ελεύθερο. Δούλοι θα γίνονται μόνο αυτοί που από ραθυμία, από άγνοια, από ανευθυνότητα κι από ανωριμότητα επιθυμούν να ζουν ως δούλοι.

Με αυτό το σκάρτο και ψεύτικο υλικό καμιά απολυταρχική δικτατορία δεν θα πολυκαιρίσει. Οι χριστιανοί ορθόδοξοι είμαστε αισιόδοξοι. Πιστεύουμε, αντίθετα με το Δυτικό Κόσμο, ότι η κοινωνία δεν είναι συμβατική (κοινωνικό συμβόλαιο), αλλά είναι εκ φύσεως, ότι ο άνθρωπος δεν είναι άτομο, αλλά είναι πρόσωπο και ότι η αγάπη δεν είναι ανέφικτη, αλλά είναι εφικτή.