κήρυγμα επί του Ευαγγελίου, Κυριακή Ε' Λουκά, (Ο πλούσιος και ο Λάζαρος) (Λουκ. ιστ’,19 - 31)

του Ιωάννη Δήμου Θεολόγου - Φιλολόγου, από την ιστοσελίδα του: http://www.sostikalogia.com/


Ένα ερωτηματικό που ανέκαθεν βασάνιζε τους ανθρώπους όλων των εποχών ήταν το τι γίνεται πέραν του τάφου. Υπάρχει άραγε πέραν του τάφου ζωή; Και αν υπάρχει, πώς περνούν εκεί οι ψυχές των ανθρώπων; Πώς ζουν εκεί οι πρόγονοι, οι συγγενείς και οι φίλοι. Οι περισσότεροι από τους λαούς, αν και δε γνώριζαν λεπτομέρειες, πίστευαν ότι οι ψυχές των νεκρών ζουν στον άλλο κόσμο. Πίστευαν ότι, εάν στην παρούσα ζωή ήταν δίκαιοι, ζουν ευτυχείς, εάν όμως ήταν άδικοι και εγκληματίες βρίσκονται σε θλίψη και δοκιμασία. Η Εκκλησία όμως μας αποκαλύπτει με το στόμα του Χριστού, που γνωρίζει τα πάντα, την πέραν του τάφου πραγματικότητα. Μας λέει ότι οι ψυχές των νεκρών ζουν, και μάλιστα ζουν και αισθάνονται πολύ καλύτερα από ό, τι αισθανόταν με το σώμα και με όλες τις αισθήσεις τους. Επί πλέον ο χριστιανισμός μας πληροφορεί ότι η πέραν του τάφου ζωή διαιρείται σε δύο καταστάσεις αντίθετες. Η διαίρεση αυτή είναι καρπός της ηθικής ποιότητας των ανθρώπων. Όσοι έζησαν στην επίγεια ζωή τους σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αυτοί ζουν πλησίον του Θεού με ειρήνη, χαρά και αγαλλίαση. Όσοι όμως στην παρούσα ζωή τους έζησαν σύμφωνα με το θέλημα του πονηρού, θλίβονται χωρίς ποτέ να βρίσκουν ανάπαυση.

Την εικόνα της πέραν του τάφου ζωής την παρουσιάζει ο Κύριος με την γνωστή διήγηση του πλουσίου και του Λαζάρου. Ο πλούσιος είχε τάξει ως σκοπό της ζωής του την καλοπέραση, χωρίς να ενδιαφερθεί ποτέ για τον πάσχοντα συνάνθρωπο του, πράγμα που σήμαινε ότι είχε χάσει και την στοιχειώδη ανθρωπιά του. Ο Λάζαρος ήταν φτωχός και άρρωστος και μοιράζονταν τα ψίχουλα της τράπεζας του πλουσίου με τους σκύλους της γειτονιάς. Ουδέποτε παραπονεύτηκε ο φτωχός και ποτέ δεν δυσανασχέτησε για την κατάσταση του, αλλά βάσταζε τον σταυρό της θλίψεως με υπομονή. Γι' αυτό, όταν πέθανε αρπάχτηκε από τους αγγέλους στον παράδεισο. Πέθανε και ο πλούσιος και πήγε στον Άδη. Από εκεί βλέπει το Λάζαρο στους κόλπους του Αβραάμ και παρακάλεσε τον Αβραάμ να στείλει το Λάζαρο για να του φέρει λίγο νερό, γιατί φλεγόταν. Όταν όμως πληροφορήθηκε ότι αυτό ήταν αδύνατο, παρακάλεσε τον Αβραάμ να στείλει το Λάζαρο να πει στους αδελφούς του που ζούσαν στη γη να ζήσουν σωστά για να μη κολασθούν και αυτοί. Η απάντηση ήταν ότι έχουν το Μωυσή και τους προφήτες τους οποίους πρέπει να ακολουθούν. Τότε ο πλούσιος είπε στον Αβραάμ ότι, αν δουν τα αδέλφια του έναν αναστημένο να τους μιλάει, θα πιστέψουν. Η απάντηση του Αβραάμ στα λόγια αυτά του πλουσίου είναι κατηγορηματική, αξιοπρόσεκτη και πολύ διδακτική. Του είπε ότι, εάν δεν πιστέψουν στα λόγια του Μωυσή και των προφητών, τότε ούτε και, αν ένας αναστηθεί από τους νεκρούς και τους μιλήσει, θα τον πιστέψουν. Όποιος περιφρονεί το λόγο του Θεού, κάνει μεγάλο λάθος, αν λέει ότι θα πιστέψει μόνο, αν δει θαύματα.

Η πληροφορία του Κυρίου για τη φρίκη που περιμένει τους αρνητές του Θεού και αυτούς που περιφρονούν το θέλημά Του, αφορά όλους τους ανθρώπους. Γι' αυτό πρέπει να εκδηλώνουν έμπρακτη πίστη, φιλανθρωπία και αγάπη. Να μη λησμονούν δε ποτέ ότι όπως ο Αβραάμ βάδισε από την πατρίδα του στη νέα του πατρίδα εμπιστευόμενος το Θεό, έτσι και οι χριστιανοί βαδίζουν προς την ουράνια πατρίδα τους. Τα πραγματικά τέκνα του Αβραάμ πρέπει να δείχνουν στην πράξη την πίστη του Αβραάμ για να αξιωθούν να βρεθούν στους κόλπους του. Αμήν.