ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΗ

Την πλήρη στήριξή του στο θεσμό των Special Olympics εξέφρασε ο κατοχικός πρωθυπουργός στην πρόεδρο των Special Olympics Ελλάς Ιωάννα Δεσποτοπούλου στη διάρκεια της συνάντησής τους μιας και τον Μαιο οι συγκεκριμένοι αγώνες θα διεξαχθούν στην χώρα μας.

Ο πρωθυπουργός διαβεβαιώνοντας την κ. Δεσποτοπούλου ότι έχει την στήριξη όλων (;;;;;) υπογράμμισε ότι η διοργάνωση των αγώνων "θα αναδείξει και πάλι μια Ελλάδα διαφορετική, μια Ελλάδα πολύ καλύτερη και μια Ελλάδα πολύ πιο ανθρώπινη, η οποία, δεν αποκλείει, αλλά εντάσσει τους ανθρώπους στην κοινωνία και στη συμμετοχή".

Αυτά γράφηκαν στον τύπο με αποτέλεσμα ο εμετικός και συνήθης ΤΖΑΜΠΑ "ανθρωπισμός" να ξανακάνει την επανεμφάνιση του.

Και αυτό πολύ απλά γιατί η διαλυμένη οικονομικά Ελλάς θα αναλάβει να κάνει πραγματικότητα το όνειρο κάποιων πάμπλουτων κυριών που δεν έχουν με τι να ασχοληθούν και έτσι θα αναλάβει την διοργάνωση αγώνων για άτομα με ειδικές ανάγκες που θα ξεπερνούν τους 10.000.

Γνωρίζω ότι κάποιοι θα διαφωνήσουν αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.

Γιατί ο αλληλέγγυος στην συγκεκριμένη προσπάθεια μειωμένης αντίληψης πρωθυπουργός με τις διεστραμμένες "ευαισθησίες" δεν μπορεί απλόχερα να σπαταλά πόρους που ο ίδιος ισχυρίζεται πως δεν υπάρχουν.

Δεν μπορεί να ψαλιδίζει μισθούς αλλά και ΑΝΑΠΗΡΙΚΕΣ συντάξεις και την ίδια στιγμή να θέλει να διοργανώσει αγώνες.

Μπράβο και συγχαρητήρια για όσους παρ όλη την αναπηρία τους δεν το βάζουν κάτω και παλεύουν για την ζωή αλλά......

Στην Ελλάδα όμως ζούμε και με την σημερινή κατάσταση "ειδικές ανάγκες" έχει ΟΛΗ Η ΧΩΡΑ.

Εχει η τρίτεκνη οικογένεια που στην χωρα με τα χαμηλότερα ποσοστά γεννήσεων δεν αναγνωρίζεται ως πολύτεκνη ώστε να εισπράξει το πενιχρό επίδομα.

Εχει ο αρτιμελής οικογενειάρχης που απολύθηκε και δεν βρίσκει εργασία.

Εχει ο συνταξιούχος που δεν μπορεί να ζήσει με 300 και 400 ευρώ σύνταξη.

Για όλα αυτά όμως δεν βλέπουμε ευαισθησία αλλά το άλλοθι του μνημονίου που άραγε δεν ισχύει για την "ανθρωπιστική" προσπάθεια;

Προφανώς και όχι αφού για τον ΓΑΠ "εντάσσει τους ανθρώπους στην κοινωνία".

Ποια όμως κοινωνία....Και τι σχέση έχουν οι πραγματικές ανάγκες αυτής της κοινωνίας.

Διάβασα κάπου την εξής ερώτηση..."Πόσο κοστίζει ένα χαμόγελο";

Πόσο όμορφο και ποιητικό.....Ομως η πραγματικότητα είναι άλλη......

Πόσο θα κοστίσουν τα 10.000 χαμόγελα;Πόσο θα κοστίσουν οι αγώνες και ποια λαμόγια θα επωφεληθούν ξανα για να αρχίσουν τις αρπακτές;

Ειλικρινά την απάντηση δεν την ξέρω.

Ξέρω όμως πόσο κοστίζει ένα κουτί γάλα...μια φρατζόλα ψωμί....Ξέρω ότι αυτός που έιχε την ατυχία να μην έχει πόδια αν δεν πάρει μετάλλιο θα απογοητευτεί και θα πάει σπίτι του.

Ενω ο αρτιμελής που θα "λιώσει" τα πόδια του στο περπάτημα για να βρει ενα μεροκάματο θα γυρίσει σπίτι του και θα αντικρίσει την οικογένεια του που άδικα θα περιμένει για ένα κομμάτι ψωμί.

Συγνώμη λοιπόν αλλά αν είχα να επιλέξω ανάμεσα στις δυο αυτές εικόνες θα το έκανα χωρίς κανένα ενδοιασμό ή δεύτερη σκέψη.


πηγή

Σχόλιο

Η αγάπη και η φροντίδα που προσφέρεται από τους ευαίσθητους συνανθρώπους μας προς τα άτομα με ειδικές ανάγκες αξίζουν συγχαρητήρια. Αυτό όμως δεν μπορεί να είναι το άλλοθι των απατεώνων που εκμεταλλεύονται και την αναπηρία των συνανθρώπων μας και τα φιλάνθρωπα αισθήματά μας γι αυτούς. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Στην εποχή της απάτης, κάθε ανθρώπινη ανάγκη μετατρέπεται σε χρήμα, δόξα και τιμές από τους καταφερτζήδες - και μάλιστα ανέξοδα και χωρίς κόπο.