Β΄ προς Κορινθίους 11, 31 – 33 και 12, 1 - 9

ΙΑ΄\ Αδελφοί, 31 ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι. 32 ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης ᾿Αρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, 33 καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ.

ΙΒ´\ 1 ΚΑΥΧΑΣΘΑΙ δὴ οὐ συμφέρει μοι· ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου. 2 οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ. 3 καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· 4 ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι. 5 ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι, ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου. 6 ἐὰν γὰρ θελήσω καυχήσασθαι, οὐκ ἔσομαι ἄφρων· ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ· φείδομαι δὲ μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὃ βλέπει με ἢ ἀκούει τι ἐξ ἐμοῦ. 7 Καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι. 8 ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ᾿ ἐμοῦ· 9 καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ.



ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΙΣ

Αδελφοί, ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που είναι ευλογητός στους αιώνας ξέρει καλά, πώς δεν λέγω ψέματα.

Στη Δαμασκό ο διοικητής του βασιλέα Αρέτα φύλαγε την πόλη, θέλοντας να με πιάσει. Και με σχοινί μέσα σ' ένα καλάθι με κατέβασαν από ένα παράθυρο του κάστρου και γλύτωσα από τα χέρια του.

Δεν με συμφέρει να καυχώμαι, γιατί θα φθάσω να πω για οράματα και για αποκαλύψεις, πού μου έκαμε ο Κύριος. Ξέρω έναν άνθρωπο του Χριστού πού πριν από δεκατέσσαρα χρόνια (αν ήταν με το σώμα δεν ξέρω• κι αν ήταν χωρίς το σώμα, δεν ξέρω• ο Θεός ξέρει) αρπάχτηκε μέχρι τον τρίτο ουρανό. Και ξέρω πώς αυτός ο άνθρωπος (μα με το σώμα, μα χωρίς το σώμα, δεν ξέρω- ο Θεός ξέρει) αρπάχτηκε στον παράδεισο κι άκουσε λόγια, πού δεν μπορεί να λεχθούν και πού δεν επιτρέπεται να τα πει άνθρωπος.

Γι' αυτόν τον άνθρωπο θα καυχηθώ και για τον εαυτό μου δεν θα καυχηθώ παρά μόνο για τις αδυναμίες μου. Κι αν θελήσω βέβαια να καυχηθώ, δεν θα είμαι ανόητος γιατί θα πω την αλήθεια• όμως φοβούμαι μήπως και βάλει κανείς στο λογισμό του για μένα παραπάνω απ' ό,τι με βλέπει και με ακούει.

Και για να μην υπερηφανεύομαι για τις πολλές αποκαλύψεις, μου δόθηκε σαράκι στο κορμί, πνεύμα σατανικό, να με ραπίζει για να μην υπερηφανεύομαι. Για το σαράκι αυτό τρεις φορές πα¬ρεκάλεσα τον Κύριο για να φύγει από πάνω μου. Κι εκείνος μου είπε• ο δύναμη μου φαίνεται σ' όλη της την τελειότητα μέσα στην ανθρώπινη αδυναμία. Με μεγάλη μου, λοιπόν ευχαρί¬στηση θα καυχηθώ, όχι για τις αποκαλύψεις, αλλά μάλλον για τις αδυναμίες μου, για να έλθει και να μείνει επάνω μου η δύναμη του Χριστού.



Σύντομο σχόλιο

Η αλήθεια είναι μισητή στους ανθρώπους όταν φανερώνει τα σκοτεινά τους έργα. Αυτή η αλήθεια οδηγεί το πιστό να είναι υπομονετικός απέναντι στην ανθρώπινη κακία, αφού το έργο του είναι έργο αγάπης και κλήσης προς την σωτηρία. Αυτή η υπομονή που φαίνεται ως αδυναμία φέρνει την χάρη του Θεού και γι αυτήν αξίζει μόνο να καυχόμαστε.