Για του Χριστού την πίστη την αγία και της Πατρίδος την ελευθερία, γι΄ αυτά τα δύο πολεμώ, και αν δεν τ΄ αποκτήσω, τί μ΄ ωφελεί να ζήσω; έλεγαν οι αγωνιστές του 1821, κατά την παράδοση. Υπό την σκιά αυτής οι Έλληνες μαθητές έκτοτε εδιδάσκοντο το μάθημα των θρησκευτικών, από ενθέους θεολόγους, μεταδίδοντες προς αυτούς την Πίστη προς τον Τριαδικό Θεό, με τις λογικές αποδείξεις περί υπάρξεως της θεότητος.
Το μάθημα των θρησκευτικών όμως, κάρφος εις τα όμματα των αθέων αριστεριστών, ανασκολοπίσθηκε από στελέχη του παπανδρεϊκού κινήματος, περιθωριοποιήθηκε δε καιρίως από την κυβέρνηση Σημίτη, με την κατάργηση του δικαιώματος αναγραφής στις ταυτότητες των λέξεων χριστιανός ορθόδοξος, δια των αρχικών γραμμάτων Χ.Ο. Ακολούθως, περίεργες ηγεσίες του υπουργείου Παιδείας εφήρμοσαν εκπαιδευτικούς νεωτερισμούς, απολήγοντας στην αποδυνάμωση της ευεργετικής επιδράσεως του μαθήματος των θρησκευτικών στις ψυχές των μαθητών.
Αρχικώς με την μείωση των ωρών διδασκαλίας τούτου. Στη συνέχεια επιχειρήθηκε να καταστεί προαιρετική η παρακολούθηση αυτού. Ενώ ανετέθη η διδασκαλία του σε αδιαφόρους ή και αθέους θεολόγους, δεδομένου ότι στις εισαγωγικές εξετάσεις του Πανεπιστημίου κατέφευγαν και άθεοι με μόνο κίνητρο την εξασφάλιση μιας θέσεως στο Δημόσιο. Στο μεταξύ επήλθε «η νέα τάξη πραγμάτων» με την επιδίωξη επιβολής της «πανθρησκείας».
Αυτή προώθησε – όπως κατήγγειλε το περιοδικό «ΣΩΤΗΡ» - το νέο πρόγραμμα σπουδών, με ομάδα θεολόγων, προερχομένη από το Θεολογικό Σύνδεσμο «Καιρός» και δικτυωμένη με τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Σε υπόμνημά του, από 4-7-2012, προς την Ιερά Σύνοδο Καθηγητής της Θεολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (κ. Ρεράκης) κατηγορεί το νέο πρόγραμμα, ως απολήγον στην «αποορθοδοξοποίηση» του μαθήματος των Θρησκευτικών.
Στο πρόγραμμα τούτο με τον τίτλο «Άγιοι Άνθρωποι» αναφέρονται η Αγία Βερονίκη, ο Αβάς Ονούφριος, ο νεομάρτυς Αχμέτ Κάλφας εξ Αγαρινών, η Μαρία Σκόπτσοβα, ο Βούδας, ο Μωάμεθ, ο Βιζνού (Κρίσνα), ο Δαλάϊ Λάμα, ο Γκάντι και πολλά άλλα πρόσωπα ιστορικά και μυθικά. Τα παιδιά έτσι διδάσκονται επίσημα στα Θρησκευτικά τους, ότι ο όρος «Άγιος» δεν είναι μόνο χριστιανικός, αλλά αποδίδεται και σε μη χριστιανούς και εκτός της Εκκλησίας.
Στην ύλη της Γ΄ Δημοτικού η Κυριακή των χριστιανών μνημονεύεται όπως το Σάββατο των Εβραίων και η Παρασκευή των μουσουλμάνων, με το Κοράνιο, τον Ιμάμη, τις νίψεις προσώπου, χεριών και ποδιών, την απόθεση των παπουτσιών, το Μάσμπαχ κλπ. Ως σύμβολα δε θρησκειών του κόσμου αναφέρονται ο σταυρός, ο ιχθύς, η άμπελος, ο πέλεκυς, το άστρο του Δαυίδ, η μενορά, η ημισέληνος, το όνομα του Αλλάχ, η σβάστικα (Ινδουϊσμός – Τζαϊλισμός), το γιν και το γιαν, το ωμ, ο τροχός της διδασκαλίας του Βούδα (ντάρμα), ο λωτός, το σύμβολο της μη βίας (αχίμζα).
Αποσιωπάται το αναστάσιμο και εορταστικό μήνυμα της χριστιανικής Κυριακής και εξισώνεται στη συνείδηση του μαθητή με όλες τις άλλες εόρτιες ημέρες των άλλων θρησκειών. Ο άνω καθηγητής καταγγέλλει επίσης ότι, το εφαρμοζόμενο στους Έλληνες μαθητές, ως άνω πρόγραμμα δεν γίνεται δεκτό ούτε εφαρμόζεται στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης, όπου φοιτούν Έλληνες μουσουλμάνοι μαθητές. Και ερωτάται: Γιατί τα παιδιά αυτά συνεχίζουν να διδάσκονται μόνο τη θρησκεία του Ισλάμ και τα παιδιά που ζουν στην υπόλοιπη Ελλάδα διδάσκονται οκτώ (8) διαφορετικές θρησκείες; Και ποιοι δάσκαλοι θα διδάξουν τις θρησκείες αυτές;
Στο υπόμνημα του ανωτέρω καθηγητή η Ιερά Σύνοδος εσιώπησε επί 4 μήνες και μόνον στις 5 Νοεμβρίου εξήτασε το ζήτημα, με εισήγηση του Μητροπολίτου Μεσσηνίας, αντιγράψασα το νέο πρόγραμμα σπουδών, κατέληξε δε να ζητήσει την αποστολή του υπό διαμόρφωση νέου προγράμματος, μολονότι τούτο είναι ανηρτημένο στο διαδίκτυο.
Μετά από την διαφαινόμενη σύμπλευση της Ιεραρχίας με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, πώς να αναμείνει κανείς αντίδραση αυτής, στην ηρώδεια φορολόγηση των Ελληνοπαίδων; Αφού εσιώπησε η Σύνοδος όταν το Κράτος ενέκρινε σε κάθε γυναίκα τις δαπάνες τριών αμβλώσεων, επακόλουθο είναι να μην αντιδράσει δεόντως στην υπερφορολόγηση της πολυτέκνου οικογένειας που συμβάλλει μοιραίως και αναποτρέπτως στον αφανισμό της φυλής.
Κύριε, μη τω θυμώ σου ελέγξεις με, μηδέ τη οργή σου παιδεύσεις με (Ψαλμός ΣΤ. 6. 2)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου