ΚΑΡΠΟΙ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Με φώς του κόσμου, με πόλη κτισμένη επάνω σε βουνό που φαίνεται από παντού και με λυχνάρι που καίει επάνω σε λυχνοστάτη παρομοιάζει ο Χριστός τους μαθητές Του στην σημερινή ευαγγελική περικοπή. Αυτές οι εικόνες αναδεικνύουν τους πραγματικούς πιστούς ως εστίες ακτινοβολίας που αντανακλούν με την στάση της ζωής τους το φώς τους Χριστού.

Σε όλη την Αγία Γραφή το φώς αποτελεί το κατεξοχήν σημάδι της παρουσίας του Θεού στον κόσμο. Απόλυτο φώς είναι ο Χριστός, που φωτίζει, αποκαλύπτει και καθοδηγεί τον άνθρωπο. Κάθε φορά που ο άνθρωπος αποδέχεται τον Χριστό, αποδέχεται το φώς, που είναι η κοινωνία της αγάπης του Θεού. τότε, φωτισμένος ο άνθρωπος, δέχεται και προσφέρει την αγάπη και επαληθεύει τον λόγο του Θεού: «ο αγαπών τον αδελφόν αυτού εν τω φωτί μένει». Το φώς φανερώνει ό, τι κρύβει το σκοτάδι. Γιατί το σκοτάδι είναι το σημάδι της αμαρτίας, ο χωρισμός του ανθρώπου από την αλήθεια και την αγάπη του Θεού. η αυτοσυνειδησία του πιστού επιμένει να διακηρύττει αυτό που διατυπώνει ο απόστολος Παύλος, όταν λέει: «Ο Θεός που είπε μέσα από το σκοτάδι να λάμψει το φώς, Αυτός έλαμψε μέσα στις καρδιές μας και μας φώτισε να γνωρίσουμε την δόξα Του στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού».

Οι άνθρωποι του Θεού, οι Πατέρες και οι Άγιοι της Εκκλησίας, είναι φώς του κόσμου. Δέχονται τον φωτισμό του Χριστού και ορθοτομούν τον λόγο της αλήθειάς Του. αλλά και κάθε συνειδητός Χριστιανός μπορεί να γίνει «φως Χριστού», που «φαίνει πάσι». Ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε, κινούμαστε, αντιδρούμε και σκεφτόμαστε πρέπει να βοηθά στον καθορισμό της ορθής πορείας, όχι μόνο της δικής του, αλλά και των άλλων. Δεν είμαστε μόνοι σε αυτόν τον κόσμο, δεν ζούμε μόνο για τον εαυτό μας, υπάρχουν και οι άλλοι και έχουμε ευθύνη και γι αυτούς. Όλοι είμαστε ίσοι, δεν είμαστε, όμως, και ίδιοι. Ο ένας έχει αυτήν την ικανότητα, ο άλλος την άλλη. Κανείς δεν στερήθηκε, κανείς δεν είναι αδικημένος. Η ουσία έγκειται στο να επισημάνουμε τα τάλαντα που βρίσκονται στο βάθος του είναι μας και να τα αξιοποιήσουμε. Έχουμε ευθύνη για τον εαυτό μας να αυξήσουμε ό, τι πήραμε.

Όταν ακούμε τον Χριστό να μας λέει «έσεσθέ μοι μάρτυρες εν τε Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γής» θα πρέπει να συναισθανόμαστε το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί, για να διαλύουμε τις αβεβαιότητες και τους φόβους σε έναν κόσμο που κινδυνεύει να χαθεί στο σκοτάδι του μίσους, της αποσύνθεσης και της αμαρτίας. Εδώ δεν χωρούν συμβιβασμοί, υποκρισίες και απάτες. Εδώ η ύπαρξη γίνεται κρυστάλλινη και η ζωή διάφανη. Με το φώς του Χριστού βλέπουμε την παρουσία και τις ενέργειες του Θεού μέσα μας και γύρω μας. Έχουμε μυωπία πνευματική κάθε φορά που είμαστε ανίκανοι να συναισθανθούμε το πνευματικό σκοτάδι, την σύγχυση της αδιαφορίας, την πλάνη της αίρεσης και της άγνοιας, το κομμάτιασμα της αλήθειας και της ζωής, και όλα τα ωραιοποιούμε και τα εξιδανικεύουμε.

Όμως υπάρχει και κάτι χειρότερο. Αυτό είναι η πνευματική τυφλότητα που έχουμε, όταν βλέπουμε να υπάρχει και να επικρατεί στον κόσμο μόνο το σκοτάδι. Μέσα στην απογοήτευσή μας ξεχνάμε ότι το φώς είναι ισχυρότερο, γιατί μέσα από αυτό φανερώνεται ο ίδιος ο Θεός. Χωρίς το φώς της χριστιανικής αλήθειας και πίστης θα είχε σβήσει κάθε ίχνος αξιών και υγιών αρχών και ο κόσμος θα είχε βυθισθεί σε μια μη αναστρέψιμη φαυλότητα. Δυστυχώς, ο κόσμος μέσα στην θολή του αταξία και την πνευματική του σύγχυση, καταφάσκει στο παράλογο της ζωής και, μέσα στην παραζάλη του, παρασύρει τον σύγχρονο άνθρωπο σαν έναν μεθυσμένο οδηγό που τρέψει νομίζοντας ότι όλος ο δρόμος είναι δικός του και δεν ανήκει σε κανέναν άλλον, αδιαφορώντας για τον κίνδυνο που διατρέχει.

Αγαπητοί αδελφοί, στον δύσκολο και επίπονο αγώνα μας ο λόγος του Θεού μας προτείνει να διασώσουμε το μυστήριο της ανθρώπινης ζωής και ύπαρξης λέγοντάς μας: «Μην αφήνεται κανέναν να σας εξαπατήσει με απατηλά λόγια..». «Τώρα που πιστεύετε στον Κύριο, είστε στο φώς. Να ζείτε, λοιπόν, σαν άνθρωποι που ανήκουν στο φώς».

Αρχιμ.Ν.Κ.