ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΩΘΕΥΤΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

«αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» (Τιτ. γ΄ 10)


Στό χῶρο, ἀγαπητοί ἀδελφοί, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος ἀποτελεῖ τό ἀνώτατο ὄργανο ἐξουσίας. Τίς συνόδους καλοῦσε ὁ ἑκάστοτε Αὐτοκράτορας Κωνσταντινουπόλεως ἤ ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης. Οἱ σύνοδοι ἀντιμετώπιζαν τά ἀναφυόμενα προβλήματα τά σχετικά μέ τήν πίστη ἀλλά ἠσχολοῦντο ἐπίσης καί μέ τά πρακτικά ζητήματα τῆς ζωῆς τῶν πιστῶν. Μέχρι σήμερον ἔχουν συνέλθει ἑπτά οἰκουμενικές σύνοδοι, οἱ ὁποῖες βοήθησαν τήν Ἐκκλησία νά ξεπεράσει τίς δυσκολίες, οἱ ὁποῖες παρουσιάσθησαν στή ζωή τοῦ ποιμνίου της. Σύμφωνα μέ τήν ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ τήν κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, τό Ἅγιο Πνεῦμα τήν κατευθύνει πρός πᾶσα τήν ἀλήθεια.

Ἡ Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδος συνεκλήθη τό 325 μ.Χ. στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας, γιά νά ἀντιμετωπίσει τήν αἵρεση τοῦ Ἀρείου, ὁ ὁποῖος μέ τή διδασκαλία του ἀρνιόταν τή Θεότητα τοῦ προσώπου του Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔλαβαν μέρος 318 θεοφόροι πατέρες. Αὐτοί συνέταξαν τά ἑπτά πρῶτα ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως τοῦ γνωστοῦ ὡς τό «Πιστεύω».

Τό ἔτος 381 μ.Χ. ἔχουμε τή Β΄ Οἰκουμενική σύνοδο, ἡ ὁποία συνῆλθε στήν Κωνσταντινούπολη γιά νά ἀντιμετωπίσει τούς ὀπαδούς τοῦ Μακεδονίου, οἱ ὁποῖοι ἦταν συνεχιστές τῆς αἱρέσεως τῶν Ἀρειανῶν. Οἱ Μακεδονιανοί ἠρνοῦντο τή θεότητα τοῦ προσώπου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτήν τή σύνοδο κάλεσε ὁ αὐτοκράτορας Θεοδόσιος ὁ Μέγας. Ἡ σύνοδος συμπλήρωσε τό Σύμβολο τῆς Πίστεως μέ τά ἄλλα πέντε ἄρθρα. Στήν ἀρχή προήδρευσε ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, τόν ὁποῖο, μετά τήν παραίτησή του, διεδέχθη ὁ Νεκτάριος. Συμμετεῖχαν 150 θεοφόροι πατέρες προερχόμενοι μόνο ἀπό τήν ἀνατολή. Νά ὑπενθυμίσουμε ἐδῶ ὅτι ἡ Β΄ Οἰκουμενική σύνοδος μέ τόν γ’ κανόνα της ἀπένειμε ἴσα πρεσβεῖα τιμῆς στόν Οἰκουμενικό Θρόνο ἀπέναντι στό Θρόνο τῆς Ρώμης.

Τό ἔτος 431 μ.Χ. συνεκλήθη στήν Ἔφεσο, ἀπό τόν αὐτοκράτορα Θεοδόσιο τό μικρό ἡ Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος. Αὐτή ἀντιμετώπισε τόν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριο, ὁ ὁποῖος ἀρνιόταν νά ὀνομάσει τήν Παναγία Θεοτόκο ἀλλά τήν ὀνόμαζε Χριστοτόκο, ὅτι δηλαδή ἐγέννησε ἁπλό ἄνθρωπο. Αὐτήν τή σύνοδο συγκρότησαν 200 θεοφόροι πατέρες. Ὁ Κύριλλος Ἀλεξανδρείας διεδραμάτισε σπουδαῖο ρόλο. Ἡ Ἐκκλησία Κύπρου χρωστᾶ τό Αὐτοκέφαλό της σέ τούτη τή σύνοδο.

Τό ἔτος 451 μ.Χ. συνεκλήθη στή Χαλκηδόνα (κοντά στήν Κωνσταντινούπολη), τήν πατρίδα τῆς Ἁγίας Εὐφημίας, ἡ Δ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος. Τή σύνοδο τούτη συνεκάλεσαν οἱ αὐτοκράτορες Μαρκιανός καί Πουλχερία γιά νά ἀντιμετωπίσει τόν Μονοφυσιτισμό. Προβολεῖς τῆς κακοδοξίας αὐτῆς ὑπῆρξαν ὁ Ἀρχιμανδρίτης Κωνσταντινουπόλεως Εὐτυχής καί ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Διόσκορος. Αὐτοί ἔλεγαν ὅτι ἡ θεία φύση τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ ἀπορρόφησε τήν ἀνθρωπίνη. Ἡ Σύνοδος δίδαξε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος. Στό πρόσωπό του συνυπάρχουν οἱ δύο φύσεις, θεία καί ἀνθρωπίνη. Ἡ ἀνθρωπίνη ὑποτάσσεται στή θεία καί ἡ θεία ἐπιτρέπει στήν ἀνθρωπίνη νά ἐκτελεῖ τά δικά της. Αὐτή ἡ σύνοδος μέ τόν 28ο κανόνα της ἀπένειμε πρεσβεῖα τιμῆς στό Θρόνο Κωνσταντινουπόλεως μετά τό Θρόνο τῆς Ρώμης. Συμμετεῖχαν 630 θεοφόροι πατέρες.

Τό ἔτος 553 μ.Χ. ἔχουμε τήν Ε΄ Οἰκουμενική Σύνοδο, ἡ ὁποία συνῆλθε στήν Κωνσταντινούπολη γιά νά ἀντιμετωπίσει τίς κακοδοξίες τοῦ Ὠριγενισμοῦ. Σέ τούτη τή σύνοδο ἔλαβαν μέρος 165 θεοφόροι πατέρες.

Τό ἔτος 681 μ.Χ. ὁ Κωνσταντῖνος ὁ Πωγωνᾶτος συνεκάλεσε τήν Στ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο, ἡ ὁποία συνῆλθε στήν Κωνσταντινούπολη ἐναντίον τοῦ Μονοθελητισμοῦ. Συμμετεῖχαν 170 θεοφόροι πατέρες. Οἱ Μονοθελῆτες ἔλεγαν ὅτι στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει μία θέληση καί μία ἐνέργεια. Μονοθελῆτες εἶναι οἱ Μαρωνῖτες. Τό 691 μ.Χ. συνῆλθε ἡ Πενθέκτη σύνοδος ἡ ἐν Τρούλλῳ, ἡ ὁποία ἠσχολήθη ἐπίσης μέ τό Μονοθελητισμό. Ὑπενθυμίζουμε ὅτι στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ συνυπάρχουν τό θεῖο καί τό ἀνθρώπινο θέλημα.

Τό 787 μ.Χ. ἔχουμε τήν Ζ΄ Οἰκουμενική σύνοδο, ἡ ὁποία συνῆλθε στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας μέ συμμετοχή 367 θεοφόρων πατέρων. Τή σύνοδο συνεκάλεσε ἡ Εἰρήνη ἡ Ἀθηναία, ἡ ὁποία ἐπετρόπευε τόν ἀνήλικο υἱό της Κωνσταντῖνο τόν Στ΄. Ἡ σύνοδος αὐτή εἶχε νά ἀντιμετωπίσει τήν Εἰκονομαχία. Στόν τόμο της, δηλαδή τήν ἀπόφασή της, υἱοθέτησε τή διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ. Ἐδίδαξε ὅτι δέ λατρεύουμε τίς εἰκόνες ἀλλά τιμοῦμε τά εἰκονιζόμενα πρόσωπα. Ἡ δέ τιμή ἀναφέρεται στό Θεό.

Ἐδῶ καί μερικές δεκαετίες ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐπιδίδεται σέ προετοιμασίες γιά νά συγκαλέσει Πανορθόδοξο Σύνοδο ὥστε να ἀντιμετωπίσει τά ποικίλα σύγχρονα καί τρέχοντα ζητήματα τῆς ζωῆς τοῦ ποιμνίου της. Τό Ἅγιο Πνεῦμα, τό ὁποῖο συγκροτεῖ ὅλο τό θεσμό τῆς Ἐκκλησίας, εἴμεθα βέβαιοι ὅτι θά κατευθύνει τά βήματα καί τή σκέψη τῶν ἡγετῶν τῆς Ἐκκλησίας, τήν κατάλληλη ὥρα γιά νά φθάσουν στίς ὀρθές ἀποφάσεις. Ἀμήν!

Ελληνορθόδοξη Κοινότητα Απ. Βαρνάβα Wood Green

http://blogs.sch.gr/kantonopou/2010/07/17/