Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στη ζωή σου... Αυτό σκέφτομαι συνέχεια. Μπορεί πια να μην είμαι παιδί, μπορεί να'χω εδώ και πολύ καιρό μεγαλώσει... Μα κάτι μέσα μου πάντα ονειρεύεται και ελπίζει...
Δε ξέρω τι θ'απογίνω. Δε ξέρω τι θα ξημερώσει για μένα αύριο ο καλός Θεός. Μονάχα το σήμερα μετράω και με σιωπή και προσευχή ξεφυλλίζω τις στιγμές του. Να αγωνίζομαι, να μην πληγώνω τους γύρω μου... Να αγαπάω... Να ελπίζω... Και να πιστεύω... Με απλότητα. Με σιγουριά. Σαν το μικρό σπουργίτι που ακόμη και γι'αυτό ο Θεός φροντίζει. Δε θέλω να ελέγχω τη σχέση μου μαζί Του. Με καλύπτει η σιγουριά της απεραντοσύνης της αγάπης Του.
Αφήνω τη ζωή μου, τα όνειρά μου στα θεϊκά Του χέρια και έτσι προσπαθώ να ζω. Απελευθερωμένος. Απαλλαγμένος από το άγχος και το φόβο. Ζω στην πιο γλυκιά αγκαλιά. Ακόμα κι αν γίνεται χαλασμός γύρω, υπάρχει η αίσθηση της παρουσίας Του που με ζεσταίνει όπως μου έλεγε κι ένα άγιο γεροντάκι στο Όρος.
Κι όταν η νύχτα θ'απλώνει το πέπλο της πάνω απ'τη μεγαλούπολη, θα κλείνω τα μάτια μου με την ίδια ουράνια σιγουριά. Με την ίδια ελπίδα...
http://aoratigonia.blogspot.gr/2012/12/blog-post_10.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου