Αόρατοι ασκητές του Αγίου όρους. Θρύλος ή πραγματικότητα!

Η ιστορία με τους αόρατους ασκητές βρίσκεται στην ακόλουθη 
σελίδα:

http://www.agioritikovima.gr/2011-07-14-22-28-56/9161-aoratoi-akites 

Θα ήταν εξ αρχής πιο απλό αν μας στέλνανε τη διεύθυνση της 
σελίδας. Τε'ς πα'.

Εμένα δεν με έπεισε η ιστορία. Λες να φταίει που ο Θεός της 
Ελλάδος, εκτός από άθεο, με έκανε και ξύπνιο;

Κάθισα και τους έγραψα το ακόλουθο σχόλιο:



Διάβασα, το λοιπόν, όπου εγράψετε πως κάμνουν ολονυκτίες 
όρθιοι. Και επειδή μετά τα μεσάνυχτα κουράζονται, για να μη 
πέσουν κάτω κρέμονται από σχοινιά περασμένα στα δοκάρια.

Μα, αυτό τώρα είναι Ορθόδοξο; Εγώ, ξέρω πως οι Χριστιανοί 
κάμνουμε νηστεία. Δεν το κάνουμε γιατί το τάδε φαγί γίνεται 
ξαφνικά κακό, όλα καλά τα έκαμε ο Θεός. Μα το κάνουμε σαν 
άσκηση. Και μια και είναι άσκηση, την κάνει όποιος μπορεί. 
Ασθενούντων και οδοιπορούντων, ουκ εστί κατάκρισις. Και 
μοναχός που νηστεύει, στη παρουσία άλλων μπορεί και να φάει 
το κρέας και όλα τα άλλα, για να μη σκανδαλίσει τους παρόντες.

Το λοιπόν, κατά που το καταλαβαίνω, όλα στη Ορθοδοξία 
γίνονται για την ουσία. Δεν γίνεται κάτι για τους τύπους. Το 
λοιπόν, δεν στέκει καλά στα πόδια της αυτή η κουβέντα, πως 
κάνουνε προσευχή όρθιοι, και για να μη πέσουν δένονται με 
σχοινιά. Αν κουράστηκαν, ας καθίσουν. Σημασία δεν έχει ο 
τύπος να μείνουνε όρθιοι. Σημασία δεν έχει να μείνουνε 
όρθιοι ξεγελώντας την ορθοστασία με μικροπονηριές με σχοινιά 
και δοκάρια. Σημασία έχει η προσευχή και η άσκηση. Αν 
κουραστούν, ας καθίσουν.

Δεν μου άρεσε η όλη ιστορία. Μάλλον προϊον υπερβολής τη 
βλέπω. Μπορεί νάναι υπερβολή από πίστη. Αλλά είναι πίστις 
άνευ λόγου. -"Και τον είδες εσύ ποτέ τον αδελφό τον Γιάννη;" 
-"Αι, καλέ, που να τον δεις; αυτός, εκεί που πήγε να 
μονάσει, έγινε αόρατος". Κι από δω ξεκινά η αφελής πίστη. 
Και η κουβέντα που ελέχθηκε μεταφορικώς γίνεται μια σύγχρονη 
παράδοση. Σύγχρονη, παρεκτός κι αν έχετε κάτι τις, χαρτί, 
βιβλίο, γραμμένο πριν 200 χρόνια, που να λέει την ιστορία αυτή.

Καλά Χριστούγεννα, και καλόν νέον έτος, και καλό Πάσχα να 
φτάσουμε.



Και να μη σας κακοφανεί που εγω δεν πίστεψα την ιστορία, ε; 
Ο τίτλος το λέει καθαρά: "Θρύλος ή πραγματικότητα!"

Ε, όχι και τόσο καθαρά. Αν ήταν καθαρά, θα είχε ερωτηματικό, 
κι όχι θαυμαστικό.

Βέβαια, ακριβώς τα ίδια λέει και περίπου κάθε αστικός μύθος: 
μπορεί ναι, μπορεί και όχι.

Κωνσταντάς Λαχανοδράκων

Σχόλιο
Ακριβώς αυτό είναι Ορθοδοξία. Πίστη στον Θεό και όποιος μπορεί, όσο μπορεί.