Κυριακή 13 Μαΐου 2012

ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ



           Ο Ιησούς Χριστός αποτελεί το πρότυπο για μας τους πιστούς, ώστε ακολουθώντας το ίχνη του να συμμετάσχουμε στην προαιώνια δόξα του. Ο διάλογός του με την Σαμαρείτιδα δείχνει με σαφήνεια ότι κάθε συνάντηση και επικοινωνία του με τους ανθρώπους την έβλεπε ως αφορμή, για να τους οδηγήσει προς την επίγνωση της αληθείας, την μετάνοια και την σωτηρία. Ομοίως και εμείς, αποβλέποντας στο παράδειγμά του, ως κέντρο και σκοπό των σχέσεών μας με τους συνανθρώπους μας οφείλουμε να έχουμε την προσέγγισή μας προς τον Θεό και την προσέλκυση της θείας χάριτος. Καμία συνάντησή μας με τους άλλους δεν πρέπει να την βλέπουμε ως τυχαίο γεγονός, αλλά πίσω από αυτήν είναι ανάγκη να διακρίνουμε την πρόνοια του Θεού για την σωτηρία μας.

          Το αποτέλεσμα του διαλόγου του Ιησού με την Σαμαρείτιδα είναι θαυμαστό και υπερφυσικό. Μεγαλύτερο θαύμα επιτέλεσε ο Κύριος στην Σαμαρείτιδα, παρά σε πλήθος άλλων ανθρώπων που έπασχαν από σωματικές ασθένειες. Διότι είναι πολύ εύκολο στον Θεό να θεραπεύσει αμέσως κάθε σωματική νόσο. Όμως το δύσκολο έιναι να αλλάξει και να μετανοήσει ένας άνθρωπος, διότι εδώ υπάρχει το θέμα της ελεύθερης προαιρέσεως, την οποία ο Θεός σέβεται απολύτως. Με τον λόγο του λοιπόν ο Κύριος οδήγησε την Σαμαρείτιδα σε μετάνοια και επίγνωση της αληθείας. Και όχι αυτή μόνο, αλλά δια μέσου αυτής και όλους τους κατοίκους του χωριού της.

          Κατά τον βαθμό που μιμούμαστε και εμείς τον Κύριο, κάθε επικοινωνία μας κάθε επικοινωνία μας με τους συνανθρώπους μας γίνεται θαυμαστή. Δια μέσου αυτής πραγματοποιείται η υπερφυσική μετάβασή μας από την αμαρτία και τον ατομισμό στην λατρεία του αληθινού Θεού και την αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Γινόμαστε τέκνα Θεού, υιοί και κληρονόμοι της αιωνίου Βασιλείας του. Φτάνει τις πράξεις μας να τις διέπει η συνεχής μνήμη του Θεού, ο σεβασμός προς την εικόνα του τον άνθρωπο, η διάκριση, η ταπείνωση και η αγάπη.

          Η συνάντηση και ο διάλογος που είχε η Σαμαρείτιδα με τον Κύριο υπήρξαν καθοριστικά για όλη την ζωή της και τον αυτοπροσδιορισμό της αναφορικά με την αιωνιότητα. Η Σαμαρείτιδα μετανόησε και άλλαξε ζωή. Ο Κύριος όμως κατά την συνομιλία μαζί της δεν την έλεγξε ευθέως για την αμαρτωλή ζωή της, ούτε της έκανε κήρυγμα για να εγκαταλείψει την αμαρτία και να ζει ηθικά και ενάρετα. Αυτό που της αποκάλυψε και αυτό που αποτελούσε το κεντρικό σημείο του μεταξύ τους διαλόγου ήταν ότι ενώπιόν της είχε τον αναμενόμενο εδώ και τόσους αιώνες Μεσσία. Αναγνωρίζοντας η Σαμαρείτιδα στο πρόσωπο του Ιησού τον Μεσσία, βρήκε την σωτηρία της και άλλαξε όλη η ζωή της.

          Το γεγονός αυτό δείχνει ότι η νίκη μας πάνω στην αμαρτία και η αληθινή λατρεία μας προς τον Θεό Πατέρα έχει ως θεμέλιο λίθο την ορθή πίστη προς τον Ιησού Χριστό. Τότε είμαστε αληθινοί προσκυνητές τού Θεού Πατέρα, όταν ομολογούμε την αλήθεια ότι ο Ιησούς είναι ο Κύριός μας. Εάν δεν γνωρίσουμε αυτήν την αλήθεια, τότε σύμφωνα με τον αψευδή λόγο του Κυρίου, θα πεθάνουμε βυθισμένοι στις αμαρτίες μας.

          Ο απόστολος Παύλος διακηρύττει ότι κανείς δεν μπορεί να ομολογήσει τον Ιησού ως Κύριο, παρά μόνο διά μέσου της χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Η Σαμαρείτιδα ζητώντας ειλικρινά από τον Ιησού το ύδωρ, για το οποίο της είπε ότι αποτελεί πηγή της αιωνίου ζωής, άνοιξε την καρδιά της για να υποδεχθεί το Άγιο Πνεύμα. Αυτό συνέβηκε, επειδή, όπως εξηγεί σε άλλο σημείο ο ευαγγελιστής Ιωάννης, το ύδωρ αυτό της ζωής, για το οποίο μιλάει ο Χριστός, είναι το Άγιο Πνεύμα, το οποίο λαμβάνει όποιος πιστεύει στον Χριστό. Φωτισμένη λοιπόν από το Άγιο Πνεύμα η Σαμαρείτιδα πίστευσε και ομολόγησε τον Ιησού, ο οποίος είναι η Αλήθεια. Έτσι, μυήθηκε εκείνη την ώρα στην «εν Πνεύματι και Αληθεία» προσκύνηση του Θεού Πατρός, την οποία έμελλε να λάβει η ανθρωπότητα, όταν θα ερχόταν η ώρα της Πεντηκοστής και της καθόδου του Αγίου Πνεύματος.

          Σε αυτά τα δύο, ή μάλλον σε Αυτούς τους δύο, δηλαδή στην Αλήθεια και στο Άγιο Πνεύμα, βρίσκουμε την αληθινή πίστη και λατρεία προς τον Θεό, και επομένως και την σωτηρία μας. Την αλήθεια την βρίσκουμε όταν ομολογούμε το όνομα του Ιησού ως Κυρίου μας, και αυτή η ομολογία γίνεται με την χάρη του Αγίου Πνεύματος, την οποία λαμβάνουμε ως ύδωρ ζών στα μυστήρια της Εκκλησίας μας. Η ομολογία του ονόματος του Κυρίου Ιησού μέσα στην χάρη του Αγίου Πνεύματος φανερώνει σε μας την σωτήρια αλήθεια ότι ο Θεός είναι η Αγία Τριάδα.

          Αυτόν ας δοξάζουμε παντοτινά διατηρώντας τους εαυτούς μας συνεχώς μέσα στην χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Αρχιμ. Π.Κ. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: