Άρνηση του χρέους

Αυτή είναι η μόνη λύση για να σωθεί η χώρα από την καταστροφή και να διασώσουν οι εργαζόμενοι τα εισοδήματά αυτός, τη δουλειά τους, τις συντάξεις και τα δικαιώματά τους. Είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει προοπτική για τους νέους, τους αγρότες, τους επαγγελματίες, τους μικρομεσαίους. Είναι ο μόνος τρόπος για να γλιτώσει η χώρα από την πτώχευση και την καταστροφή που οργανώνουν ήδη η κυβέρνηση, η Ε.Ε. και το ΔΝΤ.

Άρνηση πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα σημαίνει άμεση παύση πληρωμών προς δανειστές. Σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε κανενός είδους απαίτηση που θα επιτρέψει στους δανειστές της χώρας να τη δημεύσουν, να την κατασχέσουν, να τη λεηλατήσουν. Σημαίνει ότι σταματάμε να πληρώνουμε δάνεια που έχουμε πληρώσει διπλά και τρίδιπλα. Σημαίνει ότι διαγράφουμε μονομερώς οφειλές που υπήρξαν προϊόν ρεμούλας και κερδοσκοπίας εις βάρος της χώρας και του λαού. Σημαίνει ότι αρνούμαστε επιτέλους να ματώνουμε για δάνεια που έρχονται από το 1880, αλλά οι αγορές και οι μεγάλοι «εταίροι» έχουν επιβάλει να τα πληρώνουμε έως σήμερα. Σημαίνει πολύ απλά ότι σταματάμε να πληρώνουμε τα κερατιάτικα στους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους.

Ο ελληνικός λαός οφείλει να προχωρήσει σε άρνηση πληρωμής του χρέους, όχι γιατί θέλει να βλάψει κανέναν ή να «φάει» τα λεφτά των δανειστών του. Οφείλει να το κάνει γιατί δεν υπάρχει τρόπος για να σταθεί στα πόδια του, για να διεκδικήσει τη χώρα του από τις αγορές και τα αρπακτικά, για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του, για να λυτρωθεί επιτέλους από το διεφθαρμένο σύστημα που τον κυβερνά. Γι’ αυτό και αιτήματα που αφορούν δάνεια τα οποία συνήφθησαν καλή τη πίστει και συνέβαλαν αποδεδειγμένα στην ανάπτυξη της χώρας, ο λαός δεν πρέπει να αρνηθεί να συζητήσει την ικανοποίησή τους. Ιδίως αν συνδέονται με χρήματα μικροκαταθετών και ασφαλιστικών ταμείων, που έτσι κι αλλιώς δεν υπερβαίνουν το 15% του σημερινού δημόσιου χρέους. Αρκεί να γίνει στη βάση του αμοιβαίου οφέλους και όχι του δανειστή - οφειλέτη. Πάντα με βασική προϋπόθεση ότι καμιά απαίτηση δεν θα υπονομεύσει την πορεία της χώρας, δεν θα υποθηκεύσει το μέλλον της και ούτε θα θέσει τη χώρα υπό καθεστώς ομηρίας. Αν είναι να χάσει κάποιος, αυτός σίγουρα δεν πρέπει να είναι ο λαός και η χώρα.


περισσότερα εδώ 

Σχόλιο



Για τον Χριστό και την Εκκλησία Του η υπερβολική ανησυχία για το χρήμα αποτελεί ειδωλολατρία. Το να ασχολούμαστε συνέχεια με τα λεφτά, είναι έργο του διαβόλου. Αφήσαμε τους φίλους μας, κοιτάμε πώς να κοροϊδέψουμε κάποιον για να βγάλουμε λεφτά. Αυξήθηκε η εγκληματικότητα. Αυξήθηκαν τα διαζύγια. Μίσος, φθόνος, έλλειψη εμπιστοσύνης, αβεβαιότητα. Όλα τα σατανικά αισθήματα και σκέψεις μπήκαν μέσα μας από το παραθυράκι του χρήματος.


Ε, δεν είναι το χρήμα ο σκοπός της ζωής μας. Μέσον ανταλλαγής αγαθών είναι. Μόνο που δεν το χρησιμοποιούμε μόνο οι άνθρωποι. Το χρησιμοποιεί και ο διάβολος.


Σκοπός μας είναι η ένταξή μας στην Βασιλεία του Θεού. Όσοι νοιάζονται τόσο πολύ για το χρήμα, και πλούτη να αποκτήσουν, δεν θα τα πάρουν μαζί τους. Εδώ θα τους μείνουν, αλλά και δύσκολα θα μπουν στον παράδεισο.


Η χριστιανική μας παράδοση έχει λύση για όλα. Νηστεία, προσευχή, ελεημοσύνη ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ, και ακλόνητη εμπιστοσύνη μόνο στον Χριστό, πουθενά αλλού. Τα μάτια μας δεκατέσσερα για να αποφύγουμε τις παγίδες του διαβόλου.

Να ξαναδούμε τί έλεγε ο Παπουλάκος:
"Είναι ντροπή μας, ένα γένος που με το αίμα του πύργωσε τη λευτεριά του, που περπάτησε τη δύσκολη ανηφοριά, να παραδεχτή πως δεν μπορεί να πορπατήσει στον ίσιο δρόμο άμα ειρήνεψε, κι ότι δεν ξέρουμε εμείς να συγυρίσουμε το σπίτι, που με το αίμα μας λευτερώσαμε, αλλά ξέρουν να το συγυρίσουν εκείνοι που δεν πολέμησαν, εκείνοι που δεν πίστευαν στον αγώνα, εκείνοι που πάνε να μας αποκόψουνε από τον Χριστό, και πασχίζουνε να μας ρίξουνε στη σκλαβιά άλλων αφεντικών, που’ ναι πιο δαιμονισμένοι από τους Τούρκους".