ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Κολασ. Γ΄ 4-11

Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι νομίζουν πως είναι δυνατόν να συνδυάσουν δύο εκ διαμέτρου αντίθετους τρόπους ζωής. Τη ζωή του Χριστού και τη ζωή του μακράν του Θεού κόσμου, τη ζωή δηλ. της αμαρτίας την οποία εμπνέει ο ανθρωποκτόνος διάβολος.
Το πόσο όμως απαράδεκτη και πλανεμένη είναι η θεωρία αυτή, μας το διακηρύττει ξεκάθαρα το Πνεύμα το Άγιον διά του Αποστόλου Παύλου.Είναι τόσο χαρακτηριστικός ο Αποστολικός λόγος που δεν μας αφήνει περιθώρια παρερμηνείας.

Ο άνθρωπος ο οποίος επιστρέφει από τη ζωή της αμαρτίας στο φως της Χριστιανικής ζωής, πρέπει να γίνει μια νέα, μια καινούρια, μια φωτεινή ύπαρξη. Να νεκρώσει τον «παλαιόν άνθρωπον» και να μεταμορφωθεί η όλη ύπαρξή του, ώστε να ομοιωθεί προς τον Χριστόν.Αλλά ας δούμε στη συνέχεια, σε απλή μετάφραση το καταπληκτικό αυτό Αποστολικό Ανάγνωσμα και κατόπιν να σταθούμε στην κεντρική του ιδέα: «4 Όταν ο Χριστός, που είναι η αληθινή ζωή μας, φανερωθεί, τότε κι εσείς θα φανερωθείτε μαζί του δοξασμένοι στην παρουσία του. 5 Απονεκρώστε, λοιπόν, ό,τι σας συνδέει με το αμαρτωλό παρελθόν: Την πορνεία, την ηθική ακαθαρσία, το πάθος, την κακή επιθυμία και την πλεονεξία, που είναι ειδωλολατρία. 6 Για όλα αυτά θα πέσει η οργή του Θεού πάνω σ’ εκείνους που δεν θέλουν να πιστέψουν. 7 Σ’ αυτούς ανήκατε άλλοτε κι εσείς, όταν αυτά τα φοβερά πάθη δυνάστευαν τη ζωή σας. 8 Τώρα όμως πετάξτε τα όλα αυτά από πάνω σας:

Την οργή, το θυμό, την πονηρία, την κακολογία και την αισχρολογία. 9 Μη λέτε ψέματα ο ένας στον άλλο, αφού βγάλατε από πάνω σας τον παλιό αμαρτωλό εαυτό σας με τις συνήθειές του. 10 Τώρα πια έχετε ντυθεί τον καινούριο άνθρωπο, που ανανεώνεται συνεχώς σύμφωνα με την εικόνα του δημιουργού του ( του Χριστού), ώστε με τη νέα ζωή του να φτάσει στην τέλεια γνώση του Θεού. 11 Σ’ αυτή τη νέα κατάσταση, δεν υπάρχουν πια εθνικοί και Ιουδαίοι, περιτμημένοι και απερίτμητοι, βάρβαροι, Σκύθες, δούλοι, ελεύθεροι. Του Χριστού είναι όλα και ο Χριστός τα διέπει όλα.

Θαυμάζει κανείς εκτός των άλλων και τον παλμό με τον οποίον αναπτύσσει ο Απόστολος των Εθνών το θέμα, τόσο από αρνητικής όσο και από θετικής απόψεως!

Και ο λόγος του είναι πάντοτε διαχρονικός και επίκαιρος. Διότι ο «παλαιός άνθρωπος» είναι δυστυχώς μια ζωντανή πραγματικότητα για τον καθένα μας. Η κλίσις δηλ. και η ροπή της αμαρτίας, βλέπουμε πόσο ζωντανή είναι μέσα μας με όλα αυτά τα οποία αναφέρει ο Απόστολος με τ’ όνομα τους…

Και όμως δεν θα πρέπει να γίνεται αυτό. Δεν μπορεί να υπάρξει δικαιολογία, χριστιανός επί τόσα έτη να βρίσκεται σε τέτοιες αμαρτωλές καταστάσεις.Αν τώρα ρωτήσει κανείς. Μα γιατί να συμβαίνει αυτό;

Η απάντηση είναι, διότι έχουμε πέσει σε πνευματική νάρκωση και δεν υπολογίζουμε την απειλή του Θεού, ότι δηλ. για τα αμαρτήματα αυτά, «έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας».

Χρειάζεται άραγε να τονίσουμε το πόσο κακό έχει επιφέρει η νοθευμένη θεολογία και τα θολοκουλτουριάρικα κηρύγματα από τα οποία απουσιάζει εκτός των άλλων και ο λόγος για την φρικτή πραγματικότητα της κολάσεως;

Η ίδια η πράξη το αποδεικνύει… Φτάσανε μάλιστα ορισμένοι που έχουν αστοχήσει στα της πίστεως, στο κατάντημα, να κηρύττουν ότι η αγάπη του Θεού αποκλείει την κόλαση. Διδασκαλίες δηλ. αιρετικές τις οποίες έχει καταδικάσει η Εκκλησία μας στο πρόσωπο του Ωριγένους.Και επειδή κινδυνεύει κανείς να παρασυρθεί από τον ανθρωποκτόνο διάβολο και τα «θεολογικά του» όργανα, ο Χριστοκήρυκας Απόστολος διασαλπίζει: «νεκρώσατε ουν τα μέλη υμών τα επί της γης…».

Αλλά ο ζωντανός, ο ζηλωτής πιστός, δεν θα μείνει έως εδώ μόνο. Δεν θα απορρίψει δηλ. μόνο το αρνητικό από τη ζωή του, αλλά θα φροντίσει και θετικώς να προάγεται στην κατά Χριστόν ζωήν.

Και γίνεται τόσο όμορφος ο ευλογημένος αυτός αγώνας της «Χριστοποιήσεως» του πιστού.Μέσα στην προσπάθεια αυτή ο πιστός βρίσκει τον προορισμό του και εξομοιώνεται προς το τέλειο πρότυπο, που είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.

Οπωσδήποτε στους νέους αυτούς ανθρώπους της Χάριτος, που ζουν τη συνειδητή Ορθόδοξη πνευματικότητα, όχι βέβαια αποκεκομμένοι, αλλά με ολόκληρο το πλήρωμα της στρατευομένης μας Εκκλησίας, «συν πάσι τοις Αγίοις», δεν υπάρχουν διακρίσεις εθνικότητας, καταγωγής, θέσεως, μορφώσεως ή αξιώματος. Όχι, στην ευλογημένη αυτή Αγιοπνευματική ζωή, το παν είναι για τους πιστούς ο Χριστός. Όλες οι διακρίσεις στον καθημερινό τρόπο ζωής που θέλοντας και μη υφίστανται, έχουν πολύ δευτερεύουσα σημασία. Παραμερίζονται και γίνεται πλέον ο Χριστός το Α και το Ω της ζωής μας. Ο Σύνδεσμος και η κεφαλή μας, το κέντρο και η Ευτυχία μας. Η μεγάλη ευλογία που ξεκινά από αυτή τη ζωή και μας περνά δια του θανάτου στην τέλεια, στην μοναδική, στην αιώνια και ανέκφραστη Βασιλεία των ουρανών, την οποία παρά τα λάθη μας και τις ελλείψεις μας, ποθούμε και αναμένουμε.

Αδελφοί μου, θεωρούμε μεγάλη ευλογία να κλείσουμε σήμερα τις σκέψεις μας, με τον Μεγάλο, σύγχρονο Σέρβο Όσιο, Ομολογητή, Αγωνιστή και Αυθεντικό Ορθόδοξο Θεολόγο, τον π. Ιουστίνο Πόποβιτς, ο οποίος μεταξύ των άλλων έγραψε για το θέμα αυτό που κάναμε λόγο:

«Αν δεν έχεις τον Χριστό μέσα σου, δεν είσαι τίποτε, είσαι ένα μηδενικό, είσαι ένα πτώμα, είσαι κάτι που δεν υπάρχει. Αν δεν υπάρχει Αυτός και στο σύμπαν, τότε το σύμπαν είναι ένα πτώμα, είναι μη «ον». Ο Χριστός είναι το «παν – ον» και η «πανενότης» των πάντων. Αυτός όλα τα «πληροί» και όλα τα συνδέει, Αυτός συνδέει και ενώνει όλα και όλους. Χωρίς Αυτόν τα πάντα είναι «κενά», άδεια, ασύνδετα και ασυνένωτα. Αν απομακρυνθεί ο Χριστός από τον άνθρωπο, από το σύμπαν, τότε τα πάντα κατακρημνίζονται και καταβυθίζονται στο χάος, στο τίποτε, στην μη ύπαρξη, στον θάνατο».«Αν ο άνθρωπος γίνει μέλος στο Θεανθρώπινο σώμα του Χριστού, αυτός «πληρούται» με την αίσθηση του παν-όντος και της παν-ενότητας.Γι’ αυτόν δεν υπάρχει πλέον θάνατος, αλλά παντού υπάρχει Ευαγγελική «πανενότης», αθανασία και «αιωνιότης».

Είθε η ευχή του Οσίου πατρός Ιουστίνου, να μας συνοδεύει πάντοτε στον μοναδικό αγώνα της Χριστοποιήσεως μας.

Αμήν.

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,

Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης

Πηγή:http://thriskeftika.blogspot.com/2009/12/13.html