Η Φανέρωση του Θεού (Κυριακή Γ’ Λουκά)

«οὐδέ γάρ ἐγώ παρά ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτό (τό εὐαγγέλιον) οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλά δι’ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ.» (Γαλ. α΄ 12)

Ὁ θεῖος Παῦλος, ἀγαπητοί ἀδελφοί, κατά τό διάστημα τῆς ἐξασκήσεως τῆς ἀποστολῆς του ἀντιμετώπιζε διάφορους κατήγορους. Αὐτοί ἰσχυρίζονταν ὅτι δέν εἶναι γνήσιος Ἀπόστολος καί κατά συνέπεια κτυποῦσαν τήν ὀρθότητα, τή γνησιότητα καί αὐθεντία τῆς διδασκαλίας του. Ἔτσι αὐτός ἀναγκάσθηκε νά ὑπεραμυνθεῖ τῆς ἀποστολικῆς του ἰδιότητος καί νά ὁμολογήσει ὅτι τό εὐαγγέλιο, τό ὁποῖο δίδασκε, δέν τοῦ τό παρέδωσε ἤ τοῦ τό δίδαξε κάποιος ἄλλος ἄνθρωπος παρά μόνο ὁ Ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί μάλιστα μέ προσωπική ἀποκάλυψη.

Νά ὑπενθυμίσουμε ὅτι ἡ λέξη ἀποκάλυψη σημαίνει φανέρωση ἄγνωστων πραγμάτων. Μεταφορικά, βέβαια, ἡ λέξη ἀποκάλυψη ἀναφέρεται στή φανέρωση θείων καί μυστικῶν πραγμάτων ἤ τῶν βουλῶν τοῦ Θεοῦ. Περισσότερο ἐδῶ μᾶς ἐνδιαφέρει αὐτή ἡ δεύτερη σημασία τῆς λέξεως.

Οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι γνώριζαν τό Θεό καί συνομιλοῦσαν ἀπ’ εὐθείας μαζί του. Ὁ μεταπτωτικός καί πεπερασμένος ὅμως ἄνθρωπος, ἀπό μόνος του, δέν ἦταν εὔκολο νά ἀνακαλύψει τό Θεό. Ἔρχεται λοιπόν ὁ Θεός, ἀναζητεῖ τό πλάσμα, τό δημιούργημά του καί τοῦ αὐτοαποκαλύπτεται, τοῦ φανερώνει τόν ἑαυτό του.

Οἱ πρωτόπλαστοι Ἀδάμ καί Εὔα, στό σύντομο διάστημα τῆς παραμονῆς τους στόν Παράδεισο, γνώριζαν τό Θεό καί πρίν τήν πτώση, συνομιλοῦσαν μαζί του χωρίς νά ἔχουν κανένα φόβο στήν παρουσία του. Ἀπό τήν πτώση ὅμως καί ἔπειτα ὁ Θεός ἐκδίωξε τούς πρωτοπλάστους ἀπό τόν Παράδεισο καί ἔκρυψε τόν ἑαυτό του.

Γιά τοῦτο οἱ ἄνθρωποι στή συνέχεια καίτοι ἀπομακρυσμένοι ἀπό τό Θεό ἀναζητοῦσαν Αὐτόν στά εἴδωλα καί τούς διάφορους ψευτοθεούς. Οὔτε ὅμως καί τότε ἀπουσίαζαν οἱ σπάνιες ἐκεῖνες προσωπικότητες, οἱ ὁποῖες φωτισμένες συνεδέοντο μέ τό Θεό καί ἐδέχοντο κάποια μηνύματα ἤ κάποιες ἀποκαλύψεις, δηλαδή φανερώσεις τοῦ θείου θελήματος καί ἄνωθεν καθοδηγία στό τί νά πράξουν.

Τελικά ὁ Θεός διάλεξε τόν Ἰουδαϊκό λαό, ὁ ὁποῖος ἐθεωρεῖτο ὁ περιούσιος λαός τοῦ Θεοῦ. Προηγήθησαν οἱ γενάρχες καί πατριάρχες ὅπως ὁ Ἀβραάμ, ὁ Ἰσαάκ, γιά νά φθάσουμε στόν Ἰακώβ, ὁ ὁποῖος λέγεται καί Ἰσραήλ. Τοῦτο ἑρμηνεύεται, ὁ Θεός εἶναι βοηθός μου. Ἀκολουθεῖ ἡ μακρά δουλεία στήν Αἴγυπτο καί ἡ ἀνάδειξη τοῦ ἐλευθερωτῆ καί ἀρχηγοῦ τῶν Ἰσραηλιτῶν τοῦ Μωυσῆ.

Ὁ τελευταῖος ἀφοῦ ἐλευθέρωσε τούς Ἰουδαίους ἀπό τή δυναστεία τῶν Φαραώ, ἐγένετο, ὡς γνωρίζουμε, ὁ παραλήπτης τοῦ Δεκαλόγου. Νά μνημονεύσουμε ἐπίσης ὅτι ὅταν ὁ Θεός τόν κάλεσε νά ἀναλάβει τήν ἀποστολή του καί ἐκεῖνος ζήτησε νά πληροφορηθεῖ τί ἀπάντηση νά δώσει στό λαό, ὅταν θά τόν ἐρωτοῦσε, σχετικά μέ τό ποιός εἶναι ὁ ἐντολοδόχος του, ὁ Θεός τοῦ ἀπάντησε «ἐγώ εἰμί ὁ ὤν», δηλαδή ἐγώ εἶμαι ἐκεῖνος πού εἶμαι, ὁ αἰώνιος.

Ἀκολούθησε ἔπειτα ἡ στρατιά τῶν προφητῶν μέχρι νά φθάσουμε στόν ἐρχομό τοῦ Μεσσία τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ὁ Κύριος φανερώνει τή θεότητα τοῦ προσώπου του κατά τήν ὥρα τῆς βαπτίσεώς του στόν Ἰορδάνη ποταμό, κατά τή Μεταμόρφωσή του στό ὄρος Θαβώρ καί γενικά κατά τήν ἐπιτέλεση τῶν πολλῶν καί ποικίλων θαυμάτων καί ἰδιαίτερα μέ τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασή του.

Οἱ Ἀπόστολοι ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καί στή συνέχεια διέδωσαν ὅσα ὁ Κύριος τούς δίδαξε καί ὁ Θεός τούς φανέρωσε. Τό ἔργο αὐτό συνεχίζεται στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καί θά συνεχίζεται μέχρι τή συντέλεια τῶν αἰώνων. Ἀμήν!

Ελληνορθόδοξη Κοινότητα Απ. Βαρνάβα

αντεγράφη από εδώ