Στον επίλογο του κατά Μάρκον Ευαγγελίου γίνεται αναφορά στο γεγονός ότι ο Κύριος, μετά την Ανάληψή του, εκάθισεν εκ δεξιών του Θεού. Αλλά και στο κατά Ιωάννης Ευαγγέλιο αναφέρεται ότι ο ίδιος ο Κύριος στην Αρχιερατική του προσευχή, απευθυνόμενος στον Πατέρα του, είπε ότι «και συ τώρα λοιπόν Πατέρα δόξασέ με μέ την δόξα που είχα κοντά σου προτού να γίνει ο κόσμος».
Είναι προφανές ότι ο Ιησούς Χριστός αναφέρεται στην δόξα που έχει ως Υιός του Θεού, ομοούσιος με τον Πατέρα, δηλ. ως Θεός, όπως πάλι θεολογεί ο Ιωάννης στην αρχή του Ευαγγελίου του: «Και ο Λόγος ήν προς τον Θεόν, και Θεός ήν ο Λόγος». Αλλά και η βιβλική αναφορά του απ. Παύλου «κάθου εκ δεξιών μου», επιβεβαιώνει την θεολογική μαρτυρία του Ευαγγελίου ότι ο Χριστός, μετά την Ανάληψή του, κάθισε στα δεξιά του Θεού Πατέρα όχι μόνον ως Θεός, αλλά και ως άνθρωπος. Διότι ως Θεός ουδέποτε «απελήφθη» (εγκατέλειψε) του θρόνου της θεότητας. Ως άνθρωπος όμως ήταν η πρώτη φορά που συνδοξαζόταν με την θεία του φύση ως Θεάνθρωπος. Συνοψίζοντας ο απόστολος Παύλος την μεγάλη αυτή θεολογική αλήθεια λέει το εξής: «Κεφάλαιο βασικό σε όσα είπαμε είναι πως εμείς έχουμε Αρχιερέα τέτοιο, που ανέβηκε στα ουράνια και κάθισε στα δεξιά της μεγαλοσύνης (δόξας και μεγαλοπρέπειας του Θεού που κατοικεί) στον πνευματικό ουρανό».
Η οπτασία του αγίου Στεφάνου επιβεβαιώνει τη θεολογική αλήθεια. Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα των Πράξεων των Αποστόλων προβάλλεται η αποστολική μορφή του Αρχιδιακόνου Στεφάνου, που την στιγμή του μαρτυρίου του για την αγάπη του Χριστού και της Εκκλησίας είδε την συγκλονιστική θεολογική αποκάλυψη του Ιησού να κάθεται πλήρης θεϊκής δόξας στα δεξιά του Θεού: «ατενίσας εις ουρανόν είδε δόξαν Θεού και Ιησούν εστώτα εκ δεξιών του Θεού».
Η μαρτυρία αυτή που συνδέεται με το μαρτύριο του αγίου Στεφάνου διά λιθοβολισμού από τους ομοεθνείς του Εβραίους, δίνει κύρος στην θεολογική και δογματική θέση της Εκκλησίας, όπως εκφράζεται στο Σύμβολο της Πίστεως: «Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός». Ποιο άλλο άραγε σημείο θα απαιτούσε κανείς για να πιστέψει ότι ο Ιησούς Χριστός αγίασε και θέωσε την ανθρώπινη φύση με την δόξα του «ως μονογενούς παρά Πατρός».
Το αποστολικό ήθος του αγίου Στεφάνου είναι θεμέλιο θεολογικής αλήθειας. Ο πρωτομάρτυρας Στέφανος, ένας από τους πρώτους διακόνους της Αποστολικής Εκκλησίας, χαρακτηριζόταν από βαθιά και φλογερή πίστη στο πρόσωπο του Χριστού και από μεγάλη πνευματική δύναμη που αντλούσε από την χάρη του Αγίου Πνεύματος. ήταν «πλήρης πίστεως και δυνάμεως» αναφέρει το αποστολικό ανάγνωσμα. Και με την πίστη και την πνευματική αυτή δύναμη έκανε θαύματα μεγάλα και καταπληκτικά ανάμεσα σον λαό. Είχε το ακέραιο αποστολικό ήθος, ομολογούσε με παρρησία την θεότητα του Χριστού και επιβεβαίωνε τις αποκαλυπτικές αλήθειες του Ευαγγελίου. Αυτό όμως του στοίχισε θάνατο μαρτυρικό γιατί επέσυρε το μίσος και την ωμή βία των ομοεθνών του.
Το μαρτύριο του αγίου Στεφάνου είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της Ευαγγελικής διδασκαλίας. Ο πρωτομάρτυρας Στέφανος αγωνιζόταν με παρρησία να πείσει τους ομοεθνείς του ότι ο Θεός του πατριάρχη Αβραάμ κα του σοφού Σολομώντα, ο Θεός των προγόνων τους και της Βίβλου, ήταν ο Ιησού Χριστός που σταύρωσαν, καθώς το πάθος του μίσους τύφλωσε την ψυχή τους.
Όταν η αλήθεια του θεού αποκαλύπτεται σε ανθρώπους που δεν είναι έτοιμοι να την δεχθούν, γιατί ήδη έχουν παραχωρήσει δικαιώματα στον διάβολο, τότε και τα αυτιά τους δεν δέχονται τον λόγο της σωτηρίας. Είναι αυτό που τους είπε ο άγιος Στέφανος: «Υμείς αεί τω Πνεύματι τω Αγίω αντιπίπτετε», δηλ. εσείς πάντοτε αντιστέκεστε στο Άγιο Πνεύμα, τον Λόγο της Αλήθειας, όπως έκαναν και οι πρόγονοί τους.
Αγαπητοί αδελφοί, τα τελευταία λόγια του Αρχιδιακόνου συνιστούν κυρίως καθαρή απόδειξη της παρουσίας του Θεού, της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος, του Πνεύματος της αγάπης και της ειρήνης: «Κύριε, μην τους λογαριάσεις την αμαρτία αυτή». Αυτός ήταν ο επίλογος του μεγάλου πρωτομάρτυρα Στεφάνου στους φονευτές του. Κι αυτό ήταν το ακρογωνιαίο λιθάρι της αποστολικής του διακονίας: ότι «ο Θεός είναι αγάπη και εκείνος που δεν αγαπά, δεν γνώρισε τον Θεό». Αμήν.
Αρχιμ. Χ.Ν.
Είναι προφανές ότι ο Ιησούς Χριστός αναφέρεται στην δόξα που έχει ως Υιός του Θεού, ομοούσιος με τον Πατέρα, δηλ. ως Θεός, όπως πάλι θεολογεί ο Ιωάννης στην αρχή του Ευαγγελίου του: «Και ο Λόγος ήν προς τον Θεόν, και Θεός ήν ο Λόγος». Αλλά και η βιβλική αναφορά του απ. Παύλου «κάθου εκ δεξιών μου», επιβεβαιώνει την θεολογική μαρτυρία του Ευαγγελίου ότι ο Χριστός, μετά την Ανάληψή του, κάθισε στα δεξιά του Θεού Πατέρα όχι μόνον ως Θεός, αλλά και ως άνθρωπος. Διότι ως Θεός ουδέποτε «απελήφθη» (εγκατέλειψε) του θρόνου της θεότητας. Ως άνθρωπος όμως ήταν η πρώτη φορά που συνδοξαζόταν με την θεία του φύση ως Θεάνθρωπος. Συνοψίζοντας ο απόστολος Παύλος την μεγάλη αυτή θεολογική αλήθεια λέει το εξής: «Κεφάλαιο βασικό σε όσα είπαμε είναι πως εμείς έχουμε Αρχιερέα τέτοιο, που ανέβηκε στα ουράνια και κάθισε στα δεξιά της μεγαλοσύνης (δόξας και μεγαλοπρέπειας του Θεού που κατοικεί) στον πνευματικό ουρανό».
Η οπτασία του αγίου Στεφάνου επιβεβαιώνει τη θεολογική αλήθεια. Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα των Πράξεων των Αποστόλων προβάλλεται η αποστολική μορφή του Αρχιδιακόνου Στεφάνου, που την στιγμή του μαρτυρίου του για την αγάπη του Χριστού και της Εκκλησίας είδε την συγκλονιστική θεολογική αποκάλυψη του Ιησού να κάθεται πλήρης θεϊκής δόξας στα δεξιά του Θεού: «ατενίσας εις ουρανόν είδε δόξαν Θεού και Ιησούν εστώτα εκ δεξιών του Θεού».
Η μαρτυρία αυτή που συνδέεται με το μαρτύριο του αγίου Στεφάνου διά λιθοβολισμού από τους ομοεθνείς του Εβραίους, δίνει κύρος στην θεολογική και δογματική θέση της Εκκλησίας, όπως εκφράζεται στο Σύμβολο της Πίστεως: «Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός». Ποιο άλλο άραγε σημείο θα απαιτούσε κανείς για να πιστέψει ότι ο Ιησούς Χριστός αγίασε και θέωσε την ανθρώπινη φύση με την δόξα του «ως μονογενούς παρά Πατρός».
Το αποστολικό ήθος του αγίου Στεφάνου είναι θεμέλιο θεολογικής αλήθειας. Ο πρωτομάρτυρας Στέφανος, ένας από τους πρώτους διακόνους της Αποστολικής Εκκλησίας, χαρακτηριζόταν από βαθιά και φλογερή πίστη στο πρόσωπο του Χριστού και από μεγάλη πνευματική δύναμη που αντλούσε από την χάρη του Αγίου Πνεύματος. ήταν «πλήρης πίστεως και δυνάμεως» αναφέρει το αποστολικό ανάγνωσμα. Και με την πίστη και την πνευματική αυτή δύναμη έκανε θαύματα μεγάλα και καταπληκτικά ανάμεσα σον λαό. Είχε το ακέραιο αποστολικό ήθος, ομολογούσε με παρρησία την θεότητα του Χριστού και επιβεβαίωνε τις αποκαλυπτικές αλήθειες του Ευαγγελίου. Αυτό όμως του στοίχισε θάνατο μαρτυρικό γιατί επέσυρε το μίσος και την ωμή βία των ομοεθνών του.
Το μαρτύριο του αγίου Στεφάνου είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της Ευαγγελικής διδασκαλίας. Ο πρωτομάρτυρας Στέφανος αγωνιζόταν με παρρησία να πείσει τους ομοεθνείς του ότι ο Θεός του πατριάρχη Αβραάμ κα του σοφού Σολομώντα, ο Θεός των προγόνων τους και της Βίβλου, ήταν ο Ιησού Χριστός που σταύρωσαν, καθώς το πάθος του μίσους τύφλωσε την ψυχή τους.
Όταν η αλήθεια του θεού αποκαλύπτεται σε ανθρώπους που δεν είναι έτοιμοι να την δεχθούν, γιατί ήδη έχουν παραχωρήσει δικαιώματα στον διάβολο, τότε και τα αυτιά τους δεν δέχονται τον λόγο της σωτηρίας. Είναι αυτό που τους είπε ο άγιος Στέφανος: «Υμείς αεί τω Πνεύματι τω Αγίω αντιπίπτετε», δηλ. εσείς πάντοτε αντιστέκεστε στο Άγιο Πνεύμα, τον Λόγο της Αλήθειας, όπως έκαναν και οι πρόγονοί τους.
Αγαπητοί αδελφοί, τα τελευταία λόγια του Αρχιδιακόνου συνιστούν κυρίως καθαρή απόδειξη της παρουσίας του Θεού, της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος, του Πνεύματος της αγάπης και της ειρήνης: «Κύριε, μην τους λογαριάσεις την αμαρτία αυτή». Αυτός ήταν ο επίλογος του μεγάλου πρωτομάρτυρα Στεφάνου στους φονευτές του. Κι αυτό ήταν το ακρογωνιαίο λιθάρι της αποστολικής του διακονίας: ότι «ο Θεός είναι αγάπη και εκείνος που δεν αγαπά, δεν γνώρισε τον Θεό». Αμήν.
Αρχιμ. Χ.Ν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου