Κήρυγμα στον Απόστολο της Κυριακής των Απόκρεω

Ένα θέμα, αγαπητοί αδελφοί, για το οποίο ο απόστολος Παύλος μιλάει σε κάθε του επιστολή, είναι η αγάπη. Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα τη βάζει δίπλα στη γνώση για να δείξει πως η αξία της αγάπης είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από την αξία της γνώσης.

Για τον χριστιανό αξία έχει να αγαπά κι όχι να ξέρει• να είναι άγιος κι όχι σοφός. Ένας άγιος του περασμένου αιώνα έλεγε πως «η αγράμματη πίστη βρίσκει το δρόμο του Θεού, η άθεη όμως παιδεία δεν τον βρίσκει ποτέ». Πρώτα - πρώτα η γνώση, όπως λέει αλλού ο Απόστολος, δεν είναι για όλους τους ανθρώπους. Έπειτα η γνώση «φυσιοί», κάνει δηλαδή τον άνθρωπο να το πάρει πάνω του. Η αγάπη όμως «οικοδομεί», στηρίζει και προάγει ατομικά και κοινωνικά τον άνθρωπο, χτίζει και δένει τη ζωή του. Το να έχει κανείς κάποιες γνώσεις δεν είναι αρκετό και σπουδαίο, αν πρώτα δεν αγαπά.

Στην Κόρινθο λοιπόν ήταν κάποιοι χριστιανοί που είχαν τάχα ανώτερες γνώσεις. Τα είδωλα, έλεγαν, είναι ψεύτικοι θεοί και τα «ειδωλόθυτα» είναι κρέατα που περίσσευαν από τις θυσίες στα είδωλα. Κι αφού τα είδωλα είναι ψεύτικοι θεοί και οι θυσίες σ᾽ αυτά είναι μάταιες πράξεις και τα ειδωλόθυτα δεν διαφέρουν από τα άλλα κρέατα. Έτσι όποιος τρώει χωρίς να σκαδαλίζεται, είναι ελεύθερος άνθρωπος, απαλλαγμένος από προλήψεις. Υπήρχαν όμως κι αυτοί που είχαν αδύνατη συνείδηση, που όταν άκουγαν «ειδωλόθυτα» και έβλεπαν κάποιους να τρώνε αδιάκριτα σκανδαλίζονταν και τους κατέκριναν και καυχώνταν πως αυτοί δεν έτρωγαν.

Αυτό το ζήτημα απασχολεί τον απόστολο Παύλο και το αντιμετωπίζει με τη φώτιση του Θεού. Αφήνει αυτούς που έχουν αδύνατη συνείδηση, που ίσως δεν τον καταλάβουν, απευθύνεται σ᾽ εκείνους που λένε πως γνωρίζουν. Αυτοί έχουν χρέος να τον ακούσουν, γιατί είναι υπεύθυνοι για το πρόβλημα που δημιουργήθηκε και γιατί αυτοί γνωρίζουν περισσότερα, αλλά δεν αγαπούν καθόλου.

«Προσέχετε, λέει ο Απόστολος, το δικαίωμά σας και η γνώση σας μήπως γίνουν πέτρα πάνω στην οποία θα σκοντάψουν οι αδύνατοι». Δεν είναι κακό να γνωρίζει κανείς, να είναι απαλλαγμένος από τις προλήψεις, κακό είναι, με τη γνώση και χωρίς αγάπη, να βλάψει τους αδύνατους αδελφούς του, αυτούς για τους οποίους πέθανε ο Χριστός. Είναι λοιπόν αμάρτημα προς το Χριστό, να γινόμαστε πρόσκομμα, που πάνω του σκοντάφτει η συνείδηση των ανθρώπων. Ο Χριστός από αγάπη πεθαίνει για τον κάθε άνθρωπο χωριστά και ο άνθρωπος, που τάχα γνωρίζει, σκοτώνει τη συνείδηση των αδελφών του.

Κι εδώ που η γνώση μπορεί να ζημιώνει και να σκανδαλίζει και να γκρεμίζει, η αγάπη οικοδομεί. Η αγάπη στο βάθος της είναι πάντα θυσία, είναι άρνηση του εαυτού μας. Να παραιτηθούμε και να στερηθούμε για να προσφέρουμε στον αδελφό μας. «Χριστώ συνεσταύρωμαι», έλεγε ο μακάριος Παύλος, είμαι σταυρωμένος μαζί με το Χριστό. Και το να σταυρώνεται κανείς με το Χριστό είναι να πάσχει, να στερείται, να αρνείται τον εαυτό του και το δικαίωμά του για τους αδελφούς του, δηλαδή ν᾽ αγαπά. Ο Απόστολος ήξερε καλύτερα απ᾽ όλους πως «ειδωλόθυτα» δεν υπήρχαν, αφού δεν υπήρχαν είδωλα. Και γνώριζε και ελεύθερος ήταν από κάθε πρόληψη, πάνω απ᾽ όλα όμως έβαζε την αγάπη, αρνιόταν ένα φυσικό του δικαίωμα και έκανε όρκο να μην σκανδαλίσει τον αδελφό του με την αδύνατη συνείδηση. «Αν η τροφή σκανδαλίζει τον αδελφό μου, δεν θα φάω ποτέ κρέας για να μην τον σκανδαλίσω».

Όση γνώση κι αν έχουμε, αγαπητοί αδελφοί, είναι πολύ περισσότερα αυτά που αγνοούμε. Με την καύχηση της γνώσης ας μην αρνούμαστε την αγάπη, με το πρόσχημα της ελευθερίας ας μη γκρεμίζουμε τα στηρίγματα της ζωής. Γιατί όταν αυτοί που γνωρίζουν λίγα γκρεμίζουν, αυτοί που αγνοούν δεν ξέρουν που να βάλουν όριο και που να σταθούν. Για ν᾽ ανεβεί ο άνθρωπος στη γνώση και στην ελευθερία θέλει σκαλοπάτια, δηλαδή εργασία, συγκατάβαση, αγάπη. Όσοι μπορούν, ας χτίζουν σκαλοπάτια για ν᾽ ανεβούν οι παρακάτω, όσοι δεν μπορούν ας μη χαλάνε αυτά που υπάρχουν. Γιατί σκαλοπάτια είναι όσα η Εκκλησία ορίζει για την πνευματική άσκηση των χριστιανών.

Ας προσέξουμε λοιπόν, αδελφοί μου, όποιος φτάνει ψηλά κι έχει ανώτερη γνώση των πραγμάτων αλλά δεν αγαπά, απέχει πολύ από το Θεό. Και μια τέτοια γνώση, χωρίς αγάπη, ζημιώνει και καταστρέφει τους αδύνατους στη συνείδηση αδελφούς μας. ΑΜΗΝ.


ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΕΡΒΙΩΝ & ΚΟΖΑΝΗΣ