– 28 ΜΑΪ́ΟΥ 20
Παραδοχή από Τούρκο (σκεπτόμενο) δημοσιογράφο για την πραγματική «κυριότητα» των Μικρασιατικών εδαφών είχαμε σε δημοσίευση άρθρου στην εφημερίδα Sabah.Το άρθρο αναρτήθηκε στο orthodoxia-ellhnismos.gr μεταφρασμένο και αξίζει όχι μόνο να διαβαστεί αλλά και να χρησιμοποιηθεί από το Διπλωματικό Σώμα σε κάθε ευκαιρία. Μην ξεχνάμε ότι το άρθρο αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την επίσημη σχολική τουρκική ιστορία , όπου ούτε λίγο ούτε πολύ, περιγράφονται οι Τούρκοι ως αυτόχθονες (Απλά οι Χετταίοι δεν το γνώριζαν), και εμείς σαν παραστρατημένοι απόγονοί τους. Άλλωστε η προσπάθεια των Τούρκων ο Όμηρος να γίνει Ομάρ, δείχνει όντως το άγχος τους αλλά και την ενοχή τους μήπως κάποτε τους ζητηθεί πίσω ο τόπος διαμονής τους.
«Κάθε χρόνο τέτοια ἐποχή, µ΄ αὐτὲς τὶς γιορτὲς ποῦ κάνετε, διακηρύσσετε σὲ ὅλο τὸν κόσµο ὅτι: «αὐτὰ τὰ μέρη δὲν ἦταν δικὰ µας, ἤρθαµε ἐκ τῶν ὑστέρων καὶ τὰ πήραμε µἐ τὴ βία». Μήπως στὸ ὑποσυνείδητό σας ὑπάρχει ὁ φόβος ὅτι ἡ Πόλη κάποια µέρα θὰ δοθεῖ πίσω; Ἀντὶ νὰ περηφανευόμαστε µἐ τὶς πόλεις ποὺ κατακτήσαμε, ἂς περηφανευτοῦμε µἐ αὐτὲς ποὺ ἱδρύσαμε, αν ὑπάρχουν. Ἀλλὰ δὲν ὑπάρχουν. Ὅλη ἡ Ἀνατολὴ εἶναι περιοχὴ µἒ τὴν βία κατακτημένη…»
Μὲ ἕνα ἐντυπωσιακὰ εἰλικρινὲς ἄρθρο, ποὺ δημοσιεύτηκε το 2009 στὴν ἔγκυρη ἐφημερίδα SABAH, ἀπὸ τὸν Engin Ardic, γνωστὸ συγγραφέα καὶ δημοσιογράφο στὴν Τουρκία στηλιτεύεται ὁ Τουρκικὸς τρόπος ἑορτασμοῦ τῆς πτώσης της Κωνσταντινούπολης στὶς 29 Μαΐου. Στὸ ἐν λόγω ἄρθρο ὁ συγγραφέας παρουσιάζει µια σειρὰ ἀπὸ ἀλήθειες γιὰ τὶς ὁποῖες τὸ Κεµαλικὸ καθεστὼς ἐδῶ καὶ δεκαετίες προσπαθεῖ νὰ καταπνίξει. Ἀξίζει νὰ παρατεθεῖ μεταφρασμένο τὸ πλῆρες κείμενο, ἀπὸ τὴν συγκεκριμένη διεύθυνση τῆς Τουρκικῆς ἐφημερίδας Sabah τὸ ὁποῖο ἔχει ὡς ἑξῆς : «Τοῦρκοι συμπατριῶτες, σταματῆστε πιὰ τὶς φανφάρες καὶ τὶς γιορτὲς γιὰ τὴν Ἅλωση, ἀρκετὴ βία ἔχουμε δώσει στὴν Ἀνατολὴ µε τὶς πράξεις µας…
«ΑΝ ὀργανωνόταν στὴν Ἀθήνα συνέδριο µἐ θέμα : «Θὰ πάρουμε πίσω τὴν Πόλη»… ΑΝ ἐφτίαχναν μακέτα µἐ τὰ τείχη τῆς πόλης καί τους στρατιῶτες µἐ τὶς πανοπλίες τους νὰ ἐπιτίθενται στὴν Πόλη… (ὅπως ἐμεῖς στὴν Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο !) ΑΝ ἕνας τύπος ντυμένος ὅπως ὁ περίφημος Ἕλληνας νικηφόρος καὶ σχεδὸν μυθικὸς Διγενὴς Ἀκρίτας ἐπίανε τὸν δικὸ µἂς Ulubatlι Hasan καὶ τὸν γκρέμιζε κάτω… ΑΝ ξαφνικὰ ἔμπαινε στὴν πόλη κάποιος ντυμένος Αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος πάνω σὲ ἕνα λευκὸ ἄλογο καὶ δίπλα του ἄλλος ὡς Λουκᾶς Νοταρᾶς, ὡς Γεώργιος Φραντζὴς κι ἔμπαιναν ὡς ἀντιπρόσωποι τῆς πόλης… ( ὅπως ἐμεῖς στὴν Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο !) ΑΝ ἐφτίαχναν µια χάρτινη Ἁγία Σοφία ποὺ δὲν εἶχε μιναρέδες ἀλλὰ Σταυρό… ΑΝ ἔκαιγαν λιβάνι καὶ ἔλεγαν ὕμνους, θὰ µἂς ἄρεσε ; Δὲν θὰ µἂς ἄρεσε, θὰ ξεσηκώναμε τὸν κόσμο, μέχρι ποὺ θὰ καλούσαμε πίσω τὸν πρέσβη µἂς ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Τότε, γιατί τὸ κάνετε ἐσεῖς αὐτό, κάθε χρόνο ; Πέρασαν 556 χρόνια καὶ γιορτάζετε (τὴν Ἅλωση) σὰν νὰ ἦταν χθὲς; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια ἐποχή, µ΄ αὐτὲς τὶς γιορτὲς ποῦ κάνετε, διακηρύσσετε σὲ ὅλο τὸν κόσµο ὅτι: «αὐτὰ τὰ μέρη δὲν ἦταν δικὰ µἄς, ἤρθαµε ἐκ τῶν ὑστέρων καὶ τὰ πήραμε µἐ τὴ βία». Γιὰ ποιὸ λόγο ἄραγε φέρνετε στὴ µνήµη µἴα ὑπόθεση έξι αιώνων; Μήπως στὸ ὑποσυνείδητό σας ὑπάρχει ὁ φόβος ὅτι ἡ Πόλη κάποια µέρα θὰ δοθεῖ πίσω; Μὴν φοβάστε, δὲν ὑπάρχει αὐτὸ ποὺ λένε µἐρικοὶ ἠλίθιοί της Ἐργκενεκὸν περὶ ὅρων τοῦ 1919. Μὴ φοβάστε, τὰ 9 ἑκατοµµύρια Ἑλλήνων δὲν μποροῦν νὰ πάρουν τὴν πόλη τῶν 12 ἑκατοµµυρίων, καὶ ἂν ἀκόμα τὴν πάρουν δὲν μποροῦν νὰ τὴν κατοικήσουν. Κι οἱ δικοὶ µἂς ποὺ γιορτάζουν τὴν Ἅλωση εἶναι µἴα χούφτα φανατικοὶ µὄνο ποὺ ἡ φωνὴ τοὺς ἀκούγεται δύσκολα. Ρὲ σεῖς, ἂν µἂς ποῦνε ὅτι λεηλατούσαμε τὴν Πόλη τρεῖς µέρες καὶ τρεῖς νύχτες συνεχῶς τί θὰ ἀπαντήσουμε ; Θὰ ὑπερασπιστοῦμε τὸν ἑαυτὸ µἂς στὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἢ θὰ ἀφήσουμε τὸ θέμα στοὺς ἱστορικοὺς ; Ἀντὶ νὰ περηφανευόμαστε µἐ τὶς πόλεις ποὺ κατακτήσαμε, ἂς περηφανευτοῦμε µἐ αὐτὲς ποὺ ἱδρύσαμε, ἂν ὑπάρχουν. Ἀλλὰ δὲν ὑπάρχουν. Ὅλη ἡ Ἀνατολὴ εἶναι περιοχὴ µἒ τὴν βία κατακτημένη… Ἀκόμα καὶ τὸ ὄνομα τῆς Ἀνατολίας δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ πιστεύουν (ana=µἀνά, dolu=γεµάτη) ἀλλὰ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ λέξη ἡ Ἀνατολή. Ἀκόμα καὶ ἡ ὀνομασία τῆς Ἰσταµποὺλ δὲν εἶναι ὅπως µἂς λέει ὁ Ebliya Celebi «ἐκεῖ ὅπου ὑπερτερεῖ τὸ Ἰσλὰµ» τράβώντας τὴ λέξη ἀπὸ τὰ μαλλιά, ἀλλὰ προέρχεται ἀπὸ τὸ «εἰς τὴν Πόλιν». Ἐντάξει λοιπόν, ἀποκτήσαµε µὄνιµη ἐγκατάσταση, τέλος ἡ νοµαδικὴ ζωὴ καὶ γι’ αὐτὸ ὁ λαὸς ἀγοράζει πέντε – πέντε τὰ διαµερίσµατα. Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ µἂς κουνήσει, ἠρεμῆστε πιά… Οἱ χωριάτες µἂς ας ἀρκεστοῦν στὸ νὰ δολοφονοῦν τὴν Κωνσταντινούπολη χωρὶς ὅμως πολλὲς φανφάρες….».
Εμείς τι να προσθέσουμε; Τα είπε όλα μόνος του (προς τιμήν του) ο αρθρογράφος. Πάντως είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια που οι Τούρκοι έχουν γίνει καταναλωτική κοινωνία έχει γίνει αισθητή και η συλλογική ενοχή τους για την αρπαγή των ξένων εδαφών.
Σχόλιο
Πάλι δικά μας θα γίνουν. Γι αυτό έχουν τον φόβο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου