Ερμηνεία στο Αποστολικό Ανάγνωσμα Β΄ προς Κορινθίους 11, 31 – 33 και 12, 1 - 9

Ο Απόστολος των εθνών Παύλος, κάνει σαφές στους Κορινθίους ότι έργο του είναι η διάδοση της αλήθειας. Η αλήθεια αυτή είναι μόνο ο Ιησούς Χριστός. Και της αλήθειας αυτής μάρτυρας αληθινός είναι ο Θεός και Πατέρας του Ιησού Χριστού.

Για την αλήθεια αυτή ο απόστολος Παύλος κινδύνεψε να συλληφθεί από τν βασιλιά Αρέτα, όταν ο απόστολος βρισκόταν στην Δαμασκό, και χάρη στην εφευρετικότητα των πιστών διέφυγε από τα τείχη του κάστρου μέσα σε καλάθι, όπως βγάζανε έξω και έμπαζαν τα παράνομα εμπορεύματα.

Ναι, αγαπητοί. Ο άρχων του κόσμου τούτου χρησιμοποιεί τους ανθρώπους που επιδιώκουν στην ζωή τους μόνον εξουσία και δύναμη και πλούτο για να τους τυφλώσει από την πρόσκαιρη λάμψη αυτών των επιγείων αγαθών τα οποία τους χαρίζει και που πολλές φορές όχι μόνο αγαθά δεν είναι αλλά αληθινή κατάρα.

Διέφυγε ο απόστολος από τα φονικά σχέδια του βασιλιά Αρέτα και συνέχισε το έργο που του είχε αναθέσει ο Κύριος, τον ευαγγελισμό των εθνών.

Αναφέρει στην συνέχεια για έναν άνθρωπο που με την χάρη του Κυρίου είδε μυστικά που δεν πρέπει να λεχθούν. Στην αρχή φαίνεται ότι ο άνθρωπος αυτός είναι γνωστός του Απ. Παύλου. Και για τον άνθρωπο αυτό θα μπορούσε, λέει ο απ. Παύλος, να καυχηθεί. Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι ο ίδιος ο απόστολος Παύλος. Αλλά τότε, πώς λέγει ότι θα καυχηθεί για εκείνον τον άνθρωπο και όχι για τον εαυτό του; Πώς λέγει ότι αν μιλήσει θα θεωρηθεί ότι καυχάται για τον εαυτό του;

Άλλοι εξηγούν ότι ο απ. Παύλος μιλά για τον Ιησού Χριστό και την φανέρωσή του στην ζωή του αποστόλου. Αυτό είναι το συνταρακτικό γεγονός που άλλαξε τον διώκτη Σαούλ και τον μεταμόρφωσε σε κήρυκα του Ευαγγελίου της Σωτηρίας και της Βασιλείας του Ιησού Χριστού.

Και, όπως ο καθένας μας θα ήταν εξαιρετικά υπερήφανος αν του φανερωνόταν ένας άρχοντας του τόπου του και συζητούσε μαζί του και ίσως να νόμιζε για τον εαυτό του ότι αξίζει πολλά, αυτό δεν το κάνει ο Παύλος για τον εαυτό του, αλλά έχοντας μια βασανιστική ασθένεια, το σαράκι που όπως λέει του έστειλε ο Θεός, προφυλάσσεται από τον εγωισμό και την αλαζονεία. Γιατί πράγματι είναι πολύ εύκολο να παρασυρθεί ο άνθρωπος από αλαζονεία νομίζοντας ότι αυτά που επιτυγχάνει είναι δικά του κατορθώματα και όχι έργα της χάρης και της δύναμης του Θεού. Και τί ποιο αληθές από αυτό που είπε ο Θεός στον Παύλο, ότι μέσα από την ανθρώπινη αδυναμία φαίνεται η απόλυτη δύναμη του Θεού;

Πόσες φορές υπερηφανευτήκαμε για κάποιο ασήμαντο κατόρθωμά μας; Και πόσες φορές η επέμβαση του Θεού ξεπερνά τα ανθρώπινα όρια και την λογική μας τότε, όταν ο άνθρωπος αντιληφθεί την ασημαντότητά του μέσα στο σύμπαν και μπροστά στο άπειρο και παντοδύναμο του Θεού; Πόσες φορές μια ασθένεια δεν εξουθένωσε τον άνθρωπο; Βρίσκει ο Θεός τρόπους να διατηρήσουν την αγνότητα και την ταπεινότητά τους οι άνθρωποι για να μην υπερηφανευθούν και χάσουν τα δώρα του Θεού προς αυτούς.

Μας τυφλώνει ο εγωισμός και μόνο κάτω από τον πόνο αισθανόμαστε την μηδαμινότητα και την αδυναμία μας. Γι αυτό καυχάται ο Παύλος. Διότι πάνω στην ανθρώπινη ασθένεια και αδυναμία του βλέπει να ενεργεί η παντοδύναμη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Είθε και εμείς ως ασθενείς και ανήμποροι να υψώσουμε τα χέρια μας στον Κύριο και να ζητήσουμε την παντοδύναμη χάρη Του.

Ι.Β