Ο ακίνδυνος και ο "επικίνδυνος" Χριστός.

«Τέτοιες μέρες ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα, κυκλοφορούν δύο είδη Χριστού. Ο ακίνδυνος και ο «επικίνδυνος».



Ο ακίνδυνος Χριστός κυκλοφορεί στις βιτρίνες, στο εμπόριο, στις στήλες των εφημερίδων στις τηλεοράσεις, σε διάφορα περιοδικά. Ακόμη και σε άμβωνες Εκκλησιών, που έχουν επηρεαστεί από το πνεύμα της Δύσης και μας παρουσιάζουν έναν Χριστό α-χριστο. Έναν Χριστό που δεν έχει καμιά σχέση με τα ανθρώπινα βάθη και πλάτη. Έναν Χριστό, που υπάρχει μόνο σαν χωροφύλακας η σαν ανώτερο ον, που δε σχετίζεται με την Ιστορική πραγματικότητα. Αυτός είναι ο ακίνδυνος Χριστός.


Κυκλοφορεί, όμως, κι ένας άλλος Χριστός, ο αληθινός, αλλά «επικίνδυνος». «Επικίνδυνος», γιατί θίγει συμφέροντα, βαλάντια, καπρίτσια, ανέσεις, θέσεις, δόξες, τιμές και ο,τι δεν υπηρετεί και δε συμβαδίζει με τη χριστοποίηση του ανθρώπου, Είναι ο Χριστός που δεν έχει που να «κλίνει τη κεφαλή». Που δίνει τον ίνα από τους δύο χιτώνες. Που κηρύσσει Ισοτιμία φύλων και φυλών. Που θέλει δικαιοσύνη, ειρήνη, αγάπη, ελευθερία. Είναι ο Χριστός που προτιμά πόλεμο αντί για ειρήνη. Όταν η ειρήνη στηρίζεται στη σαπίλα, στο ψέμα και στον τρόμο. Αυτός ο Χριστός κοστίζει χρήμα, χρόνο, πόνο, ακόμη και τη ζωή μας.


Είναι ο Χριστός που κήρυξαν οι Απόστολοι. Που έζησαν και ζουν οι άγιοι. Που διψάνε τα νιάτα. Που τον αναζητάει ο λαός, για να απελευθερωθεί από τα παθήματα του. Είναι ο Χριστός της ορθόδοξης συνείδησης μας. Απ’ αυτό το Χριστό έχουμε όλοι ανάγκη.»
(π. Τιμόθεος Κιλίφης)