Κυριακή 30 Απριλίου 2017

Προφήτης Ιερεμίας


Ημερομηνία εορτής: 01/05/2017Προφήτης Ιερεμίας
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 1 Μαΐου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Προφητης Ιερεμιας (-650 - ;)




Ψυχαὶ λιθώδεις καὶ ξέναι θείου φόβου,
Λίθοις ἀνεῖλον θεῖον Ἱερεμίαν.
Πρώτῃ ἐν Μαΐοιο λίθοις κτάνον Ἱερεμίαν.
Βιογραφία
Ο Προφήτης Ιερεμίας γεννήθηκε πιθανώς κατά το 650 π.Χ., στην μικρή πόλη της φυλής Βενιαμίν Αναθώθ, βορειοανατολικά της Ιερουσαλήμ. Ο πατέρας του ήταν ιερέας και ονομαζόταν Χελκίας. Ανατράφηκε στην ιερατική αυτή οικογένεια με αυστηρότητα. Μελετούσε τους προ αυτού Προφήτες Ησαΐα και Ωσηέ. Νεότατος στην ηλικία, περίπου 23 - 25 ετών, περί το 627 - 625 π.Χ., καλείται από τον Θεό στο προφητικό αξίωμα. Ανταποκρίνεται στο θέλημα του Κυρίου και έτσι το όνομά του (Ιερεμίας), που σημαίνει ο Θεός ανυψώνει ή καθιστά, εκφράζει και την αποστολή του.

Κατάπληκτος από την τιμή αυτή ο Ιερεμίας, αρνείται την υψηλή τιμητική κλήση, προβάλλοντας τις ασθενείς νεανικές του δυνάμεις. Ο Θεός όμως ενισχύει αυτόν υποσχόμενος, όχι υλικές αμοιβές και τιμές, αλλά το πολυτιμότερο όλων: τη βοήθειά Του. Ο Ιερεμίας υπακούει.

Ο Προφήτης Ιερεμίας καθαγιάσθηκε πριν από τη γέννησή του, όπως γράφει ο Άγιος Ιερώνυμος. Πράγματι, στην αρχή του προφητικού του βιβλίου ο Ίδιος ο Θεός του λέγει: «Προ του με πλάσαι σε εν κοιλία επίσταμεί σε και προ του σε εξελθείν εκ μήτρας ηγίακά σε, προφήτην εις έθνη τέθεικά σε».

Σε τέσσερις περιόδους δυνάμεθα να διαιρέσουμε την δημόσια δράση του. Πρώτον, επί του βασιλέως Ιωσίου προ της μετερρυθμίσεως (627 - 621 π.Χ.), δεύτερον, επί του βασιλέως Ιωακείμ μέχρι του Σεδεκίου (609 - 598 π.Χ.), τρίτον, επί Σεδεκίου (598 - 586 π.Χ.) και τέταρτον, μετά την άλωση της Ιερουσαλήμ και την αιχμαλωσία του Σεδεκίου.

Μετά την καταστροφή του βασιλείου του Ισραήλ, το βασίλειο του Ιούδα, όπου βρισκόταν ο Προφήτης Ιερεμίας, τελούσε υπό την επίδραση των Ασσυρίων, όχι μόνο πολιτικά αλλά και θρησκευτικά. Η πολυθεΐα των Ασσυρίων είχε εισχωρήσει στους Ιουδαίους, διότι ο βασιλέας Μανασσής (693 - 639 π.Χ.) ήταν υποτελής των Ασσυρίων και είχε παραδοθεί σε θρησκευτικό συγκρητισμό και σε ειδωλολατρία. Όσες πόλεις υπήρχαν στην Ιουδαία, τόσοι ήταν και οι θεοί, όσοι οι δρόμοι της Ιερουσαλήμ, τόσα θυσιαστήρια του Βαάλ. Υπήρχε η ειδωλολατρία του Μολώχ με τα ανθρώπινα θύματα. Στις αυλές του ναού ήταν θυσιαστήρια των Ασσυρίων θεών και το είδωλο της Αστάρτης. Ο Ιερεμίας, επί της βασιλείας του Ιωσίου, από το 627 π.Χ., επέρχεται κατά της πολυθεΐας κηρύσσοντας τον Ένα και Μόνο Αληθινό Θεό και στηλιτεύοντας τη διαφθορά. Εκτός της ειδωλολατρίας και ανηθικότητας, ο Ιερεμίας πολεμάει κατά την περίοδο αυτή και τους ψευδοπροφήτες, οι οποίοι παραπλανούσαν τον λαό με ψευδείς προφητείες. Ο Προφήτης διαισθάνεται κάποια μεταβολή του λαού, κάποια μετάνοια, διότι στην πρόσκληση του Θεού, ο λαός απαντά: «Ὁδοῦ, πρὸς Σὲ ἔρχομαι». Η μετάνοια όμως αυτή ήταν πρόσκαιρη λόγω της ανομβρίας. Ο Προφήτης πονάει, υποφέρει. Περιέρχεται σε απόγνωση. Όμως η μακροθυμία του Θεού δεν εξαντλείται. Ο Θεός συμβουλεύει τον Προφήτη να ερευνήσει την υπό του κακού τρυγηθείσα άμπελο, το λαό Του, μήπως εύρει ρώγα σταφυλιού, κάποιον άνθρωπο ευσεβή, ατρύγητο από το κακό. Έτσι τονίζεται η μεγάλη αξία του ανθρώπου. Ο Προφήτης δεν βρίσκει δυστυχώς καμία ρώγα σταφυλιού ατρύγητη από το κακό. Στην άκαρπη αυτή προσπάθεια του Προφήτη, ο Θεός συνιστά σε αυτόν και πάλι να συνεχίσει την εργασία του, για να πεισθεί και ο ίδιος ο Προφήτης για το αδιόρθωτο του λαού και τη δίκαιη τιμωρία του. Ο Θεός παρομοιάζει τον Προφήτη με μεταλλουργό που δοκιμάζει τα μέταλλα και φροντίζει από το μείγμα να εξαγάγει αυτά που είναι ευγενή, δηλαδή το χρυσό και τον άργυρο. Μάταια όμως.

Εδώ τερματίζεται η πρώτη περίοδος της δράσεως του Προφήτη Ιερεμία. Κατόπιν έρχεται η κατάλυση του Ασσυριακού βασιλείου διά της πίστεως της Νινευή το 621 π.Χ. Ο ευσεβής βασιλέας Ιωσίας, επωφελούμενος από την κατάρρευση αυτή, ανέλαβε πολιτική εξωτερικής ανεξαρτησίας και προέβη σε εσωτερικές μεταρρυθμίσεις, για να ορθώσει την πίστη στον Θεό. Ο Ιερεμίας, κατά το χρονικό διάστημα 621 - 608 π.Χ., αποσύρθηκε πιθανότατα σε μόνωση. Χαρακτηριστικό της ασκητικής του ζωής ήταν ότι αυτός «λινοῦν περίζωμα εἶχε μόνον. Ὡς δὲ τὰ εὐτραφῆ τῶν σωμάτων γυμνούμενα φανερωτέραν δείκνυσι τὴν ἀκμήν, οὕτω καὶ τῶν ἠθῶν τὸ κάλλος, μὴ ἀνειλούμενον ἀπειροκάλοις φλυαρίαις, τὸ μεγαλοπρεπὲς ἐνδείκνυται».

Κατά την δεύτερη περίοδο της δράσης του, επί της εποχής του βασιλέως Ιωακείμ (609 - 598 π.Χ.), ο Προφήτης Ιερεμίας στρέφεται κατά των ατόπων της Ισραηλιτικής θρησκείας. Ο μαγικός χαρακτήρας, τον οποίο απέδιδαν οι Ιουδαίοι στο ναό και στις τελετές, τον ενοχλούσε. Έλεγε δε, ότι «ο ναός, ο οποίος χρησιμεύει να καλύπτει τα κακουργήματα, είναι όχι ναός Θεού, αλλά σπήλαιο ληστών».

Κατά το πρώτο έτος της βασιλείας του Ιωακείμ, σε κάποια μεγάλη εορτή, εμφανίζεται ο Προφήτης Ιερεμίας στην αυλή του ναού και μέσα στο ενθουσιώδες από τη θέα του ναού πλήθος, προσβάλλει την εσφαλμένη αυτή πίστη, την οποία είχε ο λαός περί του ναού και κηρύσσει την επερχόμενη καταστροφή του ναού. Όλος ο λαός εξεγείρεται και ζητεί τον θάνατό του. Σώζεται με την επέμβαση του Αχικάμ. Μεταβαίνει στο εργαστήριο του κεραμέως και παρατηρεί ότι ο κεραμέας μεταπλάσσει όσα από τα πήλινα δοχεία δεν αρέσουν σε αυτόν. Έτσι, λέγει ο Προφήτης, θα κάνει ο Θεός σε έθνη και ανθρώπους, τα οποία δεν αρέσουν σε Αυτόν. Για την αποφυγή της καταστροφής συνιστά την εσωτερική μετάνοια του ανθρώπου. Άρχοντες και λαός αντιδρούν. Κουρασμένος ο Προφήτης από τους άκαρπους αγώνες του ζητεί τη μόνωση και προβλέποντας την αμετανοησία του λαού του Θεού, προλέγει την καταστροφή του.

Κάποιοι άνθρωποι αποφασίζουν να τον δηλητηριάσουν στην Αναθώθ. Συνωμοτούν εναντίον του και συγγενείς του. Ο Ιερεμίας αποδίδει την σωτηρία του στον Θεό. Στρέφεται κατά των αρχόντων, του βασιλέως Ιωακείμ και των ανακτόρων, των οποίων κηρύσσει την καταστροφή. Όλος ο κόσμος είναι εναντίον του. Προς στιγμήν κάμπτεται, διότι νομίζει ότι έχει εγκαταλειφθεί από τον Θεό και παραπονείται. Συνέρχεται όμως και συνεχίζει το έργο του. Στην αυλή του ναού κηρύσσει και πάλι την καταστροφή του ναού. Το κήρυγμα αυτό προκαλεί αναταραχή. Γι' αυτό ο στρατηγός του ιερού χώρου του ναού Πασχώρ τον ραβδίζει και τον ρίχνει στη φυλακή. Τα κηρύγματά του γίνονται δεκτά με ειρωνείες. Του απαγορεύουν να επισκέπτεται το ναό. Ο Προφήτης σκέπτεται να εγκαταλείψει τον αγώνα. Η φωτιά όμως του λόγου του Θεού, που είναι μέσα του, δεν τον αφήνει. Κατά το τέλος του 605 π.Χ., μετά την ήττα των Αιγυπτίων στο Χαρκαμύς, επειδή ο ίδιος δεν ήταν δυνατόν να εισέλθει στην αυλή του ναού, δίδει στον μαθητή του Βαρούχ να αναγνώσει στο μέσο της αυλής του ναού, προφητεία, διά της οποίας κηρυσσόταν η καταστροφή του ναού. Όλοι τότε επαναστατούν εναντίον του. Ο Ιερεμίας και ο Βαρούχ κρύβονται, για να μη συλληφθούν. Η προλεχθείσα όμως καταστροφή επήλθε.

Οι Βαβυλώνιοι κατέστησαν φόρου υποτελή, το βασιλέα Ιωακείμ. Αυτός, επιθυμώντας την ανεξαρτησία και αφού παρακινήθηκε από άκριτους ανθρώπους, προκαλεί τη Βαβυλώνιο εκστρατεία κατά της Ιερουσαλήμ. Ο Ναβουχοδονόσωρ επέρχεται εναντίον του και πολιορκεί την Ιερουσαλήμ. Ο Ιερεμίας μάταια συνιστά στον βασιλέα Ιωακείμ, υποταγή στους Βαβυλώνιους. Ο Ιωακείμ πεθαίνει και η πόλη καταλαμβάνεται και πολιορκείται. Ο ναός καταστρέφεται. Ο άμεσος διάδοχος του Ιωακείμ, ο Ιωαχείμ (Ιεχονίας) πορεύεται σε αιχμαλωσία με τους αξιωματούχους της χώρας και δέκα χιλιάδες από το λαό. Ο βασιλέας Ναβουχοδονόσωρ ορίζει ως διάδοχο του Ιεχονίου, τον Σεδεκία.

Κατά την Τρίτη περίοδο της δράσεως του Προφήτη Ιερεμίου, το 594 π.Χ., απεσταλμένοι των Ιδουμαίων, Αμμωνιτών, Τύρου και Σιδώνος, παρακάλεσαν τον Σεδεκία να συμμαχήσουν κατά των Βαβυλωνίων. Οι ψευδοπροφήτες κηρύσσουν ότι τα ιερά σκεύη του ναού που είχαν κλαπεί θα επιστραφούν. Ο Ιερεμίας αντιτίθεται και συμβολικά θέτει ζυγό στον τράχηλό του, για να δηλώσει ότι θα είναι δούλοι του Ναβουχοδονόσορ. Ο ψευδοπροφήτης Ανανίας σπάζει το ζυγό πάνω στον τράχηλο του Ιερεμία, για να τονίσει την αποτίναξη του ζυγού των Βαβυλωνίων. Ο Ιερεμίας απαντά: «Έσπασες ξύλινους ζυγούς; Σιδερένιους θα θέσει ο Θεός στον τράχηλό σας».

Ο Σεδεκίας τήρησε συνετή πολιτική προς τους απεσταλμένους των άλλων περιοχών και ενέκρινε την γνώμη του Προφήτη Ιερεμία. Όμως, κατά το 588 π.Χ., ο φαραώ της Αιγύπτου Ουαφρής επαναστατεί κατά των Βαβυλωνίων. Το φρόνημα των Ιουδαίων αναπτερώνεται και λαμβάνουν και αυτοί μέρος στην επανάσταση αυτή. Ο Ιερεμίας τους αποτρέπει από το να συμμαχήσουν με τους Αιγυπτίους κατά των Βαβυλωνίων. Οι Ιουδαίοι δεν υπακούν και επαναστατούν. Ο Ιερεμίας επιμένει ότι η πόλη των Ιεροσολύμων θα καταστραφεί. Οι άρχοντες τον ρίχνουν σε λάκκο βορβορώδη, διότι με τον τρόπο που ο Προφήτης ομιλούσε παρέλυε τα χέρια των πολεμιστών. Με την επέμβαση όμως του Αβδεμέλεχ αποσύρεται από τον λάκκο. Η πόλη των Ιεροσολύμων καταλαμβάνεται και ο βασιλέας Σεδεκίας συλλαμβάνεται, τυφλώνεται και οδηγείται στη Βαβυλώνα. Η πόλις παραδίδεται στις φλόγες.

Κατά την τέταρτη περίοδο της δράσεώς του, ο Ιερεμίας, μετά την άλωση της Ιερουσαλήμ, αποφασίζει να διαμείνει πλησίον του Γοδολίου. Τον Γοδολία, ο βασιλέας Ναβουχοδονόσωρ εγκαθιστά κυβερνήτη της Ιουδαίας. Μετά από λίγο, όμως, ο Γοδολίας δολοφονείται και ο Ιουδαϊκός λαός, φοβούμενος την τιμωρία από τους Βαβυλωνίους, αποφασίζει να απέλθει στην Αίγυπτο παρά την γνώμη του Ιερεμίου και την εντολή του Θεού. Χωρίς την θέλησή του, παίρνουν μαζί τους και τον Ιερεμία, ο οποίος κηρύττει και στην Αίγυπτο. Προλέγει την εισβολή του Ναβουχοδονόσωρ, η οποία και έγινε. Εκεί οι Ιουδαίοι περιπίπτουν σε ειδωλολατρία. Ο Προφήτης επέρχεται και πάλι εναντίον αυτών. Εκείνοι όμως δεν υπακούουν και ο Προφήτης προλέγει την καταστροφή τους.

Ο Προφήτης Ιερεμίας λιθοβολήθηκε από τους συμπατριώτες του στην πόλη Τάφνα της Αιγύπτου ή απήχθη μαζί με τον Βαρούχ αιχμάλωτος από τον βασιλέα Ναβουχοδονόσωρ σε κάποια εισβολή του στην Αίγυπτο το 568 π.Χ., ως λέγει κάποια Ραββινική παράδοση.

Η Σύναξη αυτού ετελείτο στο ναό του Αποστόλου Πέτρου, που ήταν κοντά στην Μεγάλη Εκκλησία.

Το βιβλίο του Προφήτη Ιερεμία στην Παλαιά Διαθήκη δεν παρουσιάζει μόνο υψηλές θρησκευτικές ιδέες, αλλά κυρίως μια ζωηρή θρησκευτική προσωπικότητα, διότι ο Ιερεμίας δεν κήρυττε μόνο, αλλά ζούσε την διδασκαλία αυτή με τόση επιμονή, ώστε όχι μόνο ο θάνατός του υπήρξε μαρτυρικός, αλλά και ολόκληρη η ζωή του ήταν ένα διαρκές μαρτύριο. Η διδασκαλία του Προφήτη Ιερεμία αφορούσε, α) τον άνθρωπο, β) τον Θεό και γ) το λαό του Θεού. Κέντρο και των τριών αυτών είναι η καρδιά, η βάση της προσωπικότητας του ανθρώπου.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ἐκ γαστρὸς ἠγιάσθης τὴ προγνώσει τοῦ Κτίσαντος, καὶ προφητικῆς ἐπληρώθης ἐκ σπαργάνων συνέσεως, ἐθρήνησας τὴν πτῶσιν Ἰσραήλ, σοφὲ Ἱερεμία ἐν στοργῇ, διὰ τοῦτο ὡς Προφήτην καὶ Ἀθλητήν, τιμῶμεν σὲ κραυγάζοντες, δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ χορηγούντι διὰ σοῦ, ἠμὶν τὰ κρείττονα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος β’.
Τοῦ προφήτου σου Ἰερεμίου τὴν μνήμην, Κύριε, ἑορτάζοντες, δι᾽ αὐτοῦ σὲ δυσωποῦμεν· Σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.




Οπτικοακουστικό Υλικό
media
Ακούστε το απολυτίκιο!




Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Προφήτης Ιερεμίας
Προφήτης Ιερεμίας

Προφήτης Ιερεμίας
Προφήτης Ιερεμίας

Προφήτης Ιερεμίας
Προφήτης Ιερεμίας

Προφήτης Ιερεμίας
Προφήτης Ιερεμίας

Άγιοι Ακάκιος ο Οσιομάρτυρας από το Νεοχώρι Θεσσαλονίκης, Ευθύμιος ο Πελοποννήσιος και Ιγνάτιος ο νέος Οσιομάρτυρας


Ημερομηνία εορτής: 01/05/2017Άγιοι Ακάκιος ο Οσιομάρτυρας από το Νεοχώρι Θεσσαλονίκης, Ευθύμιος ο Πελοποννήσιος και Ιγνάτιος ο νέος Οσιομάρτυρας
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 1 Μαΐου εκάστου έτους.
Ιερά Λείψανα: Η Κάρα του Αγίου Ακακίου βρίσκεται στην Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος Αγίου Όρους.
Μέρος των Λειψάνων του Αγίου Ακακίου βρίσκονται στη Σκήτη Τιμίου Προδρόμου Αγίου Όρους.
Η Κάρα του Αγίου Ιγναντίου βρίσκεται στην Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος Αγίου Όρους.
Μέρος των Λειψάνων του Αγίου Ιγναντίου βρίσκονται στη Σκήτη Τιμίου Προδρόμου Αγίου Όρους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Ακακιος Ο Οσιομαρτυρας Απο Το Νεοχωρι Θεσσαλονικης (1792 - 1816), Αγιος Ευθυμιος Ο Πελοποννησιος (; - 1814), Αγιος Ιγνατιος Ο Νεος Oσιομαρτυρας (; - 1814)



Eις τον Άγιον Eυθύμιον.
Eυθύμιέ μοι, χαίρε, χαίρε πολλάκις,
Σφαγείς γαρ εύρες, την άνω χαράν πρόφρων.

Eις τον Άγιον Iγνάτιον.
Tον Iγνάτιον, άλλον ως άστρον βλέπω,
Eκ γης φαεινόν, εις πόλον δι’ αγχόνης.

Eις τον Άγιον Aκάκιον.
Aρνός δίκην σφάττουσι, φευ! διά ξίφους,
Tον κλεινόν Aκάκιον, άνδρες αιμάτων.
Βιογραφία
Ο Άγιος Οσιομάρτυρας Ακάκιος, κατά κόσμον Αθανάσιος, καταγόταν από το Νεοχώρι, σημερινό Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης και γεννήθηκε το 1792 μ.Χ. Οι γονείς του είχαν αναγκασθεί για βιοποριστικούς λόγους να μετακομίσουν το 1805 μ.Χ. στις Σέρρες, όπου παρέδωσαν τον εννιάχρονο Αθανάσιο σε κάποιον υποδηματοποιό, για να του διδάξει την τέχνη του. Όμως η σκληρή συμπεριφορά του και η κακομεταχείριση, εξώθησαν τον Αθανάσιο σε άρνηση της πίστης του, για να απαλλαγεί από τα βάσανα. Στην πράξη του αυτή τον προέτρεψαν και δύο Οθωμανές, οι οποίες παρακολουθούσαν την απάνθρωπη συμπεριφορά του αφεντικού του και υποσχόμενες μια καλύτερη ζωή στον μικρό Αθανάσιο, τον έπεισαν την ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής να αλλαξοπιστήσει. Μωαμεθανός, πλέον, ο Αθανάσιος δέχθηκε την πονηρή επίθεση της μητριάς του, η οποία, καθώς έβλεπε τον Αθανάσιο να μεγαλώνει και να ανδρώνεται, τον ερωτεύθηκε, όπως στην Παλαιά Διαθήκη ερωτεύθηκε τον Ιωσήφ η γυναίκα του Πετεφρή. Επειδή όμως αυτός δεν υποχώρησε και δεν υπέκυψε στο πάθος της μητριάς του, συκοφαντήθηκε από αυτήν στον θετό πατέρα του, με αποτέλεσμα να εκδιωχθεί από αυτόν. Εκμεταλλευόμενος αυτήν την ευκαιρία κατέφυγε στην Θεσσαλονίκη κοντά στους γονείς του, οι οποίοι είχαν εγκαταλείψει τις Σέρρες, μόλις πληροφορήθηκαν την αρνησιθρησκεία του.

Στην συνέχεια, ακολουθώντας τις συμβουλές των γονέων του, μετέβη στο Άγιον Όρος, όπου, αφού περιπλανήθηκε σε αρκετές μονές, κατέληξε τελικά στην Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου, στην συνοδεία του Γέροντα Νικηφόρου, ο οποίος τον παρέδωσε ως υποτακτικό στον Γέροντα Ακάκιο, για να τον προετοιμάσει για το μαρτύριο, όπως είχε κάνει και προηγουμένως με τους Οσιομάρτυρες Ευθύμιο και Ιγνάτιο.

Μετά από ένα διάστημα συνεχούς ασκήσεως και αδιάλειπτης προσευχής, ο Αθανάσιος, ο οποίος εκάρη μοναχός και μετονομάσθηκε Ακάκιος, έχοντας τις ευλογίες των λοιπών γερόντων ξεκίνησε, συνοδευόμενος από τον μοναχό Γρηγόριο, ο οποίος είχε συνοδεύσει νωρίτερα και τους δύο παραπάνω Οσιομάρτυρες, για την Κωνσταντινούπολη στις 10 Απριλίου. Ο Άγιος βάδιζε με χαρά προς το μαρτύριο.

Λίγο πριν την αναχώρησή του, πλήρης Πνεύματος Αγίου, έγραψε την ακόλουθη επιστολή προς τον γέροντα και τους αδελφούς μοναχούς:

«Πανοσιώτατε μοι καὶ πνευματικέ μου πάτερ δουλικῶς σοῦ προσκυνῶ καὶ τὴν ἁγίαν δεξιάν σου ἀσπάζομαι.

Τὸ παρόν μου ταπεινὸ γράμμα δὲν εἰν’ εἰς ἄλλο τί εἰ μὴ εἰς τὸ νὰ ζητήσω τὴν εὐχήν σας καὶ διὰ νὰ μάθετε καὶ τὸ καλό μας κατεβώδιο μὲ τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Θεοῦ καὶ μὲ τὶς ἐδικές σας ἁγίες εὐχές. Κατευωδωθήκαμεν εἰς τὴν βασιλεύουσαν τὴ 24η τοῦ Ἀπριλίου μηνὸς [καὶ ἐμπήκαμεν μαζὶ μὲ τὸν γέροντά μου εἰς τὰ ἐργαστήρια τὰ χαβιαρτζίδικα, ὅπου καὶ ἄλλην φορὰ ἐμπῆκεν ὁ γέροντάς μου], καὶ ἐλπίζω μὲ τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Θεοῦ καὶ τῆς Κυρίας μου Βασίλισσας καὶ μὲ τὶς ἐδικές σου θερμὲς δεήσεις πρὸς τὸν Κύριον καὶ τῶν συναδέλφων μου νὰ λάβη τέλος κι ἡ ὑπόθεσίς μας.

Τοὺς συναδέλφους μου πολὺ τοὺς παρακαλῶ καὶ τοὺς χαιρετῶ, νὰ μὴν μὲ λησμονήσουν καὶ ἀκούγοντας τὸ μακάριόν μου τέλος νὰ εὐχαριστήσετε τὸν Κύριον ἠμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τὴν Κυρίαν μου Βασίλισσα καὶ νὰ δοξολογήσετε καὶ νὰ καταλύσετε ὅλη τὴν ἑβδομάδα ἐν χαρᾷ καὶ ἀγαλλιάσει ψυχῆς. Διὰ τοὺς κόπους ποὺ ἐδοκιμάσατε δι’ ἐμὲ μέχρι σήμερα ἐγὼ δὲν εἶμαι ἱκανὸς νὰ σᾶς εὐχαριστήσω, μόνον ὁ ἐπουράνιος βασιλεύς μου νὰ σᾶς ἀντιβραβεύση ἐν τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν καὶ νὰ μᾶς ἀξιώση ὁ Κύριος νὰ συγκατοικήσουμε ὁμού. Καὶ ὅσοι ἀκόμη συνέδραμαν καὶ βοήθησαν εἰς αὐτὸ τὸ ἔργο ἂς λάβουν τὸν μισθό τους ἀπὸ τὸν ἐπουράνιον βασιλέα μου.

Ἀκόμη ὅλους τοὺς ἁγίους πατέρας τῆς ἱερᾶς σκήτεώς μας εὐλαβῶς τοὺς προσκυνῶ, τὸν διδάσκαλό μου, τὸν γέροντα Ὀνούφριον τὸν ἀσπάζομαι, καὶ τοὺς συναδέλφους μου γέροντες, Ἀκάκιον, Ἰάκωβον καὶ Καλλίνικον. Χαιρετίσματα καὶ εἰς τὸν διδάσκαλον Γαβριήλ. Προσκυνήματα καὶ εἰς τὸν παπὰ Ἀγαθάγγελον, ἀσπάζομαι τὴν δεξιάν του. Τὸν παπὰ Δοσίθεον μετὰ τοῦ γέροντός του καὶ τῆς συνοδίας του προσκυνῶ, ὡς καὶ τὸν γείτονά μας τὸν Νεόφυτον μὲ τὴν συνοδία του. Ἀσπάζομαι ὁμοίως καὶ τὸν γέροντα Μιχαὴλ καὶ τὴν συνοδίαν του. Ταῦτα γράφω ἐν συντομίᾳ γέροντά μου καὶ πνευματικέ μου. Αὔριο λοιπὸν Παρασκευὴ 28 Ἀπριλίου μέλλω νὰ κινήσω εἰς τὸν δρόμον τῆς ἀθλήσεως καὶ εἴθε οἱ ἅγιες εὐχές σας νὰ μὲ βοηθήσουν. Ἀμήν».

Ο πλοίαρχος, άνθρωπος ευλαβής, όταν έμαθε τον σκοπό του ταξιδιού του Ακακίου, υποσχέθηκε στον Γρηγόριο να μεριμνήσει για την εξαγορά του λειψάνου του μετά το μαρτυρικό του τέλος και να το επανακομίσει ο ίδιος στο Άγιον Όρος. Ύστερα από δεκατρείς ημέρες έφθασαν στην Κωνσταντινούπολη, όπου φιλοξενήθηκαν από κάποιον παντοπώλη, γνώριμο του Γρηγορίου. Το Σάββατο 29 Απριλίου, ο Άγιος Ακάκιος, αφού προετοιμάσθηκε κατάλληλα λαμβάνοντας τα Άχραντα Μυστήρια, ενδύθηκε με ρούχα τουρκικά και με την καθοδήγηση του αδελφού του καπετάνιου έφθασε στο κριτήριο, όπου ομολόγησε ενώπιον όλων των παρισταμένων την επάνοδό του στην πατρώα πίστη. Εξαιτίας αυτής του της ομολογίας κλείσθηκε φυλακή. Καθ' όλη την διάρκεια της φυλακίσεώς του προσπάθησαν επανειλημμένα είτε με κολακείες και υποσχέσεις, είτε με βασανιστήρια και εκφοβισμούς να τον μεταπείσουν. Όλα αυτά όμως δεν κατάφεραν να τον κλονίσουν. Ιδιαίτερα μάλιστα ενισχύθηκε και προετοιμάσθηκε για να αντιμετωπίσει το μαρτύριο, όταν έλαβε τη Θεία Κοινωνία που του μετέφερε κρυφά στην φυλακή ο αδελφός του καπετάνιου με την ευλογία του μοναχού Γρηγορίου από το ναό της Παναγίας της Καταφιανής. Οι Τούρκοι προύχοντες, βλέποντας το σταθερό φρόνημα του Ακακίου, κατάλαβαν πως μάταια κοπιάζουν, γι' αυτό και αποφάσισαν την θανάτωσή του.

Έτσι,«εἰς τόπον καλούμενον Δακτυλόπορταν», ο Άγιος Νεομάρτυρας Ακάκιος παρέδωσε το πνεύμα του διά του ξίφους το 1816 μ.Χ. Την τρίτη ημέρα, σύμφωνα με την επικρατούσα συνήθεια, ο μοναχός Γρηγόριος εξαγόρασε το λείψανο του Μάρτυρος με χρήματα που συγκέντρωσε από τους παντοπώλες του Γαλατά και το μετέφερε στη νήσο Πρίγκηπο, όπου επιβιβάστηκαν στο πλοίο με το οποίο είχαν έλθει στην Κωνσταντινούπολη, με προορισμό το Άγιον Όρος. Στις 9 Μαΐου αποβιβάσθηκαν στο λιμενίσκο της μονής Ιβήρων και από εκεί μετέφεραν το τίμιο λείψανο στην Καλύβη του Αγίου Νικολάου, όπου το ενταφίασαν στο παρεκκλήσι των οσιομαρτύρων Ευθυμίου και Ιγνατίου μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, σύμφωνα με την επιθυμία του Οσιομάρτυρα.

Μαρτύριο του Αγίου συνέγραψε ο Καισαρείας Μελέτιος. Ακολουθία κοινή με τους συνασκητές του Αγίου, δηλαδή τον Ευθύμιο από τη Δημητσάνα και τον Ιγνάτιο από την παλαιά Ζαγορά, που μαρτύρησαν στην Κωνσταντινούπολη το 1814 μ.Χ., συνέγραψε ο Ιβηρίτης Ονούφριος, που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1862 μ.Χ. Η μνήμη των τριών αυτών Νεομαρτύρων τελείται στη Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου την 1η Μαΐου.

Λεπτομέρειες για τον βίο του Οσιομάρτυρα Ευθυμίου βλέπε στις 22 Μαρτίου ενώ για τον Οσιομάρτυρα Ιγνάτιο τον Νέο βλέπε στις 8 Οκτωβρίου.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Λυχνία τρίφωτος, κόσμω ἐδείχθητε, Ὁσιομάρτυρες, Χριστοῦ τρισάριθμοι, τὴν Ἐκκλησίαν τοὶς αὐγαὶς πυρσεύοντες τῶν ἀγώνων, ἔνδοξε Εὐθύμιε, ἀφθαρσίας τὸ στέλεχος, ἱερὲ Ἰγνάτιε, ἐγκράτειας τὸ ἔσοπτρον, καὶ ρόδον ἀκακίας Ἀκάκιε, ὅθεν ὑμᾶς ὑμνολογοῦμεν.




Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Άγιοι Ακάκος ο Οσιομάρτυρας από το Νεοχώρι Θεσσαλονίκης, Ευθύμιος ο Πελοποννήσιος και Ιγνάτιος ο νέος Οσιομάρτυρας - 1818 μ.Χ. - Σκήτη Τιμίου Προδρόμου Μονής Ιβήρων, Άγιον Όρος
Άγιοι Ακάκος ο Οσιομάρτυρας από το Νεοχώρι Θεσσαλονίκης, Ευθύμιος ο Πελοποννήσιος και Ιγνάτιος ο νέος Οσιομάρτυρας - 1818 μ.Χ. - Σκήτη Τιμίου Προδρόμου Μονής Ιβήρων, Άγιον Όρος

Άγιοι Ακάκος ο Οσιομάρτυρας από το Νεοχώρι Θεσσαλονίκης, Ευθύμιος ο Πελοποννήσιος και Ιγνάτιος ο νέος Οσιομάρτυρας - 1818 μ.Χ. - Σκήτη Τιμίου Προδρόμου Μονής Ιβήρων, Άγιον Όρος
Άγιοι Ακάκος ο Οσιομάρτυρας από το Νεοχώρι Θεσσαλονίκης, Ευθύμιος ο Πελοποννήσιος και Ιγνάτιος ο νέος Οσιομάρτυρας - 1818 μ.Χ. - Σκήτη Τιμίου Προδρόμου Μονής Ιβήρων, Άγιον Όρος

Άγιος Ακάκιος ο Οσιομάρτυρας από το Νεοχώρι Θεσσαλονίκης
Άγιος Ακάκιος ο Οσιομάρτυρας από το Νεοχώρι Θεσσαλονίκης

Άγιος Ακάκιος ο Οσιομάρτυρας από το Νεοχώρι Θεσσαλονίκης
Άγιος Ακάκιος ο Οσιομάρτυρας από το Νεοχώρι Θεσσαλονίκης

Αγία Μαρία η Μεθυμοπούλα


Ημερομηνία εορτής: 01/05/2017Αγία Μαρία η Μεθυμοπούλα
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 1 Μαΐου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγια Μαρια Η Μεθυμοπουλα (; - 1826)




Θήρατρα ἔρωτος ἔφυγες ἀπίστου
Ἔρωτι μαρία τετρωμένη θείῳ. 

Κάλλος ποθούσα κατιδεῖν τοῦ Νυμφίου
Σώματος κάλλους ἠλόγησας Μαρία. 

Μαρία πρώτῃ πτηνὸν καθάπερ Χριστοῦ ἐβλήθη.
Βιογραφία
Η καλλιπάρθενος Νεομάρτυς της πίστεως Μαρία, η επονομαζόμενη Μεθυμοπούλα, γεννήθηκε στην Κάτω Φουρνή Μεραμβέλλου Κρήτης από γονείς ευσεβείς και φιλόθεους. Την Αγία αγάπησε ένας Τουρκαλβανός χωροφύλακας, ο οποίος κατέβαλε κάθε προσπάθεια να την προσελκύσει στο μιαρό έρωτά του. Όσο όμως αυτός προσπαθούσε, τόσο η μακαρία Μαρία τον αποστρεφόταν. Έτσι ο ασεβής αυτός άνδρας αποφάσισε να φονεύσει την Αγία. Αφού την βρήκε μία ημέρα να συλλέγει φύλλα για την διατροφή των μεταξοσκωλήκων, επιτέθηκε εναντίον της και την έπληξε θανάσιμα στην καρδιά. Έτσι έλαβε η πάγκαλος νύμφη του Κυρίου το στέφανο της αθλήσεως.

Η Αγία Νεομάρτυς Μαρία φέρεται ότι μαρτύρησε κατά το 1826 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Χριστὸν καθικέτευε, ὑπὲρ ἡμῶν ἐκτενῶς, Φουρνῆς ἐγκαλλώπισμα, καὶ Νεοάθλων τερπνόν, Μαρία λευκάνθεμον· ἔρωτα γὰρ ἀπίστου, ἀρνηθεῖσα ἐδέχθης, βλῆμα θανατηφόρον, ἐξ αὐτοῦ ὡς στρουθίον, καὶ πτέρυγας πρὸς τὸν Κτίστην, ψυχῆς σου ἐπέτασας.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Εὐσεβούντων οἱ δῆμοι, ἐγκωμιάσωμεν, Μεθυμοπούλαν Μαρίαν, τὴν ἐκ Φουρνῆς ἐκτενῶς, ὡς ἀμνάδα τοῦ Παντάνακτος πανάσπιλον, κράζοντες· πρέσβευε Χριστῷ, Νεομάρτυς θαυμαστή, ὡς ὄρνις ἐπὶ μωρέας, ὑπὸ στυγνῆς ἡ τρωθεῖσα, χειρὸς σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῆς Τριάδος τὴν πίστιν, καλῶς ἐτήρησας, καὶ δι’ αἱμάτων σου ταύτην, καλλιγραφοῦσα πιστῶς, τάς ἐνέδρας τοῦ ἐχθροῦ, πάσας διέφυγες· ὅθεν ἠγώνισαι στεῤῥῶς, ὡς παρθένος εὐκλεής, ὦ νεομάρτυς Μαρία • διό σε πάντες τιμῶμεν, τὰς σὰς πρεσβείας ἐξαιτούμενοι.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Στεῤῥῶν ἀμνάδων τοῦ Χριστοῦ τὴν καλλιπάρθενον, τὴν ἐκ Κρήτης ὥσπερ ἄνθος εὐωδέστατον, ἑξανθήσασαν Μαρίαν τὴν ἀθληφόρον, μελῳδίαις καταστέψωμεν καὶ ᾂσμασιν, ὡς παρθένων νεανίδων κῆπον ἥδιστον, ἀνακράζοντες· χαίροις Μάρτυς νεόαθλε.

Κάθισμα
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Τὴν ὀφρὺν ἐπάτησας, τοῦ ἀρχεκάκου, νεομάρτυς δράκοντος, ῥωσθεῖσα χάριτι Θεοῦ, καὶ ἠνδραγάθησας ἄριστα, Μαρία νέον, τῆς πίστεως σέμνωμα.

Ὁ Οἶκος
Ἄνθος τερπνὸν ἁγνείας, ἀνεδείχθης Μαρία, καὶ πίστεως νεόδρεπτον κρίνον, ἐν Φουρνῇ τὸ βλαστῆσαν καλῶς, καὶ ὀδμαῖς ἡδῦναν εὐσεβεῖς ἅπαντας, ἀνδρείας καὶ συνέσεως, βοῶντάς σοι σεμνῶς τοιαῦτα·

Χαῖρε δοχεῖον τῆς παρθενίας·
χαῖρε πυξίον στεῤῥοψυχίας.
Χαῖρε γυναικῶν ἀλκιφρόνων ὑπόδειγμα·
χαῖρε εὐκλεῶν νεανίδων θησαύρσιμα.
Χαῖρε καύχημα τῆς πίστεως καὶ σεμνότητος κανῶν·
χαῖρε ἔρεισμα ἁγνότητος καὶ σοφίας λαμπηδών.
Χαῖρε ὅτι κατεπάτησας τοῦ ἀλάστορος ὀφρύν·
χαῖρε ὅτι πᾶσιν ἔδειξας εὐψυχίαν ἀνδρικήν.
Χαῖρε χαρὰ Φουρνῇς καὶ ὠράϊσμα·
χαῖρε φθορὰ ἀπίστων καὶ σύντριμμα.
Χαῖρε ἀμνὰς ἐκλεκτὴ τοῦ Κυρίου·
χαῖρε ψεκὰς μυστικοῦ θείου μύρου.
Χαίροις Μάρτυς νεοᾶθλε.

Μεγαλυνάριον
Φεύγουσα τὸν ἔρωτα μιαροῦ, ἀλλοπίστου θῦμα, τῷ Νυμφίῳ σου καὶ Θεῷ ἄμωμον προσήχθης Μαρία Νεομάρτυς, αὐτῷ τὴν σὴν ἁγνείαν, προῖκα προσφέρουσα.




Διάφορα Αρχεία
Ακολουθία Αγίας Μαρίας Μεθυμοπούλας




Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Αγία Μαρία η Μεθυμοπούλα
Αγία Μαρία η Μεθυμοπούλα

Αγία Μαρία η Μεθυμοπούλα (Δια χειρός Γεωργίας Λέλλου)
Αγία Μαρία η Μεθυμοπούλα (Δια χειρός Γεωργίας Λέλλου)

Αγία Μαρία η Μεθυμοπούλα
Αγία Μαρία η Μεθυμοπούλα

Ιερός Ναός Αγίας Μαρίας της Μεθυμοπούλας
Ιερός Ναός Αγίας Μαρίας της Μεθυμοπούλας

Επιγραφή στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίας της Μεθυμοπούλας
Επιγραφή στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίας της Μεθυμοπούλας

Άγιος Μακάριος ο Ιερομάρτυρας Μητροπολίτης Κιέβου


Ημερομηνία εορτής: 01/05/2017Άγιος Μακάριος ο Ιερομάρτυρας Μητροπολίτης Κιέβου
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 1 Μαΐου εκάστου έτους.
Ιερά Λείψανα: Το Λείψανο του Αγίου βρίσκεται αδιάφθορο στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αγίου Βλαδίμηρου.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Μακαριος Ο Ιερομαρτυρας Μητροπολιτης Κιεβου (; - 1497)



Βιογραφία
Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Μακάριος, Μητροπολίτης Κιέβου, ήταν ηγούμενος της μονής της Αγίας Τριάδος Βιλένκ. Το 1495 μ.Χ., μετά τον θάνατο του Μητροπολίτου Κιέβου, Ιωνά (1488 - 1494 μ.Χ.), ο Άγιος Μακάριος εξελέγη Μητροπολίτης Κιέβου. Μαρτύρησε το 1497 μ.Χ., στο χωριό Στριγκόλοβο, στον ποταμό Βζχιζά, όταν οι Τάταροι μπήκαν στη Ρωσία.

Τα άφθαρτα ιερά λείψανα του Αγίου Μακαρίου φυλάσσονται στον καθεδρικό ναό του Αγίου Βλαδίμηρου του Κιέβου.


Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Άγιος Μακάριος ο Ιερομάρτυρας Μητροπολίτης Κιέβου
Άγιος Μακάριος ο Ιερομάρτυρας Μητροπολίτης Κιέβου

Ι.Μ.Πειραιώς: Ποιοι είναι οι "βλάσφημοι και οι συκοφάντες" της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου;

Ι.Μ.Πειραιώς: Ποιοι είναι οι "βλάσφημοι και οι συκοφάντες" της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου;


Ι.Μ.Πειραιώς: Ποιοι είναι οι
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 22α Ιουλίου 2016.
 
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ «ΒΛΑΣΦΗΜΟΙ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ» ΤΗΝ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ;
 
Στον απόηχο της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, γράφονται και δημοσιεύονται ποικίλα σχόλια, από μέρους των προσώπων εκείνων, οι οποίοι αποτιμούν θετικά το έργο της. Κάποιοι αρέσκονται να εκθειάζουν και να μεγαλοποιούν τα πενιχρά, έως μηδενικά θετικά αποτελέσματά της. Κάποιοι άλλοι αρέσκονται να στηλιτεύουν και να κακολογούν όσους είχαν το θάρρος και την ευθιξία να διαμαρτυρηθούν και να προτείνουν αλλαγές στα προσυνοδικά κείμενα τα οποία ήταν γεμάτα από ασάφειες οι οποίες, εν πολλοίς οδηγούσαν σε σοβαρές εκκλησιολογικές παρεκτροπές, όπως η περιβόητη παράγραφος για την απόδοση εκκλησιαστικότητας στους αιρετικούς, ή η παράγραφος για τη σχέση της Εκκλησίας με το παναιρετικό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών».      
Ένας από τους στηλιτευτές κατά όσων είχαν ασκήσει κριτική στα κείμενα και τον τρόπο συγκλήσεως και λειτουργίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου υπήρξε και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Προικοννήσου κ. Ιωσήφ. Σε ομιλία του επ’ άμβωνος στο ναό της Αγίας Μαρίνας Αρτέμιδος Αττικής, στις 17 Ιουλίου, έκαμε λόγο για «βλασφήμους και συκοφάντες» της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Σε ποιους άραγε απευθύνοντας οι βαρείς αυτοί χαρακτηρισμοί του; Προφανέστατα, σε όσους, άσκησαν την νόμιμη και την, καθ’ όλα εκκλησιαστικά επιτρεπτή, κριτική τους σε αυτή. Ιδού επακριβώς η φράση του: «Βιάστηκαν μερικοί να βλασφημήσουν και να συκοφαντήσουν την Αγία και Μεγάλη μας Σύνοδο, ο Θεός ας στους συγχωρήσει» (http://trelogiannis.blogspot.gr/2016/07/blog-post_101.html)!      
Δηλώνουμε, ότι αναγκαζόμαστε με πόνο ψυχής, να σχολιάσουμε τα απαράδεκτα αυτά λόγια του Σεβασμιωτάτου, διότι, όπως είναι γνωστό, υπηρέτησε για χρόνια στην Τοπική μας Εκκλησία, η οποία του είχε εμπιστευτεί την νευραλγική θέση του Ιεροκήρυκος, αλλά και δική του εκπομπή στον ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Θεωρούμε ότι η άδικη αυτή κριτική του στρέφεται, εμμέσως πλην σαφώς, πρωτίστως κατά του σεπτού μας Ποιμενάρχη, ο οποίος, άσκησε γόνιμη κριτική και προσπάθησε με παρεμβάσεις του, να καταστεί η Μεγάλη Σύνοδος της Κρήτης όντως Αγία και Μεγάλη. Στρέφεται, εμμέσως πλην σαφώς, επίσης εναντίον άλλων Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών (Γλυφάδος, Γόρτυνος, Κηθύρων, Ναυπάκτου, κ.α.) οι οποίοι εξέφρασαν την αγωνία τους για την έκβαση της Μεγάλης Συνόδου και είχαν το θάρρος και προπαντός την αίσθηση του ιερού καθήκοντος, να ασκήσουν τη νόμιμη κριτική τους και επίσης να συνδιοργανώσουν, με τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας, την Θεολογική και Επιστημονική Ημερίδα για την Μεγάλη Σύνοδο, τον περασμένο Μάρτιο. Η οποία, κατά τη γνώμη μας, άσκησε καταλυτικό ρόλο στη λειτουργία και τις αποφάσεις της Μεγάλης Συνόδου.       
Θεωρούμε επίσης ότι στρέφεται ο λόγος του, και πάλι εμμέσως πλην σαφώς, κατά των χιλιάδων κληρικών, μοναχών, Καθηγητών Πανεπιστημίων, θεολόγων, επιστημόνων και απλών πιστών στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι άσκησαν την νόμιμη και επιτρεπτή κριτική τους για την επιτυχία και την κανονικότητα της Μεγάλης Συνόδου. Θεωρούμε τέλος ότι στρέφεται και κατά ημών των ελαχίστων και ταπεινών θεραπόντων του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, οι οποίοι, αφότου ανακοινώθηκε η διοργάνωση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, δώσαμε, κατά τη γνώμη μας, τον «καλόν αγώνα», για να καταστεί, όπως επιθυμούσαμε όλοι μας, σύμπας ο λαός του Θεού, η Σύνοδος «επόμενη τοις Αγίοις Πατράσι», όντως Αγία και Μεγάλη.      
Όλοι αυτοί, και τελευταίους εμάς, χαρακτηριστήκαμε από τον Σεβασμιώτατο Προικοννήσου ως «βλάσφημοι και συκοφάντες»! Θα περιμέναμε, έστω και μονολεκτικά, να παραθέσει κάποιες «αποδείξεις» για τους ακραίους και βαρείς αυτούς χαρακτηρισμούς του. Να εξηγήσει στους ακροατές του το «λάθη» των «βλασφήμων και συκοφαντών» κατά της Μεγάλης Συνόδου. Να εξηγήσει γιατί πρέπει να θεωρούνται ως «εκκλησίες» οι αιρετικές κοινότητες και παρασυναγωγές. Να εξηγήσει στους ακροατές του ότι η συμμετοχή μας στο παναιρετικό Συμβούλιο Εκκλησιών είναι σύμφωνο με την δισχιλιόχρονη παράδοση της Εκκλησίας μας! Όμως δυστυχώς δεν το έκανε και προτίμησε τον εύκολο δρόμο του στιγματισμού τους ως «βλασφήμων και συκοφαντών»   
Μάλιστα, προφανώς για  να έχει τη συνείδησή του «ήσυχη», και να δώσει κύρος στα μεγαλόστομα λόγια του, προχώρησε στην ευχή: «ο Θεός ας τους συγχωρήσει»Να μας συγχωρήσει ο Θεός, για ποιο πράγμα; Επειδή θελήσαμε να είναι η Σύνοδος της Κρήτης όντως Αγία και επωφελής για την Εκκλησία και τον κόσμο; Επειδή πληρώθηκε η ψυχή μας από αγωνία, κλάψαμε, στεναχωρηθήκαμε, κοπιάσαμε, ξενυχτήσαμε, να συντάξουμε κείμενα και ανακοινώσεις, με τις οποίες εκφράζαμε τους φόβους μας, κάναμε τις καλόπιστες κριτικές μας και προτείναμε διορθώσεις στις αδυναμίες και τις αντιφάσεις των προσυνοδικών κειμένων; Επειδή αρνηθήκαμε και αντιδράσαμε να δοθεί εκκλησιαστική υπόσταση στις καταδικασμένες συνοδικά αιρέσεις του παπισμού, του αγγλικανισμού, του προτεσταντικού μωσαϊκού, των μονοφυσιτών και των νεστοριανών κ.α.; Δεν γνωρίζει ο Σεβασμιώτατος Προικοννήσου, ο οποίος έχει θητεύσει κοντά στον μακαριστό Γέροντα Γεώργιο Καψάνη, για πολλά χρόνια, ως Διευθυντής του «Παντοκράτορος» ότι Γραφικώς «Εκκλησία» σημαίνει «Σώμα Χριστού» και επομένως δεν μπορεί να αποδοθεί  στους κατεγνωσμένους αιρετικούς; Βεβαίως και αποζητάμε το έλεος του Θεού και συγχώρεση, όχι για ό, τι κάναμε, αλλά για ό, τι δεν κάναμε, για τις όποιες παραλήψεις μας, για το μεγάλο σκοπό της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου!       
Δεν είναι βεβαίως άνευ σημασίας και μια χαρακτηριστική δήλωση του Σεβ. Προικοννήσου, άκρως απαξιωτική για τους Πατριάρχες και τις πολυπληθείς Συνόδους Μεγάλων Εκκλησιών, των τεσσάρων Πατριαρχείων (Αντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας και Γεωργίας), οι οποίοι αποφάσισαν να μην συμμετάσχουν στην Μεγάλη Σύνοδο. Τους αποκάλεσε, σε παλιότερη δήλωσή του: «γκρινιάρηδες» (http://trelogiannis.blogspot.gr/2016/06/blog-post_429.html)! Αδιαφορεί όμως για το γεγονός ότι η μη συμμετοχή των ως άνω τεσσάρων Πατριαρχείων, τα οποία ποιμαίνουν τα ¾ των Ορθοδόξων πιστών παγκοσμίως, δεν πάρθηκε από τους «γκρινιάρηδες» προκαθημένους τους, αλλά από τις πολυπληθείς Ιερές Συνόδους τους! Η μη συμμετοχή τους ήταν συνοδική! Αυτή την απόφαση ο Σεβασμιώτατος την αποκαλεί «γκρίνια»! Κρίμα!        
Οι απαράδεκτες δηλώσεις του Σεβ. Προικοννήσου σχολιάστηκαν από διακεκριμένους θεολόγους. Παραθέτουμε αποσπάσματα σχετικού σχολίου του αγωνιστή και διακεκριμένου κυπρίου θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού, τον οποίο επαινούμε, επί τη ευκαιρία, για τα υπέροχα ομολογιακά του κείμενα: «Κατά τον Σεβασμιώτατο, έπρεπε, μόλις ανακοινώθηκαν οι αποφάσεις της Συνάξεως του Κολυμβαρίου, οι λαοί, φυλαί και γλώσσαι να κύψουν και να προσκυνήσουν (όπως λέει το βιβλίο του Δανιήλ) τα αποφασισθέντα. Λησμονεί ότι, όπως διακήρυξαν οι Πατριάρχες της Ανατολής το 1848, ο Ορθόδοξος λαός είναι που αποδέχεται ή όχι τις συνοδικές αποφάσεις. Του διαφεύγει επίσης ότι στην ιστορία της Εκκλησίας παρουσιάστηκαν σύνοδοι πολυάνθρωπες, που όμως εξέπεσαν της αληθείας κι αποδοκιμάσθηκαν από τη συνείδηση της Εκκλησίας, όπως λ.χ. αυτή του 449 στην Έφεσο, του 754 στην Ιέρεια, της Φερράρας – Φλωρεντίας του 1438-39, του Μπρεστ - Λιτόφσκ του 1596 (που στερέωσε την επάρατη Παπική Ουνία στην κεντρική Εύρώπη) κ.ο.κ.».       
Αλλά ο Σεβασμιώτατος Προικονήσου είπε και κάτι άλλο αξιοπρόσεκτο στην ομιλία του: «Το καθήκον της αληθείας δεν αναιρεί το καθήκον της αγάπης»! Κατ’ αρχήν θα τον ρωτούσαμε: ποιος αρνήθηκε το στοιχείο της αγάπης στις σχέσεις μας με τους πλανεμένους; Κανένας! Όμως εδώ ο Σεβασμιώτατος, κάνει έναν επικίνδυνο μετεωρισμό και σοφιστεία: Καταλογίζει εμμέσως πλην σαφώς έλλειψη αγάπης σε όλους εκείνους οι οποίοι υπεραμύνονται, και καλά κάνουν, την αλήθεια. Πιστός στις περιρρέουσες ιδέες, προτάσσει την αγάπη σε σχέση με την αλήθεια. Ιδού πως σχολιάζει ευστοχότατα και πάλι ο κ. Α. Κυριακού τη φράση του αυτή: «Τι υπονοείτε, Σεβασμιώτατε; Μήπως την αθηναγόρειον “αγάπην άνευ όρων και ορίων”, η οποία συνεπάγεται την υποτίμηση και την εν τέλει άρνηση της αλήθειας της πίστεως, όπως έπραξε ο ως άνω Οικουμενικός Πατριάρχης; Αφήστε τα ψευδοδιλήμματα και τις σχοινοβασίες. Η Εκκλησία διαχρονικά καταδίκαζε την αίρεση και την απομάκρυνση από την αλήθεια, διότι κατά τον Μέγα Παύλο είναι ες αεί “στύλος και εδραίωμα της αληθείας”. Η Εκκλησία αγαπά τους αιρετικούς και γι’ αυτό δείχνει τις κακοδιδασκαλίες τους, που τους χωρίζουν από το Θεό (Άγιος Αγάθων), ώστε να μετανοήσουν και να κερδίσουν τη σωτηρία.  Όπως έλεγε ο μακαριστός Γέροντας Γεώργιος Γρηγοριάτης, αγάπη στον άρρωστο είναι η επισήμανση της ασθενείας του ώστε να αναζητήσει τη θεραπεία στο ιατρείο του Χριστού (Μ. Κανών). Τουναντίον ουσιαστικά, μίσος προς τον ασθενή αποτελεί η καλλιέργεια σ’ αυτόν της ψευδαισθήσεως ότι με την κακόφρονα πίστη του όλα βαίνουσι καλώς» (Ιστολ. http://trelogiannis.blogspot.gr/2016/07/blog-post_101.html)!        
Περαίνοντας την ανακοίνωσή μας, εκφράζουμε τη μεγάλη λύπη μας, για όσα λέγονται και καταλογίζονται σε Επισκόπους, κληρικούς, καθηγητές πανεπιστημίων, θεολόγους, άλλους επιστήμονες και απλούς πιστούς, οι οποίοι πιστεύουμε και ομολογούμε ότι η Ορθοδοξία μας είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού. Ότι μόνο μέσα σε Αυτή, και πουθενά αλλού, συντελείται το μυστήριο της σωτηρίας, καθότι μόνον Αυτή είναι η ταμειούχος της Θείας Χάριτος. Ότι έξω από Αυτή, ό, τι αυτοαποκαλείται ως «εκκλησία» είναι, κατά τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς «ψευδοεκκλησία», όπου συντελείται το έργο της απώλειας. Ότι νόμιμα και επιτρεπτά, από εκκλησιαστική άποψη, ασκήσαμε κριτική στα γεμάτα αντιφάσεις και σκοτεινές και διφορούμενες φράσεις, διότι σε αυτές θα στηρίζονταν οι αιρετικοί του μέλλοντος, για την ισχυροποίησή τους στους λεγόμενους θεολογικούς διαλόγους. Εκφράζουμε τέλος την λύπη μας για τους χαρακτηρισμούς του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Ιωσήφ, διότι πρωτίστως αυτοί αδικούν τον ίδιο του τον εαυτό! Ελπίζουμε σε ανασκευή τους!  Τέλος θα τον συμβουλεύαμε, με περισσή υιική αγάπη και σεβασμό, να ψάξει αλλού να ανακαλύψει και να καταδείξει τους πραγματικούς βλασφήμους και συκοφάντες της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου!   


 Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών

http://www.impantokratoros.gr/999DFEF5.el.aspx

Των Αγίων Μυροφόρων γυναικών, έτι δε Ιωσήφ του εξ Αριμαθαίας και του νυκτερινού μαθητού Νικοδήμου


Ημερομηνία εορτής: 30/04/2017Των Αγίων Μυροφόρων γυναικών, έτι δε Ιωσήφ του εξ Αριμαθαίας και του νυκτερινού μαθητού Νικοδήμου
Τύπος εορτής: Με βάση το Πάσχα.
Εορτάζει 14 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα.
Άγιοι που εορτάζουν:  Των Αγιων Μυροφορων Γυναικων, Ετι Δε Ιωσηφ Του Εξ Αριμαθαιας Και Του Νυκτερινου Μαθητου Νικοδημου


Χριστῷ φέρουσιν αἱ Μαθήτριαι μύρα,
ἐγὼ δὲ ταύταις ὕμνον, ὡς μύρον, φέρω.
Βιογραφία
Μυροφόρες είναι οι γυναίκες που ακολουθούσαν το Κύριο μαζί με τη Μητέρα του, έμειναν μαζί της κατά την ώρα του σωτηριώδους πάθους και φρόντισαν να αλείψουν με μύρα το σώμα του Κυρίου. Όταν δηλαδή ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος ζήτησαν κι' έλαβαν από το Πιλάτο το δεσποτικό σώμα, το κατέβασαν από το σταυρό, το περιέβαλαν σε σινδόνια μαζί με εκλεκτά αρώματα, το τοποθέτησαν σε λαξευτό μνημείο κι' έβαλαν μεγάλη πέτρα πάνω στη θύρα του μνημείου, παρευρίσκονταν θεωρώντας κατά τον ευαγγελιστή Μάρκο η Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία που καθόταν απέναντι του τάφου. Άλλη Μαρία εννοούσε οπωσδήποτε τη Θεομήτορα. Δεν παρευρισκόταν μόνο αυτές, αλλά και πολλές άλλες γυναίκες όπως αναφέρει και ο Λουκάς.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος β΄.
Ὀ εὐσχήμων Ἰωσήφ, ἀπὸ τοῦ ξύλου καθελὼν τὸ ἄχραντόν σου σῶμα, σινδόνι καθαρὰ εἰλήσας καὶ ἀρώμασιν, ἐν μνήματι καινῷ, κηδεύσας ἀπέθετο· ἀλλὰ τριήμερος ἀνέστης Κύριε, παρέχων τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ταῖς μυροφόροις γυναιξί, παρὰ τὸ μνῆμα ἐπιστάς, ὁ Ἄγγελος ἐβόα· τὰ μύρα τοῖς θνητοῖς ὑπάρχει ἁρμόδια· Χριστὸς δὲ διαφθορᾶς ἐδείχθη ἀλλότριος· ἀλλὰ κραυγάσατε· Ἀνέστη ὁ Κύριος, παρέχων τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ΄ Κανόνας πίστεως.
(Ἀπολυτίκιον Νικοδήμου Μυροφόρου)
Χριστὸν τὸν Κύριον ἐν νυχτὶ ἐπεσκέψατο, ἀναγέννησιν ἄνωθεν ἐκδιδαχθεὶς ἐμαθήτευσεν, ὡς κεκρυμμένος ἀπόστολος. Εὐθαρσῶς διεφώνει πρὸς φαρισαίους καὶ γραμματεῖς, τὸν Σωτῆρα διώκοντας. Ὃν νεκρὸν καθεῖλεν ἐκ τοῦ Σταυροῦ, μῦρα τῇ ταφῇ ἐνεγκών, Νικόδημος ὁ ἔνθερμος.

Κοντάκιον
Ἦχος β΄.
Τὸ Χαῖρε ταῖς Μυροφόροις φθεγξάμενος, τὸν θρῆνον τῆς προμήτορος Εὔας κατέπαυσας, τῇ Ἀναστάσει Σου Χριστὲ ὁ Θεός· τοῖς Ἀποστόλοις δὲ τοῖς σοῖς κηρύττειν ἐπέταξας· ὁ Σωτὴρ ἐξανέστη τοῦ μνήματος.




Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Κυριακή των Μυροφόρων
Κυριακή των Μυροφόρων

Κυριακή των Μυροφόρων
Κυριακή των Μυροφόρων

Κυριακή των Μυροφόρων
Κυριακή των Μυροφόρων

Κυριακή των Μυροφόρων
Κυριακή των Μυροφόρων

Κυριακή των Μυροφόρων - 1546 μ.Χ. - Mονή Σταυρονικήτα, Άγιον Όρος (Κρητική σχολή, Θεοφάνης ο Kρής)
Κυριακή των Μυροφόρων - 1546 μ.Χ. - Mονή Σταυρονικήτα, Άγιον Όρος (Κρητική σχολή, Θεοφάνης ο Kρής)

Κυριακή των Μυροφόρων - Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής, Λαρίσης (www.panagialarisis.gr)
Κυριακή των Μυροφόρων - Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής, Λαρίσης (www.panagialarisis.gr)

Tο Xαίρε των Mυροφόρων - 1546 μ.Χ. - Mονή Σταυρονικήτα, Άγιον Όρος (Κρητική σχολή, Θεοφάνης ο Kρής)
Tο Xαίρε των Mυροφόρων - 1546 μ.Χ. - Mονή Σταυρονικήτα, Άγιον Όρος (Κρητική σχολή, Θεοφάνης ο Kρής)

Κυριακή των Μυροφόρων
Κυριακή των Μυροφόρων

Κυριακή των Μυροφόρων
Κυριακή των Μυροφόρων

Άγιος Νικόδημος ο βουλευτής ο νυκτερινός μαθητής
Άγιος Νικόδημος ο βουλευτής ο νυκτερινός μαθητής

Άγιος Νικόδημος ο βουλευτής ο νυκτερινός μαθητής
Άγιος Νικόδημος ο βουλευτής ο νυκτερινός μαθητής