Στην ελευθερία μας απευθύνεται η πρόσκληση του Χριστού, για να Τον ακολουθήσουμε με αυταπάρνηση: «όποιος θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν». Ο Θεός σέβεται την ελευθερία μας και δεν την καταργεί, ακόμη και όταν ο άνθρωπος στρέφεται εναντίον Του, Τον περιφρονεί, Τον προδίδει και Τον αρνείται. Ο Θεός χτυπά πάντα την πόρτα της ανθρώπινης καρδιάς, την πόρτα της ελευθερίας του πνεύματος και περιμένει, γιατί μόνο ο ίδιος ο άνθρωπος μπορεί να την ανοίξει. Η ελευθερία είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο, για να μπορεί να λέει σε κάθε στιγμή ναι ή όχι σε Αυτόν τον Ίδιο, να επιλέγει το καλό ή το κακό, την αλήθεια ή το ψέμα, χωρίς καμιά εσωτερική πίεση ή εξωτερικό καταναγκασμό. Για να απελευθερώνεται από την καθηκοντολογία της θρησκευτικής του ζωής και να θυμάται ότι η ελευθερία τον καθιστά πρόσωπο με ευθύνη απέναντι στον Θεό και στον εαυτό του. λέει σχετικά ο ιερός Χρυσόστομος: «Ανάγκη και βία ποιείν αγαθούς ο Θεός ουκ είωθεν, ουδέ η εκλογή και η αίρεσις Αυτού βιαστική των καλουμένων εστί, αλλά προτρεπτική. Ουκ εκβιάζεται η κλήσις». Ο Θεός δεν συνηθίζει με την βία να κάνει τους ανθρώπους καλούς και, όταν μας εκλέγει και μας καλεί, δεν αναγκάζει τους καλουμένους, αλλά τους προτρέπει. Δεν εκβιάζεται η ανθρώπινη θέληση.
Έχει γραφτεί ότι η Εκκλησία, ο λαός του Θεού, είναι ο κατεξοχήν λαός της ελευθερίας, αφού συγκροτείται με το ελεύθερο «Ναι» του Θεού και το ελεύθερο «Αμήν» του ανθρώπου. Όπως ο Λόγος του Θεού «εθελουσίως» σαρκώθηκε και θυσιάστηκε, έτσι και οι πιστοί προσφέρουν θεληματικά στον Χριστό την θυσία του εγώ τους. Η ελευθερία και η αυταπάρνηση γίνονται θεμελιώδεις προϋποθέσεις της χριστιανικής ύπαρξης και ζωής. Η αληθινή ελευθερία προϋποθέτει θυσίες, όχι μόνο για τον εαυτό μας, αλλά και για τον συνάνθρωπό μας. Και αυτό, επειδή η ελευθερία είναι σταυρός. Αν αφαιρέσουμε τον σταυρό, τότε αρνούμαστε και την ελευθερία. Η λογική του κόσμου ισχυρίζεται ότι ελευθερία είναι να κάνουμε ό, τι θέλουμε. Το Ευαγγέλιο, όμως, βλέπει την ελευθερία διαφορετικά, μέσα από μιάν άλλη οπτική. Γι αυτό και διακηρύσσει ότι συνειδητοποιούμε την ελευθερία μας, όταν κάνουμε ό, τι θέλει ο Θεός, όταν ζούμε με τον Θεό και για τον Θεό. Γιατί πραγματικά ελεύθερος είναι εκείνος που δεν εξουσιάζεται από τα πάθη του και ζει χωρίς να επηρεάζεται από εξωτερικές καταστάσεις.
Ο λόγος του Θεού τονίζει ότι ο άνθρωπος ύστερα από την πτώση είναι πουλημένος σαν σκλάβος στην αμαρτία, γι αυτό και γίνεται πραγματικά ελεύθερος, μόνο όταν απελευθερωθεί από αυτή. Κι αυτό δεν το επιτυγχάνει με τις δικές του μόνο δυνάμεις. Η ελευθερία είναι κυρίως δωρεά της αγάπης του Θεού. μας προσφέρεται κατά χάριν, με το αίμα της σταυρικής θυσίας του Υιού Του. Οι πιστοί έχουμε εξαγορασθεί με τίμημα βαρύ, το ατίμητο αίμα του Χριστού, και με Αυτό γίναμε απελεύθεροι Χριστού. Να, λοιπόν, γιατί ελεύθερος μπορεί να είναι κι αυτός ακόμη ο δούλος: «ο γάρ εν Κυρίω κληθείς δούλος απελεύθερος Κυρίου εστίν». Η Εκκλησία στις ευχές της λατρευτικής της ζωής ανατρέπει την συνηθισμένη έννοια της ελευθερίας και αποκαλεί τον κάθε πιστό «δούλο Θεού», γιατί ο άνθρωπος που υποτάσσεται στον Θεό ελευθερώνεται από τον ίδιο του τον εαυτό, από τις ανάγκες και τις επιθυμίες του, από πρόσωπα και καταστάσεις. Βέβαια, εν πρέπει να ξεχνάμε τον λόγο του Χριστού: «Εάν ο υιός υμάς ελευθερώση, όντως ελεύθεροι έσεσθε». Μόνο αν γνωρίσουμε και ζήσουμε την αλήθειά Του, θα ελευθερωθούμε εσωτερικά.
Αγαπητοί αδελφοί, αυταπάρνηση είναι η υπομονή κάθε δοκιμασίας που προέρχεται από την πραγμάτωση του θελήματος του Θεού και η οποία χαρακτηρίζεται από τον Χριστό σταυρός με όλες τις συνιστώσες του, τον πόνο, την ασθένεια, τα δάκρυα, την αγωνία, την στέρηση, την πικρία, την αδικία, την εγκατάλειψη και όλα τα θλιβερά της χριστιανικής ζωής. Ας αποδεχθούμε ελεύθερα τον σταυρό της στενής πύλης και τεθλιμμένης οδού, του περιορισμού των ατελείωτων επιθυμιών μας, της θυσίας του ατομικού μας συμφέροντος, της ανοχής των αδυναμιών των συνανθρώπων μας, της σταύρωσης του αμαρτωλού μας εαυτού. Μόνο έτσι θα φθάσουμε στην χαρά και την δόξα της ελευθερίας των τέκνων του Θεού. Αμήν.
Αρχιμ. Ν. Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου