Γαλάτας Α΄ 11-19
Γράφει ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἰωὴλ Κωνστάνταρος, Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρϋινουπόλεως Πωγωνιανής & Κονίτσης e-mail: ioil.konitsa@gmail.com
Μία συνοπτικὴ αὐτοβιογραφία ἀποτυπώνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς μετὰ τὴν Χριστοῦ Γέννηση. Ἀφοῦ τονίζει ὅτι τὸ εὐαγγέλιο ποὺ ἐκήρυξε ὁ ἴδιος ἀλλὰ καὶ οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι στοὺς ἀνθρώπους, δὲν ἦταν ἀνθρώπινο ἐπινόημα, ἀλλὰ ἀποκάλυψη θεϊκή, στὴ συνέχεια μᾶς παρουσιάζει τὸ θαυμάσιο σχέδιο τοῦ Θεοῦ, στὴ δική του ζωή! Ἡ περιγραφὴ ποὺ κάνει εἶναι ὄντως συγκλονιστική, ἀφοῦ ὁ πρώην διώκτης μεταβάλλεται τώρα στὸν θερμοτερο τῶν Ἀποστόλων.
Στὸ σημεῖο αὐτό, ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, μᾶς ἀποκαλύπτει τὴν Μοναδική, στὴν ἱστορία, προσωπικότητά του. Πράγματι, στὴν ἐπιστροφὴ τοῦ Παύλου ὑπάρχουν τρία χαρακτηριστικὰ ποὺ δὲν βρίσκονται σὲ κανέναν ἄλλο ἄνθρωπο.
Πρῶτον, τὸ αἰφνίδιον. Δεύτερον, τὸ ριζικόν, δήλ. ἡ μεταστροφὴ τοῦ κάλυψε καὶ φώτισε ὅλα τὰ ὑποστρώματα τῆς ἀνθρωπίνης συνειδήσεως καὶ προσωπικότητας καὶ τρίτον, τὸ ἰσόβιον τὸ ὁποῖο διαφαίνεται τόσο ἐναργὼς ἀπὸ τὴν «ὁδὸ πρὸς τὴν Δαμασκό», ἕως καὶ τὸ μαρτυρικό του τέλος.
Θὰ χρειάζονταν, ὁμολογουμένως, τόμοι ὁλόκληροι γιὰ νὰ ἀναλύσει κανεὶς τὴν Ἀποστολικὴ αὐτὴ μορφὴ καὶ πάλι δὲν θὰ εἶχε ὁλοκληρώσει τὴν...
προσπάθεια. Ἐὰν γιὰ κάθε ἄνθρωπο ἰσχύει ὁ λόγος τῆς Γραφῆς, «Τὶς γὰρ οἶδεν ἀνθρώπων τὰ τοῦ ἀνθρώπου, εἰ μὴ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἐν αὐτῶ...;» (Ἃ' Κόρ. Β 11), πόσο μᾶλλον ἡ ἀλήθεια αὐτή, ἰσχύει γιὰ τὸν μεγαλύτερο τῶν Ἀποστόλων! Ἀξίζει ὅμως, ὅσοι φιλοχριστοι καὶ θερμοὶ στὴν Πίστη, νὰ μελετήσουν σχετικὲς ὁμιλίες τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου «του Παύλου μετὰ τὸν Παῦλον», στὶς ὁποῖες ὁ Ἱερὸς Πατήρ, μὲ μοναδικότητα ἀναπτύσσει τὴν οἰκουμενικὴ αὐτὴ προσωπικότητα. Τὸ παγκόσμιο αὐτὸ καύχημα ποὺ ὀνομάζεται Ἀπόστολος Παῦλος!
Ὅμως, ἡ σημερινὴ Ἀποστολική μας περικοπῆ, μὲ τὴν αὐτοβιογραφία τοῦ ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν, ποὺ ἐκτυλίσσεται μπροστὰ στὰ μάτια μας, καὶ μᾶς δείχνει τὸ θαυμάσιο σχέδιο τῆς εὐδοκίας τοῦ Θεοῦ, μᾶς ὁδηγεῖ κατ' ἐπέκτασιν νὰ συνειδητοποιήσουμε καὶ τὸ σχέδιο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν κάθε πιστό, ἄρα καὶ γιὰ ἐμᾶς τοῦ ἴδιους. Ένα σχέδιο οὐράνιο, ἐκπονημένο καὶ ἐφαρμοζόμενο μέσα στὴν ἀγάπη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ τὸ ὁποῖο περιλαμβάνει, ὅπως θὰ δοῦμε, τρία στάδια: Ά) τὸ στάδιο τῆς ἐκλογῆς, Β) τῆς κλήσεως καὶ Γ) αὐτὸ τῆς ἀποκαλύψεως.
«Πετώντι καλάμω» καὶ «ἐν βραχὺ ρήματι» ἂς περάσουμε νὰ δοῦμε τὸ σχέδιο αὐτὸ γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἀφήνει ἔκπληκτο καὶ αὐτὸν τὸν οὐράνιο καὶ ἀγγελικὸ κόσμο!
Τὸ πρῶτο στάδιο τῆς ἐκλογῆς μας, τῆς προσωπικῆς μας δήλ. ἐκλογῆς, γίνεται ἀχρόνως. Ἔχει πραγματοποιηθεῖ πρὸ καταβολῆς κόσμου. Συγκλονιστικό! Ὁ Θεὸς μᾶς ἐκλέγει ὄχι μόνο πρὶν ἀκόμα γεννηθοῦμε, ἀλλὰ πρὶν ἀκόμα δημιουργηθοῦν τὰ πάντα. Μέσα στὴν πανσοφία του καὶ στὴν θεϊκή του ἀγάπη, μᾶς γνωρίζει πρὶν ἀκόμα ἔρθουμε στὴν ὕπαρξη. Εἶναι μάλιστα πολὺ χαρακτηριστικὴ ἡ περίπτωση τοῦ ἐθνικοῦ μας ποιητοῦ Διονυσίου Σολωμοῦ, ποὺ ὅταν ρωτήθηκε ἀπὸ κάποιον ποὺ θέλησε νὰ τὸν πειράξει μὲ τὴν ἐρώτηση «καὶ ποῦ ἤσουν πρὶν γεννηθεῖς»; ὁ βαθύτατα πιστὸς ποιητής μας, ἀπάντησε μὲ συγκίνηση ἀλλὰ καὶ μὲ ἱερὸ ἐνθουσιασμό: «Στὸ νοῦ τοῦ Θεοῦ»!
Ναί, ὁ Θεὸς γνωρίζει (προγνωρίζει καὶ ὄχι προορίζει) τὶς διαθέσεις μας, τοὺς πόθους, τὶς κλίσεις καὶ τὴν ἀγάπη μας πρὸς αὐτὸν καὶ τοὺς ἀδελφούς μας, μᾶς εὐλογεῖ καὶ μᾶς προικίζει τὸν καθένα μὲ ἔκτακτα καὶ εἰδικὰ χαρίσματα, ἀναλόγως μὲ τὸ ἔργο τὸ ὁποῖο καὶ θὰ διακονήσουμε καὶ τελικῶς θὰ ἐργαστοῦμε τὴν σωτηρία μας.
Ἀλήθεια, ὅταν σὲ κάποιες ψυχὲς πέφτει τὸ βαρὺ καὶ ζοφερὸ φορτίο τῶν θλίψεων καὶ τῶν ἀπογοητεύσεων καὶ σκέπτονται, ἀλλοίμονο, ἀκόμα καὶ αὐτὴ τὴν αὐτοκαταστροφή, πόση ἀνακούφιση, πόση χαρὰ καὶ πόση εὐλογία θὰ ἐλάμβαναν αἰσθητῶς μάλιστα στὴν φωτισμένη σκέψη ὅτι εἴμαστε ἐκλεγμένοι ἀπὸ τὸν Θεὸ πρὸ καταβολῆς κόσμου, γιὰ νὰ ζήσουμε καὶ νὰ κληρονομήσουμε τὴν Βασιλεία Του!
Σύγχρονος ἅγιος ἐτόνιζε ὅτι, ὅπως ὁ καλὸς γεωργὸς λαμβάνει πρῶτα στὴ χούφτα τοῦ τὸν σπόρο καὶ πρὶν τὸν φυτέψει τὸν μελετᾶ καὶ τὸν προσέχει καὶ βλέπει γιὰ τὸ ποιὸ χῶμα εἶναι κατάλληλος, σὲ ποιὰ ὑγρασία ἀντέχει καὶ γενικῶς σὲ ποιὸ κλίμα θὰ βλαστήσει, καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὰ τὸν ρίχνει στὴ γῆ, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ Θεός, ἔχει προμελετήσει σὲ ποιὰ χιλιετία, ποιὸν αἰώνα, σὲ ποιὰ χρονικὴ στιγμή, σὲ ποιὸν τόπο καὶ ἀπὸ ποιὸν θὰ ἔρθει στὴ γῆ ὁ ἄνθρωπος. Ἔχει προμελετήσει καὶ ἔχει ὁρίσει τὶς κατάλληλες συνθῆκες, ὥστε νὰ βλαστήσει διὰ τῆς πίστεως καὶ νὰ γίνει δένδρον εὐσκιόφυλλον καὶ κατακαρπὸν φέροντας τοὺς γλυκεῖς καρποὺς τοῦ Παναγίου Πνεύματος, δήλ. τὴν ἁγιότητα.
Πῶς λοιπὸν νὰ μὴ συγκινεῖται ὁ πιστὸς ὅταν συνειδητοποιεῖ καὶ τὸ ἀμέσως ἑπόμενο, τὸ δεύτερο δήλ. στάδιο αὐτοῦ του θεϊκοῦ σχεδίου, κατὰ τὸ ὁποῖο, σὲ κάποια στιγμὴ τῆς ζωῆς μας, ὁ Θεὸς κάμει τὴ μεγάλη Του κλήση στὶς ψυχές μας! Μᾶς καλεῖ γιατί; Μὰ γιὰ νὰ γίνουμε οἱ δικοί του, οἱ ἀφοσιωμένοι μαθητές. Νὰ γίνουμε ὄχι ἁπλῶς οἱ θαυμαστές του, ἀλλὰ οἱ γνήσιοι ὀπαδοί του. Καὶ αὐτό, εἴτε μέσω τῆς κατὰ φύσιν ζωῆς τοῦ εὐλογημένου ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ Γάμου (μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται, δήλ. πολυτεκνία καὶ εὐτεκνία), εἴτε μὲ τὴν μοναδικὴ οὐράνια καὶ ὑπερφυσικὴ ζωὴ τῆς Παρθενίας καὶ τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἀφιερώσεως στὴν δική του αἰωνία ἀγάπη (καὶ πάλι μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται, δήλ. μαρτύριον αἵματος καὶ ἰσόβιον μαρτύριον συνειδήσεως)! Μᾶς καλεῖ φυσικὰ μὲ τρόπους ξεχωριστοὺς γιὰ τὸν καθένα μας καὶ ὀποσδήποτε ἀνεξιχνίαστους! Ἡ ἱστορία τῶν ἁγίων, ἡ ὁποία καὶ ἀποτελεῖ τὴν ἀντικειμενικὴ παγκόσμια Ἱστορία σὲ τελευταία ἀνάλυση, ἀφοῦ «οἱ ἅγιοι συνέχουν τὸν κόσμον», περιέχει συγκλονιστικὲς περιπτώσεις κλήσεων πρὸς αὐτὴ τὴν ἁγιότητα ἡ ὁποία καὶ τελικῶς ἀποτελεῖ τὸν δρόμο γιὰ νὰ δικαιώσουμε τὴν ταλαίπωρη ὕπαρξή μας σ' αὐτὴ τὴν πρόσκαιρη καὶ ἐν πολλοῖς ὀδυνηρὴ καὶ μικρὴ ζωή...
Ἀκριβῶς δὲ γιὰ νὰ πραγματοποιήσουμε τὸ οὐράνιο τοῦτο κάλεσμα, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μᾶς χαρίζει στὴν ἀρχή, πλούσια τὴν Χάρη Του, ὥστε νὰ μπορέσουμε νὰ ἀνταποκριθοῦμε στὴν μοναδική μας αὐτὴ ἀποστολή.
Ἀπὸ 'δω καὶ πέρα ἀρχίζει πλέον ὁ δύσκολος, ὁ ἀνηφορικός, ὁ τραχὺς ἀλλὰ συνάμα τόσο εὐλογημένος δρόμος, ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν κορυφή. Ξεκινᾶ ἡ ὁδὸς τοῦ Γολγοθά, ἀλλὰ καὶ δρόμος πρὸς τὴν κορυφὴ τοῦ Θαβώρ. Μέσα στὴν πορεία αὐτὴ ἡ ψυχὴ ποὺ ἀγαπᾶ συνειδητὰ τὸν Κύριο καὶ μόνο τὸν Κύριο, ἡ ψυχὴ ποὺ γεμίζει ἀπὸ τὴν ἀνέκφραστη θεία ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ, εἶναι ἕτοιμη γιὰ τὸν καθημερινὸ ἀγώνα, ποὺ σὲ ἀρκετὲς τῶν περιπτώσεων φθάνει ἕως αἵματος. Ἄλλωστε ὁ τόπος τοῦ συνειδητοῦ πιστοῦ δὲν εἶναι παρὰ ὁ Σταυρός! «Δῶσε αἷμα ἴνα λάβεις πνεῦμα», κατὰ τὸν λόγο τῶν μεγάλων μας ὀδηγὼν καὶ προμάχων τῆς πίστεως, τῶν ἁγίων μας.
Στὸ στάδιο αὐτὸ ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός, συνειδητοποιεῖ ὅτι ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ, δὲν εἶναι ἕνα παιχνίδι γιὰ μικρὰ παιδιά, οὔτε ἕνας κώδικας εὐπρεποῦς συμπεριφορᾶς. Ὁ ἀγώνας γίνεται πλέον πολυμέτωπος «πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικά της πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσίους ΣΤ, 12). Συνειδητοποιεῖ ὅτι τὸ Ὀρθόδοξο βίωμα προϋποθέτει ἔχθρα ἐναντίον τῶν ξεπεσμένων ἀγγέλων, τοῦ μακράν του Θεοῦ κόσμου καὶ προπαντὸς ἐναντίον τοῦ κακοῦ ἑαυτοῦ μας. Εἶναι ἕνας ἀδυσώπητος πόλεμος ποὺ ὁ Κύριος, κάποιες φορές, φαίνεται ὅτι δὲν μᾶς ἀκούει, ἀλλὰ καὶ ποὺ στὸ τέλος, μέσα στὸ ἀνέσπερο φῶς μᾶς λύνει τὴν ἀπορία τῆς σιωπῆς (ἄλλωστε στὸ τέστ, ὁ καθηγητὴς δὲν ἐπιτρέπεται νὰ μιλάει καὶ νὰ δίνει ἀπαντήσεις) ὅτι «ἐδῶ ἤμουν καὶ ἔβλεπα τὸν ἀγώνα σου»!
Ἔτσι λοιπὸν μὲ τὸν ἀγώνα, ποὺ διώχνει τὴν ἐνοχλητικὴ καὶ πειρασμικὴ ἀγωνία τοῦ κόσμου τούτου, φτάνουμε στὸ τρίτο στάδιο, στὸ ὁποῖο ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἔρχεται καὶ μᾶς ἀποκαλύπτει τὸν Ἑαυτόν Του καὶ τὸ θέλημά Του. Ἔρχεται καὶ μᾶς ἀποκαλύπτει τί ἀκριβῶς εἶναι τὸ Μέγα ἔλεος! Ἔρχεται καὶ φωτίζει τὴν ὕπαρξή μας μὲ τὸ φῶς τῆς χάριτος. Μὲ τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου Του. Συγκαταβαίνει καὶ μᾶς ἀποκαλύπτει τὴν ὁδὸν τὴν ἀληθινὴ ἡ ὁποία συμπυκνώνεται στὴν βία κατὰ τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ ταυτοχρόνως στὴν ἀγάπη γιὰ ὅλο τὸν κόσμο καὶ κυρίως στὴν ἀγάπη πρὸς τοὺς ἐχθρούς.
Αὐτὴ εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸ οὐσιαστικὰ εἶναι τὸ κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτὸ ἐκήρυξαν οἱ Ἀπόστολοι καὶ αὐτὴ τὴν πραγματικότητα βιώνουν οἱ Ἅγιοι καὶ οἱ Ὅσιοί της κάθε ἐποχῆς.
Ἀφοῦ λοιπὸν γνωρίζουμε τὴν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, ὅπως αὐτὴ ἀποθησαυρίζεται καὶ βιώνεται μέσα στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δὲν ἔχουμε ἀδελφοί μου παρὰ νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἐπιτέλους πρέπει νὰ βάλουμε ἀρχὴ μετανοίας καὶ νὰ ξεκινήσουμε τὴν ἀνηφορικὴ ὁδὸ τῆς σωτηρίας.
Ἐὰν ὄντως θέλουμε, δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς ἐμποδίσει ἀπολύτως κανένας. Εἶναι ἀποκλειστικὰ στὴν προαίρεσή μας καὶ στὴν ἐλευθερία μας.
Εἴθε νὰ δώσει ὁ Ἅγιος Θεὸς νὰ ζοῦμε τὴν κατὰ Χριστὸν ζωὴ καὶ δὶ' αὐτῆς νὰ περάσουμε καὶ στὴ θριαμβεύουσα ἐν οὐρανοῖς Ἐκκλησία. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου