Στα περιοδικά αυτά, όπως και στις ιστοσελίδες, περιέχονται με τη γενική ένδειξη «Γράφουν οι Φιλίστορες» αντιχριστιανικά δοκίμια με ελληνιστική αφετηρία.
Πρόσφατα ιδρύθηκε «Επιτροπή» για την αναγνώριση της θρησκείας του δωδεκάθεου. Θα παραθέσουμε εδώ ορισμένες θέσεις, που ,βέβαια, δεν διεκδικούν το αλάθητο του Πάπα και γίνονται με διάθεση καλής προαίρεσης, χωρίς φανατισμό και μισαλλοδοξία.
1. Το αντιχριστιανικό μένος που προβάλλεται στα περιοδικά αυτά, δεν παρουσιάζεται μόνο από τους νεοδωδεκαθεϊστές. Άνθρωποι που δεν θέλουν να έχουν καμιά σχέση με τις θρησκείες, που παθαίνουν αλλεργία με οτιδήποτε αφορά την αναζήτηση και εφαρμογή θείων νόμων, παθαίνουν παραλήρημα σε ό,τι αφορά το Χριστό και τη διδασκαλία του. Αν είναι κατανοητό να βάλλουν κατά του χριστιανισμού οι σημερινοί δωδεκαθεϊστές , πώς μπορεί να είναι κατανοητό να βάλλουν εναντίον του Χριστού παντελώς αδιάφοροι και ουδέτεροι;
2. Οι βολές των αρχαιοελληνιστών κατά του Χριστιανισμού έχουν ως μοναδική αφετηρία το γεγονός ότι ο Χριστός ήταν στην εθνικότητα Εβραίος. Οι αρχαιοελληνιστές είναι φανατικοί αντιεβραίοι.
Δεν τους απασχολεί τόσο η έρευνα του χριστιανικού δόγματος, της χριστιανικής ηθικής, της εκκλησιαστικής ιστορίας, ως κεφαλαίων έρευνας, όσο τους απασχολεί αν μπορούν από αυτά να αντλήσουν απόλυτα αντιεβραϊκά συμπεράσματα. Ο στιγματισμός του Χριστού από τους αρχαιοελληνιστές μόνο και μόνο επειδή ήταν Εβραίος, συνιστά απεχθή και αξιοθρήνητο φυλετισμό (ρατσισμό), απολύτως ομόλογο με το ρατσισμό της σημερινής εβραϊκής ηγεσίας, πνευματικής και οικονομικοπολιτικής
3. Η παραπάνω στάση των αρχαιοελληνιστών κατά του Χριστού πηγάζει, κυρίως, από την «ιερότητα» του σεξουαλικού παράγοντα στον αρχαιοελληνισμό: Ο Δίας, η Ήρα, η Αφροδίτη, ο Διόνυσος και οι Βάκχες του ήταν ιερουργοί της ασωτίας, ο Πλάτων μας άφησε μοναδικής γλαφυρότητας ντοκουμέντο των απίστευτων ανοησιών που αράδιαζαν στην απεραντολογία τους οι συνδαιτυμόνες στο τραπέζι του Αγάθωνα, με τις ευλογίες του θεού της μέθης.
4. Οι αρχαιοελληνιστές δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται κάτι πολύ απλό: Η πρωτοπορία των Ελλήνων δεν είναι πρωτοπορία στα πάντα, είναι πρωτοπορία σε κάτι. Πρωτοπόρησαν και έθεσαν τις βάσεις στην επιστήμη και στη φιλοσοφία, και το στοιχείο αυτό δεν το αρνείται κανείς. Όμως οι Έλληνες έθεσαν τις βάσεις και στη θρησκεία; Υπάρχει διεθνώς κάποιος Θεολόγος του δωδεκαθεϊσμού; ΚΑΝΕΙΣ.
Η Καινή Διαθήκη είναι το κορυφαίο θρησκευτικό «μπεστ σέλλερ» των αιώνων. Οι ειδικοί «καινοδιαθηκικοί» θεολόγοι είναι κατά τη διαδρομή των τελευταίων είκοσι αιώνων τόσοι, όσοι είναι και οι επιστήμονες που, από την άλλη μεριά, προώθησαν την αρχαιοελληνική επιστήμη ή την αντίστοιχη πολιτικοφιλοσοφική σκέψη. Από πού κι ως πού πρέπει η Ελλάδα να έχει τα πρωτεία και στη θρησκεία; Πόσοι ξέρουν τη «Θεογονία» και πόσοι την «Καινή Διαθήκη»;
5. Η χριστιανική θεολογία ερμηνεύει την εθνική καταγωγή του Χριστού ως Εβραίου κατ' απόλυτη αντιστοιχία προς την παραδοχή της ότι οι Εβραίοι υπήρξαν στη γη ο πρώτος λαός με ορθό θρησκευτικό προσανατολισμό. Η ένταξη του Ιησού, ως ανθρώπου και πολίτη, στην εβραϊκή κοινωνία αντιστοιχούσε στην θρησκευτικώς έτοιμη «μαγιά» που είχε στα χέρια του για να δουλέψει, όχι στη φιλοσοφική ή επιστημονική.
Όμως ο Ιησούς υπερβαίνει και τους Εβραίους και τους Έλληνες και τους Ρωμαίους και τους Γαλάτες και τους Αμερικανούς, τους Ασιάτες, τους Αφρικανούς, όλα τα σύνορα και όλα τα έθνη, κόβει στα δύο την Ιστορία, η οποία χαρακτηρίζεται πλέον ως «π.Χ.» και «μ.Χ.». Το συμπέρασμα ,λοιπόν, που προκύπτει είναι ότι οι αρχαιοελληνιστές έχουν χρεία στοιχειώδους φροντιστηρίου σε θέματα θρησκείας. Πιθανώς είναι απαίδευτοι κι αυτό τους έχει καταστήσει εξαιρετικά εμπαθείς και εχθρικούς έναντι του Χριστιανισμού.
Χαμένοι μέσα στους ερωτικούς λαβύρινθους, τις σεξουαλικές μονομανίες των αρχαίων, τις ονειρώξεις που πηγάζουν από τα ανθρώπινα πάθη, τη φιλοδοξία και την οίηση των ποιητών και λογοτεχνών, είναι φυσικό να μην έχουν διάθεση και χρόνο να ασχοληθούν με τη χριστιανική σιωπή και την μέχρις αίματος ταπείνωση και αποφυγή των παθών από τους συνειδητούς χριστιανούς.
6. Οι αρχαιοελληνιστές είναι βέβαιοι ότι η χριστιανική διδασκαλία επηρεάστηκε από τον αρχαίο ελληνικό λόγο. Μάλλον το αντίθετο πρέπει να συνέβη, γιατί η «Γένεσις» της Π. Δ. γράφτηκε από τον Μωυσή μεταξύ 13ου και 12ου αι. π.Χ. , η δε «Θεογονία» του Ησιόδου, η βίβλος δηλαδή της Ελληνικής θρησκευτικής μυθολογίας, επτά αιώνες αργότερα.
Γιατί ,δηλαδή, ο Ιαπετός, πατέρας του Δευκαλίωνος και παππούς του Έλληνα, να προηγείται του Ιάφεθ, γιού του Νώε, και να μη συμβαίνει το αντίθετο; Το μόνο γεγονός για το οποίο μπορούν να κατηγορηθούν οι χριστιανοί από τους οπαδούς του δωδεκάθεου είναι, ότι προσάρμοσαν τους εξωτερικούς τύπους λατρείας (ναοδομία, άμφια, ακολουθίες, εορτές) στις ανάγκες της νέας πίστης. Αυτό πραγματοποιήθηκε από τους Τρεις Ιεράρχες (Μ. Βασίλειο, Γρηγόριο και Ιωάννη Χρυσόστομο) οι οποίοι ήταν φορείς και άριστοι γνώστες της ελληνικής παιδείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου