Η ελληνική γλώσσα «υπάρχει» και στα κρητικά ιερογλυφικά

ΤΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΕΩΡΓΟΥΔΗ

Στα κρητικά ιερογλυφικά, γραφή που υπάρχει από το 2000 π.Χ. στη Μινωική Κρήτη, βρίσκονται στοιχεία της ελληνικής γλώσσας αυτούσια. Πρόκειται για δεδομένο το οποίο καταδεικνύει πως οι Ελληνες υπήρχαν στην Κρήτη τουλάχιστον από την αρχή του μινωικού πολιτισμού, γεγονόςπου το επιβεβαιώνει το σύνολο των σοβαρών ιστορικών πηγών.

Η εν λόγω διαπίστωση του μελετητή των Αιγαιακών γραφών, Μηνά Τσικριτσή, είναι αυτοτελώς σημαντική αλλά επιπρόσθετα και επειδή μελετητές, αρχαιολόγοι μεταμοντέρνοι και όχι μόνο, διατείνονται χωρίς σοβαρά επιχειρήματα πως οι Μινωίτες ήταν σημιτικό φύλο. Βεβαίως, ουδόλως μπαίνουν στον κόπο να απαντήσουν πώς είναι δυνατόν ένας άλλος πολιτισμός και λαός να δημιουργεί κοσμοείδωλα, σύμβολα ιστορικά, πολιτισμικά και μυθολογικό πλαίσιο που αντιστοιχούν στα ελληνικά προκλασικά και κλασικά σύμβολα. Δηλαδή, ένα υποκείμενο μπορεί να δημιουργεί τον αξιακό του κόσμο σε αντίθεση με τον πολιτισμό του, μας λένε περισπούδαστα!

Κύριε Τσικριτσή, ποιες είναι οι διαπιστώσεις σας στα κρητικά ιερογλυφικά;

«Η μελέτη μας στην Κρητική Ιερογλυφική Γραφή (Κ.Ι.Γ.) οφείλεται στην έκδοση του έργου των J.Ρ.Olivie και L.Godart με τίτλο "Corpus Hieroglyphicarum Insriptionum Cretae". Η στατιστική επεξεργασία των λέξεων με την οποία ασχοληθήκαμε στο 10ο Κρητολογικό Συνέδριο, τον τελευταίο καιρό, συνεχώς επιβεβαιώνει την άποψη που είχαμε τότε διαμορφώσει, ότι υπάρχουν αρκετές λέξεις από την προανακτορική περίοδο που ερμηνεύουν επιγραφές σε μια πρώιμη ελληνική διάλεκτο.

Ο J.Ρ. Olivier παρατήρησε ότι τα κρητικά ιερογλυφικά σύμβολα είναι παραστατικά και έχουν εμφανή συσχέτιση με περίπου 10 σύμβολα της γραμμικής Α. Στην ομοιότητα αυτών των συμβόλων στηριχθήκαμε, αποδίδοντας συλλαβικές αξίες από τη γραμμική Α και Β γραφή. Το αποτέλεσμα είναι να κατανοούμε με σχέση σημαίνοντος, σημαινομένου αρκετά από τα ενεπίγραφα ευρήματα της κρητικής ιερογλυφικής γραφής.

Τα ενεπίγραφα ευρήματα γραφής επιβεβαιώνουν την άποψη ότι η γραμμική Α και τα ιερογλυφικά συνυπήρχαν και χρησιμοποιούνταν παράλληλα στο ανάκτορο των Μαλίων μέχρι το 1620 π.Χ. Παράλληλα, δύο αιώνες πριν, στα λείψανα του ανακτόρου της Φαιστού χρησιμοποιούν μια πρώτη μορφή γραφής της γραμμικής Α. Συμπεραίνουμε δηλαδή ότι στον ίδιο χρόνο και τόπο ήταν σε χρήση δύο συγ-γενικά αλλά και διαφορετικά συστήματα γραφής. Για το φαινόμενο αυτό ο J. Melena προτείνει την πιθανή άποψη ότι: "Το κάθε σύστημα γραφής χρησιμοποιούνταν για την καταγραφή διαφορετικής γλώσσας"».

Οι δικές σας απόψεις πού καταλήγουν;

«Στο ίδιο συμπέρασμα οδηγηθήκαμε και εμείς μέσα από την έρευνά μας στο αρχείο της γραμμικής Α, όπου το 65% των λέξεων είναι ένα πρώιμο αιολικό ιδίωμα. Ειδικότερα, στα κρητικά ιερογλυφικά αναγνωρίζουμε αντίστοιχο ποσοστό ελληνικών λέξεων που συγγενεύει με τη μορφή της γραμμικής Β.

Είναι λάθος να θέλουμε να ερμηνεύσουμε το Μινωικό πολιτισμό με την αντίληψη της Pax Minoica με μια ενιαία γλώσσα. Η Κρήτη στη θέση που βρισκόταν ανέκαθεν μπορούσε να είχε αποικισθεί από δύο ή περισσότερες φυλές με διαφορετική γλώσσα (πολύ αργότερα ο Ομηρος αναφέρει η Κρήτη να κατοικείται από Αχαιούς, Ετεοκρήτες, Κύδωνες και Πελασγούς. Η αναφορά αυτή επιβεβαιώνει δύο τουλάχιστον γλώσσες, τα ελληνικά και τα πελασγικά, να ομιλούνται στην Κρήτη πριν από τον 12ο αι. π.Χ.

Το συμπέρασμα είναι ότι στην Κρήτη από τα πρώτα ανάκτορα ώς στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας συνυπάρχουν ελληνικά φύλα με κάποια άλλη φυλή, που μιλά και γράφει με την ίδια συλλαβική γραφή μια άλλη γλώσσα. Αυτό παρατηρείται σε περιοχές κατοίκησης στην ανατολική Κρήτη. Ετσι, ο κάθε γραφέας χρησιμοποιώντας την ίδια γραφή γράφει στη γλώσσα του. Αποτέλεσμα είναι τα διάφορα αφιερωματικά ενεπίγραφα ευρήματα άλλοτε να ερμηνεύονται με τα ελληνικά και άλλοτε όχι».

Από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 24/12/2009