Η ΑΓΑΠΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Η προτροπή του Θεού να αγαπήσουμε ολοκληρωτικά τον Ίδιο, αλλά και τον πλησίον μας, όπως τον εαυτό μας, αποτελεί την συμπύκνωση της χριστιανικής διδασκαλίας που αποτυπώνεται στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα: «εν ταύταις ταις δυσίν εντολαίς όλος ο νόμος και οι προφήται κρέμανται». Πρόκειται για το ολοκληρωτικό γέμισμα της καρδιάς με την αγάπη. Την αγάπη που με την διπλή της κατεύθυνση προς τον Θεό και προς τον άνθρωπο αποτελεί τον πυρήνα της αποκάλυψης του Θεού, τόσο στην παλιά όσο και στην νέα διαθήκη, η οποία σφραγίζεται από την θυσιαστική και σταυρωμένη αγάπη του Υιού Του.

Για να συναντήσουμε τον Θεό και να Τον γνωρίσουμε όπως είναι στην πραγματικότητα, πρέπει να ανοίξουμε την καρδιά μας, δηλαδή το κέντρο και το βαθύτερο είναι της ύπαρξής μας, για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε μια ιδιαίτερη και οικεία σχέση μαζί Του. χωρίς αυτόν τον σύνδεσμο, την κοινωνία και την οικειότητα, δεν μπορούμε να Τον πλησιάσουμε και να Τον προσεγγίσουμε. Θα παραμένει πάντοτε κάπου «εκεί ψηλά», απόμακρος στο υπερπέραν, και σε τόσο μεγάλη απόσταση από εμάς, ώστε να μην μπορούμε να Τον αγαπήσουμε. Θα παραμένει μια δύναμη, μια ιδέα, ένα σύνθημα, μια θρησκευτική διδασκαλία και ηθική και όχι ένα Πρόσωπο το οποίο πρέπει να αγαπήσουμε, για να ενωθούμε μαζί Του και να σωθούμε. Χρειάζεται, λοιπόν, να μάθουμε να προσευχόμαστε αδιάλειπτα, ώστε να βιώνουμε καθημερινά την σχέση μας με τον Θεό σαν μια ειλικρινή, στενή, εκ βαθέων συνομιλία μαζί Του. Ας μην ξεχνάμε ότι πολλοί Άγιοι μέσα στην προσευχή Τους ένιωσαν την «φωτιά» της αγάπης του Θεού. όσο στρέφουμε την σκέψη μας στην αλήθεια του μυστηρίου του Θεού, συνειδητοποιούμε ότι δεν υπάρχει τίποτε τελειότερο και πιο επιθυμητό από τον Θεό. Η σκέψη μας κατευθύνει την καρδιά μας και όπου ο θησαυρό μας, εκεί και η καρδιά μας, κατά τον λόγο του Χριστού. Όσο, λοιπόν, περισσότερο προσπαθούμε και αγωνιζόμαστε, για να αγαπήσουμε τον Θεό, τόσο περισσότερο ο Θεός μας αποκαλύπτεται. Η εμπειρία των Πατέρων της Εκκλησίας μας λέει ότι εκείνος που απέκτησε την αγάπη, απέκτησε τον ίδιο τον Θεό, γιατί ο Θεός είναι αγάπη. Όποιος μένει μέσα σ’ αυτήν την αγάπη, μένει μέσα στην αγκαλιά του Θεού. όλοι είμαστε πλασμένοι κατ’ εικόνα του Θεού. την καθ’ ομοίωση όμως, ποιοι την έχουν; Ποιος, άραγε, μπορεί να μοιάσει με τον Θεό; Η απάντηση είναι απλή. Αυτός που με την μεγάλη του αγάπη υποτάσσει την ελευθερία του στον Θεό. Όποιος αγαπά τον Θεό με όλη την καρδιά του, εκείνος είναι φίλος του Θεού. Μια τέτοια αγάπη κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτε άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει τον Θεό και τότε απελευθερώνεται από την μοναξιά και την ανασφάλεια, ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια του «εγώ» και μεταβαίνει προς το «εσύ».

Ο διασπασμένος εσωτερικά άνθρωπος, συνήθως από μικροψυχία, στενεύει τα όρια της αγάπης και την πλαστογραφεί επικίνδυνα. Ξεχνά ότι η αγάπη προς τον Θεό και προς τον άνθρωπο είναι αλληλένδετες. Δεν μπορεί να υπάρξει η μία χωρίς την άλλη, γιατί συνδέονται αδιάσπαστα. Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Όποιος ισχυρίζεται ότι αγαπάει τον Θεό, δεν είναι δυνατόν να μην αγαπήσει και κάθε άνθρωπο σαν τον εαυτό του. ο ευαγγελιστής Ιωάννης χαρακτηρίζει υποκριτή και ψεύτη όποιον λέει ότι αγαπά τον Θεό, αλλά μισεί τον αδελφό του. η γνήσια και αυθεντική αγάπη προς τον πλησίον μεταφράζεται σε ηθική συμπαράσταση και ψυχική στήριξη, σε αλληλεγγύη, προσφορά και ευεργεσία κάθε μορφής, σε υπομονή και ανεξικακία απέναντι σε αδικίες, συκοφαντίες και κάθε άλλο κακό και, τέλος, με την συγχώρηση, όταν μας βλάπτει.

Αγαπητοί αδελφοί, αν δεν μπορούμε να αγαπήσουμε τον πλησίον, που είναι δημιούργημα του Θεού, δεν μπορούμε να αγαπήσουμε ούτε τον ίδιο τον Θεό. Γι αυτό, όταν δυσκολευόμαστε να αγαπήσουμε τον άλλον, ας είμαστε μεγαλόψυχοι και υπομονετικοί μαζί του, για να αισθανθούμε όχι την αγάπη, αλλά την διάθεση για την αγάπη. Για την δύσκολη τέχνη της αγάπης, ας χτυπάμε την πόρτα του Θεού, για να μας την χαρίσει ως δώρο Του. Αμήν.

Αρχιμ. Ν.Κ.