Σαν πρόσωπο Αγγέλου έμοιαζε η μορφή του Αγίου Στεφάνου

Έτσι ακριβώς έμοιαζε η μορφή του Στεφάνου στα μάτια όλων αυτών των σκληρόκαρδων εβραίων που, μέσα στο συνέδριο της συκοφαντίας που είχαν συστήσει, προσπαθούσαν να βρουν αιτία να θανατώσουν αυτόν τον θερμό οπαδό του Ιησού: σαν πρόσωπο αγγέλου. Σίγουρα δεν είχαν δει ποτέ στη ζωή τους άγγελο. Το πρόσωπο όμως του Πρωτομάρτυρα έμοιαζε αγγελικό, είχε πάνω του κάτι το υπερφυσικό και υπερκόσμιο, το θαυμαστό και ζηλευτό συνάμα, που μόνο σε αγγέλους θα μπορούσε να αποδοθεί.

Ωστόσο, όπως άλλωστε έγινε και με τον Χριστό, η πώρωση της καρδιάς τους και το μίσος που τους κατείχε δεν τους άφησε να σεβαστούν αυτή την αγγελική μορφή και να ενστερνιστούν τους λόγους του Στεφάνου. Επαναλαμβάνουν τη γνωστή διαδικασία της ψευδομαρτυρίας και της δήθεν βλασφημίας κατά του Θεού και με συνοπτικές πάντα διαδικασίες καταδικάζουν τον Αρχιδιάκονο σε λιθοβολισμό.

Κι αυτός, ο νέος με την αγγελική μορφή, που πριν λίγο είδε «τους ουρανούς ανεωγμένους και τον Υιόν του ανθρώπου εκ δεξιών εστώτα του Θεού», υπομένει αγόγγυστα τον μαρτυρικό θάνατο και με μια μεγαλοψυχία αγάπης, όμοια με αυτή του Ιησού, αναφωνεί: «Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην».

Το μαρτυρικό αίμα του Αρχιδιακόνου Στεφάνου είναι το πρώτο που χύθηκε υπέρ της πίστεως στο Χριστό, για να αποτελέσει την απαρχή της εκατόμβης των έντεκα περίπου εκατομμυρίων μαρτύρων που με το αίμα τους και την αυτοθυσία τους στερέωσαν την Πίστη και την Ορθοδοξία. Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του Αγίου Στεφάνου την 27η Δεκεμβρίου.

Τι ήταν όμως αυτό που έκανε το πρόσωπο του Αγίου να μοιάζει αγγελικό, ακόμα και στα μάτια των σκοτεινών και πωρωμένων εβραίων; διότι σίγουρα δεν ήταν η φυσική ομορφιά του προσώπου του. Αυτό που αντανακλούσε στο πρόσωπό του ήταν ο εσωτερικός του κόσμος, η κοινωνία του με τον Θεό, οι αρετές του, η αγνή ζωή του. Ο Στέφανος είχε επιλεγεί ανάμεσα σε πολλούς άλλους νέους χριστιανούς για την πίστη του, την αγάπη του και την σωφροσύνη του.

Πίστη που του έδινε τέτοια δύναμη, ώστε να επιτελεί «τέρατα και σημεία μεγάλα εν τω λαώ». Αγάπη που φρόντιζε με μεγάλη αυταπάρνηση για την διακονία που του είχαν αναθέσει οι Απόστολοι, τη φροντίδα δηλαδή για τους φτωχούς αδελφούς του, και συγχωρούσε αυτούς που με μίσος τον λιθοβολούσαν.

Σωφροσύνη που φανερωνόταν από το ήθος του και το ποιόν του προσώπου του, ώστε να ξεχωρίζει αυτός ανάμεσα στο πλήθος των χριστιανών της πρώτης εκείνης αποστολικής εποχής.

Σωφροσύνη που εκδηλωνόταν επίσης με την σοφία των λόγων του, ώστε οι επιφανείς των εβραίων να μην μπορούν να αντισταθούν στους λόγους του, που βέβαια τους του υπαγόρευε το Άγιο Πνεύμα. Διότι ακριβώς είχε μέσα του το Άγιο Πνεύμα, την χάρη και την ευλογία του Θεού, είχε φθάσει, παρά το νεαρό του χαρακτήρα του, σε ύψη αρετής και τελείωσης, είχε αποκτήσει την κοινωνία με τον Θεό φθάνοντας σε μια πνευματική κατάσταση όμοια με αυτή των αγγέλων.

Αυτή τη στάση μας προτρέπει να τηρούμε κι εμείς, σαν παιδιά της Εκκλησίας του Χριστού που είμαστε και λεγόμαστε. Να έχουμε δηλαδή μέσα μας όλους τους πνευματικούς θησαυρούς και αυτούς να επιζητούμε: την πίστη, την σωφροσύνη, την αγάπη, την εγκράτεια, την σοφία του Αγίου Πνεύματος και την κοινωνία μας με τον Τριαδικό Θεό, ώστε κι εμείς να μοιάζουμε σαν άγγελοι, και στην ζωή μας και στην εμφάνισή μας.

Ίσως να δικαιολογούμαστε συχνά ότι η εποχή μας είναι πιο δύσκολη και έτσι είναι αδύνατος ο πνευματικός αγώνας που οδηγεί κοντά στον Θεό. Μην ξεγελιόμαστε!

Ο Άγιος Στέφανος ήταν και αυτός νέος, είχε την ίδια φύση που φέρουμε κι εμείς, είχε τις ίδιες σκέψεις και επιθυμίες που έχουμε κι εμείς, τις ίδιες δυσκολίες, τα ίδια διλήμματα, τα ίδια συναισθήματα. Είχε φίλους και παρέες που ακολουθούσαν το ρεύμα του κόσμου και σίγουρα του έλεγαν και αυτού να τους μιμηθεί. Είχε επιπλέον να αντιμετωπίσει το εχθρικό κλίμα των εβραίων για κάθε τι που είχε σχέση με τον Ναζωραίο, κι όμως διάλεξε τον δύσκολο δρόμο. Γιατί είδε πως μόνο εκεί υπάρχει η Αλήθεια και η Ζωή. Γιατί κατάλαβε πως έξω από το Χριστό υπάρχει το ψέμα και το σκοτάδι, η απώλεια και η υποκρισία.

Ας μην υποκύπτουμε λοιπόν στους πειρασμούς, ας μην ζαλιζόμαστε από τις σειρήνες του κόσμου, ας μην επηρεαζόμαστε από το ρεύμα του ποταμού. Ας ακολουθήσουμε, με πρότυπό μας τον Άγιο Πρωτομάρτυρα Στέφανο, τον δρόμο που χάραξε ο ίδιος ο Χριστός, τον δρόμο της πίστεως στον Θεό, της αγάπης στον πλησίον, της ταπεινώσεως που δίνει φτερά στην ψυχή, ώστε όλη μας η ύπαρξη να γεμίζει από την χαρά που μόνο ο Χριστός μπορεί να μας δώσει και από τον φωτισμό που λαμπρύνει όλη την ύπαρξή μας, ώστε να μοιάζουμε κι εμείς σαν πρόσωπο Αγγέλου!

πηγή:http://xerouveim.blogspot.com/