«Για να έχουμε κοινωνία πρέπει τα μέλη της να έχουν κάτι το κοινό. Αυτό το κοινό που ενώνει τους ανθρώπους δεν είναι το χρήμα, ούτε η εργασία, ούτε η τάξη. Είναι η θρησκεία, η γλώσσα, οι παραδόσεις –αυτό που λέμε εμείς σήμερα στα ελληνικά πολιτισμός. Πολυπολιτισμικές κοινωνίες δεν υπάρχουν διότι εξ ορισμού δεν υπάρχει κοινωνία με πολλούς πολιτισμούς. Όταν σε μια κοινωνία εγκαθίστανται ομάδες με διαφορετικές παραδόσεις, τότε θα υπάρξουν νομοτελειακά συγκρούσεις και διάλυση της κοινωνίας.
Η λέξη πολιτισμός είναι εξελληνισμένη λέξη civilization η οποία όμως δεν σημαίνει τον τρόπο ζωής των πολιτών αλλά τον τρόπο ζωής των αστών – των κατοίκων του άστεως. Επομένως πολιτισμός σημαίνει αστισμός.
Επανερχόμενοι στα περί της κοινωνίας, ο κάθε λαός ζεί με τις δικές του παραδόσεις. Αυτές κρατούν ενωμένη την κοινωνία τους. Οι παραδόσεις μπορεί να εξελίσσονται, να αλλάζουν και να μεταλλάσσονται, κατά την θέληση των μελών της κοινωνίας και την προσωπική εξέλιξη του ανθρώπου. Δεν μπορεί όμως να συμβιώσουν στην ίδια κοινωνία ομάδες διαφορετικών παραδόσεων. Αυτό συμβαίνει μόνο στους σκλάβους, στις φυλακές και στα νεκροταφεία, δηλαδή όπου δεν υπάρχει κοινωνία». Ι.Β.
Είδαν και απόειδαν οι Γερμανοί με τις σαχλαμάρες τις πολυπολιτισμικότητας και είπαν ΤΕΛΟΣ. Αρκετά προβλήματα μας δημιούργησαν οι ιδέες των βολεμένων ψευτο ϊδεολόγων.
Την αρχή βέβαια την έκαναν οι Γάλλοι, χωρίς όμως να κατηγορήσουν τον πολυπολιτισμό ως ιδεολόγημα, αφού δική τους ιδεολογία είναι, της φράγκικης αριστεράντζας, και δεν τους πήγαινε να παραδεχτούν τις μπούρδες που πετάνε μεταξύ μπερμον και σαμπάνιας οι τεμπελοφιλόσοφοι του Σηκουάνα.
Για να δούμε εδώ, τι έχουν να πουν τα δυστυχισμένα μέσα στην μοναξιά της ανένταξής τους στην Ελληνική Κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου