Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΗΓΗ ΕΛΠΙΔΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Μέσα από την σημερινή ευαγγελική περικοπή, με την ευκαιρία της μνήμης του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και Ευαγγελιστή, συνειδητοποιούμε ότι το Ευαγγέλιό Του, με την υψιπετή του θεολογία και την πνευματική όραση του προσώπου και του έργου του Χριστού, υπογραμμίζει την αλήθεια της αγάπης του Θεού για τον κόσμο, της αδιαμφισβήτητης πίστης για την ενσάρκωση του Υιού Του, ώστε να μας σώσει από τον θάνατο και να μας προσφέρει την ζωή. Αυτή η μαρτυρία της πίστης του αγαπημένου μαθητή του Χριστού δεν είναι μόνο δική Του: «ούτος εστίν ο μαθητής ο μαρτυρών περί τούτων και γράψας ταύτα», αλλά είναι έκφραση του βιώματος και της εμπειρίας όλης της Εκκλησίας: «και οίδαμεν ότι αληθής εστίν η μαρτυρία αυτού», γι αυτό αποτελεί πηγή ελπίδας για τον κάθε άνθρωπο.

Η ελπίδα είναι ο κινητήριος άξονας της ζωής του ανθρώπου, γι αυτό και αποτελεί μια πανανθρώπινη εμπειρία. Ο κάθε άνθρωπος ελπίζει και οι ελπίδες είναι τόσες πολλές όσοι και οι άνθρωποι. Όμως ο πιστός, πέρα από τα ανθρώπινα, ελπίζει στην δύναμη, στην αγάπη και το έλεος του Θεού. Ο Χριστός εκπληρώνει την ελπίδα, αλλά και την διευρύνει με την φανέρωση και, ταυτόχρονα, την υπόσχεση «της καινής κτίσεως». Η ελπίδα είναι άγκυρα του ανθρώπου που απαντά στο ερώτημα τί περιμένουμε, αλλά και τί μας περιμένει στην ζωή. Αυτά που περιμένουμε και μας περιμένουν διαπερνούν και σημαδεύουν την καθημερινότητά μας. Όπως η πίστη και η αγάπη, έτσι και η ελπίδα είναι δώρα του Θεού σε εμάς, αλλά και δικά μας κατορθώματα. Η ελπίδα είναι αδύνατη χωρίς την υπομονή. Η μία χρειάζεται την άλλη. Η υπομονή είναι η μεγάλη τέχνη της ελπίδας. Γι αυτό, όταν υπομένουμε και ελπίζουμε, ας μην υποτιμούμε το λίγο, το φευγαλέο, το παροδικό. Ας μην ξεχνάμε ότι, συνήθως, όσα ελπίζουμε και περιμένουμε είναι πάντα πιο λίγα από όσα πραγματοποιούνται.

Εμείς οι πιστοί, με ζωντανή την ελπίδα σ’ αυτό που περιμένουμε και που ακόμη δεν βλέπουμε, αλλά που διαρκώς έρχεται και κάποτε θα μας δοθεί ως πλήρωμα, ας μάθουμε να αγωνιζόμαστε. Η ελπίδα μας είναι «παρ’ ελπίδα», είναι παράτολμη, γι αυτό και δοκιμάζουμε συχνά τόσες πολλές απογοητεύσεις. Και όμως, οι ποικίλες απογοητεύσεις της καθημερινότητάς μας είναι ο Σταυρός της ελπίδας μας. Μια ελπίδα χωρίς πίστη είναι θολή και αόριστη και χωρίς αγάπη είναι άδεια, αφού «κράτος αγάπης η ελπίς, ελπίδος έλλειψις αγάπης αφανισμός». Να, λοιπόν, γιατί η ελπίδα μας δεν είναι τυφλή, δεν είναι ψευδαίσθηση και αυταπάτη. Με την χριστιανική ελπίδα απομυθοποιούμε τα σύγχρονα είδωλα, ώστε να πορευόμαστε με πίστη προς τον ερχόμενο Κύριο. Τότε η ζωή μας γίνεται ανοιχτή στον Θεό. Τον βλέπουμε να φανερώνεται στο απροσδόκητο και το αναπάντεχο, εκεί που νομίζουμε ότι όλοι μας εγκατέλειψαν Εκείνος είναι δίπλα μας. Για τον ευαγγελιστή Ιωάννη, πίστη και ελπίδα θεμελιώνονται στον Χριστό και στην κοινωνία μας μαζί Του. Μόνο έτσι μπορούμε να πορευόμαστε με σιγουριά και ασφάλεια στην ανασφάλεια και αβεβαιότητα των καιρών μας. Ο ιερός Χρυσόστομος, ο θεολόγος της ελπίδας, μας λέει για την αξία της, όταν επισημαίνει ότι «η ελπίδα στον Κύριο είναι φρούριο απόρθητο, λιμάνι γαλήνιο, όπλο ανίκητο, δύναμη ακαταμάχητη, η οποία ακόμη και από τα αδιέξοδα βρίσκει διέξοδο».

Αγαπητοί αδελφοί, η πίστη και η ελπίδα είναι οι πυξίδες της ύπαρξής μας, που μας προσανατολίζουν να βρούμε τον Θεό εκεί που φαίνεται ότι απουσιάζει και δεν υπάρχει. Για τον απόστολο Παύλο, ο πιστός είναι ο άνθρωπος της ελπίδας, που ξεχωρίζει από τους υπολοίπους, «τους μη έχοντας ελπίδα». Η ανθρώπινη ελπίδα είναι εύθραυστη, η δική μας, όμως, είναι ακλόνητη, δεν φοβάται την διάψευση, την ανασφάλεια και την απογοήτευση και αυτό, γιατί ξεπερνά τους περιορισμούς της ζωής του κόσμου, υπερνικά τα όρια του θανάτου και εισχωρεί στην αιωνιότητα της βασιλείας των ουρανών. Συνολικά ο θεολογικός και προφητικός λόγος του ευαγγελιστή Ιωάννη συνοψίζει και αποκρυσταλλώνει στον νού και την καρδιά μας το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα που ακούστηκε ποτέ στην γη. Αν πιστέψουμε στην αλήθεια της αγάπης του Θεού, δεν μπορεί να απελπιζόμαστε ακόμη και στις πιο σκοτεινές και τραγικές στιγμές της δικής μας ζωής και της ιστορίας του κόσμου. Αμήν.

Αρχιμ. Ν. Κ.